ตอนที่ 8 หลิวซีซวนทำการแสดง 2/3

“เอาล่ะขอรับ นายท่านทุกคน ข้าขอบคุณแขกทุกท่านที่ให้เกียรติมาร่วมงานเปิดการแสดงครั้งแรกของโรงเตี๊ยมตระกูลหลิว บัดนี้ถึงเวลาที่รอคอยแล้ว เชิญทุกท่านพบกับการแสดงระบำประยุกต์จากคุณชายหลิวได้เลย”

สิ้นเสียง ม่านการแสดงก็เปิดขึ้น รอบบริเวณนิ่งสงัดแม้แต่เสียงหายใจก็ยังไม่มี แขกที่เข้ารับชมการแสดงในวันนี้ ตั้งหน้าตั้งตารอชมคนงามอย่างใจจดใจจ่อจนแทบลืมหายใจ เมื่อม่านเปิดขึ้น ไฟในตะเกียงโดยรอบก็หรี่ให้มืดลง มีเพียงแสงไฟบนเวทีที่ส่องสว่างสะท้อนร่างระหงในชุดแดงให้เปล่งประกายราวกับเทพเซียน

กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง!

ทันทีที่เขาเริ่มขยับกาย ทุกคนก็รู้สึกราวกับถูกมนตร์สะกด เสียงดนตรีที่บรรเลงเนิบนาบเข้ากันดีกับการขยับที่เชื่องช้า ทว่าทรงพลังของหลิวซีซวน

เขาเริ่มการแสดงด้วยการร่ายรำแบบจีนซึ่งประยุกต์มาจากประสบการณ์ที่เคยเล่นเป็นนักแสดงงิ้วในฮ่องกงในหนังสั้นเรื่องหนึ่ง เขาขยับย้ายกายไปมาด้วยท่วงท่างดงามทรงเสน่ห์ ช่วงชิงหัวใจของผู้ชม ยิ่งยามที่ใบหน้างามแย้มยิ้ม แล้วปรายสายตามาทางผู้ชมด้วยดวงตาดอกท้อหวานฉ่ำ เหล่าบุรุษก็รู้สึกราวกับกำลังตกหลุมรักคนงามเข้าอย่างจัง

คุณชายหลิวผู้นี้เป็นนางจิ้งจอกหรือยังไง เหตุใดจึงได้ทำให้คนลุ่มหลงได้ถึงเพียงนี้

พวกเขาหารู้ไม่ว่า นี่คือสกิลของซุปตาร์ต่างหาก มันคือออร่าที่แตกต่างจากนักแสดงปลายแถวหรือคนธรรมดา ทันทีที่เขาเหยียบขึ้นบนเวทีท่ามกลางแสงไฟ ทุกสายตาย่อมต้องจับจ้องมาที่สตาร์อย่างเขาอย่างเป็นธรรมชาติ

เขาคือ ผู้ที่เกิดมาเป็นดาวอย่างแท้จริง

ไม่ว่าเขาจะขยับไปตรงไหนก็จะมีเสียงกระดิ่งดังตามการขยับทุกท่วงท่า หลิวซีซวนขยับกายโยกย้ายอย่างอ่อนช้อย ก่อนจะเปล่งเสียงร้องทำนองหวานหูขับกล่อม เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้อีกรอบ เสียงหวานขับกล่อมไปพร้อมกับขยับร่างกายร่ายรำโดยไม่มีเสียงตก ยิ่งทำให้ผู้คนตะลึงในความสามารถของเกอ

คนงามยิ่งกว่าเคย เมื่อเสียงเพลงสิ้นสุดลง ผู้ชมก็นึกว่าการแสดงในครั้งนี้จะจบลงแล้ว ทว่าจู่ๆ ดนตรีกลับกลายเป็นจังหวะร้อนแรง นักแสดงมืออาชีพนั้นก็ปรับเปลี่ยนท่าทางให้ร้อนแรงขึ้นมาอีกขั้น เขาใช้ทักษะการเต้นประเภท Popping ผสมกับ Belly Dance เรียกเสียงฮือฮากับการขยับกายที่แปลกตาทว่าน่าทึ่ง คุณชายหลิวแสดงความสามารถในชาติเก่าต่อหน้าทุกคนไปพักใหญ่ ก็เผยไม้ตายออกมา

เขาแหวกชุดสีแดง เผยข้อเท้าขาวแล้วเต้นแท็บอย่างร้อนแรงดุดันราวกับเท้าติดไฟ เหล่าบุรุษที่มาชมนั้นรู้สึกราวกับความขาวฟาดเข้าที่หน้าหลายฉาด เขาไม่รู้ว่าควรจะจับจ้องที่ใบหน้างาม ลีลาเท้าไฟที่น่าทึ่ง หรือข้อเท้าขาวที่เปิดเปลือยแสนจะยั่วยวนดี

ทันทีที่เขาแสดงจบ เสียงปรบมือก็ดังสนั่น มีแขกหลายคนต่างแย่งกันโปรยเงินให้รางวัลให้กับการแสดงของคุณชายหลิวอย่างใจกว้าง ตู้เฉิงนั้นหน้าบานเมื่อเห็นเม็ดเงินที่หลิวซีซวนทำได้ในวันเดียว นับว่าบรรพบุรุษตระกูลหลิวนั้นเมตตาเขาแล้ว

ด้านโต๊ะของคุณชายเจ้าสำราญที่มีผู้ติดตามมาด้วยนั้น ปรบมือเสียงดังพร้อมกับโห่ร้องหลังจากการแสดงจบลง เขาชื่นชมเกอผู้นี้จากใจจริง จนสั่งคนสนิทให้มอบรางวัลให้กับผู้แสดงไปหลายตำลึงเงิน

“คุณชาย ท่านชมชอบเกอผู้นี้หรือ”

“ก็ชอบน่ะสิ เจ้าก็รู้ว่าข้าชอบของสวยๆ งามๆ เกอผู้นี้มีฝีมือนัก เมืองเหิงเยว่เล็กไปสำหรับเขา”

“แต่ข้ารู้สึกว่าเขาหน้าคุ้นๆ นะขอรับ คล้ายกับใครบางคนที่เมืองหลวง” ผู้ติดตามหรี่ตามองเกอรูปงามด้วยสายตาสำรวจ

“จะเป็นใครก็ช่างเถิด คนเก่งเช่นนี้ควรอยู่ในกองสังคีต เป็นผู้ฝึกสอนนางรำเสียมากกว่า หรือถ้าจะให้ดีก็ควรมาแสดงที่ห้องอาหารส่องดาวของข้าสักครั้ง” เขาเอ่ยอย่างง่ายๆ ก่อนจะยกจอกสุราขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดี เขามองไปยังบนเวทีก็เห็นเกอรูปงามผู้นั้นหอบหายใจอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในม่านโดยไม่ได้กล่าวอันใดกับผู้ชมแม้แต่น้อย

“ดี ดียิ่ง ข้าชอบเหลือเกิน คนหยิ่งเช่นนี้ ไม่จำเป็นต้องมาพูดคุยกับใคร หากไม่จำเป็น วางท่ายโสราวกับนกยูงรูปงาม เป็นกลยุทธ์เรียกลูกค้าที่ดี ข้าเชื่อว่าจากนี้ไป โรงเตี๊ยมแห่งนี้จะยิ่งแน่นขนัดเพราะผู้คนต่างก็อยากจะยลโฉมเกอรูปงามผู้นั้นเป็นแน่”