ตอนที่ 15 พญานกคนใหม่ปรากฏตัว 1/3

“ท่านตา ท่านตา ช่วยข้าด้วย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

หลังจากที่ทนเก็บกดความรู้สึกหวาดหวั่นไว้ในอกจวบจนเดินทางมาถึงเรือน หลิวซีซวนก็กำหนดจิตเข้าไปในมิติส่วนตัว แล้วแหกปากร้องโวยวายเสียงดังไปทั้งมิติส่วนตัว เพียงไม่นานบรรพบุรุษของเขาที่กำลังจิบชาที่ริมบ่อบัวก็วิ่งหน้าตั้งมาหาทายาทเพียงคนเดียวด้วยท่าทางแตกตื่น

“เกิดอะไรขึ้น เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหลานข้า” 

“ท่านตา ผู้ชายของข้ากำลังจะตาย” หลิวซีซวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตระหนก ก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เขาเห็นในนิมิตให้ท่านตาฟังอย่างละเอียด หลิวหงชิงนั้นทั้งรู้สึกเหนื่อยหน่ายปนระอากับหลานผู้นี้ไม่น้อย

“เจ้าไม่ยอมเข้ามาที่นี่ด้วยตัวเองแม้แต่เพียงสักครั้ง แต่กลับเข้ามาเพื่อบุรุษน่ะหรือ”

“ไม่ใช่บุรุษธรรมดา เป็นคนที่จะเป็นสามีในอนาคต จางหย่งจะตายไม่ได้นะท่านตา ถ้าตายแล้ว ข้าจะอยู่ยังไง” 

“ก็ไม่ยังไง เจ้าก็หาบุรุษผู้อื่นเสีย เอาคนที่อายุยืนยาวเสียหน่อย บุรุษในเหิงเยว่ไม่มีแล้วรึ”

“มี แต่ตอนนี้ข้าไปไหนพวกเขาก็พากันเทิดทูนราวกับผู้วิเศษ ใครจะอยากได้ผู้วิเศษที่มีคนกราบไหว้ไปร่วมเตียง ไม่รู้ล่ะท่านตา ข้าจะเอาจางหย่ง ถ้าเขาตาย ข้าจะไม่มีสามีใหม่” คราวนี้หลิวหงชิงถึงกับยืนไม่อยู่ เมื่อเจอทายาทของตนขู่

“เจ้าใจเย็นๆ หน่อยเถิด อย่าคิดหาวิธีฆ่าตัวตายเช่นนี้ หากเจ้าตายรอบนี้ ตายแล้วตายเลยนะหลานข้า เอาล่ะ ขอเวลาข้าคิดหาวิธีสักหน่อย”

ชายชราเดินวนไปวนมาสักพักใหญ่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนที่เขาจะทบทวนอีกครั้ง

“ชายผู้นั้นเป็นขุนนาง คงเป็นผู้ที่มีอำนาจบารมี เจ้าจึงไม่สามารถอ่านชะตาได้อย่างละเอียดนัก สิ่งที่รู้คือ เขากำลังจะถูกฮ่องเต้แคว้นเว่ยคนปัจจุบันแทงทะลุอกจนตายที่เมืองหลวงอย่างไม่ทราบสาเหตุ เช่นนั้นทางออกก็ย่อมมีอยู่”

“ทางออก ท่านตาช่วยข้าได้จริงรึ”

หลิวหงชิงดีดกะโหลกหลานชายซื่อบื้อของเขาเต็มแรงอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเอ่ย

“พอเป็นเรื่องบุรุษก็ไม่มีสติคิดไตร่ตรองอะไรสักนิด ในตำราวิชาพยากรณ์ก็ระบุไว้ชัดเจนอยู่แล้ว นิมิตที่เราเห็นนั้นเป็นโชคชะตาของคนผู้นั้น มีโอกาสเกิดหรือไม่เกิดก็ได้ ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายด้าน หากเหตุการณ์ปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไป อนาคตก็ย่อมไม่เหมือนเดิม เหมือนกับผีเสื้อที่ขยับปีกเพียงครั้ง จักรวาลก็สั่นสะเทือน” 

“เช่นนั้น ข้าจะไปบอกเขาว่าเขากำลังจะโดนแทงตาย” พอเอ่ยจบ ก็โดนบรรพบุรุษดีดกะโหลกซ้ำเป็นรอบที่สอง

“ไม่ได้ แน่นอนว่าการทำนายเรื่องการตายนั้นเป็นเรื่องต้องห้าม ความลับสวรรค์ไม่อาจแพร่งพราย แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็สามารถช่วยเขาได้”

“อย่างไรหรือ”

“ก็รั้งเขาให้อยู่เหิงเยว่เสีย แล้วหลบให้ห่างจากเรื่องราววุ่นวายในวังหลวง หากเขาไม่กลับไปเมืองหลวง เขาย่อมไม่โดนแทง จริงหรือไม่”

จู่ๆ หลิวซีซวนก็รู้สึกราวกับบรรพบุรุษผมขาวผู้นี้มาหยิบเส้นผมเล็กๆ ที่บังภูเขาออกไป เรื่องง่ายๆ ทำไมเขาถึงคิดไม่ออกนะ

“ดี ข้าจะหาเงินเยอะๆ แล้วให้เขาเลิกเป็นขุนนาง ให้เขามาเป็นสามีข้า อยู่กับข้าที่เหิงเยว่ตลอดไป” เกอคนงามเอ่ยด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นราวกับกำลังจะไปแข่งกีฬาโอลิมปิกชิงแชมป์โลก แม้แต่บรรพบุรุษเองก็ยังคาดไม่ถึง

“ข้าตั้งใจหมายความให้เจ้ารั้งเขาไว้ที่นี่ เพียงเท่านั้น”

“ท่านตา ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะเผด็จศึกจางหย่งให้ได้” 

“ ...”

“ข้าจะใช้เสน่ห์และเรือนร่างนี้มัดใจเขาให้อยู่ที่เหิงเยว่ ไม่หนีกลับไปเมืองหลวง”