ตอนที่ 11 ปรากฏพลังวิเศษ 1/3

จวนรองเจ้ากรมโยธา ณ เมืองหลวง

เช้าตรู่ในวันหนึ่ง รองเจ้ากรมโยธาผู้ยังหนุ่มออกไปตรวจงานที่ต่างเมืองหลายวัน เขาจำเป็นต้องเร่งออกไปดูงาน เหตุเพราะอีกไม่นานเขาจะต้องเข้าพิธีสมรสกับบุตรเสนาบดีกรมพิธีการเซี่ย แท้จริงแล้วเขาไม่ได้มีความรู้มากมายเกี่ยวกับงานที่ทำ และเขาก็ไม่ได้คิดจะสนใจสร้างผลงานสักเท่าไหร่ เขามองว่าเรื่องพวกนั้นมันเสียเวลาเกินไป ที่ถานตงหยางไต่เต้าขึ้นมาสู่ตำแหน่งสูงระดับนี้ได้ก็ไม่ใช่ด้วยความสามารถ แต่เป็นเพราะเม็ดเงินของอดีตภรรยาทั้งสิ้น บัดนี้เขากำลังจะได้เป็นบุตรเขยของเสนาบดี เขากำลังจะมีอนาคตที่สดใส ต่อให้ขุนนางคนอื่นจะลอบดูแคลน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ

ถานตงหยางออกเดินทางไปยังเมืองข้างเคียงหลายวัน ในจวนนี้จึงมีเพียงแค่มารดาอย่างถานซงอวิ้นที่กำลังนั่งชื่นชมเครื่องประดับและอัญมณีจากสินเดิมของเหอซีซวน ไปพร้อมๆ กับดุด่าบ่าวไพร่อย่างสนุกปาก

“โอ๊ย เจ็บนะ เจ้าใช้มือหรือใช้เท้าบีบนวดข้ากันแน่ ทำไมถึงได้แรงขนาดนี้ พวกเจ้านี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ แล้วดูสิ ข้าวของของข้าหม่นหมองสกปรกหมดแล้ว ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าสมบัติของข้าทุกชิ้น พวกเจ้าต้องหมั่นทำความสะอาด นี่อะไร ฝุ่นเกาะเต็ม แล้วอีกอย่างอาหารของข้าต้องเป็นอาหารชั้นเลิศ ไม่ใช่เป็นแบบเดียวกับที่พวกเจ้ากินในโรงครัว เรื่องแค่นี้ยังต้องให้สอนซ้ำไปซ้ำมาอีกเหรอ”  นางถานบ่นยืดยาวไม่หยุด แท้จริงแล้ว เธอบ่นมาตั้งแต่ที่เหอซีซวนถูกขับไล่ออกไปจากจวน แม้ว่าลูกสะใภ้เกอคนนั้นจะมาจากตระกูลคหบดี ไม่ใช่บุตรีของขุนนางระดับสูง แต่เหอซีซวนก็ร่ำรวยเงินทองซ้ำยังปรนนิบัติเธอเป็นอย่างดี ไม่ว่าเธออยากได้อะไรเหอซีซวนก็หามาให้โดยไม่อิดออด ไม่ว่าสั่งการอะไรไป เธอก็ไม่เคยต้องพูดซ้ำสอง ยามนี้ไร้เกอสกปรกผู้นั้น จวนตระกูลถานกลับวุ่นวาย

แต่เอาเถอะ เปล่าประโยชน์ที่จะนึกถึงคนตาย ยังดีที่ตายไปแล้วยังหลงเหลือทรัพย์สมบัติให้เธอและบุตรชายไว้ใช้จ่ายให้สมฐานะ

เจ้าเกอไร้ประโยชน์ ตอนนั้นข้าน่าจะให้เจ้าหาบ่าวที่ฉลาดเฉลียวกว่านี้มาให้ข้าเสียบ้าง ข้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเช่นนี้

ถานซงอวิ้นถอนหายใจยาว ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างได้ รอยยิ้มจึงผุดที่มุมปากของใบหน้าอวบอิ่ม ก่อนจะหยิบปิ่นปักผมทับทิมแดงล้ำค่าขึ้นปักผมอย่างอารมณ์ดี

เหตุใดข้าต้องกังวลเรื่องเหล่านั้นด้วย อีกไม่กี่วัน ข้าก็จะได้ลูกสะใภ้สูงศักดิ์แล้ว ใครจะไปคิดว่าบุตรชาวนาอย่างนางกำลังจะได้ลูกสะใภ้เป็นถึงบุตรีเสนาบดี คราวนี้เธอจะไม่ขัดขวางอีกแล้ว ยาพิษกร่อนปราณที่ลอบวางให้กับลูกสะใภ้คนก่อนคงไม่ต้องใช้กับเซี่ยอ้ายเหม่ย

เธอเกลียดเกอ เกลียดยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น เพราะสมัยก่อน เกอมันมาแย่งคนรักของเธอไป ทำให้เธอต้องอับอายชาวบ้าน เธอจำต้องเล่นละครทำเป็นรักเอ็นดูเกอแพศยานั่นอยู่สามปี ก่อนจะเฉดหัวมันออกไปได้สำเร็จ

“นายหญิงขอรับ คุณหนูเซี่ยมาขอพบขอรับ เวลานี้กำลังรอท่านที่โถงรับแขก”  พ่อบ้านเดินเข้ามาแจ้งอย่างนอบน้อม เธอจึงปรับท่าทีให้ดูสง่างามสมกับเป็นมารดาขุนนาง แล้วออกไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ที่รออยู่ที่โถงรับแขก เมื่อไปถึงก็พบกับเซี่ยอ้ายเหม่ยกำลังยืนรอ พร้อมกับโค้งคำนับอย่างนอบน้อม

ต้องอย่างนี้สิ อ่อนหวาน เรียบร้อย มีกิริยามารยาทของชนชั้นสูง คู่ควรกับตงหยางของเธอที่สุด

“ท่านแม่ ท่านพี่ตงหยางออกไปตรวจงานที่นอกเมืองหลายวัน ข้าเป็นห่วงกลัวท่านแม่จะไม่มีใครดูแล จึงต้มซุปไก่มาให้ท่าน เพื่อแสดงความกตัญญูเจ้าค่ะ” หญิงสาวยื่นถ้วยน้ำซุปมาให้ว่าที่แม่ยายอย่างนอบน้อม สร้างความพอใจให้กับนางไม่น้อย

“โถ ไม่เห็นต้องลำบากเจ้าเลย เจ้านี่มันลูกสะใภ้ที่ดีจริงๆ”

“ไม่หรอกเจ้าค่ะ ข้ายังต้องเรียนรู้อีกเยอะ” 

“เช่นนั้น เจ้าเอาสิ่งนี้ไปเถิด มันเหมาะกับเจ้า ข้าให้เจ้า” ถานซงอวิ้นเดินไปหยิบปิ่นไข่มุกล้ำค่าที่เป็นหนึ่งในสินเดิมของเหอซีซวน มาเป็นของกำนัลให้กับว่าที่ลูกสะใภ้อย่างไม่อายฟ้าดิน

“ท่านแม่ นี่มันมากเกินไป”

“ไม่หรอก เจ้ารับไว้เถิด ยังไงเสียเจ้าก็จะต้องแต่งเข้ามาอยู่แล้ว อย่างไรของพวกนี้ก็ต้องเป็นของเจ้า” หญิงวัยกลางคนเอ่ย ก่อนจะปักปิ่นลงบนมวยผมของหญิงสาว

“งาม งามจริงๆ”

“งามสู้เหอซีซวนไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ”  

“เจ้าอย่าไปเทียบกับคนสกปรกเช่นนั้น กล้าเล่นชู้ในเรือนกับบ่าว สารเลวจริงๆ พอมันไป ข้าต้องทำพิธีล้างเสนียดอย่างมันเสียหลายวัน เจ้านั้นสูงส่งราวกับหงส์อย่าไปเทียบกับกาเช่นมันเลย” 

หญิงสาวยกยิ้มอ่อนหวานให้กับว่าที่แม่สามี ช่างกล้าพูดเสียจริงว่าเหอซีซวนเล่นชู้ ทั้งที่พวกท่านรวมหัวกันวางยาสลบ แล้วสร้างสถานการณ์ทั้งนั้น และหากจะมีใครเล่นชู้จริงๆ ก็คงเป็นเธอกับถานตงหยางต่างหาก แต่เดิมแล้ว สมัยก่อนเซี่ยอ้ายเหม่ยก็เคยได้พบหน้ากับถานตงหยางตั้งแต่ก่อนแต่งงาน เธอหลงใหลในใบหน้าหล่อเหลายากจะหาใครเปรียบของเขา แต่เมื่อรู้ว่าเป็นเพียงบัณฑิตธรรมดาไร้ชาติตระกูล ก็ไม่เคยชายตาแลอีกเลย จนกระทั่งมาพบกันอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเป็นขุนนางและไต่เต้าขึ้นมาเรื่อยๆ เธอจึงหาทางตีสนิทกับเหอซีซวน หวังจะโปรยเสน่ห์ให้กับชายผู้นั้น

เทียบกับคนที่มีดีแค่เงินอย่างเหอซีซวน เธอนั้นเหนือชั้นกว่าเยอะ

และเธอก็แย่งเขามาได้สำเร็จ

“เช่นนั้น ข้าจะรับปิ่นปักผมนี้ไว้ก็ได้ ข้าสัญญาว่าข้าจะเป็นลูกสะใภ้ที่ดี จะเชื่อฟังท่านแม่ทุกอย่างเจ้าค่ะ”