ตอนที่ 15 พญานกคนใหม่ปรากฏตัว 2/3

ช่วงเวลานี้ เมืองหลวงสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก จู่ๆ ฮ่องเต้ก็ล้มป่วย กลุ่มขุนนางที่เป็นพวกของฮ่องเต้ก็มีปัญหากันถ้วนหน้า แถมกลุ่มคนที่สนับสนุนจวิ้นอ๋องกำลังเรืองอำนาจมากขึ้นราวกับโชคชะตากำลังเข้าข้างพวกมัน หัวหน้าหน่วยตงฉางอย่าง

เซวียนจางหย่งนั้นวุ่นวายกว่าเดิมไม่น้อย เขาต้องรีบเร่งมือจัดการจวิ้นอ๋อง ก่อนจะสายเกินไป

น่าเสียดายที่วัดซือคงนั้นเงียบเชียบ ไร้หลักฐานเอาผิดจวิ้นอ๋อง ในตอนที่เขาดูเหมือนกำลังจะได้หลักฐานบางอย่างก็กลับพบเพียงความว่างเปล่า หลวงจีนที่ตามฆ่าเขาก็หายสาบสูญไปจากวัดโดยไม่ทิ้งร่องรอยหลักฐานอะไรเอาไว้ คนที่ส่งเข้าไปสอดแนมก็โดนกำจัดจนหมด แม้แต่หลี่เฉียงฮุยสหายของเขาที่เป็นผู้ตรวจการก็ไม่ได้ส่งข่าวอะไรมาเพิ่มเติม

มันมีอะไรบางอย่างแปลกๆ ไป เหมือนกับที่เหิงเยว่ที่บรรยากาศดูอึมครึมลงแต่เขาไม่รู้ว่ามันมาจากสาเหตุอะไร แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรสามารถมาหยุดยั้งหัวหน้าหน่วยตงฉางที่กำลังจะออกไปเก็บหลักฐานการซ่องสุมกำลังของจวิ้นอ๋อง แล้วนำกลับไปทูลถวายฮ่องเต้ได้

ชายหนุ่มเดินออกจากเรือนส่วนตัวในตระกูลหลิวด้วยท่าทางมุ่งมั่น แต่พลันสายตากลับไปปะทะกับร่างบางที่สวมเพียงเสื้อคลุมตัวบางเพียงตัวเดียวกำลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนบนตั่งไม้ คุณชายเกอรูปงามผู้นี้ดูจะไม่ระวังตัวมากนัก เสื้อคลุมตัวบางจึงตกลงมา เผยต้นคอขาวและหัวไหล่เนียน ที่ชายผ้าเผยต้นขาเรียวข้างหนึ่งที่โผล่ออกมาให้เห็นตรงรอยแยกเพียงเล็กน้อย คุณชายหลิวนั้นน่าสัมผัสไปทั้งเรือนร่าง กายบางกำลังส่องสว่างล้อแสงเทียนที่จุดอยู่เต็มพื้นที่

นี่..หลิวซีซวนตั้งใจจะทำอะไรกันแน่

เขาช้อนตามองด้วยดวงตาดอกท้อ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานออดอ้อนอย่างที่จางหย่งไม่เคยได้ยินมาก่อน

“จางหย่ง เจ้ามาแล้วหรือ เข้ามาหาข้าสิ” 

ที่ผ่านมา การใช้ชีวิตกับหลิวซีซวนนั้นไม่ยุ่งยากนัก จวบจนอีกฝ่ายถูกขับไล่มาอยู่เหิงเยว่ หลิวซีซวนก็เริ่มมีเสน่ห์ดึงดูดใจเขามากขึ้น คนงามคงไม่รู้ว่าการได้อยู่ข้างกายอีกฝ่ายนั้น เขาต้องข่มความต้องการมากเพียงใด แต่ดูเหมือนคุณชายหลิวจะไม่เห็นใจซ้ำยังยั่วยวนให้หลงใหลจนขาดสติ เขาถูกปีศาจราคะผู้นี้ยั่วเย้าจนถึงขีดจำกัดจึงค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาอีกฝ่ายช้าๆ ราวกับต้องมนตร์สะกดก่อนจะช้อนตัวอุ้มคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดอย่างรวดเร็ว

“อู้ว อุ้มเลยเหรอ” หลิวซีซวนพึมพำเบาๆ ด้วยท่าทีตื่นตระหนกแต่ก็แฝงไปด้วยความอิ่มเอม เนื้อตัวขาวเนียนของคนช่างยั่วนั้นเนียนลื่นจนอยากจะสัมผัสไม่หยุด เพียงแค่ได้จับโดนผิวกาย อีกฝ่ายก็สะดุ้งตัวเบาๆ ความแนบชิดระดับนี้ เขาได้ยินเสียงหัวใจของคุณชายหลิวได้ไม่ยาก

เขาอุ้มคนตัวเล็กเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงยังเตียงนอนของอีกฝ่าย ก่อนจะวางคนงามลงบนเตียงช้าๆ จากนั้นก็..

“เวลานี้ดึกแล้ว ท่านควรพักผ่อน อย่าออกไปตากลมเช่นนี้ ท่านอาจจะไม่สบาย”  เขาเอ่ยก่อนจะพุ่งตัวออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปิดประตูให้สนิท

คนที่ออกแรงยั่วสุดกำลังถูกทิ้งไว้บนเตียง ถึงกับหน้าเหวอไปเลย

“โอ๊ย ทำไมมีผัวมันยากเย็นอย่างนี้นักวะ” 

ในขณะที่หลิวซีซวนนอนหลับไปด้วยความหงุดหงิดใจ เซวียนจางหย่งกลับไม่อาจลืมกลิ่นกายหอมละมุนและสัมผัสของเรือนกายเนียนขาวได้เลย

คืนนั้น เขาจำไม่ได้ว่าใช้งานน้องนางทั้งห้าไปทั้งหมดกี่ครั้ง

“หลิวซีซวน เจ้าต้องเป็นปีศาจราคะเป็นแน่”

วันรุ่งขึ้น ท่านนักพยากรณ์ตระกูลหลิวคนดังก็ต้องทำหน้าที่ไปทำนายทายทักให้กับลูกค้าเช่นเคย แม้ว่าวันนี้ท่านนักพยากรณ์รูปงามจะมีสีหน้าบูดบึ้งและมีท่าทีปั้นปึ่งกับบ่าวคนสนิทเพียงใดก็ตาม ชาวบ้านที่แวะเวียนมาที่โรงเตี๊ยมเห็นคุณชายหลิวมีท่าทีแง่งอนกับจางหย่งราวกับภรรยากำลังงอนสามี ก็ได้แต่มองหน้ากันไปมา

“หึ หึ หึ้ย” หลิวซีซวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะบัดสะบิ้งไปมา จนจางหย่งได้แต่อ่อนใจ

“ท่านเป็นอะไร”

“ไม่ต้องมายุ่งกับข้า ข้าไม่อยากเห็นหน้าเจ้า หึ้ย” 

“เช่นนั้น ข้าไปให้ไกลหน้าท่านดีหรือไม่ ต้องไกลเท่าไหร่จึงจะดี”

“ไม่ได้นะ” จู่ๆ คุณชายหลิวก็มีสีหน้าแตกตื่นขึ้นมา เมื่อจางหย่งบอกว่าจะไป

“จะไปไหน ข้าไม่ให้ไป เจ้าต้องอยู่กับข้าที่นี่ ที่เหิงเยว่ ห้ามไปไหน”

“ท่านไม่คิดว่าข้าจะมีธุระที่เมืองหลวงเลยรึ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ ยิ่งเห็นคนงามมองเขาตาละห้อย ก็ยิ่งเอ็นดู

“ไม่ต้องมี เจ้าอยู่กับข้าที่นี่ อย่าไปไหนเลย จะได้หรือไม่”

“ข้าไม่อาจรับปาก แต่เอาเป็นว่าหากไม่มีเรื่องจำเป็น ข้าจะอยู่ที่นี่”

“ดียิ่ง” คุณชายหลิวมีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย เป็นจังหวะเดียวกับที่ตู้เจามาแจ้งว่าแขกที่มาเพื่อตรวจดวงชะตากับเขารออยู่ที่ห้องรับรองแล้ว เขาจึงเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยอารมณ์ที่แช่มชื่นขึ้น