ตอนที่ 9 หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตงฉาง 1/2

จางหย่ง หรือนามจริงก็คือ เซวียนจางหย่ง ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย เจอใครไม่เจอดันมาเจอกับสหายดวงดีผู้นี้

“เจ้านี่มันมีโชคสมคำร่ำลือเสียจริง ข้าเดินทางมาไกลถึงเหิงเยว่ เจ้าก็ยังตามมาพบ”

“นับว่าข้านั้นมีวาสนานักที่ได้เห็นหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตงฉางผู้เลื่องชื่อเดินตามประคบประหงมเกอคนงามไม่ห่างต่อหน้าต่อตา เกิดมาข้าไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นคนเคร่งขรึมบ้างานเช่นเจ้า สนใจสตรีหรือเกอคนใดมาก่อน หลิวซีซวนผู้นี้มีเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ ที่สามารถดึงดูดขุนนางคนสำคัญของหน่วยสืบราชการลับอย่างท่านมาเป็นบ่าวรับใช้ข้างกาย” หลี่เฉียงฮุยเอ่ยด้วยสีหน้าล้อเลียน การได้เห็นบุรุษผู้ดุดันแข็งแกร่งดุจหินผา กำลังทำหน้าดำสลับแดงนั้นช่างบันเทิงใจเหลือเกิน

“เจ้าอย่าพูดเหมือนข้าหนีงานได้หรือไม่ ข้าประสบอุบัติเหตุบางอย่างจนความจำเสื่อมไปพักใหญ่ จึงได้มาอยู่กับหลิวซีซวน”

“อ้อ ท่านประสบเหตุร้ายนั่นเองจึงได้พบรัก สวรรค์คงเห็นใจแม่ทัพเซวียนที่อยากอุ้มหลานเต็มแก่ จึงชักนำให้ท่านได้เจอคนงาม”

“เจ้าอย่าพูดไร้สาระ เขาหาใช่คนรักของข้าไม่” 

หลี่เฉียงฮุยกดยิ้มมุมปากอย่างขบขัน ก่อนจะส่ายหน้าไปมา

“เอาเถิด เจอท่านก็ดีแล้ว ท่านควรรีบกลับไปที่เมืองหลวงเสียที ตอนนี้ทางเหนือกำลังมีศึกที่ชายแดนเมืองหนิงเฉิง ท่านแม่ทัพหยวนนำกำลังไปปราบปราม ไม่รู้ผลแพ้ชนะ ซ้ำตอนนี้ตระกูลเซวียนกำลังถูกเพ่งเล็งอย่างหนักด้วย”

“หึ ฝีมือเสนาบดีเซี่ยสินะ ตาแก่นั่นเล่นงานตระกูลข้ามาแต่ไหนแต่ไร บิดาข้านั้นเริ่มชินชาแล้ว การเป็นพระญาติจากตระกูลฝั่งมารดาของฮ่องเต้นั้นไม่ได้เรียบง่ายนักหรอก หลี่เฉียงฮุย” 

ตระกูลเซวียนที่ผ่านมาเป็นตระกูลขุนศึกที่อยู่คู่ราชบัลลังก์มายาวนาน เมื่อฮ่องเต้องค์ปัจจุบันนั้นมีชาติกำเนิดฝั่งมารดามาจากตระกูลเซวียน จึงไม่แปลกที่บ่อยครั้งพวกเขาจะเป็นเป้าโจมตีในราชสำนักจากขุนนางฝั่งอื่นที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พวกเขาโดนใส่ร้าย โดนลอบกัดอยู่บ่อยครั้งจนกลายเป็นเรื่องปกติ

“แต่เจ้าสอบได้เป็นจอหงวนบู๊ด้วยตัวเอง และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหน่วยตงฉางที่ขึ้นตรงกับฮ่องเต้เพียงผู้เดียว ตาแก่ในราชสำนักจึงยังคงยำเกรงเจ้าอยู่บ้าง เจ้าแน่ใจหรือว่าจะไม่กลับไป รู้หรือไม่ว่าทุกคนคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว” 

“พวกนั้นคงดีใจกันละสิท่า”

เซวียนจางหย่งกระตุกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยต่อ

“ข้าอยู่ที่นี่ ทำงานได้สะดวกกว่า ปล่อยให้พวกมันคิดว่าข้าตายไปแล้ว มันจะได้เผยช่องโหว่ ให้ข้าจัดการได้”

“เจ้าบอกมาตามตรงเถอะ ว่าเจ้าไม่กลับเพราะน้อยใจที่ฮ่องเต้ไม่เชื่อเรื่องที่เจ้ากราบทูลว่า จวิ้นอ๋องกำลังวางแผนชั่วยึดบัลลังก์”

“ ข้าหาใช่เด็กเหมือนเมื่อก่อน จริงอยู่ที่ฮ่องเต้เอ็นดูข้าในฐานะหลาน แต่ข้าเข้าใจดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ข้าจำต้องหาหลักฐานที่ประจักษ์ ชนิดที่จวิ้นอ๋องและพวกของมันดิ้นไม่หลุด”

ฮ่องเต้พระองค์ก่อนสวรรคตก่อนวัยอันควรโดยยังไม่มีการแต่งตั้งรัชทายาท เดิมทีจวิ้นอ๋อง หรือองค์ชายแปดสมควรได้ขึ้นครองราชย์เพราะพระมารดาเป็นฮองเฮา มีตระกูลใหญ่หลายตระกูลหนุนหลัง พวกเขาถึงขั้นเตรียมพร้อมพิธีราชาภิเษกไว้แล้วด้วยซ้ำ แต่คนสนิทของฮ่องเต้กลับโผล่มาในนาทีสุดท้ายพร้อมกับราชโองการที่แต่งตั้งองค์ชายเฉินเฟยหลงให้เป็นรัชทายาท ขุนนางที่จงรักภักดีที่มีจำนวนมากกว่าจึงแต่งตั้งเฉินเฟยหลงขึ้นครองราชย์ตามพระประสงค์ของฮ่องเต้องค์ก่อน

แน่นอนว่า จวิ้นอ๋องหรือองค์ชายแปดในเวลานั้นก็ทำทีเป็นเคารพกับราชโองการ

แต่ลึกลงไปในจิตใจ ใครจะทราบได้

“เจ้าจะอยู่ที่นี่เพื่อหาหลักฐานไปถึงเมื่อไหร่ ตาแก่เซี่ยนั่นถึงกับเสนอหวงไท่หั่วขึ้นเป็นหัวหน้าหน่วยตงฉางคนใหม่แล้ว”  สิ้นคำพูดของหลี่เฉียงฮุย หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาทันที

“เจ้าคงไม่รู้ หน่วยตงฉางนั้นกินนอนและฝึกซ้อมด้วยกันมาเป็นปี การรับตำแหน่งหัวหน้าหน่วยหาใช่เพียงแค่แต่งตั้งแล้วจะเป็นได้ ต้องได้รับการยอมรับจากคนในหน่วยด้วยต่างหาก จึงจะเรียกว่าเป็นหัวหน้าอย่างแท้จริง จริงหรือไม่ เลี่ยงหรง เลี่ยงชิว”

สิ้นเสียงของเซวียนจางหย่ง ชายหนุ่มอีกสองคนก็กระโดดลงมาจากหลังคา ก่อนจะโค้งคำนับทำความเคารพ

“คารวะท่านหัวหน้า คารวะท่านใต้เท้าหลี่”

“นี่เจ้า..”

“ นี่ลูกน้องข้าเอง เลี่ยงหรง และเลี่ยงชิว ตั้งแต่ที่ความทรงจำข้ากลับคืน ข้าก็ติดต่อกับหน่วยตงฉางมาตลอด พวกเขามาช่วยข้าสืบเรื่องสำคัญ แม้ว่ายามนี้ทางเหนือจะมีศึกกับเผ่าสู่ กองกำลังทหารส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปทางเหนือทั้งหมด ทว่าข้ากลับรู้สึกว่า มันเป็นเพียงกลลวง ที่ทางใต้อย่างเหิงเยว่ที่เงียบสงบต่างหาก ที่อันตราย”

“เจ้าหมายความว่ายังไง”

“ครั้งก่อนที่ข้าถูกตามล่าสังหารก็เป็นเพราะข้ามาสืบเรื่องจวิ้นอ๋องที่วัดนอกเมืองเหิงเยว่ วันนั้นข้าถูกไล่ล่าอย่างไม่ทันตั้งตัวจากบุคคลที่คาดไม่ถึง จนความจำเสื่อมเป็นบ้าใบ้อยู่ช่วงหนึ่ง”

ใต้เท้าหลี่ถอนหายใจยาวอย่างหนักใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าจวิ้นอ๋องที่วันๆ เข้าวัดฟังธรรมแถมยังช่วยทะนุบำรุงวัดทั่วแคว้นจะมีแผนการร้ายล้ำลึก จริงๆ เมื่อครู่ ข้าก็เห็นเขาอยู่นะ”

“เจ้าเห็นเขาที่ไหน” หัวหน้าหน่วยตงฉางเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“เขามาร่วมชมการแสดง ชมเสร็จแล้วก็กลับ” คุณชายหลี่ตอบไปตามตรง

“เรียนท่านหัวหน้า ทันทีที่ข้าเห็นจวิ้นอ๋องมาร่วมชมการแสดง ข้าก็ให้คนของเราแอบติดตามไปแล้ว ยามนี้การแฝงตัวเข้าใกล้ท่านอ๋องนั้นลำบากไม่น้อย พวกเราทำได้เพียงแฝงตัวอยู่ตามวัดที่ท่านอ๋องตระเวนไปขอพรเท่านั้น จวิ้นอ๋องในยามนี้ดูเหมือนจะระวังตัวมากกว่าทุกครั้งขอรับ” เลี่ยงหรงรายงานหัวหน้าต่อ

“แปลกเหลือเกิน คนที่สร้างภาพเป็นคนใจบุญ สร้างโรงทาน ซ่อมแซมวัดไปทั่วแคว้น เวลาว่างก็มักจะเก็บตัว แต่กลับมาโผล่ที่โรงเตี๊ยมเล็กๆ น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เห็นเขาก่อน ข้าจะได้แอบติดตามไปด้วยตัวเอง”