ตอนที่ 7 แบบนี้ดีลได้ไม่ยาก

   หลังจากที่สายป่านเริ่มรับงานเอ็นฯ ได้สักพัก เธอก็ค่อย ๆ ปรับตัวได้ โดยแรกเริ่มเธอก็จะไปกับรุ่นพี่ก่อน เพราะพวกรุ่นพี่จะคอยดูแลให้ เวลาทำงานก็คอยเตือนและดูแลความปลอดภัยให้ด้วย อย่างงานไหนต้องดื่มก็ช่วยบอกลูกค้าว่าน้องยังเป็นนักศึกษาอยู่ ขอดื่มเล็กน้อยตามมารยาท ซึ่งลูกค้าของพวกเธอส่วนมากจะเป็นลูกค้าดีมีมารยาทด้วยกันทั้งนั้น สายป่านจึงไม่เคยพบปัญหาเลยสักครั้ง

    เย็นวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียนแล้ว สายป่านก็กลับมาที่ห้องตามปกติ เพราะวันนี้เธอไม่ได้รับงาน ส่วนมากเธอจะเลือกรับงานที่ไม่เสี่ยงมาก ไม่ดึก แล้วก็ไม่ดื่ม เพราะจะต้องมาเรียนในวันถัดไป ถ้างานไหนไปได้เธอก็จะไป แต่ถ้าไม่ได้ เธอก็จะให้พี่ ๆ เขาไปกันแทน ส่วนเรื่องการแต่งตัวที่ต้องเซ็กซี่เปิดนั่นโชว์นี่ก็ต้องมีบ้าง

    “เห้อ... เหนื่อยชะมัดเลย” สายป่านวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะหนังสือ แล้วโดดขึ้นไปนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน กะเอาไว้ว่าจะนอนเล่นสักพักแล้วค่อยไปอาบน้ำ แต่เธอก็เผลอหลับไปจนได้ มารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา เธอควานหามันสักพักก็เจอ หลังจากเห็นชื่อโชว์หน้าจอ เธอก็กดรับสายทันที

  “ฮาโหยววว สวัสดีค่า คุณพี่ชาย” เธอตอบรับปลายสายด้วยน้ำเสียงอู้อี้ จนอีกฝ่ายขำ

  “ว่าไงยัยตัวแสบ หลับหรืองัย เพิ่งจะหกโมงเย็นเองนะ” เขาพูดกับน้องสาวพลางดูนาฬิกาที่ข้อมือ

 “พอดีป่านเผลอหลับไปอ่ะค่ะพี่ยศ พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” สายป่านถามพี่ชาย

   “พี่อยู่ข้างล่างหอพักเธอเนี่ย ลงมาเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ” สายป่านรีบเด้งขึ้นมาจากที่นอนทันที

   “จริงดิพี่ยศ ล้อป่านเล่นป่าวเนี่ย” เธอยังไม่อยากจะเชื่อพี่ชาย เขาต้องอำเธอเล่นแน่ ๆ แต่ก็ยอมเดินลงไปเธอพบกิตติยศยืนยิ้มอยู่หน้าประตู พร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบ สายป่านรีบเปิดประตูให้หนุ่มหล่อ พลางมองเขาอย่างมีคำถาม หลังจากพากันขึ้นมาบนห้องแล้วเธอก็เอ่ยถามทันที

   “พี่ยศ หอบเสื้อผ้ามาจะหนีตามใครคะเนี่ย” เธอถามพี่ชายตาแป๋ว จนกิตติยศผลักหัวน้องสาวออกอย่างหยอกล้อ พร้อมกับขำกับหน้าทะเล้นของอีกฝ่าย

   “เปล่า .. พี่เรียนจบแล้วไง ก็ว่าจะมาหางานทำ เลยอยากมาขออยู่ด้วยสักพักหนึ่ง ..เออ..พี่ก็ลืมถามป่านก่อนมานะเนี่ยว่ามาอยู่ด้วยสักพักจะได้ไหม หรือว่าป่านอยู่กับแฟน” กิตติยศแกล้งทำหน้าเหรอหรา พลางกลั้นขำ

   “แฟนบ้าบออะไรกันล่ะพี่ ป่านเรียนกับทำงานอย่างเดียวก็เหนื่อยจะตายชัก” เธอตอบพี่ชายพลางขึ้นไปนอนเหยียดยาวบนที่นอนอีกครั้ง

   “แล้วนี่กินอะไรหรือยังล่ะ ตอนนี้เป็นสาวกรุงเต็มตัวแล้วนี่ พาพี่ไปทานอาหารร้านหรูๆ หน่อยสิ แบบว่ารวย เงินเยอะ อยากเลี้ยงสาว” กิตติยศเอ่ยกลั้วขำ จนคนตัวเล็กรีบเด้งจากที่นอนอีกรอบ

   “พูดจริงใช่ไหมเนี่ย ป่านไปอาบน้ำแต่งตัวละนะ วันนี้มีเจ้ามือแล้ว จะฟาดให้กระเป๋าแบนไปเลย” เธอเอ่ยพร้อมกับยิ้มทะเล้นให้พี่ชาย

สายป่านพาพี่ชายมาทานอาหารแห่งหนึ่ง ร้านนี้เป็นร้านที่คนนิยมมากันมากที่สุดร้านหนึ่งเลยทีเดียว เธอเองก็เคยมาดูแลลูกค้าที่นี่หลายครั้ง จนรู้จักกับเจ้าของร้านเป็นอย่างดี ด้านล่างของร้านจะเป็นร้านอาหารหรู มีดนตรีฟังสบาย ๆ ส่วนด้านบนเป็นผับ สายป่านเลือกที่นั่งอยู่ตรงมุมหนึ่ง ที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว เพราะมีโต๊ะอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่โต๊ะเท่านั้น เธออยากนั่งทานไปคุยไปกับพี่ชาย เพราะไม่ได้เจอกันนาน ที่สำคัญวันนี้เธอจะได้หัดดื่มไว้บ้าง เพราะมีกิตติยศมาด้วย เธอจึงสบายใจหายห่วง

ด้านแอลตัน วันนี้เขาก็ออกท่องราตรีเหมือนเคย อีกไม่กี่วันก็จะเปิดโรงแรม M แล้ว หลังจากนั้นเขาอาจจะต้องทำงานตลอด เพราะเขาก็เพิ่งจะมาทำงานที่ใหม่ คงมีอะไรต้องเรียนรู้อีกมาก เลยอยากจะมาเที่ยวทิ้งทวนสักหน่อย แต่ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก เขาเลยอยากจะทานอาหารก่อนเพราะวันนี้เขาพาเซดริกมาหาโจเซฟด้วย

“เฮ้ย..ไอ้แอลตัน ไอ้เซดริก” เสียงโจเซฟทักเพื่อนรักทั้งสอง พลางเดินเข้ามากอดคอ พากันไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

“มาๆ วันนี้กินกันให้เต็มที่ กูเปิดร้านตั้งนานแล้ว ให้ห่าเซดริกไม่เคยมาที่นี่สักครั้งเลย งานมึงยุ่งจริงหรือมึงจะละทางโลกกันแน่วะ” โจเซฟหยอกเย้าเซดริก แต่เขารู้ดีว่าเพื่อนเขาคนนี้ไม่ชอบเที่ยว เขาไม่ใช่สายเพลย์บอยเหมือนกับแอลตัน รายนั้นเพลย์บอยของแท้และดั้งเดิม ขนาดมานั่งกินข้าวกันตอนนี้มันก็ยังให้เขาหาสาวมานั่งเป็นเพื่อนด้วยสองคน ไม่รู้ชีวิตมันขาดความอบอุ่นอะไรหนักหนา

ระหว่างที่ทานอาหารกันอยู่นั้นแอลตันก็เหลือบไปเห็นสาวสวยนางหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงมุมฝั่งตรงข้ามกัน เธอสวยถูกใจเขามาก รูปร่างสมส่วน อกใหญ่ เอวเล็ก สะโพกผาย เรียวขายาวสวยนั่งไขว่ห้างในชุดเดรสสั้น เผยปลีน่องขาวเนียนน่าสัมผัสเหลือเกิน เขามองเธอจนลืมสภาพแวดล้อมข้างกายไปหมด

“เฮ้ย!!..ไอ้ห่าแอลตัน มึงจะจ้องสาวคนนั้นให้เขาท้องไปเลยหรือไง” โจเซฟเอ่ยขึ้น หลังจากเห็นความผิดปกติของเพื่อนได้สักพักแล้ว

“คนอะไรวะ สวยชิบหาย สวยเปรี้ยวแบบนี้กุชอบ” แอลตันตอบเพื่อนเหมือนกับเพ้อ เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าสาวเจ้าไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง ... “ชิบหาย .. มีเจ้าของซะแล้ว น่าเสียดายชิบ” แอลตันได้แต่นึกเสียดายในใจ

“อ้าว .. นั่นมันน้องสายป่านนี่หว่า” โจเซฟเอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้มองหน้าสาวเจ้าชัด ๆ เต็มตา

“ใครวะ?” แอลตันและเซดริกเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน

“น้องสายป่าน เด็กในสังกัดโมเดลลิ่งเจ๊ปุ๊กกี้น่ะ น้องเขาเป็นพริตตี้ แล้วก็รับงานเอ็นเตอร์เทนเด้วย มาทำงานที่นี่กับลูกค้าบ่อย ๆ” โจเซฟตอบเพื่อน ๆ เซดริกพยักหน้า แต่ไม่ได้สนใจอะไร ไม่เหมือนแอลตัน ที่ยิ้มมุมปาก เหมือนคนมีแผนอะไรในใจ .. งั้นเธอคงมากับลูกค้าสินะ..ดื่มเยอะซะด้วยสิ แบบนี้ไม่น่าจะรับงานเอ็นฯ อย่างเดียวซะละมั้ง?

อีกด้านหนึ่ง

“ป่าน พอแล้ว นี่เธอดื่มเยอะแล้วนะเนี่ย เดี๋ยวก็เมาหรอก พี่ขี้เกียจหามเธอนะจะบอกให้” กิตติยศบ่นน้องสาว เพราะปกติเธอเป็นคนที่พอดื่มได้ ไม่ได้คออ่อนมาก แต่ถ้าเมาแล้วก็คือหลุดโลกไปเลยเหมือนกัน ดังนั้นอย่าให้เธอเมาจะดีที่สุด

“หื้อ... พี่ยศ วันนี้ขอป่านดื่มให้สะใจสักวันเถอะน่า ไม่เคยได้ดื่มแบบสบายใจอย่างนี้มานานละนะ จะล่อให้เมาปลิ้นไปเล้ยยย.. ทำไม!! นานๆ เลี้ยงน้องทีอย่ามาทำเป็นงกนะ ..ชิ” เธอจิ๊ปาก พลางเอามือไปบิดแก้มของพี่ชายอย่างหยอกล้อ จนกิตติยศส่ายหัว งานนี้สายป่านจะกลายเป็นสายป่วนให้เขาต้องวุ่นวายอีกแน่ๆ คนตัวเล็กยังคงดื่มต่ออย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าทุกอย่างที่กำลังเธอทำนั้น อยู่ในสายตาของเพลย์บอยหนุ่มทั้งหมด

“หึ..แบบนี้ก็คงดีลกันได้ไม่ยากหรอก” เพลย์บอยหนุ่ม คิดในใจพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย