ตอนที่ 13 จากโรงเตี๊ยมกลายเป็นสำนักดูดวง 1/2

ณ เมืองหลวงหน้าจวนเสนาบดีกรมพิธีการ มีขบวนเกี้ยวเจ้าสาวจากตระกูลเซี่ยยาวเหยียด บุรุษหนุ่มผู้ซึ่งเป็นรองเจ้ากรมโยธาในชุดสีแดงนั้นรับหน้าที่ขี่ม้านำขบวนด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย ยามนี้เขามีตำแหน่งหน้าที่สูง มีคนนับหน้าถือตา ชาวบ้านทั่วไปล้วนมองอย่างชื่นชม แตกต่างจากตอนที่แต่งภรรยาเกอผู้นั้นเข้าตระกูลถาน ยามนั้นตนรู้สึกต่ำต้อยกว่าอีกฝ่ายไม่น้อยที่ด้อยกว่าทุกด้าน โชคดีที่เขาเป็นพวกปากหวานและเอาใจเก่ง จึงมัดใจเกอผู้นั้นให้หลงใหลแค่เพียงเขาได้อย่างง่ายดาย

บัดนี้เกอผู้นั้นหมดประโยชน์แล้ว ขุนนางใหญ่อย่างเขาควรจะแต่งงานกับสตรีที่คู่ควรอย่างเซี่ยอ้ายเหม่ย ไม่ใช่เกอที่มีแต่ตัวเช่นนั้น

อ่อ ไม่ได้มีแต่ตัว มีสินเดิมอีกมหาศาลที่เขาไปปล้นกลับมาให้ตระกูลถานด้วย

เปล่าประโยชน์ที่จะคิดถึงคนที่ตายไปแล้ว บัดนี้อนาคตของเขากำลังสว่างสดใส ภรรยาที่เป็นบุตรเสนาบดีกรมพิธีการ ต่อไปอำนาจวาสนามีแต่จะเพิ่มพูน หลังจากที่ทำงานใหญ่ร่วมกับท่านผู้นั้นแล้ว ตำแหน่งของเขาย่อมไม่หยุดอยู่แค่รองเจ้ากรมเป็นแน่

อีกหน่อย ข้าผู้นี้ ถานตงหยาง จะต้องก้าวเข้าสู่ตำแหน่งเสนาบดีเป็นแน่

เขาขี่ม้ามาตลอดทางจนถึงจวนของตน ชายหนุ่มกระโดดลงจากหลังม้าอย่างสง่างาม แม้จะแต่งงานเป็นครั้งที่สองแล้ว แต่ผู้คนก็ยังเฝ้ามองอย่างชื่นชม เขาเดินไปยังเกี้ยวที่ประดับอย่างหรูหรา ก่อนจะยื่นมือจูงฮูหยินคนใหม่จากตระกูลเซี่ยเข้ามาทำพิธีที่จวนของตน

ยามนี้ผู้คนมีมากมาย แขกเหรื่อส่วนใหญ่ก็คือขุนนางที่สนิทกับตนและเสนาบดีเซี่ย ถานซงอวิ้นมารดาของเขานั้นแต่งกายหรูหรานั่งหน้าบาน รอลูกสะใภ้คนใหม่ที่ถูกใจหนักหนา แต่ใครจะคิดว่าในขณะที่เรือนแห่งนี้กำลังวุ่นวายและมีคนเข้านอกออกในตลอดเวลา กลับมีคนกลุ่มหนึ่งแฝงตัวเข้าไปรื้อค้นหาของบางอย่างในเรือนส่วนตัวของถานซงอวิ้น

“เจอมั้ย”

“ไม่เจอ หรือว่าจะไม่ใช่ถานซงอวิ้น”  พวกเขากระซิบกระซาบกัน ก่อนจะเร้นกายเข้าไปในห้องหนังสือของถานตงหยาง พวกเขาค้นหาสิ่งที่ต้องการอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพบมันซ่อนอยู่ระหว่างหนังสือเล่มหนึ่ง

“เจอแล้ว พิษที่หัวหน้าต้องการ”

“หัวหน้าจะเอาไปทำอะไร”

“คุณชายหลิวถูกวางยาตัวนี้มานาน หัวหน้าต้องการรู้ว่ามันคือพิษอะไร แล้วอาซิงจะเป็นผู้จัดยาถอนพิษให้หัวหน้า” 

“หัวหน้าหายไปอยู่กับฮูหยินตั้งนาน คงอยากมีบุตรกับฮูหยินกระมัง”

“อีกหน่อย พวกเราคงได้ยลโฉมนายน้อยกันแล้ว น่าอิจฉาเสียจริง”

พวกเขาพยักหน้าให้กัน ก่อนจะเร้นกายออกไปจากจวนตระกูลหลิวพร้อมกับยาพิษที่หลิวซีซวนได้รับมาหลายปี

หลิวซีซวนฟื้นคืนสติอีกครั้งก็ยามที่พระอาทิตย์ส่องฟ้าแล้ว หลับตากำหนดลมหายใจให้ช้าลงเพื่อสงบจิตสงบใจ จากการออกมาจากมิติส่วนตัวอันแสนอัศจรรย์

อัศจรรย์ยิ่ง

วิชาความรู้ของตระกูลหลิวนั้นลึกซึ้งและเฉียบขาดยิ่งนัก สมแล้วที่มาจากโลกเทพเซียน เขาได้เรียนรู้วิชาพยากรณ์แบบทางลัดที่เพียงแค่แตะตำรา ความรู้ก็เข้าหัว นึกเสียดายที่โลกเดิมไม่มีอะไรแบบนี้ ไม่เช่นนั้นเขาคงจำบทละครยาวๆ ได้แบบไม่ต้องอ่านให้เปลืองสายตา

หลังจากสลบไปพักใหญ่ เมื่อตื่นมาเขาพบว่าตนเองนั้นกลายเป็นผู้ที่มีพลังวิเศษ เขาสามารถจดจำสิ่งที่มีในตำราได้ทั้งหมดรวมถึงทักษะที่ต้องใช้เวลาฝึกฝนนับปี เขาก็ฝึกมันสำเร็จได้โดยง่าย สิ่งที่หลิวซีซวนเรียนรู้นั้นมีทั้งการใช้จิตสัมผัสพยากรณ์ ใช้วันเดือนปีเกิด วิชาฮวงจุ้ยของตระกูลหลิว และวิชาค่ายกลขั้นกลาง เขาเคยคิดอยากจะเก่งกาจดั่งจอมยุทธจึงลองจับตำรายุทธ์ดู ทว่าผลลัพธ์กลับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น แถมยังเปิดไม่ออกอีก ท่านตาบอกว่ายังไม่ถึงเวลา เขาจึงถามว่าเมื่อใดจะถึงเวลา ท่านก็ตอบว่าอาจจะไม่ถึงเวลาไปตลอดชีวิต เพราะยามนี้พลังที่จำเป็นสำหรับเขามีแค่ด้านพยากรณ์เพียงเท่านั้น

วิธีการใช้งานก็ไม่ยาก เขาต้องได้อยู่ใกล้ๆ หรือสัมผัสร่างผู้ที่จะถูกทำนายแล้วเพ่งจิตดู เพียงเท่านี้เขาก็จะมองเห็นภาพเหตุการณ์ทั้งอดีตและอนาคตอันใกล้ ตามแต่ที่สวรรค์จะยอมให้เปิดเผยได้ แต่เนื่องด้วยเขายังอยู่ในระดับขั้นต้น จึงไม่อาจพยากรณ์ได้ลึกซึ้ง ซ้ำหากเจอผู้ที่มากบุญบารมีหรือคนที่ดวงแข็ง ก็อาจจะไม่สามารถเพ่งมองเห็นภาพในนิมิตได้ หรือหากเห็นก็อาจจะเห็นได้ไม่ครบถ้วนนัก

รวมๆ คือ พอดูดวงเล็กๆ น้อยๆ ได้แน่นอน เหมือนกับพวกนักพรตนั่นเอง

ส่วนอาการเวียนหัวบ้านหมุนคลื่นไส้ต่างๆ นั้น น่าจะหายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากได้ปลุกพลังด้านพยากรณ์ได้สมบูรณ์

“ท่านจะบอกข้าว่าคุณชายหลิวมีอาการปวดหัวด้วยหรือ น่าแปลกเสียจริงที่ข้าไม่พบโรคที่เกี่ยวข้อง คาดว่าคงเป็นเพราะความเครียดกระมัง ท่านต้องให้คุณชายพักผ่อนให้มากเสียหน่อย” 

เสียงของบุรุษผู้หนึ่งดังขึ้น เขาจำได้ดีว่าคนผู้นี้คือท่านหมอ ที่ช่วยรักษาเขานั่นเอง

“ขอบคุณท่านหมอ ข้าจะกำชับคุณชายให้พักผ่อนมากขึ้น แล้วอาการที่เกิดจากพิษเล่า” 

เสียงจางหย่งเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“เจ้าหมายถึงเรื่องพิษไอเย็นที่ทำให้คุณชายเกอผู้นี้เป็นหมันใช่หรือไม่ นับว่าพวกเจ้าบำรุงคุณชายมาอย่างดี อาการจึงยังทรงตัว ไม่ได้ทรุดตัวลงไป แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายก็ยังมีพิษตกค้าง หากคุณชายผู้นี้ใช้ร่างกายหักโหมเกินไปจนหยินหยางขาดสมดุล อาการก็จะทรุดตัวลง บางครั้งก็จะมีอาการหนาวสั่นขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เจ้าต้องคอยสังเกตคุณชายของเจ้าให้ดีๆ ด้วย แต่ทางที่ดี เขาควรจะได้รับยาถอนพิษที่ตรงกับพิษที่โดนมาต่อเนื่อง จากนั้นหากเจ้าสามารถหาโสมร้อยปีขึ้นไปมาดื่ม ก็จะสามารถบำรุงให้มดลูกกลับมาแข็งแรงได้”

เขาไม่ได้ลืมตาขึ้น แต่ท่องจำสิ่งที่หมอบอกให้ขึ้นใจ

นอกจากต้องหาสามีแล้ว มดลูกของเกออย่างเขาก็ต้องแข็งแรงเพื่อให้กำเนิดทายาทตระกูลหลิว เขาจึงจะมีชีวิตรอด

“ท่านหมอไม่ต้องห่วง เรื่องยาถอนพิษ ข้าจะเตรียมให้เขาเอง ข้าเพียงแค่ไม่อยากเห็นเขาทรมาน”

“หากเจ้าตั้งใจช่วยคุณชายจริง ข้าเชื่อว่าสักวันคุณชายหลิวจะกลับมาหายดี เขาจะต้องมีบุตรให้เจ้าได้แน่นอน”

อุ๊ย ท่านหมอ พูดดี ข้าอยากให้รางวัลสักตำลึงเงิน

คนที่แกล้งหลับ มุมปากกระตุกอย่างห้ามไม่อยู่ ทว่าในตอนที่รอฟังคำปฏิเสธจากหนุ่มหล่อสะท้านโลกันตร์ อีกฝ่ายกลับเงียบไปพักใหญ่

ว้าย ไม่ปฏิเสธ

“คุณชายหลิวน่าสงสาร ชีวิตที่ผ่านมาของเขา ทุกข์มามาก เขาสมควรมีความสุขมากๆ เสียที”  ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบศีรษะเขาแผ่วเบา

แต่งค่ะ แต่งได้เคย แต่งวันนี้ ข้าพร้อมเข้าหอแล้ว