All Chapters of สาวน้อยบำเรอกาม: Chapter 1 - Chapter 6

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือเว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนาอ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ……….นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนาทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรงท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง*เราเตือนท่านแล้วสาวน้อยบำเรอกามที่บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ ตั้งอยู่ท่ามกลางเนินหญ้าสีเขียวขจี บนเนื้อที่กว่าร้อยไร่ในอำเภอแม่ริมของจังหวัดเชียงใหม่ ที่ห้องครัวด้านหลังบ้าน ใกล้กับเรือนพักของคนใช้ ‘คมภวัศน์’ หรือที่ผู้คนในบ้านมักจะเรียกชื่อของเขาสั้นๆ ว่าคุณ ‘คมน์’ จนติดปากคมน์ตัดสินใจย่องเข้ามาใกล้ห้องครัว เมื่อเห็นว่านาย ‘วศุวัฒน์’ บิดาของตน เดินเข้าไปในครัวด้วยท่าทางมีพิรุธน่าสงสัยคมน์ครุ่นคิดด้วยความข้องใจ ว่าเพราะเหตุใดนายใหญ่ของบ้านที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาถึงห้องครัว วันนี้จึงลงมาได้ ดวงตาคมกริบรา

ดาวเรืองพยักหน้ารับ หิ้วถังน้ำที่มีผ้าเช็ดพื้นอยู่ข้างในพร้อมด้วยไม้กวาดขนไก่เดินไปยังโซฟา เริ่มจากหน้าต่างห้องนอน โต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่มุมห้อง แล้วกลับมาเช็ดโซฟาราวๆ ยี่สิบนาทีผ่านไปคมน์ออกมาจากห้องน้ำ สายตาจับจ้องอยู่กับเรือนร่างอรชรของดาวเรืองในท่าที่สาวน้อยกำลังก้มๆ เงยๆทำให้คมสะดุดตากับภาพของสะโพกกลมกลึง รัดรึงอยู่ภายใต้ผ้าถุงลายดอกพิกุลถึงซึ่งเป็นชุดฟอร์มของสาวใช้ผ้าบางแนบเน้นสะโพก เห็นกลีบก้นกลมกลึงเป็นรูปเป็นร่าง ทำเอาคมน์ขยับเข้ามาใกล้ เพ่งมองร่องนมขณะดาวเรืองก้มปัดฝุ่นที่โซฟา‘โอ้ว… ’ภาพที่เห็น เต้านมคัพอีอวบใหญ่เบียดอัดกันแน่นอยู่ในเสื้อคอจีนของยูนิฟอร์มสาวใช้ ทำเอาเลือดกำเดาของคมน์แทบสาดหื่น…คมน์ยอมรับอย่างไม่อาย หากจะใช้คำนี้นิยามถึงตัวตนอีกด้านของเขา ใช่… เขาหื่น และไม่ใช่หื่นธรรมดา ผู้หญิงทุกคนที่เคยรองรับอารมณ์ของเขามาแล้ว จะรู้ดีถึงความจริงในเรื่องนี้“ฉันอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอ… ช่วยเล่าให้ฉันฟังอีกที… ฉันต้องการความจริงจากปากของเธอ… ว่าเธอเป็นใครมาจากไหน”ร่างสูงใหญ่ทรุดลงนั่งบนโซฟา ตวัดขาไขว่ห้างน่าหวาดเสียวว่าของลับจะโผล่ออกมาทั้งพวง“นะ…หนู เอ่อ… ก็ห

“อ๊า… ฮื่อๆ”เสียงครางคล้ายจะร้องไห้ไม่ไหวแล้ว สองมือของดาวเรืองยันศีรษะของเขาเอาไว้ ด้วยเป็นทางเดียวที่จะหยุดคนหื่น“ร้อนแรงนะแม่คุณ… โดนเบิร์นไม่ทันไรน้ำเสียวทะลักออกมาเชียว”คมน์กล่าวเสียงกระเส่าตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก มองดูท่าทางอ่อนระทวยของหล่อนอย่างนึกสะใจทว่าในขณะที่กำลังจะก้มลงเบิร์นซ้ำ มือสองข้างของดาวเรืองก็เอื้อมลงมายื้อยันบ่าของเขาเอาไว้และทันใดนั้นเอง!เสียงโทรศัพท์มือถือของคมน์ที่วางอยู่บนโซฟาก็ดังขึ้น ราวกับมีระฆังห้ามยก!ดาวเรืองฉวยจังหวะสั้นๆ ที่เขาหยุด รีบขยับลงจากโต๊ะ จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางแล้ววิ่งออกไปจากห้องของคนหื่นโดยไม่หันกลับมามองข้างหลัง“พี่คมน์คะ… อย่าลืมนัดนะคะ”เป็นเสียงหวานออดอ้อนของคู่หมั้นสาวที่กรอกมาจากต้นสาย“ไม่ลืมครับ… อีกชั่วโมงเจอกันนะที่รัก”คมน์กรอกเสียงหวานไปสู่ปลายสาย“ค่ะ… เจอกันนะคะ”โรสตอบกลับมาพร้อมเสียงจูบ“ครับที่รัก… บายจุ๊บ”คมน์จูบตอบฝากไปทางโทรศัพท์พร้อมเสียงหวานกระเส่า ก่อนตัดสายคมน์เดินไปที่ประตู มองตามด้วยความเสียดาย แต่ร่างของดาวเรืองก็ลับตาไปแล้ว“ร้อนแรงเป็นบ้า… แบบนี้สนุกแน่”คมน์หมายถึงดาวเรืองเขาเดินมาที่หัวเตียง