Novels by ญาตาวีมินทร์

ครืดดด~ครืดดด เสียงสมาร์ทโฟนของสายป่านสั่นระรัว ในขณะที่เธอเพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ คนตัวเล็กงัวเงียลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หน้าจอปรากฏชื่อของปริณ น้องชายของมาลารินทร์ สายป่านขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนที่จะรีบรับสายทันที"ว่าไงปริณ""พี่ป่านครับ วันนี้พี่มีธุระที่ไหนหรือเปล่าครับ พอดีผมมีเรื่องจะรบกวนพี่สักหน่อย" ปริณเอ่ยด้วยน้ำเสียงแสดงความเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด"ไม่มีธุระที่ไหนหรอก มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้เลยจ้ะ" สายป่านตอบกลับเด็กหนุ่มซึ่งเธอเองก็รักเขาเหมือนน้องชายคนหนึ่งเช่นเดียวกัน"พอดีวันนี้หมอนัดตรวจแม่น่ะพี่ แต่รถผมดันมาเกเร สตาร์ทยังงัยก็ไม่ติด จะโทรหาพี่รินทร์ก็เกรงใจเขา ป่านนี้คงวุ่นกับการเตรียมตัวไปเจอพ่อกับแม่ของพี่เซดริกตอนเย็น ผมก็เลยต้องรบกวนพี่ป่าน" ปริณสาธยายยืดยาว"ได้ๆ แหม..เรื่องแค่นี้เองแม่เธอก็เหมือนแม่พี่แหละน่า.. ทำเป็นคนอื่นคนไกลกันไปได้ ว่าแต่จะไปกี่โมงล่ะ เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับที่บ้าน""หมอนัดบ่ายสองครับพี่ โรงพยาบาลเดิมที่แม่ผ่าตัดนั่นแหละครับ""โอเคจ้ะ งั้นเดี๋ยวราวๆ เที่ยงครึ่งพี่ไปรับที่บ้านนะ""ครับพี่ป่าน ขอบคุณมากนะครับ"หลังจากวางสายจา

"อ๊ะ~อ๊ะ~อ๊าาาา~"เสียงครวญครางด้วยความเสียวกระสัน พร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องนอนขนาดใหญ่ ร่างแกร่งยืนซ้อนหลังคนตัวเล็ก ในขณะที่เธอใช้ฝ่ามือดันผนังห้องเอาไว้เพื่อรองรับแรงกระแทกกระทั้นของคนตัวโต"อื้มมมม"เสียงทุ้มต่ำของแอลตันร้องครางออกมา เนื่องจากช่องทางรักของคนตัวเล็กที่ตอดรัดความเป็นชายของเขาแน่นๆ จนหวิดจะเสร็จอยู่รอมร่อ"อื๊อ.. พี่แอลขา ไปต่อที่เตียงได้ไหมคะ ป่านยืนไม่ไหวแล้ว ขาสั่นไปหมดเลย"สายป่านออดอ้อนคนรัก ก็จะให้เธอยืนไหวได้อย่างไร เพราะเมื่อคืนเขาจับเธอกินเกือบทั้งคืน พอเสร็จสมก็พากันนอนหลับไปพร้อมกัน พอเขารู้สึกตัวตื่นก็จับเธอกินต่อ วนลูปไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เกือบจะสิบโมงเช้าอยู่แล้วร่างแกร่งอุ้มกระเตงคนตัวเล็กเดินไปที่เตียง แล้ววางเธอลงอย่างนุ่มนวล เขาจับคนตัวเล็กคุกเข่าแล้วหันหลังมาทางเขา แอลตันจับแท่งรักสอดเข้าไปยังร่องสวาทที่ตอนนี้เป็นสีแดงเข้มจากการเสียดสีมาเกือบทั้งคืน ครืดดดด~ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ของสายป่านสั่นอยู่ใกล้ๆ เธอมองไปที่หน้าจอแสดงชื่อของมาลารินทร์เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที ในขณะที่คนตัวโตยังกระแทกแท่งรักเข้าใส่เธออย่างต่อเนื่อง"อ๊ะ..อ๊า

หลังจากกิตติยศกลับไปแล้ว แอลตันก็มองดูคนตัวเล็กที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งพิงโซฟาอยู่ ดวงตาคู่สวยของเธอหวานเชื่อมมากๆ ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ๆ แล้วก้มหน้าลงหวังจะจูบเธอให้หายคิดถึง แต่ฝ่ามือเรียวสวยกลับดันใบหน้าของเขาออกอย่างช้าๆ"พี่แอลจาทำอารายคะ ห้ามทามอารายป่านเลยนะ ตอนนี้เราเป็นแค่รูมเมทกันเฉยๆ น้าาา.." สายป่านอ้อแอ้พูด เสียงยานคาง"เปล่า พี่ไม่ได้จะทำอะไรนะครับ แค่จะดูว่ายัยตัวเล็กของพี่เมาแบบที่พี่ยศบอกหรือเปล่า จะได้เก็บเหล้า" แอลตันทำทีพูดจาขึงขัง แล้วเอื้อมมือจะเก็บเหล้าดองลำไยในโหลนั้น"อื้อๆ..อย่าเพิ่งเก็บ ป่านจากินอีก ยังม่ายเมาสักหน่อย ..""งั้นพี่ให้ดื่มต่ออีกหน่อยก็ได้" แอลตันยิ้มอย่างใจดี"อื๊อ..แฟนป่านน่ารัก ใจดีที่สุดเลย" สายป่านโน้มตัวชายหนุ่มเข้ามากอดแอลตันรินเหล้าดองลำไยเพิ่มให้แฟนสาวและสำหรับตัวเอง เขายอมรับว่ารสชาติของมันช่างหอมหวานจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่แฟนสาวชอบดื่มมันเอามากๆ ดังนั้นแผนการมอมเหล้าเมียเพื่ออัพเกรดสถานะตัวเองจึงทำได้อย่างง่ายดายครึ่งชั่วโมงผ่านไป..."พี่แอลขา ป่านร้อนจังค่ะ"ยัยตัวเล็กของเขาใบหน้าขึ้นริ้วสีแดงก่ำ เธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตัวเองออก

สายป่านใช้ชีวิตช่วงนี้อยู่แต่ที่เพนท์เฮาส์ของแอลตัน ตอนเช้าก็ทำอาหารง่าย ๆ ให้แอลตันทานก่อนไปทำงาน ส่วนเวลากลางวันก็มีออกไปช้อปปิ้งหรือซื้อของสดเข้าครัวบ้าง บางวันก็มีนัดทานข้าวกับเจษนิพิฐและมิกกี้ ซึ่งแอลตันก็ไม่ได้ห้ามอะไร เขาปล่อยอิสระให้กับเธออย่างเต็มที่ ส่วนช่วงบ่าย เธอจะเข้าครัวเพื่อเตรียมทำอาหารเย็นไว้รอกินข้าวเย็นกับแอลตัน ซึ่งเขาก็มักจะให้ทำอาหารไทยชนิดนั้นชนิดนี้ที่ได้ยินเซดริกเอามาขิงว่ารินทร์ทำให้เขากินแล้วอร่อยมาก มาขอให้เธอทำให้กินอยู่เสมอวันนี้หลังจากแอลตันไปทำงานแล้ว สายป่านก็ทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ เสร็จแล้วก็มานั่งเล่นอยู่มุมห้องด้านที่เป็นกระจกทั้งหมด เพ้นท์เฮาส์นี้อยู่ชั้นบนสุดของตึกซึ่งอยู่ริมแม่น้ำ จึงเห็นวิวมุมสูงได้ค่อนข้างกว้างและสวยมาก ๆ เลยทีเดียวครืดดดด...ครืดดดดด..เสียงโทรศัพท์ของสายป่านสั่นขึ้น หน้าจอบอกชื่อของกิตติยศ พี่ชายของเธอ“เฮลโหลวววว พี่ชายที่รัก ว่ายังงัยคะ” เธอกรอกเสียงไปยังปลายสายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ว่างัยยัยสายป่วน เงียบหายไปเลย ไม่โทรหากันเลยนะ” กิตติยศค่อนขอดน้องสาว“ป่านยุ่งๆ เรื่องเรียนกับสอบน่ะค่ะพี่ยศ แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้วนะ คิดถึงพี่

หลังจากสายป่านลงจากรถไปแล้ว แอลตันก็กำลังจะขับรถออกจากมหาลัย เพื่อจะไปรอคนตัวเล็กอยู่ที่หอพักของเธอก่อน อีกสักสองสามชั่วโมงค่อยไลน์หาว่าเธอเสร็จธุระแล้วหรือยัง แต่ยังไม่ทันจะสตาร์ทรถ เขาก็เห็นรถหรูของเซดริกขับเข้ามาจอดอยู่ตรงบริเวณโดมด้านข้างอีกฝั่งหนึ่ง ไม่ไกลกันมากนัก ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กของมาลารินทร์เข้าไปจูบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ร่างสูงหุ่นดีในชุดนักศึกษาของเธอจะลงมาจากรถ แล้วก้าวเดินออกไปยังจุดนัดพบที่สองสาวได้นัดกันไว้ ครืดดดด... ครืดดดดด...เสียงโทรศัพท์ของเซดริกสั่นขึ้น เขาหยิบมาดูชื่อสายเรียกเข้า แล้วกดรับสายทันที“มาส่งเมียแค่นี้ทำยังกับจะลาไปออกรบเลยนะมึง แหม..ต้องมีเลิฟซีนกันด้วย ไม่ดูสถานที่เลยนะมึง” แอลตันส่งเสียงกระแนะกระแหนมาตามสาย“แล้วยังงัย อิจฉากู?” เซดริกตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงยียวน พร้อมกับมองหาเจ้าของเสียงกวนประสาทไปรอบ ๆ ก็เห็นรถสปอตคันหรูจอดอยู่อีกฝั่ง“อ้อ..มึงว่างมากใช่มั้ยไอ้แอล งานการไม่ทำ มาทำเหี้ยอะไรที่นี่”“กูก็มาส่งเมียกูสิ เมียกูก็มี จะอิจฉามึงทำเหี้ยอะไรล่ะ” แอลตันตอบยียวนแบบคงเส้นคงวา“เมียมึงเรียนที่นี่เหรอ แหม! ได้เมียเด็กซะด้วย อ๊ะ..หรือว่าเป็นอาจา

หลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว แอลตันก็พาคนตัวเล็กไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าหรูกลางใจเมือง เขาขอให้เธอแวะโซนซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อเลือกซื้อของสดเข้าครัวที่เพนต์เฮาส์ เพราะหลังจากนี้สายป่านจะต้องไปอยู่กับเขาตามสัญญา เพราะตอนนี้สอบเสร็จและปิดเทอมแล้ว"คราวนี้แหละ พี่จะได้ทานอาหารไทยฝีมือเมียแบบไอ้เซดริกทุกวันมั่ง หมั่นไส้มันชอบมาอวดว่าเมียทำอาหารให้กินตลอด" แอลตันบอกคนตัวเล็ก เธอส่ายหน้าเบาๆ ให้กับคนตัวโตที่ยังทำนิสัยเป็นเด็กๆ อยู่ได้ สายป่านเดินหาซื้อของสดและของแห้งได้ครบจำนวนแล้วก็พากันเดินออกไปชำระเงินแล้วเตรียมเดินทางกลับรถสปอตคันหรูพุ่งทะยานออกจากลานจอดรถของห้างแล้วมุ่งหน้าสู่เพนต์เฮาส์ทันที"อ้าว..พี่แอลคะ ทำไมไม่ไปส่งป่านที่หอล่ะคะ พรุ่งนี้ป่านมีนัดกับรินทร์นะ" สายป่านถามแฟนหนุ่ม"ก็พี่คิดถึงหนิ ไม่ได้นอนกอดมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ ไม่สงสารพี่บ้างเลยเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ขับรถไปส่งก็ได้ครับ นะ..คนดีนะ" แอลตันออดอ้อน สายป่านกรอกตาเป็นเลขแปด เหนื่อยหน่ายกับความเจ้าเล่ห์ของแฟนหนุ่มหลังจากเก็บของสดและของแห้งใส่ตู้เรียบร้อยแล้ว แอลตันก็อาบน้ำและใส่กางเกงนอนผ้าพริ้วเพียงตัวเดียวส่วนด้านบ

คนตัวเล็กหอบหายใจถี่รัว หลังจากเสร็จสมจากการถูกปรนเปรอด้วยปากและลิ้นร้ายกาจของชายหนุ่ม เซดริกไม่ปล่อยให้เธอหยุดพักนาน เขาใช้ฝ่ามือหนาจับอาวุธคู่กายขนาดใหญ่ไซด์ยุโรปชักรูดขึ้นลงเบาๆ เพื่อเตรียมความพร้อม เมื่อมาลารินทร์เห็นแท่งรักขนาดใหญ่ตรงหน้า เธอถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะยังเข็ดกลัวจากการร่วมรักรุนแรงครั้งก่อนหน้า ร่างเล็กจึงกระถดถอยหนีโดยอัตโนมัติ ดูเหมือนเจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นดูจะเข้าใจในท่าทีตื่นกลัวของหญิงสาว เขาจึงขยับเข้าตระกองกอดร่างเปลือยแล้วจูบปลอบประโลมเบา ๆ ที่ขมับชื้นเหงื่อเพื่อให้อีกฝ่ายคลายความกังวลลง“ไม่ต้องกลัวนะครับเมีย ผัวสัญญาว่าจะไม่ทำรุนแรง ถ้าเจ็บหรือไม่ไหวก็บอกผมนะ ”เขาปลอบประโลมเสียงแหบพร่าด้วยอารมณ์ปรารถนาแล้วดันร่างเล็กให้นอนลงบนเตียง เซดริกนั่งคุกเข่ากลางหว่างขาขาวแล้วยกขาเรียวขึ้นวางพาดบนบ่า ดึงสะโพกของเธอเข้ามาใกล้ จับปลายหัวหยักถูไถไปที่ปากทางรักคับแคบแล้วค่อย ๆ ดันเข้าไปในร่องสวาทนุ่มนิ่ม ในขณะที่ท่อนเอ็นถูกบีบรัดด้วยช่องทางคับแคบจนชายหนุ่มรู้สึกคับแน่นไปหมด“อุ้ย...ซี๊ดดด เบาๆ ค่ะคุณเซดริก รินทร์อึดอัดจังค่ะ”มาลารินทร์ร้องห้ามเสียงแผ่วเบา

มาลารินทร์รู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่อแสงแดดยามสายที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างห้องนอนสุดหรูตกกระทบไปที่ดวงตา วินาทีแรกที่เธอรู้สึกเมื่อขยับตัวคืออาการเจ็บแปลบบริเวณใจกลางความเป็นสาวและรู้สึกปวดศรีษะเล็กน้อย แต่ยังไม่สามารถลืมตาได้เพราะรู้สึกแสบตากับแสงแดดจ้าที่ส่องมากระทบเธอยกมือดันที่นอนเพื่อจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแต่กลับสัมผัสไปเจอสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยคุ้น มันนุ่มนิ่มและให้ความรู้สึกอุ่นในอุ้งมือเธอจึงค่อยๆ ลูบไล้สิ่งนั้นเบา ๆ ปรากฏว่าเจ้าสิ่งนั้นกลับขยายตัวคับพองเต็มมือแล้วกระตุกราวกับสิ่งมีชีวิต มาลารินทร์ตกใจสุดขีดจนรีบลืมตาขึ้นมามอง และเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือได้ถนัดตาเธอถึงกับหน้าแดงก่ำ“ว๊าย...อุ๊บ!!”เธอร้องด้วยความตกใจแล้วรีบเอามือปิดปากตัวเอง เพราะสิ่งที่จับอยู่เต็มมือคือความเป็นชายของเซดริกที่ขยายใหญ่จนเต็มความยาว มาลารินทร์ชักมือกลับแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องที่ไม่เคยคุ้น ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงแรมเมื่อคืนแล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนและมาที่นี่ได้ยังไงมาลารินทร์ค่อย ๆ ขยับตัวถอยห่างจากเซดริกที่กำลังนอนหลับอยู่ ในใจภาวนาขออย่าให้เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนนี้เพราะต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่เขา

เซดริกถอดเครื่องป้องกันออกจากลำรักแข็งแกร่งแล้วนำไปทิ้งถังขยะในห้องน้ำ เขาใช้เวลาในการอาบน้ำชำระร่างกายและคราบเลือดที่ติดอยู่ที่หว่างขาของตัวเองอยู่นานหลายนาที ก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์ซิกแพคลอนสวย ส่วนท่อนล่างมีผ้าขนหนูพันกายเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่เขาเดินมาหยุดที่ข้างเตียง มองร่างบอบบางที่นอนหลับตาพริ้มและหายใจสม่ำเสมอแล้วยกยิ้มที่มุมปากอย่างเอ็นดู คนเก่งของเขาหลับไปแล้ว อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการร่วมรักครั้งแรกประกอบกับฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่ดื่มเข้าไปจึงทำให้เธอหลับลึกเช่นนี้ร่างแกร่งนั่งลงที่ขอบเตียง หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่เปียกหมาด เช็ดหน้าตาและเนื้อตัวให้อย่างเบามือ ไม่เว้นแม้กระทั่งจุดกลางกายสาวที่เพิ่งรับความเป็นชายของเขาเมื่อครู่ มือหนาจับเรียวขาของเธอแยกออกจากกันแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จนเห็นกลีบกุหลาบแดงช้ำและบวมเป่งเพราะเพิ่งผ่านการร่วมรักกับเขามาหมาด ๆจริงอยู่ที่เพิ่งผ่านการร่วมรักมาแค่รอบเดียว แต่ด้วยขนาดใหญ่ไซด์ยุโรปของเซดริก จึงไม่แปลกที่ความเป็นสาวของมาลารินทร์จะบวมช้ำได้ขนาดนี้ ปกติเขาไม่เคยร่วมรักแค่รอบเดียวแต่เพราะความรู้สึกผิดที่ทำกับเธอด้วยความ

หลังจากได้ยินสิ่งที่เซดริกพูดออกมา มาลารินทร์ก็ไม่สนใจเขาอีก เธอไม่ได้ขัดขืนแต่ก็ไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับเขาเหมือนกับครั้งแรก เพราะตอนอยู่ในห้องอาหารเซดริกสัมผัสเธออย่างอ่อนโยนทะนุถนอม ต่างจากตอนนี้ที่เขาทำกับเธออย่างรุนแรงปนเอาแต่ใจเซดริกประกบริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาจูบเธอเร่าร้อนรุนแรงและเร่งเร้าให้เธอจูบตอบ แต่หญิงสาวปล่อยให้เขาทำอยู่ฝ่ายเดียวโดยไร้การตอบสนองจนเขารับรู้ได้ว่าเธอกำลังประชดอยู่ ชายหนุ่มถอนจูบออก ดวงตาสีฟ้าหม่นจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอจนพบกับว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ“จะเล่นแง่อะไรกับผมอีก” เขาถามเสียดุ แต่อีกฝ่ายเลือกหลับตาลงโดยไม่ยอมตอบคำถาม“ต้องการแบบนี้ใช่ไหม?”เซดริกยันกายลุกขึ้นแล้วกระชากแพนตี้ตัวบางของเธอจนขาดติดมือ มาลารินทร์สะดุ้งตกใจจนเผลอลืมตาขึ้นมอง เซดริกถอดกางเกงชั้นออกจากร่างเผยให้เห็นความเป็นชายขนาดใหญ่ไซส์ยุโรปมาลารินทร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นอวัยวะเพศของผู้ชาย และความใหญ่โตมโหฬารของอาวุธประจำกายนั่น ทำให้หวาดกลัวและเกรงว่าจะรับความเป็นชายของเขาไม่ไหวมาลารินทร์ลุกขึ้นนั่งชันเขาแล้วกระถดตัวถอยห

มาลารินทร์กำลังเคลิบเคลิ้มกับจูบของชายหนุ่มที่เธอไม่เคยพานพบมาก่อน มันคือความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยทำกับใคร เซดริกสัมผัสมาลารินทร์อย่างแผ่วเบาและทะนุถนอม ทำให้ความตื่นกลัวและความกังวลในตอนแรกของเธอค่อยลายลงและมีความรู้สึกเคลิบเคลิ้มเข้ามาแทน เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ฝ่ามือหนาสัมผัสกับทรวงอกเต่งตึงโดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด เธอสะดุ้งสุดตัว คล้ายๆ กับตื่นจากภวังค์ แล้วรีบเอามือปิดทรวงอกอวบไร้บราเซียที่มีเพียงสติ๊กเกอร์สีเนื้ออ่อนปิดจุกเอาไว้เท่านั้น“คุณเซดริกคะ ปล่อยรินทร์ค่ะ”หล่อนละล่ำละลักพูดกับชายหนุ่มด้วยอาการตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด ดวงตาคมสีฟ้าหม่นก้มมองทรวงอกคู่งามโผล่พ้นสองมือเล็กที่ปกปิดไม่มิดนั่น เซดิรกจ้องมองมาลารินทร์ด้วยแววตาพิศวาสจนแทบจะกลืนกิน เขาไม่ยอมปล่อยตามที่เธอสั่งแถมยังเลื่อนฝ่ามือมาลูบไล้เรียวแขนเปลือยจนเธอขนลุกชันมาลารินทร์อาศัยจังหวะนี้หยิบชายผ้าเสื้อคล้องคอขึ้นมาผูกอย่างลวก ๆ แล้วลุกขึ้นยืนทันทีแต่ด้วยแอลกอฮอลล์ในร่างกายที่ยังไม่หมดฤทธิ์ ทำให้คนตัวเล็กยืนโงนเงนจนเสียการทรงตัวเซดริกลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง สีหน้าแสดงความไม่พ

หลังจากมาลารินทร์นั่งอยู่ในห้องหรูเพียงลำพังได้ครู่ใหญ่ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับชายวัยกลางคนที่กำลังเดินเข้ามา เขาแต่งกายสุภาพและภูมิฐาน รูปร่างหน้าตายังดูดีและไม่แก่ มาลารินทร์คิดคาดว่าน่าจะเป็นเสี่ยสาธร เขามาพร้อมกับผู้ติดตามเป็นชายฉกรรจ์สองคน ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วผายมือเชิญให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้ของโต๊ะอาหารที่ถูกจัดไว้“สวัสดีค่ะท่าน”มาลารินทร์กล่าวสวัสดีแล้วยกมือไหว้ น้ำเสียงสั่นด้วยความประหม่า แววตาคู่สวยฉายความกังวลออกมาอย่างปิดไม่มิด“สวัสดีหนู ฉันชื่อเสี่ยสาธรนะ เรียกเสี่ยเฉย ๆ ก็ได้ไม่ต้องเรียกท่านหรอก ฉันไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร” เสี่ยสาธรกล่าวแล้วโบกมือไล่ผู้ติดตามทั้งสองคนให้ออกไปข้างนอก“เรามาทานอาหารกันก่อนนะหนู ฉันไม่ได้รีบร้อนอะไร อยากดื่มไวน์ไปคุยกันไป ส่วนหนูก็ตามสบายเถอะไม่ต้องเกร็ง เสี่ยใจดีจะตายไป ฮ่าๆๆ”เสี่ยพูดกลั้วหัวเราะ แต่สายตาที่มองมาเหมือนอยากจะกลืนกินทำให้เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาวๆ พิกล เสี่ยสาธรลอบมองหญิงสาวด้วยความพึงพอใจ ตอนเห็นในรูปที่เจ้าของโมเดลลิ่งส่งให้ดูก็ว่าสวยแล้วแต่พอมาเห็นตัวจริงกลับสวยยิ่งกว่า เธอมีรูปร่างสูงเพรียวบางสมส่วน อกเอวส

ตุ้บบบบ เสียงกล่องอาหารและขนมที่ร่วงหล่นพื้น ทำให้เออเนสกับหญิงสาวคนนั้นหันมามองยังต้นเสียงทันที เออเนสเมื่อเห็นปฏิญญายืนอยู่ที่หน้าประตูเขาถึงกับหน้าถอดสี รีบปล่อยกอดหญิงสาวคนนั้นทันที ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็หันหลังกลับมามองปฏิญญาแบบเต็มตัวปฏิญญาสังเกตุเห็นหญิงสาวคนนั้นคล้ายคนเอเซียหรือน่าจะเป็นลูกครึ่ง ซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลยทีเดียว ดวงตาของเธอคนนั้นแดงก่ำคล้ายกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พิศมองไปมารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูละม้ายคล้ายกับตัวของเธอเอามากๆ"สาวเอเซียคงเป็นสเปคของเขาสินะ?" ปฏิญญาคิดในใจ ดูเหมือนคนที่ได้สติก่อนจะเป็นเออเนส เขารีบผละจากหญิงสาวคนนั้นแล้วเดินเข้ามาหาปฏิญญาทันที ร่างสูงย่อตัวลงเก็บถุงอาหารที่ร่วงพื้นขึ้นมาแล้วกอดประคองแฟนสาว โดยที่ปฏิญญาได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ"มีย่า นี่ปฏิญญา คู่หมั้นของฉัน ที่เคยเล่าให้เธอฟังไง" เออเนสพูดกับหญิงสาวที่ชื่อมีย่า เธอคนนั้นพยักหน้ารับรู้แล้วคลี่ยิ้มบางๆ ทั้งๆ ที่ดวงหน้ายังคงเศร้าหมอง"น้องญาครับ นี่ อามิยา หรือมีย่า เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง" เออเนสบอกกับแฟนสาว เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับดึงสาย

อมารีเดินไปยังสวนหย่อมของคณะที่มีโต๊ะว่างอยู่ เธอนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าบนโต๊ะอย่างแรง ใบหน้างอง้ำดวงตาแดงก่ำ เธอหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนบ่ายแล้วก็ยังโมโหไม่หาย หลังจากที่เธอซ้อมเดินแบบและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จกำลังจะกลับ พี่อลิซก็เดินเข้ามาหา"มารี พี่มีอะไรคุยด้วยหน่อย""เรื่องเปลี่ยนตัวเดินหรือเปล่าคะพี่ลิซ ยัยปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวเหรอ"มารีพูดพลางเหยียดยิ้ม บางทีเธอก็หมั่นไส้ปฏิญญาอยู่เหมือนกัน ที่ใครๆ ต่างก็ชอบพูดชมว่ายัยนั่นสวยอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นว่าไม่ได้สวยอะไรมากมายขนาดนั้นสักหน่อย พอรู้ว่าปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวก็ยิ่งสะใจ"ใช่ เรื่องเปลี่ยนตัวเดินแบบนี่แหละ คุณคริสขอให้เปลี่ยนปฏิญญามาเดินชุดฟินาเล่แทนเธอ" อมารีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง"อะ อะไรนะ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ" อมารีถามอลิซพร้อมกับกำมือแน่น"มันเป็นความต้องการของคุณคริส เราคงขัดไม่ได้หรอก เธอคงต้องไปเดินตำแหน่งแทนปฏิญญา""ไม่ค่ะพี่ลิซ มารีจะขอถอนตัวจากงานนี้" อมารีกำมือแน่นด้วยความโกรธ"เธอทำแบบนั้นไม่ได้นะมารี อีกสามวันก็จะเป็นวันงาน แล้วจะไปหาใครมาแทนได้ทันล่ะ" อลิซพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ก็ทีเ

"วันนี้เลิกซ้อมเท่านี้นะคะ เดี๋ยวจะนัดซ้อมอีกครั้งก่อนวันงานหนึ่งวันที่โรงแรม Max Martin เดี๋ยวพี่ไลน์นัดอีกทีค่ะ" พี่อลิซบอกกับน้องๆ ทุกคน"เอ่อ..เดี๋ยวน้องปฏิญญาอยู่คุยกับพี่สักครู่นะคะ" พี่อลิซบอกกับปฏิญญา แว่บหนึ่งที่เธอหันไปเพื่อมองหาน้ำฟ้า แต่เธอกลับเห็นอมารีที่ยืนเหยียดยิ้มแปลกๆ ให้กับเธอ"น้องปฏิญญาคะ""คะ""คือพี่มีเรื่องอยากแจ้งน้องนิดนึงค่ะ พี่คริสตี้อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งการเดินแบบของน้อง" อลิซพูดเสียงห้วนคล้ายไม่พอใจอยู่ในที"ยังไงเหรอคะ?" ปฏิญญาถามพร้อมกับเตรียมใจล่วงหน้าในขณะที่น้ำฟ้าเดินเข้ามาพอดี"พี่คริสตี้อยากให้น้องมาเดินชุดฟินาเล่แทนอมารีค่ะ""อะ อะไรนะคะ?" ปฏิญญาทวนคำด้วยความงุนงง"พี่คริสเขาเป็นเจ้าของห้องเสื้อ เขาอยากได้แบบไหนก็ต้องตามใจเขาแหละค่ะ" พี่อลิซพูด"แล้วแบบนี้อมารีจะไม่รู้สึกแย่เหรอคะ น้องญาไม่อยากให้อมารีรู้สึกไม่ดี""เรื่องนั้นพี่จัดการเองค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เอาเป็นตามนี้ละกันนะคะ" พี่อลิซพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไป"เป็นไรแก ยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" น้ำฟ้าเอ่ยถามปฏิญญาในขณะที่เธอกำลังขับรถกลับไปส่งน้ำฟ้าที่คอนโด"ฉันเป็นห่วงความรู้สึกขอ

รถพอร์ชคันหรูของปฏิญญาเคลื่อนตัวเข้าจอดยังใต้คอนโดราคาแพงของน้ำฟ้า เพราะวันนี้น้ำฟ้ารับปากจะไปเป็นเพื่อนซ้อมเดินแบบเหมือนเช่นเคย ความเป็นจริงเธอนัดกับน้ำฟ้าตอนสิบโมง เพราะพี่จัสมินนัดซ้อมตอนสิบเอ็ดโมง แต่เพราะเออเนสดันพูดไม่ถูกหูเธอขึ้นมาเธอเลยออกมาจากเพนท์เฮาส์ในตอนนั้นทันทีร่างเล็กขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรถสปอตหรูคุ้นตาที่จอดอยู่ข้างๆ กับรถของน้ำฟ้า"นั่นมันรถพี่เซนส์หนิ ทำไมมาจอดที่นี่ได้อะ ยังเช้าอยู่เลยนะ ... หรือว่า..." ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในทันที"เห็นเงียบๆ แบบนี้ร้ายเงียบเหมือนกันนะพี่เซนส์ คอยดูเถอะ จะแซวให้ม้วนเลย" ปฏิญญาก้าวเข้าไปในลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่น้ำฟ้าพักอยู่ทันที ปิ๊งงงงง ป่องงงงง เสียงกดออดดังอยู่ที่หน้าประตูคอนโดของน้ำฟ้านานพอสมควรกว่าพื่อนของเธอจะมาเปิดประตูให้"ยะ..ญาญ่า ทำไมมาเร็วจังล่ะ ไหนว่านัดกันตอนสิบโมงไง" น้ำฟ้าเอ่ยถามเมื่อปฏิญญาเดินสาวเท้าเข้ามาในห้อง"ก็ตื่นเร็ว ไม่รู้จะทำอะไรไง เลยมาก่อนเวลา ทำไมอะมาก่อนไม่ได้รึไง หรือว่ามีใครแอบซ่อนเอาไว้เหรอ?" ปฏิญญายิ้มร้ายใส่"เอ่อ..ปะ..เปล่า พอดีฉันเพิ่งตื่นไง เกรงใจแกต้องมารอฉันแต่งตัวนาน" น้ำฟ้าตอบตะก

"พี่ขอไลน์น้องญาไว้หน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่รวบรวมนางแบบได้ครบแล้วจะทำเป็นไลน์กลุ่มค่ะ เวลานัดซ้อมหรือมีข่าวอะไรแจ้งจะได้ทราบกัน" พี่จัสมินบอกพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้เธอ สัปดาห์ต่อมาติ๊ง/ติ๊งเสียงไลน์ของปญิญญาดังขึ้นพร้อมกันกับอมารี ทั้งสองคนต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที"พี่จัสมินทักมานัดให้ไปซ้อมเย็นพรุ่งนี้แล้วอะน้ำฟ้า"ปฏิญญาบอกกับน้ำฟ้า"โอเค เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน""ซ้อมอะไรเหรอ?" อมารีเอ่ยถาม"เดินแบบงานการกุศลของมหาลัยน่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อนพี่จัสมินกะพี่อแมนด้ามาทาบทามญาญ่าด้วยตัวเองเลยนะ" น้ำฟ้าตอบในขณะที่อมารีกำโทรศัพท์ในมือแน่น"เอ๊ะ! ในกลุ่มมีไลน์ของมารีด้วยนี่นา พี่เขามาทาบทามเธอเหมือนกันเหรอ ดีจังเลยจะได้ไปซ้อมด้วยกัน" ปฏิญญายิ้มให้อมารีในขณะที่อีกฝ่ายพยักหน้าน้อยๆ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยหลังจากวันนั้นปฏิญญาก็ไปซ้อมเดินแบบทุกเย็น เพราะเหลือเวลาแค่สามสัปดาห์ก็จะถึงกำหนดงานการกุศลแล้ว"ที่รักกลับค่ำทุกวันเลย เรียนหนักเหรอครับ" เออเนสเอ่ยถามเมื่อแฟนสาวกลับมาถึงเพนท์เฮาส์เกือบสองทุ่ม"ต้นเดือนหน้ามหาลัยจัดงานการกุศลค่ะ รุ่นพี่เขาก็เลยมาขอให้น้องญาไปเป็นนางแบบ ก็เลยต้องซ้อมทุกวันเลย" ป

เออเนสก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของแฟนสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ รวมกับกลิ่นแอลกอฮอลล์จากลมหายใจของเธอช่วยกระตุ้นอารมณ์ดิบที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในกายหนุ่มให้รุ่มร้อนมากยิ่งขึ้นฝ่ามือหนาดึงสายชุดเดรสให้ร่นลงมาที่ใต้อก สองเต้าตูมเต่งที่ถูกปิดจุกด้วยสติกเกอร์สีเนื้ออ่อนทะลักล้นออกมาอวดโชว์ต่อสายตาของชายหนุ่ม เออเนสดึงสติกเกอร์ที่ปิดจุกออกแล้วตะโบมดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างเมามันจนมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก"อ๊ะ ..อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางด้วยความเจ็บปนเสียวเมื่อยอดอกทั้งสองข้างถูกดูดดุนอย่างหนัก ในขณะที่ฝ่ามือหนาค่อยๆดึงชายชุดเดรสสั้นถลกขึ้นจนมากองอยู่ที่เอว เออเนสถอดแพนตี้สีดำลายลูกไม้ตัวจิ๋วของเธอออก แล้วส่งนิ้วเข้าไปทักทายร่องรัก ที่ตอนนี้ผลิตน้ำหวานสีใสออกมามากมาย"น้ำเยอะแบบนี้พร้อมแล้วใช่ไหม?" เออเนสก้มลงเอ่ยกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าจนปฏิญญาขนลุกเกรียว เธอเผลอกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อเออเนสส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจภายในช่องทางรักของเธอพร้อมกับขยับชักเข้าออกถี่ๆ"อ๊ะ..อูยยย ซี๊ดดด" เสียงปฏิญญาสูดปากร้องครางเมื่อเออเนสก้มลงดูดยอดอกอย่างมูมมามอีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือแกร่งยังคงส่