เผลอใจรักพักใจเหรอ

เผลอใจรักพักใจเหรอ

last updateLast Updated : 2025-01-01
By:   รัญดา  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
17Chapters
19views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

เป็นเรื่องราวของนางเอกชื่อรินรดา ที่อายุห่างกับพระเอกชื่อ กาลนานเก้าปี กาลนานเป็นน้องใหม่ในที่ทำงานของรินรดาบริษัทนำเข้าที่ทำเกี่ยวกับเครื่องจักรในอุตสาหรรม ด้วยความที่รินอายุมากกว่านานจึงติดเรียกเขาว่าน้องนานบวกกับความอ้อนแอ้นหน้าหวานของเขายิ่งทำให้รินมองว่าเขาน่ารักและหล่อเสมอ แต่หารู้มั้ยว่าจริงๆ แล้ว กาลนานนี่แหละคือตัวล่าผู้หญิง กาลนานมีพี่ชายที่ไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ชื่อนิรันด์ เขาคิดว่ากาลนานคือคนที่แย่งแฟนสาวของเขาไป จึงทำทุกวิธีทางเพื่อจะแย่งผู้หญิงของกาลนานมาบ้างและหนึ่งในนั้นก็คือรินรดา

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่1 เจอกันครั้งแรก

เสียงเพลงที่ดังเร้าใจในผับแห่งหนึ่งทำเอาหัวใจของฉันแทบจะกระโดดโลดเต้นออกมาฉันเต้นและดื่มโดยไม่รู้ว่าแก้วที่เท่าไหร่แล้วที่กรอกใส่ปากไม่หยุดฉันกลายเป็นคนขี้เหล้าเมายาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ความเจ็บปวดซัดมาเต็มๆ ที่หัวใจไม่หยุดหย่อนเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน"พอกันทีชีวิตบัดซบแบบนี้" ฉันขว้างแก้วเหล้าไปที่ผนังกำแพงของร้านและรีบพาตัวเองออกมาจากผับนั้นอย่างรวดเร็ว หวังว่าฉันจะไม่โดนตำรวจตามมาจับหรอกนะ"สะใจโว้ย นังริน นังรินแกมันบ้า"ฉันตะโกน และวิ่งมาที่รถรีบปิดประตูอย่างไวเช้าวันต่อมาฉันก้าวเท้าเข้ามาในบริษัทที่ฉันทำงานได้ประมาณเกือบ 6 ปี ด้วยความมั่นใจในความสวยจนใครๆ ต้องเหลียวหลัง"สวัสดีค่ะพี่รินเมื่อคืนดื่มหนักหรือคะตาดูบวมๆ" จิวยืนยิ้มแฉ่งตรงประตูทางเข้า ทำเอาฉันหมดความมั่นใจไปเลย"ฉันมาส์คหน้ามาหรอกย่ะ ให้มันดูเต่งตึง" ใครจะไปรู้ว่าเมื่อคืนฉันร้องไห้มาอย่างหนักแค่ไหน"นั่นสิคะ…พี่รินก็อายุมากแล้วก็ต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ" ยัยจิวปากเสียแล้วหนึ่งฉันแค่อยู่ในวัยผู้ใหญ่ขึ้นมานิดนึงช่วยเรียกให้ถูกด้วย“ฉันอายุแค่สามสิบสาม บางทีฉันยังดูหน้าเด็กกว่าคนแถวๆ นี้อี...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
17 Chapters
ตอนที่1 เจอกันครั้งแรก
เสียงเพลงที่ดังเร้าใจในผับแห่งหนึ่งทำเอาหัวใจของฉันแทบจะกระโดดโลดเต้นออกมาฉันเต้นและดื่มโดยไม่รู้ว่าแก้วที่เท่าไหร่แล้วที่กรอกใส่ปากไม่หยุดฉันกลายเป็นคนขี้เหล้าเมายาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ความเจ็บปวดซัดมาเต็มๆ ที่หัวใจไม่หยุดหย่อนเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน"พอกันทีชีวิตบัดซบแบบนี้" ฉันขว้างแก้วเหล้าไปที่ผนังกำแพงของร้านและรีบพาตัวเองออกมาจากผับนั้นอย่างรวดเร็ว หวังว่าฉันจะไม่โดนตำรวจตามมาจับหรอกนะ"สะใจโว้ย นังริน นังรินแกมันบ้า"ฉันตะโกน และวิ่งมาที่รถรีบปิดประตูอย่างไวเช้าวันต่อมาฉันก้าวเท้าเข้ามาในบริษัทที่ฉันทำงานได้ประมาณเกือบ 6 ปี ด้วยความมั่นใจในความสวยจนใครๆ ต้องเหลียวหลัง"สวัสดีค่ะพี่รินเมื่อคืนดื่มหนักหรือคะตาดูบวมๆ" จิวยืนยิ้มแฉ่งตรงประตูทางเข้า ทำเอาฉันหมดความมั่นใจไปเลย"ฉันมาส์คหน้ามาหรอกย่ะ ให้มันดูเต่งตึง" ใครจะไปรู้ว่าเมื่อคืนฉันร้องไห้มาอย่างหนักแค่ไหน"นั่นสิคะ…พี่รินก็อายุมากแล้วก็ต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ" ยัยจิวปากเสียแล้วหนึ่งฉันแค่อยู่ในวัยผู้ใหญ่ขึ้นมานิดนึงช่วยเรียกให้ถูกด้วย“ฉันอายุแค่สามสิบสาม บางทีฉันยังดูหน้าเด็กกว่าคนแถวๆ นี้อี
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
ตอนที่ 2 ผู้ช่วยคนใหม่กับรอยแผลบนใบหน้า
“น้องนานอยู่ที่ไหนแล้วคะ" ฉันโทรหากาลนานทันทีที่ฉันหาที่จอดรถได้"ผมกำลังจะจอดรถพอดีครับ""โอ๊ะ พี่เห็นนานแล้ว" ฉันโบกมือหย็อยๆ ให้เขา"ไปรถผมดีกว่าครับพี่ เดี๋ยวผมขับให้" เขาลดกระจกรถลงตะโกนออกมา"รถหรูขนาดนี้เลยเหรอ" ฉันมองรถที่เขาขับมาก็พอจะเดาได้ว่ายี่ห้อนี้รุ่นนี้ราคาไม่ต่ำกว่า6ล้านบาท"จะดีเหรอไปรถพี่ดีกว่า ได้ค่าน้ำมันด้วย"ฉันพยักหน้า พลางชี้มาที่รถตัวเอง"ผมขี้เกียจหาที่จอดรถแล้วครับพี่ วนอยู่หลายรอบละ ทำไมที่จอดรถน้อยจัง" เขาขมวดคิ้ว"นี่อย่าบ่นเลย โอเคๆ ไปรถนานก็ได้เดี๋ยวพี่เอากระเป๋ากับกล่องเครื่องมือก่อน"ระหว่างที่นั่งรถไปในนิคมอุตสาหกรรมเพื่อที่จะเข้าไปดูเครื่องจักรที่มีปัญหาที่ทางลูกค้าแจ้งมา ฉันมองสังเกตกาลนานตลอดทางไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือผิวพรรณ ดูผู้ดีเกินเบอร์อะไรขนาดนั้นหน้าใสไร้ที่ติ จมูกโด่งสวยขึ้นเป็นสันขนคิ้วที่สวยได้รูป ปากอมชมพูเป็นธรรมชาติ ไม่รู้ใช้ลิปอะไรถึงน่าดึงดูดขนาดนี้ ขนาดไรหนวดยังดูเซ็กซี่ ฉันเผลอกัดริมฝีปาก"พี่ริน ถ้าจะมองผมขนาดนี้ไม่มาเข้าสิงผมเลยล่ะ ผมไม่มีสมาธิขับรถเลยเพราะพี่มองผมแบบนี้อ่ะ" เขาอมยิ้ม"อะไร มองอะไรกัน พี่ก็มองไปทั่ว แล้วพี
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
ตอนที่ 3 ก็อยากรับน้องใหม่อ่ะ
"พี่ว่าเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า หิวข้าวแล้ว" ฉันพูดพลางลูบท้องกว่ารถจะมาถึงที่บริษัทก็ค่ำพอดี ฉันพากาลนานมาทานข้าวข้างบริษัท"อะไรกันพี่มีแต่กับแกล้มกับเหล้าไหนบอกหิวข้าว" เขาถามพร้อมมองอาหารบนโต๊ะพร้อมกับเหล้า"หิวเหล้า แฮะๆ " ฉันแกล้งแสแสร้งว่าอยากกินเหล้า แต่จริงๆ วันนี้ฉันจะทำให้กาลนานเมาแล้วเผยตัวตนที่ซ่อนอยู่ในตัวเขาออกมา ฉันจัดการรินเหล้าให้เขาพร้อมประเคนใส่มือให้ เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย"รับน้องใหม่เหรอครับพี่" เขาถามก่อนจะยกขึ้นดื่ม"ใช่ๆ วันนี้พี่เลี้ยงสั่งเต็มที่เลยนะถ้านานเมาเดี๋ยวพี่จะไปส่งที่บ้านเอง"คำพูดนั้นทำให้นานหัวเราะออกมา"เคครับ อย่าลืมไปส่งผมล่ะ" เขายกขึ้นดื่มอีกแก้ว"ฮือๆๆ ทำมายยยย…ถึงทำกับรินแบบนี้ รินทามอารายยย…ผิด" ฉันยกดื่มอีกแก้ว ไม่ผิดคำพูดของนาน ที่ฉันเมาหรือดื่มมักจะร้องไห้กับเรื่องที่ทำให้เสียใจ"พอได้แล้วพี่ริน เมามากแล้ว" กาลนานดึงแก้วเหล้าออกจากมือของฉัน"ไม่มาวว…สักหน่อย นายต่างหากที่มาววว เอิ้กกก.. เผยตัวตนที่อยู่ในตัวนายออกมาสิ จริงๆ แล้วนายเป็นคนยังไงกันแน่ เวลาทำงานจะได้ราบรื่น เพราะฉันเองก็ไม่อยากเปลี่ยนผู้ช่วยใหม่หรอกนะ""อ๋อ ที่เลี้ยงเหล้าผมเ
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
ตอนที่ 4 วงโคจรของเรา
ช่วงพักกลางวันฉันกับน้ำตาลมากินข้าวที่โรงอาหารพบว่าจิวนั่งกินข้าวอยู่กับกาลนาน"อ้าวนาน นั่งอยู่นี่เองพี่มองหาอยู่" ก่อนจะชำเลืองตาขวางไปมองยัยจิว"ครับ พอดีผมเห็นพี่คุยกับพี่น้ำตาลอยู่เลยไม่ได้รอ มานั่งด้วยกันสิครับ" ยังไม่สิ้นเสียงกาลนานฉันก็ลากเก้าอี้นั่งข้างเขาทันที เขาหันมามองเมื่อฉันนั่งชิดเขามากจนเกินไป"พี่ริน ไม่นั่งติดพี่นานเกินไปหน่อยเหรอคะ" จิวถามฉันด้วยหน้าตาน่าหมั่นไส้"ไม่หนิ ก็ปกตินะ พี่ก็ใกล้ชิดกันแบบนี้ตลอด เอ้ากินๆ เร็วเข้าเดี๋ยวข้าวจะเย็นหมด""พี่รินไม่สบายเหรอครับ" เขากระซิบถามฉัน พร้อมยิ้มละมุนดูมีเลสนัย"เปล่า แค่อาหารเป็นพิษนิดหน่อย เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ พี่จะพาเราไปติดตั้งตัวจับเซนเซอร์นะของเพิ่งเข้ามาใหม่""ได้ครับ"ที่ห้องทำงาน"เมื่อกี้พี่ทำอย่างกับพี่หึงผมกับจิว" กาลนานจับแขนฉันไว้"เปล่า หึงที่ไหนกัน พี่น่ะมีแฟนแล้วนะ พี่แค่อยากแกล้งยายจิวเล่นๆ ว่าแต่จิวเขาจีบนานเหรอ" ฉันแกล้งถาม"ใช่ครับ เขาตอบหน้าตายยักไหล่"เด็กรุ่นๆ เดียวกันน่าจะคุยกันรู้เรื่องมากกว่า ป่ะทำงานกันเถอะเรา เฮ้อ"ฉันบ่นลอยๆ อย่างหงุดหงิดอย่าบอกนะว่าฉันชอบเด็กคนนี้เข้าให้แล้ว ความรู้สึกแบบนี้
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
ตอนที่ 5 อย่าบอกใครอายเขา
"พาพี่มาคอนโดนานทำไม อย่าบอกนะ" ฉันชี้หน้าเขา"อะไรกันพี่ริน พี่คิดอะไร ผมน่ะสั่งอาหารเอาไว้กะจะเอาไปกินคนเดียวบนห้อง แต่ไหนๆ พี่ก็มากับผมแล้ว มาทานข้าวด้วยกันนะครับ" "พี่ไม่หิวอ่ะ อยากกลับแล้วเมื่อกี้นานหลบใครไปมีเรื่องกับใครมา" ฉันจับแขนเขา"ไม่มีสักหน่อย พี่น่ะคิดมาก" เขาดึงแขนฉันให้ตามเขามาพร้อมกล่องอาหารตั้งมากที่อยู่ตรงหน้าเค้าเตอร์ คิดไปคิดมาที่นี่ก็หรูใช่ย่อยนะ นานเองก็เก่งที่อายุแค่นี้กลับมีชีวิตดีที่ดีมาก"นี่เราสนิทกันจนนายดึงฉันขึ้นห้องเลยเหรอ" ฉันสะบัดข้อมือ"ผมอยากสนิทกับพี่ไวๆ ไงครับ มาเถอะน่า""ตอนเจอกันวันแรก กับวันนี้ต่างกันมากเลยนะนาน" ฉันถลึงตาใส่เขาสงสัยคงแอ๊บไม่ไหวแล้ว ไอ้ท่าทางที่ดูนิ่งๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่พอเปิดเผยตัวจริงขึ้นมาน่าจะเอาเรื่องไม่เบา กับเจ้าอาร์ก็ไม่ได้อ่านยากขนาดนี้วันนี้อาจจะเป็นวันที่ฉันจะได้รู้จักเขาขึ้น เวลาทำงานด้วยกันจะได้ง่ายๆ หน่อย"พี่มองผมแบบนี้อีกแล้วนะ พี่มีแฟนแล้วห้ามส่งสายตาแบบนี้ให้ใครเด็ดขาด บางคนไม่รู้จะคิดว่าพี่มีใจให้" เขาดึงจมูกฉัน"เฮ้ย พี่เพื่อนเล่นเราหรือไง เปี๊ยะ" ฉันตีไปที่แขนเขาหนึ่งที"โอ๊ย พี่ริน" เขาลูบแขนขึ้นลงคงจ
last updateLast Updated : 2024-12-27
Read more
ตอนที่ 6 ตัวล่า
ตึกๆ ตึกๆ หัวใจของฉันเต้นแรงกว่าทุกครั้ง เต้นแรงกว่าตอนที่อยู่กับคินเสียอีก ฉันหันไปมองเขา แต่ใบหน้าของฉันก็ไปชนกับแก้มของนานที่เอามาเกยตรงหัวไหล่ของฉันพอดี“พี่ว่าเราจะเกินเพื่อนร่วมงานไปแล้วนะนาน”“แต่ผมไม่ได้เมานะพี่ หรือว่าพี่เมา” ฉันนั่งก้มหน้าเพราะว่าอายไม่ว่าจะเป็นคำพูด ท่าทางของเขามีผลต่อฉันหมด“ผมว่าผม ส่งพี่กลับบ้านดีกว่ายังไงซะผมก็เป็นผู้ชาย”“ใช่ๆ นานเป็นผู้ชาย พี่กลับก่อนดีกว่าพรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานนะ” ฉันรีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องเขาไป“พี่รินเดี๋ยวผมไปส่ง” เขารีบวิ่งตามฉันมา ตลอดทางที่นั่งรถกลับเราแทบไม่พูดอะไรกันเลยฉันคิดว่าเขาชอบผู้ชายมาตลอด แต่ท่าทางของเขาเมื่อกี้ สายตาของเขาเมื่อกี้ ทำฉันหวั่นไหวสุดๆ เกือบเผลอจะไปให้เขาสอนจูบจริงๆ ซะด้วยสิ ยัยรินเอ้ยจะโดนเด็กตกจริงๆ เหรอนี่หนึ่งเดือนต่อมา“อะไรกันน้ำตาลฉันกับนานเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน ฉันอายุขนาดนี้เด็กที่ไหนจะมาสนใจ” ฉันพูดบ่ายเบี่ยงเมื่อถูกเพื่อนสนิทถามว่าฉันคบกับนานจริงหรือไม่ เพราะเห็นไปไหนด้วยกันบ่อยๆไม่ว่าจะเป็นไปทานข้าวด้วยกัน หรือว่าดูหนังในช่วงวันหยุดอีก“ฉันไม่เชื่อแกหรอกยัยรินปากแข็ง” “ตามใจแกจ
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
ตอนที่ 7 รักจริงหรือหวังเคลม
เมื่อฉันเดินไปก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของกาลนานคุยกับใครบางคน“เออ แล้วมึงจะถามทำไมวะว่ากูจีบพี่รินจริงหรือเปล่า”“กูก็แค่อยากรู้ เพราะมึงไม่ธรรมดานี่หว่า” กาลนานคุยกับอาร์เองหรอกเหรอ“โอเคๆ กูยอมรับว่าตอนกูเจอพี่รินครั้งแรกก็ตั้งใจจะเคลมพี่เค้า แต่ความคิดของกูมันเปลี่ยนไปว่ะพี่รินไม่เหมือนผู้หญิงที่กูเคยเจอ”เจอกันครั้งแรกก็หวังจะเคลมกันเลยเหรอไอ่เด็กเมื่อวานซืนฉันได้แต่คิดในใจ เดี๋ยวคอยดูเถอะแม่จะจัดให้สำนึกไม่ทันเลย“อ้าว ไหนล่ะกาแฟ” น้ำตาลถามเมื่อฉันเดินกลับมา“กาแฟหมด ไม่ต้องกงต้องกินละ” ฉันพูดพลางหันไปมองค้อนตาขวางให้เจ้าอาร์ที่เดินตามหลังมา“เฮ้ย พี่รินผมตกใจหมดมองผมตาขวางแบบนี้ อย่างกับคนโดนผีเข้า” เจ้าอาร์รีบทำท่านั่งพิมพ์งาน“ฉันได้ยินที่นายพูดถึงฉันกับนาน” ฉันเดินเนียนไปใกล้เขาพร้อมกับบีบไหล่ของเขาอย่างแรง“ขาผมไม่ดีอยู่นะพี่ริน ใจคอจะบีบให้ไหล่หักไปด้วยเลยเหรอไง”“แต่ปากนายดีนี่” ฉันเพิ่มแรงบีบขึ้นอีกเป็นสองมือ“โอเค พี่รินรู้อะไรมาได้ยินที่พวกผมคุยกันเมื่อกี้เหรอ“เออ…น่ะสิ” ฉันพูดอย่างโมโห“ผมขอโทษนะพี่ ที่พูดลับหลังแบบนั้นผมก็แค่สงสัยก็เลยถามไปแบบนั้น”“ยุ่ง ไม่เข
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
ตอนที่ 8 ขอจูบพี่รินนะ
“พี่รินคิดอะไรอยู่ครับ ทำไมหน้าแดง” เขาเอานิ้วมือเขี่ยจมูกของฉัน“หน้าแดงอะไร เปล๊าาาไม่ได้คิด อากาศมันร้อนต่างหากล่ะ” ฉันทำท่าเอามือสองข้างพัดกับหน้าของตัวเอง“ผมมีอะไรจะบอกพี่รินจริงๆ ผมไม่ได้เจอพี่รินครั้งแรกที่ผับนั้นหรอก ผมเจอพี่รินก่อนหน้านั้นอีก”เขาตักข้าวใส่ปากแล้วก้มหน้า“ตอนไหนเหรอ นานเจอพี่ที่ไหนเหรอ บอกหน่อยสิ”“ถ้าพี่รินอยากรู้ กินข้าวเสร็จไปคอนโดผมนะครับ ผมมีอะไรให้ดู”“ไม่พี่ไม่ไป พี่ไม่ได้อยากรู้ ทำไมพี่ต้องไปด้วยคะ”ที่คอนโดของกาลนาน“ยิ้มอะไรคะน้องนาน” ฉันเรียกชื่อเขาเมื่อเดินตามหลังเขามาต้อยๆ มานั่งตรงโซฟาภายในห้องที่หรูหราของเขา“เรียกน้องนานอีกแล้วนะ” เขาหน้าบึ้งใส่ทำเอาฉันหัวเราะเพราะความดูไร้เดียงสาของเขา“ไหนมีอะไรจะบอกพี่ที่บอกว่าไม่ได้เจอพี่ครั้งแรกที่ผับนั่น”“พี่รินนั่งดูหนังรอผมก่อน ถ้าคอแห้งก็จิบน้ำได้นะผมขออาบน้ำก่อน” พร้อมกับส่งเบียร์มาให้ฉันหนึ่งกระป๋อง“ฮึ่ย ได้ไงอ่ะนาน หนีไปอาบน้ำเฉยอ่ะ” ฉันดึงมือของเขาไว้“หรือพี่รินจะเข้าไปอาบน้ำกับผม” เขาดึงแขนให้ฉันลุกขึ้นแทน“โอเคๆ เข้าไปอาบเลยน้องนาน”“ฮึ เดี๋ยวรอผมออกมาก่อน”สิบห้านาทีต่อมา“อาบน้ำนานมาก พี่ร
last updateLast Updated : 2024-12-28
Read more
ตอนที่ 9 ค้างคืน
“พี่ริน เรื่องเมื่อวานผมขอโทษด้วยนะครับ” กาลยืนรอฉันตรงทางเข้าแผนกพร้อมกับแก้วกาแฟและขนม “พี่ลืมแล้ว ไม่ต้องพูดถึงหรอก” ฉันรับแก้วกาแฟและขนมพร้อมกับหันหน้าหนีเขาเพราะความอาย “แต่ผมยังไม่ลืมนะพี่ริน” เขาอมยิ้มพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ทำให้ฉันเขินอายได้ขนาดนี้ “อะไรจ้ะยัยริน มายืนบิดอะไรตรงนี้นี่แกจะจีบน้องนานเหรอ” น้ำตาลเดินมากอดคอฉัน “จีบเจิบอะไรกัน ฉันน่ะไม่ชอบคนเด็กกว่าหรอกนะ” ทันทีที่ฉันพูดจบกาลนานก็หน้าบึ้งตึงแล้วรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปที่แผนกของตัวเองอย่างรวดเร็ว ตกบ่ายมามีลูกค้าร้องเรียนว่าบริษัทติดตั้งโปรแกรมผิด ฉันเปิดตารางดูว่าวันนั้นใครเป็นคนติดตั้ง “นี่ฉันกับกาลนานเองเหรอ” ฉันเอามือปิดปากตกใจ “ใช่น่ะสิ อธิบายให้พี่ฟังหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้นรินรดา” พี่ชาถามเสียงเข้ม “หนูยังแปลกใจเลยค่ะพี่ชา ว่าพลาดตอนไหนทั้งที่เราก็เช็คโปรแกรมกันแล้ว แถมยังลองวอร์มเครื่องดูด้วยค่ะ” ฉันกำลังคิดทบทวนว่ามันเป็นเพราะอะไร “ลูกค้าเค้าร้องเรียนมา เราก็ต้องเข้าไปดูโดยด่วนเข้าใจมั้ย” “ได้ค่ะพี่ชา พรุ่งนี้หนูจะเข้าไปดูให้แต่เช้านะคะ น่าจะใช้เวลาเดินทางสามถึงสี่ชั่วโมงกว่าจะถึงเนื่องจากระยะทาง
last updateLast Updated : 2024-12-30
Read more
ตอนที่ 10 ปิดบัง
“สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาแก้ไขปัญหาของระบบที่แจ้งเอาไว้นะคะ ต้องขอโทษจริงๆ นะคะที่มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น” ฉันกล่าวขอโทษกับทีมเอ็นจิเนีย“ไม่เป็นไรครับ อาจจะเกิดเพราะเครื่องจักรมันรวนก็ได้ครับ”แล้วฉันกับกาลนานก็ช่วยกันแก้ไขจนกระทั่งพี่ชาโทรมาบอกว่าประธานใหญ่ของบริษัทเราพ่อของคุณนิรันด์ คือคุณนิรันด์กาล ก็อยู่ที่บริษัทนี้ด้วยเหมือนกัน เห็นว่าจะถามเรื่องของเครื่องจักรที่เคยติดตั้งด้วย ยังไงซะฉันก็อยู่ที่นี่แล้วช่วยต้อนรับเขาด้วยเพราะเขาก็มาดูงานที่นี่ด้วยเช่นกัน“แต่พี่ชาคะ หนู”“เอาน่า ถือว่าช่วยพี่ ช่วยทีมแล้วก็ช่วยบริษัทด้วย”“อ้างเยอะ” ฉันว่าพี่ชาแล้วก็วางสายไปฉันเดินเข้ามายังห้องรับรองแขกที่มีคุณนิรันด์กาลเข้ามานั่งอยู่ก่อนแล้ว ด้วยอาการนอบน้อมของฉันและก็เกร็งสุดๆ ด้วยเช่นกัน“เชิญนั่งครับ คุณรินรดาผมขอโทษด้วยนะครับที่รบกวนเวลาการทำงานของคุณ”“ไม่เป็นไรค่ะท่านดิฉันยินดีมากค่ะ” แถมฉันยังรู้มาอีกว่าคุณนิรันด์กาลก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่ด้วย ถึงแม้เขาจะมีอายุที่มากแต่บุคลิกที่ดูภูมิฐานทำให้เขาดูไม่ต่างจากหนุ่มๆ เลย ไม่แปลกที่คุณนิรันด์จะดูดีเช่นเดียวกับเขา“วันนี้ มาคนเดียวเหรอครับแล้วท
last updateLast Updated : 2024-12-30
Read more
DMCA.com Protection Status