ตอนที่ 21 จวิ้นอ๋องตกรางวัล 2/3

“หากทำเช่นนั้นย่อมต้องมีหลักฐานแน่ชัด ไม่เช่นนั้นจะเป็นการหมิ่นเกียรติเชื้อพระวงศ์ เสื่อมเสียไปถึงฮ่องเต้ด้วย ข้าคิดว่าฮ่องเต้เองก็คงไม่ได้อยากจะจัดการขั้นเด็ดขาดกับน้องชายผู้นี้หรอก เพราะมีผู้ที่ชื่นชอบและสนับสนุนจวิ้นอ๋องไม่น้อย”

หลิวซีซวนพยักหน้าเห็นด้วยกับความเห็นของตู้เฉิง ไม่น่าเชื่อว่าชายชราพ่อบ้านตระกูลหลิวจะมีความคิดแตกฉานเช่นนี้

“แต่ข้าได้ยินเรื่องตลกมาด้วย พวกชาวบ้านพากันพูดว่าหัวหน้าหน่วยตงฉางนั้นหล่อเหลาสูงส่ง ทว่ามีใบหน้าละม้ายคล้ายกับพี่จางหย่ง พวกหญิงชาวบ้านเอาไปพูดกันทั่วตลาดว่า แท้จริงพี่จางหย่งเป็นหัวหน้าหน่วยตงฉางที่ปลอมตัวมาอยู่ที่เหิงเยว่”

“ตู้เจา พวกนางเข้าใจถูกแล้ว เขาคือ เซวียนจางหย่ง หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตงฉางจริงๆ”

“ท่านล้อข้าเล่นแล้ว” ตู้เจาหัวเราะลั่น ทว่าเมื่อเห็นเกอรูปงามที่เกี้ยวบ่าวข้างกายไม่หยุด มีใบหน้าเรียบเฉย ไร้แววล้อเล่น ก็ถึงกับเหม่อไปพักใหญ่

ที่ผ่านมา เขาอาศัยอยู่กับขุนนางระดับสูง กินข้าวหม้อเดียวกันมาหลายเดือนเลยหรือเนี่ย

“แฮะๆ นั่นสิ ผู้ที่ท่านเกี้ยวมาเป็นสามีจะธรรมดาสามัญได้อย่างไร หัวหน้าหน่วยตงฉางกับคุณชายหลิวแห่งเหิงเยว่ ช่างเหมาะสมกันยิ่งนัก”

พูดดี เจ้าพูดได้ดีนักตู้เจา

หลังจากที่เอ่ยล่ำลากันที่โรงหมอ เซวียนจางหย่งก็ยังไม่ได้กลับมาที่เรือนตระกูลหลิว ทั้งที่เลยเถิดไปถึงขั้นพลอดรักกอดจูบกันอย่างร้อนแรงแล้วแท้ๆ น่าแปลกที่พอเป็นเรื่องการงาน หลิวซีซวนกลับเข้าอกเข้าใจอีกฝ่ายไม่น้อย คงเป็นเพราะอดีตตนเองก็เป็นคนที่ทำงานหนัก แทบไม่มีเวลาให้กับความรัก เขาจึงไม่ได้ร้อนอกร้อนใจนัก เหตุการณ์บ้านเมืองวุ่นวายเช่นนี้ย่อมไม่มีผู้ใดอยู่สุขสงบ เขาเข้าใจดี

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอดห่วงไม่ได้ เขาไม่ไว้ใจไต้ซือผู้นั้นแม้แต่น้อย คนที่แสร้งทำตัวเป็นคนดีมานานแต่เก็บงำประกายฝีมือเอาไว้ อาจจะมีไม้เด็ดบางอย่างที่สร้างความวุ่นวายให้กับทุกคนได้ เขาแอบส่งตู้เจาไปสอบถามก็พบว่าหน่วยตงฉางนั้นเวลานี้กำลังสอบปากคำ ประชุมกันไม่หยุด

ในฐานะฮูหยิน อะแฮ่ม อดีตคู่หมาย หลิวซีซวนคิดว่าเขาควรจะแสดงความมีน้ำใจส่งเสบียงไปให้เซวียนจางหย่งเสียหน่อย อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการชดเชยที่เคยปฏิเสธเขาเมื่อหลายปีก่อน

เกอคนงามผู้เกียจคร้านคิดได้เช่นนั้นก็ได้ฤกษ์ลุกขึ้นจากตั่ง ก่อนจะค่อยๆ เดินไปยังโรงเตี๊ยมของตนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ยามนี้ราวกับฟ้าเปิด หากเทียบกับนิยาย นี่ก็คือเป็นตอนจบของเรื่อง พวกคนร้ายโดนกำจัด พระเอกหวนคืนสู่ตำแหน่งที่แท้จริง แถมยังดูเหมือนกำลังเปิดใจให้กับนายเอกแล้วด้วย ส่วนนายเอกอย่างเขาที่เดินมายังโรงเตี๊ยมนั้น ก็ได้รับสายตาชื่นชมและเสียงสรรเสริญจากแขกของโรงเตี๊ยมไม่หยุดปาก

เฮ้อ ชีวิตดีเสียจริง

วันนี้ เขาไม่รู้ว่าตัวเองก้าวเท้าไหนเข้าโรงเตี๊ยม เพราะทันทีที่เขามาถึงก็มีขบวนของจวิ้นอ๋องเดินทางมายังโรงเตี๊ยมธรรมดาของเขาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ ราวกับต้องการประกาศบารมีต่อหน้าชาวบ้าน เกอคนงามถึงกับยืนช็อก สายตาเหม่อลอย

จะมีวันธรรมดาให้กูสักวันมั้ย ถามจริง

“เห็นท่านอ๋องแล้ว ยังไม่ทำความเคารพอีก” องครักษ์ข้างกายตวาดใส่หลิวซีซวนเสียงดัง ทว่าผู้เป็นนายกลับโบกมือห้ามเสียก่อน

“ข้าหาใช่คนถือยศศักดิ์ ต้องการละทิ้งทุกอย่างเพื่อเข้าศึกษาธรรมะ ถวายกุศลให้กับฮ่องเต้และพสกนิกรทั้งแผ่นดิน อย่าได้ยึดธรรมเนียมนักเลย” เขาเอ่ยเสียงเย็นด้วยท่าทางสุขุมอ่อนโยน ที่ซื้อใจชาวบ้านมาได้ตลอด

หลิวซีซวนมองอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง ก่อนจะทำความเคารพจวิ้นอ๋องอย่างสง่างาม สมกับที่เคยได้ร่ำเรียนมารยาทของชนชั้นสูง

“ถวายพระพรจวิ้นอ๋อง”

“ลุกขึ้นเถิด วันนี้ข้ามาเพื่อมอบรางวัลให้กับผู้ทำคุณงามความดีเช่นเจ้า ท่านเจ้าเมืองบอกข้าว่า เจ้าเป็นผู้ที่บุกเข้าไปทำลายพิธีนอกรีตที่ไต้ซือไป๋ทำขึ้นมา จึงได้นำรางวัลเล็กๆ น้อยๆ มาให้กับเจ้า” 

ทันใดนั้น คนของท่านอ๋องก็หอบหิ้วหีบขนาดใหญ่มาสองหีบ เมื่อเปิดออกมาก็พบว่าด้านในนั้นเต็มไปด้วยเงินทองและทรัพย์สมบัติมากมาย

“วันพรุ่งนี้ ข้าจะเดินทางไปไห่โอวแล้ว หนทางนั้นยาวไกล ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาสได้กลับมาเยือนที่เหิงเยว่อีกครั้ง ไม่ทราบว่าคุณชายพอจะทำนายดวงชะตาให้ข้าเป็นการส่วนตัวได้หรือไม่”