ตอนที่ 11 ปรากฏพลังวิเศษ 2/3

หนึ่งเดือนต่อมา

ตอนนี้ โรงเตี๊ยมตระกูลหลิวก็ยังวุ่นวายไม่เปลี่ยน ตู้ลี่จูนั้นต้องลาหยุดหลังจากคลอดบุตรเพื่อดูแลลูกเล็ก ทว่านั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะพวกเขาวางแผนหาคนมาแทนไว้เรียบร้อยแล้ว โรงเตี๊ยมตระกูลหลิวนั้นกลับมาฟื้นตัวและมีผู้คนแวะเวียนเข้ามาใช้บริการอย่างต่อเนื่อง จนยามนี้เริ่มกลับมาทัดเทียมโรงเตี๊ยมหยางน่าของตระกูลกู้แล้ว แม้ว่ากิจการจะดำเนินไปได้ด้วยดี ทว่าคนงามประจำโรงเตี๊ยมนั้นกลับอ่อนแอลงทุกวัน บางวันเขาถึงกับตัวสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บที่แทรกซึมในกาย แม้จะให้หมอมาดูอาการก็ไม่ช่วยอะไร อาการของเขามีแค่ทรงกับทรุด สิ่งที่ทำได้มีเพียงแค่ต้องอดทนเท่านั้น

นอกจากผลข้างเคียงจากการถูกวางยาเป็นหมันมานาน เขาก็ยังคงมีอาการบ้านหมุนที่มาพร้อมกับภาพหลอนมากมาย อาการพวกนี้ไม่ได้หายไป มีแต่จะหนักขึ้นจนทำให้เขาใช้ชีวิตลำบากไม่น้อย เขาเก็บงำเรื่องนี้ไว้ผู้เดียว ไม่กล้าบอกใคร เขาไม่อยากถูกหาว่าสติฟั่นเฟือน จนถูกจับไปให้นักบวชนักพรตทำพิธีไล่วิญญาณก่อนเขาจะหาสามีได้

ด้วยปัญหาสุขภาพทั้งหมดนี้ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจพักจากการแสดงแล้วจ้างนักเต้นมาฝึกสอนให้แสดงแทนตน ส่วนเขาก็ทำหน้าที่ดูแลแขกในห้องอาหารแทนตู้ลี่จูเป็นครั้งคราว

เขารู้สึกผิดไม่น้อยเพราะหลังจากที่เขาพักการแสดง กระแสความสนใจโรงเตี๊ยมก็น้อยลงกว่าตอนแรกไปมาก แต่หากเทียบดูแล้วก็นับว่าดีกว่าก่อนหน้านั้นเป็นไหนๆ แม้จะได้เงินน้อยกว่าก็ไม่เป็นไร เพราะเขาต้องรักษาสุขภาพและชีวิตไว้ก่อน ไม่เช่นนั้น ชาตินี้เขาอาจจะเป็นบ้าขึ้นมาได้จริงๆ

นอกจากเรื่องสุขภาพที่แย่ลงแล้ว ก็มีเรื่องน่าเศร้าอีกเรื่อง..

หลิวซีซวนก็ยังคงโสดสนิทไร้คนรักข้างกาย

ทำไมอ่ะ หนูไม่สวยเหรอ ทำไมคนดีๆ ไม่มาชอบหนูบ้าง ทำไมต้องเป็นพญานกข้ามภพข้ามชาติขนาดนี้

ท่านตานะท่านตา หลังจากที่ส่งผู้ชายหล่อมามากมายในวันเปิดตัวการแสดงก็ไม่มีอีกเลย มีแต่ขุนนางแก่ๆ ที่หนีภรรยามา ไม่ก็พวกชอบใช้กำลังไร้หัวคิด หรือไม่ก็พวกที่หวังจะเกี้ยวเขาไปเป็นอนุอยู่หลังเรือน หาดีไม่ได้สักคน

อ้อ มีดีอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าชื่นชอบเขาเลยสักนิด เอาแต่หลบหลีกทุกครั้ง ยามเจอเขาเกี้ยว ขนาดใช้เงินเข้าสู้ก็ยังไม่ได้ใจ

เฮ้อ เมื่อไหร่จางหย่งจะยอมใจอ่อนเสียทีนะ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คุณชายหลิวมาที่โรงเตี๊ยม จริงๆ วันนี้เขารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ร่างกายอ่อนเพลียแต่ช่วงเวลาที่ขาดตู้ลี่จู เขาจำต้องขึ้นมาช่วยตรวจตราทุกอย่างให้เรียบร้อยเป็นที่เป็นทาง หลิวซีซวนจัดแจงแบ่งงานให้กับคนงาน ก่อนจะปลีกตัวมานั่งอยู่ที่โต๊ะหลังสุดของห้องอาหารเพียงลำพัง แม้จะมีท่าทางเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ราวกับนางพญาผู้เย่อหยิ่ง ทว่าใครจะรู้ว่าเขานั้นกำลังพยายามข่มความหนาวเหน็บที่แทรกเข้ามาพร้อมกับอาการบ้านหมุนและภาพหลอนประหลาดที่ดูเหมือนภาพจะมีสีสันชัดเจนขึ้นทุกวันจนน่าขนลุก

วันนี้ดูเหมือนฤกษ์ไม่ค่อยดีแล้วสินะ สังหรณ์ใจไม่ดีเลย

หลิวซีซวนรีบหยิบจอกชาขึ้นมาดื่มเพื่อปัดความคิดไม่เป็นมงคลออกไปให้หมด แล้วหันไปมองทางเวทีด้วยใบหน้าเรียบเฉย

บนเวทีนั้น เป็นนักแสดงฝีมือดีที่ประจำอยู่ที่หอคณิกา เขาใช้ใบหน้างดงามของตนอ้อนวอนร้องขอให้พวกเขามาช่วยแสดงแทน แลกเปลี่ยนกับการสอนการร่ายรำที่น่าตื่นตาตื่นใจในแบบของเขาให้กับเหล่านักเต้นกลุ่มนั้น ซึ่งกลุ่มนักเต้นบนเวทีทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม แม้ว่าจะยังไม่อาจเทียบชั้นเท่ากับหลิวซีซวนผู้ที่เกิดมาเป็นดาว แต่การแสดงบนเวทีก็สวยงามเป็นระเบียบและน่าทึ่งไม่น้อย 

แต่ถึงแม้การแสดงจะน่าตราตรีงใจเพียงใด ก็ยังมีแขกหลายคนที่เบนสายตามามองทางคนงามแซ่หลิวที่นั่งหน้านิ่งอยู่ด้านหลัง

ก็อย่างที่บอก ดาวก็คือดาว ซุปตาร์ไปที่ไหนก็เปล่งประกาย ขนาดนั่งป่วย ไม่ได้ทำอะไรอยู่ตรงนี้ คนก็ยังให้ความสนใจ

“คุณชายหลิว วันนี้ท่านช่างงดงามยิ่งกว่าวันไหน”  บุรุษผู้หนึ่งตรงเข้ามาหาเขาก่อนจะหย่อนก้นนั่งข้างกาย ใบหน้าคมเผยรอยยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยสำรวจเรือนร่างเขา ดูน่าอึดอัดใจ

“คุณชายหมิง รักษากิริยาด้วยเถิด” 

“อ่า ข้าขออภัยคุณชายหลิว ท่านงดงามเกินจะห้ามใจไหว หากเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะได้ดื่มสุราพร้อมกับสนทนากับท่านเป็นการส่วนตัว” เขาเอ่ยคำพูดแฝงความนัย

“สวะแซ่หมิง ไสหัวกลับไปหาฮูหยินของเจ้าเถิด อย่ามาทำให้คุณชายหลิวแปดเปื้อน ข้ามีเรื่องสำคัญต้องเสวนากับคุณชาย”  ชายอีกคนเอ่ยแทรกขึ้นมาพร้อมกับผลักบุรุษแซ่หมิงออกไป

“เจ้านั่นแหละออกไป คิดจะมาเกี้ยวคุณชายหลิวอีกคนล่ะสิ” 

เหตุการณ์ยื้อแย่งอยากเสวนากับคนงามนั้น เกิดขึ้นอยู่ทุกวัน เขาก็จนใจในความงามของตนเองเช่นกัน แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรให้งามน้อยไปกว่านี้

หรือว่าเขาควรเก็บเงินค่าสนทนาดี เช่นนี้คงกลายเป็นเศรษฐีได้ในเวลาไม่นาน