ตอนที่ 16 หลี่เฉียงฮุยและดวงมหาโชค 1/2

ณ จวนเสนาบดีเซี่ย

กลางดึกคืนนี้ บุตรเขยของเสนาบดีเซี่ยเดินทางมาเข้าเยี่ยมพบ ดูเผินๆ เหมือนกับเป็นการแวะเวียนมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ตามประสาคนคุ้นเคย ใครจะคิดว่าสถานที่แห่งนี้ ที่แท้ก็คือสถานที่พูดคุยเรื่องสำคัญที่ไม่อาจแพร่งพราย

“คารวะท่านพ่อตา ไม่ทราบว่าท่านให้คนไปตามข้า มีเรื่องอะไร”

“ข้าได้ยินเรื่องประหลาดเรื่องหนึ่ง เขาว่าที่เมืองเหิงเยว่มีตระกูลดังตระกูลหนึ่ง มีชื่อว่าตระกูลหลิว คุณชายหลิวผู้เป็นทายาทเพียงผู้เดียวนั้นเป็นเกอรูปงามที่เชี่ยวชาญด้านการร่ายรำ คนผู้นั้นใช่ภรรยาชั่วของเจ้าที่ถูกเจ้าขับไล่ไปหรือไม่”

“ท่านพ่อตาโปรดวางใจ คนของข้ารายงานมาว่าเหอซีซวนผู้นี้ถูกแทงกลางอกจนสิ้นลมหายใจ ไม่อาจย้อนกลับมาสร้างความกังวลใจให้กับท่านและอ้ายเหม่ยแน่นอน ข้าคิดว่าคุณชายหลิวผู้นั้นคงเป็นทายาทคนอื่นกระมัง เหอซีซวนผู้นั้นนอกจากความงามแล้ว ก็หยิบจับอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ย่อมไม่มีทางเป็นคนเดียวกันแน่นอน”

“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี เจ้าคงรู้ว่าบุตรสาวข้าต้องอดทนเพียงใด กว่าจะได้ครองรักกับเจ้า หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ผิดหวัง”

“ท่านพ่อตา ข้านั้นรักอ้ายเหม่ยยิ่งชีวิต นางคือหญิงเดียวในดวงใจของข้า ท่านโปรดวางใจเถิด”

“ดี ยามนี้พวกเรากำลังทำงานใหญ่ ข้าไม่อยากมองข้ามเรื่องเล็กน้อยที่อาจจะก่อปัญหาในอนาคต เจ้าก็รู้ว่าดวงชะตาของจวิ้นอ๋องกำลังรุ่งโรจน์ราวกับพระอาทิตย์ ไม่ว่าจะขยับทำอะไรก็สำเร็จลุล่วงอย่างง่ายดาย ต้องขอบคุณไต้ซือข้างกายของจวิ้นอ๋องที่เป็นผู้มีฝีมือไร้ผู้ใดเทียบ พลิกชะตาฝั่งเราให้รุ่งโรจน์ในไม่กี่วันเช่นนี้”  เสนาบดีกรมพิธีการแย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเอ่ยต่อ

“ยามนี้ราชสำนักระส่ำระสาย ทัพเหนือก็มีปัญหา แม่ทัพหยวนถูกทำร้าย เป็นโอกาสอันดีของเรา อีกไม่นานข้าจะจัดงานแล้วเชิญหลวงจีนนักพรตเข้ามาในเมืองหลวง หากไต้ซือไป๋ผู้นั้นและจวิ้นอ๋องเหยียบย่างเข้าเมืองหลวงเมื่อใด ย่อมหมายถึงชัยชนะของเรา สิ่งที่เราต้องทำมีเพียงแค่ต้องเตรียมสร้างฐานอำนาจเอาไว้ บัดนี้ กลุ่มขุนนางกรมอาญาแบ่งออกเป็นหลายฝ่าย ข้าคิดว่าเจ้าควรจะเริ่มไปผูกมิตรกับพวกนั้น เพื่อมาเป็นกำลังให้กับพวกเรา”

“เอ่อ ท่านพ่อตา เรื่องนั้น..” ถานตงหยางพูดไม่ออก ยามนี้เขาทำการใหญ่จำเป็นต้องใช้เงินลงไปละเลงไม่น้อย หากคิดยอดรวมทั้งหมดที่เขาหว่านให้กับขุนนางในราชสำนักย่อมมากมายมหาศาล ชายหนุ่มเริ่มลังเลไม่น้อยเพราะเงินทองที่มีอยู่ก็ลดลงไปเรื่อยๆ โดยที่เขายังมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ในเวลาอันใกล้นี้เลย

“มีปัญหาอะไร หรือเจ้าคิดหวังจะพึ่งให้ตาแก่เช่นข้าออกหน้าอยู่ฝ่ายเดียว ได้ยินว่าเจ้ายึดสินเดิมจากอดีตภรรยามาได้ไม่น้อย คิดถึงอนาคตข้างหน้าหน่อยสิ หากเจ้าลงทุนลงแรงกับมันเต็มที่จนเป็นผลสำเร็จ จวิ้นอ๋องย่อมเมตตา ตำแหน่งเสนาบดีกรมโยธาต้องตกเป็นของเจ้าแน่”

เสนาบดีเฒ่ากล่อมบุตรเขยเงินหนาที่ถูกลากมาร่วมหัวจมท้ายในแผนการสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน

“ขอรับ ข้าจะจัดการให้ท่านเอง ท่านพ่อตา”

“เจ้าได้ยินข่าวหรือไม่ ยามนี้ข้าได้ยินว่าที่หนิงเฉิง ทางตอนเหนือ สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก เผ่าสู่เล่นสกปรกกับทัพของพวกเรา ไม่รู้สถานการณ์เป็นยังไง”

“ข้าเองก็ได้ยินมาเช่นกัน ตอนนี้แม้แต่เมืองหลวงก็อาจจะไม่ปลอดภัย ขุนนางเข้าห้ำหั่น ขุนนางฝั่งตรงข้ามกับฮ่องเต้คงอยากจะผลักดันจวิ้นอ๋องกระมัง คงคิดว่าจวิ้นอ๋องเป็นผู้ที่มีจิตใจดี ชอบเข้าวัดฟังธรรม คงจะสามารถควบคุมได้ง่าย ช่างต่ำช้าเหลือเกิน เขาไม่เห็นหรือว่ามีผู้คนเดินทางมายังเหิงเยว่มากมายเพียงใด ที่นี่อยู่ทางใต้ย่อมปลอดภัยกว่า”

“เจ้ายังไม่รู้อะไร นี่เป็นความลับสุดยอดเลยนะ ญาติข้าทำงานในวังเอามาเล่าให้ฟังว่า ฮ่องเต้ประชวรหนักอย่างไม่ทราบสาเหตุอยู่สามวัน ฮองเฮาสวดมนต์ภาวนาจนแทบหมดเสียง อาการก็ไม่ดีขึ้น เห็นเขาว่ามีคนคิดจะเชิญจวิ้นอ๋องกลับเมืองหลวงเพื่อทำพิธีบวงสรวงขอพรให้ฝ่าบาท แต่ใครจะไปรู้ว่าเมื่อจวิ้นอ๋องกลับเมืองหลวงคราวนี้ จะเกิดคลื่นลมอะไรได้บ้าง ไทเฮาเองก็ยังถือหางจวิ้นอ๋อง ชาวบ้านทั่วไปก็ปลาบปลื้มกับภาพลักษณ์ใจบุญของจวิ้นอ๋อง มากกว่าฮ่องเต้ที่ดูเด็ดขาดน่าเกรงขาม ดูเอาเถิด อีกหน่อยคงมีการแย่งอำนาจชิงบัลลังก์กันแน่”

“เจ้าอยู่ข้างใคร”

“ย่อมต้องอยู่ข้างคนชนะอยู่แล้ว”

เช่นเคย โรงเตี๊ยมตระกูลหลิวนอกจากเป็นสถานที่ตรวจดวงชะตาของหลิวซีซวนแล้ว ยังเป็นที่สังสรรค์ที่แลกเปลี่ยนข่าววงในกันอย่างโจ๋งครึ่ม หลิวซีซวนเองก็ไม่พลาดที่จะเงี่ยหูฟังด้วยความสนอกสนใจ

เมืองหลวงวุ่นวายเช่นนี้ เขาเองคงไม่อาจรั้งจางหย่งไว้ข้างกายได้อีกแล้ว

ดูเหมือนว่าเวลาของพวกเขาจะน้อยลงไปเรื่อยๆ เช่นนั้นเขาก็ต้องหาทางอื่น บุรุษของเขาจะตายไม่ได้เด็ดขาด

“อีกหน่อย เจ้าก็ต้องกลับเมืองหลวงแล้วสินะ”

“ย่อมเป็นเช่นนั้น แต่คงไม่ใช่เร็วๆ นี้” จางหย่งผู้นี้ชื่อแซ่อะไรไม่รู้ เขารู้แต่เป็นขุนนางที่สามารถเข้าออกวังหลวงได้ตามใจชอบ ตำแหน่งคงใหญ่น่าดู ทว่ายามนี้กลับกำลังริมชาให้เขาอย่างนอบน้อม

“เจ้าจะทิ้งข้าไปอยู่เมืองหลวง แล้วใครจะมาคอยดูแลข้า เจ้าทำหน้าที่บ่าวดูแลข้ามาหลายเดือนเช่นนี้ ข้าจะไปหาบ่าวคนใหม่ที่ไหน ข้าไม่ให้ไป”

“ไยท่านต้องกังวล ข้าสามารถกลับมาเยี่ยมท่านได้ทุกเมื่อ”

มาไม่ได้ ท่านกำลังจะตาย ได้ยินมั้ยว่าท่านกำลังจะโดนฮ่องเต้แทงตาย

“เหตุใดท่านจึงทำหน้าเคร่งเครียดเช่นนี้ คุณชายหลิว” 

“ข้าเครียดเพราะท่านผลักไส ไม่ยอมตกเป็นของข้าเสียที”

“ข้ามิบังอาจผลักไสคุณชายหลิว ผู้วิเศษผู้หยั่งรู้ดวงชะตาของตระกูลหลิวหรอกขอรับ”

“เหอะ” หลิวซีซวนสะบัดหน้าไปอีกทาง ก่อนจะที่ริมฝีปากอวบอิ่มจรดจอกชาแล้วยกขึ้นดื่ม คนงามหารู้ไม่ว่าทุกอิริยาบถของตนนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์ร้ายกาจที่ทำเอาใจเซวียนจางหย่งเต้นไม่เป็นส่ำ

แม้แต่ยามนี้ เขาก็ยังจดจำผิวขาวเนียนละเอียดใต้ร่มผ้าและกลิ่นกายหอมชวนฝันของอีกฝ่าย จนเกิดความปรารถนาอยากครอบครอง อย่างที่ไม่เคยเกิดกับใครมาก่อน

ทว่ายามนี้ อาจจะยังไม่เหมาะสม