ตอนที่ 19 แท้จริงเป็นข้าเองที่ผิด 1/2

เมื่อคืนก่อน เกอธรรมดาอย่างหลิวซีซวนเสี่ยงชีวิตเข้าไปในสถานที่ลับของวัดซือคง เขาใช้ความสามารถทุกอย่างที่ได้มาจากบรรพบุรุษเพื่อทำลายพิธีกรรมชั่วช้าของพวกหลวงจีนอย่างสุดกำลังจนโดนฟ้าผ่าตาย แม้จะรอดตายมาได้แต่พลังวิเศษต่างๆ ที่บรรพบุรุษมอบให้ ก็หายไปหมด

ทั้งหมดเพื่ออะไร เพื่ออะไรคะ!!

เพื่อให้ผู้ชายที่มีดวงมหาโชคมาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มของเขาน่ะเหรอ

“ไม่คิดเลยว่าสหายข้าจะร้อนแรงถึงเพียงนี้ แม้แต่คนที่เพิ่งฟื้นจากการโดนฟ้าผ่าก็ยังไม่เว้น อีกหน่อยท่านคงต้องรับศึกหนักเสียแล้ว เพราะเขาผู้นี้ หากมุ่งมั่นตั้งใจจะทำอะไรแล้ว ก็มักจะทำอย่างเต็มกำลัง”

หลิวซีซวนมองผู้มาใหม่ที่เอ่ยวาจาหยอกล้อด้วยสายตาตำหนิ หากแปลคำพูดจากสายตาได้ คงแปลได้ว่า

เสือกจริงๆ เพราะมึงนั่นแหละที่มาขัดจังหวะ

“คุณชายหลิว ท่านอย่าทำหน้างอง้ำเลย ท่านรู้หรือไม่ว่า มันทำให้ท่านยิ่งน่าเอ็นดูเข้าไปอีก”

“ข้าไม่ได้อยากให้ท่านมองว่าน่าเอ็นดู” หลิวซีซวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ไม่รักษากิริยาแม้แต่น้อย

ทำไมนะ ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นถึงความน่ารำคาญของบุรุษผู้นี้ตั้งแต่แรก หน้าตาก็หล่อเหลาดี ดูเป็นคนมีคุณธรรม

เสียอย่างเดียวคือ มาขัดจังหวะตอนเขากำลังจูบกับผู้ชาย

ยามเช้าตรู่เช่นนี้ คุณชายหลี่หรือผู้ตรวจการแผ่นดินหลี่ที่ถูกชิงดวงนั้นฟื้นตัวขึ้นมาก็คล่องแคล่วกระฉับกระเฉง สมกับที่เป็นคนดวงดีทุกด้าน หลี่เฉียงฮุยตั้งใจจะมาดูอาการของเขาตั้งแต่เช้าตรู่ ตั้งใจจะมาขอบคุณเกอคนงาม แต่กลับได้เห็นฉากเด็ดเสียก่อน

ไหน วันนั้นใครบอกว่าไม่ได้ชอบกันนะ

หลังจากโดนขัดจังหวะ เขาก็โดนสายตาพิฆาตจากหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตงฉาง สหายที่เรียนมาด้วยกันมีหรือจะไม่รู้ว่าจอหงวนบู๊ผู้นี้มือเท้าหนักเพียงใด หลี่เฉียงฮุยจึงหลบสายตาล้อเลียนแล้วเสมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้ไม่ชี้ แต่ถึงอย่างไร เช้าวันนี้เซวียนจางหย่งก็ไม่อาจได้แนบชิดคนงามตามใจปรารถนาได้อยู่ดี เนื่องจากวันนี้ เขาและท่านเจ้าเมืองต้องนำกำลังไปบุกวัดซือคง ก่อนที่พวกหลวงจีนจะไหวตัวทัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นสำคัญ เกี่ยวพันกับชะตาบ้านเมือง พวกเขาจะพลาดไม่ได้

“แล้วท่านจะมาที่นี่แต่เช้าทำไม เพิ่งฟื้นมาไม่นาน เหตุใดจึงไม่นอนพักเสียหน่อย”

“ข้าจะนอนได้อย่างไร ข้าเป็นผู้ตรวจการแผ่นดิน มีหน้าที่การงานมากมาย แท้จริงแล้ว วันนี้ข้าก็ควรจะไปจับหลวงจีนที่วัดซือคงด้วยซ้ำ แต่ผู้อื่นคงกลัวว่าอาการของข้าที่เพิ่งฟื้นตัวจะทรุดลง จึงให้อยู่ที่นี่” 

ก็ควรจะเป็นเช่นนั้น คนที่หลับไม่ฟื้นมาหลายวันจนเกือบตาย จะให้ขึ้นเขาไปไกลเกรงว่าจะไม่เหมาะนัก ให้ท่านเจ้าเมืองและจางหย่งไปแทนก็เหมาะสมอยู่แล้ว

“วันนี้แท้จริง ข้ามาหาท่านก็เพื่อที่จะขอบคุณที่ท่านช่วยชีวิตข้าเอาไว้ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงตายไปแล้ว”

หลี่เฉียงฮุยทรุดตัวลงคุกเข่าคำนับหลิวซีซวน

“หยุดก่อน ท่านลุกมาเถิด ข้าหาใช่บิดาของท่าน โปรดอย่าทำเช่นนี้เลย” หลิวซีซวนถึงกับผุดลุกขึ้นมา ดึงหลี่เฉียงฮุยผู้มีตำแหน่งเป็นถึงผู้ตรวจการแผ่นดินอย่างลนลาน

คนที่เกิดและเติบโตมาในยุคที่ผู้คนเท่าเทียมกันเช่นเขา ถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อมีคนมาคุกเข่าให้เช่นนี้

“คุณชายโปรดรับการคารวะจากข้าด้วยเถิด บิดามารดาของข้าต้องเจ็บปวดเพราะข้าไม่ระวังตัว ถูกชิงเลือดและเศษผ้าไปทำพิธีวิปริต แต่คุณชายก็ยังเสี่ยงชีวิตไปช่วยข้า”

“ท่านไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ข้าทำก็เพื่อทุกคน ท่านนั้นมีโชคชะตามหาโชคแต่เป็นผู้มีจิตใจกล้าแข็ง ยึดมั่นในศีลธรรม จึงไม่เคยนำโชคชะตาไปใช้ในทางที่ผิด ไม่เหมือนกับพวกหลวงจีนพวกนั้นที่ทำพิธีนอกรีต ทำค่ายกลชิงดวงชะตาเพื่อเสริมดวงให้กับบุคคลที่มีจิตใจมืดดำ จนบ้านเมืองวิปริต”

“ข้าติดค้างคุณชายไว้ใหญ่หลวง หากท่านต้องการอะไร โปรดบอกข้าได้”

“ตัวข้ามีสิ่งที่ต้องการมากมาย แต่ไม่ใช่จากตัวท่าน ท่านจงทำตัวปกติ พูดคุยกับข้าธรรมดาเถิด ข้าอยากมีสหาย ไม่ได้อยากมีบ่าวเพิ่มอีกหนึ่งคน”

“ได้ จากนี้ไปเจ้าคือสหายของข้า คุณชายหลิว หลิวซีซวน”

แม้จะอยากทุบบุรุษน่าตายผู้นี้เพียงใด แต่เขาก็เป็นผู้ที่มีดวงชะตามหาโชค ภายภาคหน้าย่อมยิ่งใหญ่ยิ่งกว่านี้ เขาดูแล้วบุรุษผู้นี้ก็เป็นคนที่มีจิตใจดี น่าคบหา การได้คนผู้นี้เป็นสหาย ชีวิตก็คงไม่ลำบากนัก