Share
ตอนที่21 กลัวความมืด
“เกาะเล็กครับ”
“ทำแบบนี้ได้ยังไงยังไม่ได้แต่งกับลูกสาวเค้าเลยพากันไปแบบนี้เสียหน้าฉันหมดกัน”
“ใจเย็นๆค่ะคุณลูกเราแค่อยากจะทำความรู้จักกับหนูตะวันให้มากขึ้นก็ได้..เอาแบบนี้ก็ได้ค่ะกลับมาก็จับแต่งกันไปเลยเป็นการให้เกียรติทางบ้านหนูตะวันด้วย”
อนงค์นาถพยายามกล่อมให้สามีของเธอใจเย็นลงในเมื่อเรื่องมันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้เธอก็เห็นว่าจะต้องแสดงความรับผิดชอบกับเรื่องนี้ให้ดีที่สุด
“อย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน”
ภัทรพลเห็นด้วยกับภรรยาถ้ารู้ว่าลูกชายตนจะทำแบบนี้เขาไม่ปล่อยให้แค่จัดงานหมั้นคงจับให้แต่งไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเกรงใจทางบ้านของโสภิตาที่ลูกชายทำอะไรตามใจตัวเองเช่นนี้
สองสาวนั่งหน้าห่อเหี่ยวกันอยู่ที่ห้องเช่าเพราะเป็นห่วงณจันทร์หลังจากที่เธอโทรหาโสภิตาให้โทรถามทางบ้านของนนทวัตรว่าชายหนุ่มจะพาเพื่อนเธอกลับมาเมื่อไรกลับได้คำตอบว่าไม่มีกำหนดแถมยังติดต่อไม่ได้แบบนี้พวกเธอก็ค่อนข้างเป็นกังวลขึ้นกว่าเดิมเยอะ
“จันทร์จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมไปกับคุณนนสองต่อสองแบบนั้น”
ณิชาหันมามองหน้าพราวมุกเธอไม่อยากจะคิดอะไรที่มันไม่ดีอีกแต่มันก็อดคิดไม่ได้เพราะตอนนี้เพื่อนของเธอก็ถูกนนทวัตรเข้าใจว่าเป็นคู่หมั้นของเขา
“อย่าพึ่งคิดอะไรไปก่อนเลยจันทร์โตแล้วนะเค้าเชื่อว่าจันทร์รู้ว่าควรดูแลตัวเองยังไง”
พราวมุกมีแอบคิดแบบณิชาเหมือนกันแต่เธอก็เชื่อว่าณจันทร์ยังมีไม้มีมือหากใครจะทำอะไรไม่สมควรเธอต้องปกป้องตัวเองได้แน่และยังเชื่อเหมือนเดิมว่านนทวัตรจะต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษในตัวสูง
“พี่สาคะตกลงนักสืบที่เราจ้างไปไม่มีอะไรคืบหน้าจริงๆใช่หรือเปล่าคะ”
เป็นอีกวันที่โสภิตายังคงเครียดหนักเพราะไม่มีวี่แววว่าจะตามตัวปานตะวันเจอแถมถ้ายังไม่เจอลูกเธออยู่แบบนี้ณจันทร์ก็จะต้องมาสวมรอยเป็นปานตะวันอยู่เรื่อยไป
“เค้าก็รายงานพี่มาแบบนั้นนะ..พี่บอกแล้วไงให้ใจเย็นๆ”
สารภีว่าพร้อมยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มด้วยท่าทีไม่ได้กังวลอะไร
“หรือโสจะไปบอกความจริงกับครอบครัวคุณพลดีเพราะโสไม่อยากให้หนูจันทร์ต้องมาเดือดร้อนเพราะเรื่องของบ้านเราแล้ว”
โสภิตาเริ่มคิดว่าไม่อนากจะหลอกลวงใครอีกต่อไปเพราะแค่เครียดเรื่องตามหาลูกไม่เจอก็แทบนอนไม่หลับอยู่แล้วนี่ยังต้องกังวลเรื่องที่จะต้องปั้นหน้าหลอกครอบครัวของเพื่อนสามีอีก
“อย่าลืมสิโสว่าเราทำทุกอย่างก็เพื่อช่วยพยุงบริษัทที่คุณรุจรักและบริษัทนี่ก็จะเป็นสมบัติเอาไว้ให้ตะวันเราเดินมาถึงจุดนี้กันแล้วจะปล่อยให้สิ่งที่ทำมาเสียเปล่าไม่ได้นะโส..ส่วนเรื่องณจันทร์ถ้าเธอกลับมาเราก็ให้เงินพิเศษเธอเป็นค่าตอบแทนก็ได้ที่ยอมเล่นละครต่อ”
“ก็ได้ค่ะ”
สารภีไม่เห็นด้วยกับความคิดน้องสาวเธออย่างมากในเมื่อขึ้นหลังเสือแล้วจะมายอมงง่ายๆคงไม่ดีแน่โสภิตาเมื่อถูกคนเป็นพี่เตือนสติเข้าเธอก็ตามสารภีไปโดยไม่ได้ค้านอะไร
ครื่น...ซ่าาา..
คืนนี้ที่เกาะเหมือนจะมีพายุเข้าเพราะลมแรงตั้งแต่ช่วงเย็นจนถึงเข้าฟ้ามืดลมฟ้าลมฝนก็เหมือนจะแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ฝนตกก็หนาวเหมือนกันนะเนี่ย”
ณจันทร์นอนกอดผ้าห่มผืนไม่หนามากขดอยู่ที่โซฟาแม้นจะไม่ได้เห็นอะไรข้างนอกเธอก็พอจะเดาได้ว่าฟ้าฝนข้างนอกแรงน่าดูเพราะดูจากฟ้าที่แล่บและและส่งเสียงร้องคำรามไม่หยุด
ฟึ่บบ “อ้าว..ดับซะงั้น”
คนที่กำลังจะข่มตาหลับลงจู่ๆโคมไฟที่ส่งแสงสลัวอยู่มุมข้างโซฟาก็ดับลงสาวเจ้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องไฟฟ้าเพราะเธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้พัดลมหรือแสงสว่างจากโคมไฟในคืนนี้เพราะกำลังจะนอนแล้ว
“ตะวัน..ตะวัน”
“มีอะไรคะ”
สาวเจ้าลุกขึ้นพรวดหลังจากที่กำลังจะหลับตาลงอีกรอบเพราะได้ยินเสียงนนทวัตรเรียกดังมาจากข้างในห้อง
“ตะวัน..คุณอยู่ไหน”
เสียงของชายหนุ่มแม้นจะดังแต่ดูสั่นเครือเหมือนคนที่กำลังตื่นกลัวอะไรสักอย่างจนณจันทร์รับรู้ได้
“คุณนน.. เรียกฉันทำไม”
หญิงสาวค่อยๆเดินไปยืนแนบใกล้กับหน้าประตูห้องของชายหนุ่มและตะโกนถามอีกฝ่าย
“ผมกลัวความมืดเข้ามาหาผมหน่อย”
เสียงของนนทวัตรเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆจนณจันทร์รู้ว่าอีกฝ่ายคงกลัวมากเธอจึงไม่ตะขิดตะขวงใจที่จะเข้าไปในห้องของเขา
แกร๊กก
“คุณอยู่ตรงไหน”
“ผมอยู่ที่เตียง”
ณจันทร์ค่อยๆเดินไปตามเสียงของชายหนุ่มที่ส่งมาหาเธอจนเข้าถึงตัวของเขาได้และเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ฉันอยู่นี่ค่ะ..คุณกลัวความมืดมากเลยเหรอคะ”
ณจันทร์ถูกนนทวัตรจับมือเอาไว้แน่นความสั่นเทาจากร่างกายชายหนุ่มทำณจันทร์ต้องรีบวาดมือลูบหลังให้นนทวัตรได้ผ่อนคลายความกลัวลง
“ผมไม่ชอบอยู่ในที่มืดตั้งแต่เด็กแล้ว”
ชายหนุ่มเริ่มที่จะกลับมาตั้งสติและพยายามหายใจให้เป็นจังหวะปกติเมื่อมีคนอยู่ใกล้ๆ
“ฉันจะอยู่ข้างๆคุณ...ค่อยๆหายใจเข้าออกลึกๆนะคะ”
“อืม..”
“คุณทานยาก่อนนอนหรือยังคะ”
ณจันทร์ปล่อยให้นนทวัตรได้หายใจหายคอให้เป็นปกติครู่หนึ่งก่อนจะหาเรื่องคุยกับเขาเพื่อที่จะทำให้นนทวัตรไม่ต้องจดจ่ออยู่กับการกลัวความมืดอย่างเดียว
“เรียบร้อยแล้ว”
“แล้วพรุ่งนี้คุณอยากทานอะไรคะฉันจะได้ตื่นมาทำให้”
“ข้าวต้มเหมือนเดิมก็ได้”
“ติดใจฝีมือฉันงั้นสิ”
“ก็ยอมรับว่าคุณมีฝีมือการทำอาหาร”
“ขอบคุณที่ชม...เอ่อ..แล้วฉันจะปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวได้ตอนไหน”
“ถ้าห้องยังไม่มีแสงสว่างผมก็ไม่โอเค”
“ทำไมคุณถึงกลัวขนาดนี้ล่ะคะ”
ณจันทร์พอจะรู้ว่าชายหนุ่มเริ่มผ่อนคลายความกลัวมากแล้วเพราะดูจากน้ำเสียงที่เริ่มนิ่งเหมือนเดิมเธอจึงอยากจะรู้ว่าทำไมเขาถึงได้กลัวกับความมืดแบบนี้
“ตอนเด็กๆถูกพี่ผมแกล้งปล่อยไว้คนเดียวที่มืดๆเลยเป็นความกลัวตั้งแต่นั้นมา..คุณคงตลกมากสินะ”
ตอนนั้นนนทวัตรจำได้ดีที่ถูกณดลพี่ชายคนโตแกล้งตอนไปที่ไร่ของปู่เขาถูกขังอยู่ที่กระท่อมท้ายไร่ตอนมีงานเลี้ยงช่วงกลางคืนกว่าพ่อและแม่ของเขาจะตามไปช่วยเขาก็ร้องให้จนหลับไปแล้วหลังจากนั้นพี่ชายของเขาก็ถูกตีจนก้นลายและถูกหักค่าขนมกักบริเวณจนพี่ชายของเขาเข็ดและไม่กล้าที่จะแกล้งเขาอีกเลยแต่นั่นมันก็ทำให้เขามีปมกลัวความมืดตั้งแต่นั้นมาจนทุกคืนที่นอนจะต้องมีแสงไฟให้เห็นตลอดแม้เพียงน้อยนิดก็ยังดี
“ฉันไม่ตลกกับความกลัวของคนอื่นหรอกค่ะ”
ณจันทร์ไม่ได้คิดจะขบขันชายหนุ่มเรื่องความกลัวของเขาหรือแม้แต่ความกลัวของคนอื่นเพราะเธอรู้ดีว่าต่างคนต่างก็มีเรื่องเป็นปมในใจของตัวเองเหมือนกับเธอที่กลัวความสูงจนถึงขั้นเป็นลมมาแล้วหลายครั้ง สองหนุ่มสาวพูดคุยกันไปพักใหญ่จนลมฟ้าลมฝนเริ่มซาลงด้วยความเพลียและไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกันแล้วจึงผลอยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตัวกันทั้งคู่
Related chapter
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่22 จำไม่ลืม
วันต่อมาตอนนี้นนทวัตรตื่นแล้วแต่เขายังคงจ้องมองคนที่หลับตาพริ้มและยังคงจับมือของเขาอยู่ไม่ปล่อยมุมปากหนาเริ่มมีรอยยิ้มเล็กน้อยกับภาพที่กำลังมองแอบคิดในใจว่าเวลาหญิงสาวหลับก็ดูน่ารักเหมือนกันผิดกับตอนที่ต่อปากต่อคำกับเขาเป็นไหนๆ“คุณนน..ตื่นแล้วเหรอคะ”ณจันทร์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้นนทวัตรก็รีบตีสีหน้าปกติและหันไปสายตาเหลือบมองทางอื่นแทนไม่อยากให้หญิงสาวรับรู้ว่าเขากำลังสนใจใบหน้าของเธออยู่“ฉันไปทำอาหารเช้าให้นะคะคุณไปล้างหน้าล้างตาเตรียมทานข้าวจะได้ทานยานะคะ”ณจันทร์เห็นแสงสว่างที่ผ่านมาทางม่านของหน้าต่างก็พอจะรู้ว่าวันนี้เธอน่าจะตื่นสายจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงเพื่อจะไปเตรียมตัวทำอาหารเช้าชายหนุ่มจะได้ทานข้าวและทานยาตรงเวลานนทวัตรมองตามหลังคนที่ลุกลี้ลุกลนทั้งบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆยอมรับว่าเริ่มมองเธอดีขึ้นมาบ้างจากเหตุการณ์เมื่อคืน“ถ้าผมไม่เจ็บเพราะคุณ.. คุณจะดีกับผมแบบนี้หรือเปล่าตะวัน”แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่แน่ใจว่าที่หญิงสาวดีกับเขาเพราะรู้ตัวว่าทำเขาเจ็บหรือมาจากนิสัยจริงๆของเธอกันแน่ซุปเปอร์XX“หนมผิง”เมฆาเดินลากรถเข็นเข้ามาหาณิชาเมื่อเห็นว่าเธอกำลังง่วนอยู่กับการเลือกซื้อผักผลไม้
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่23 เมา
Rrrrr“ว่าไงพราว..หนมผิงกลับไปหลายชั่วโมงแล้วนะยังไม่ถึงห้องอีกเหรอ”เมฆาเริ่มมีสีหน้ากังวลหลังจากพราวมุกโทรมาถามว่าณิชาจะกลับตอนไหนและทำไมถึงติดต่อณิชาไม่ได้“ยังค่ะ..พราวโทรหาก็ไม่รับ”“เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนเช็คสัญญาณจากมือถือผิงถ้าเจอเดี๋ยวพี่ไปส่งหนมผิงเองพราวไม่ต้องห่วง”“ค่ะพี่เมฆ”หลังคุยกับพราวมุกจบเมฆาก็ลองโทรหาณิชาแต่ปรากฏว่าเธอก็ไม่รับสายเขาเช่นกันจึงรีบโทรหาเพื่อนที่เป็นตำรวจทันทีเพราะรู้สึกเป็นห่วงณิชาพอสมควรคราแรกคิดว่าเธอถึงห้องพักแล้วเสียอีก“อาม..ฉันมีเรื่องให้แกช่วย”หลังจากเมฆาโทรหาอานนท์เพื่อนที่เป็นตำรวจให้เช็คสัญญาณมือถือของณิชาว่าอยู่ที่ตำแหน่งไหนหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงเมฆาก็รู้ที่อยู่ของณิชาและรีบออกไปหาเธอทันทีณิชามานั่งดื่มที่บาร์ได้ร่วมชั่วโมงกว่าแล้วที่เธอเข้ามาในร้านแบบนี้ทั้งที่ไม่เคยเข้าเพราะอยากรู้ว่าความเมามันจะทำให้เธอลืมเรื่องปวดหัวใจไปได้หรือเปล่าแต่เหมือนมันก็ยังลืมไม่ได้อยู่ดี“ทำไม.. อึก.. ทำไมทำจายม่ายด้ายสักทีนะ”สาวเจ้าถือแก้วเครื่องดื่มเอาไว้แน่นแต่ตัวของเธอฟุบอยู่บนโต๊ะแทบยกหัวตัวเองไม่ขึ้นแล้วแม้นจะไม่ได้ดื่มไปเยอะแต่คนที่ไม่เคยดื่มอย่า
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่24 นอนด้วยกัน
ณิชาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าเธอรู้สึกหนักหัวมากเป็นพิเศษมือน้อยควานหาแว่นด้วยความเคยชินแต่ก็แอบแปลกใจที่ทำไมควานหาที่หัวนอนแล้วไม่เจอ“นี่”และแล้วก็มีใครบางคนยื่นแว่นมาใส่มือของเธอเป็นเมฆาที่พึ่งล้างหน้าแปรงฟันเสร็จและออกมาเห็นหญิงสาวตื่นและกำลังควานหาอะไรบางอย่างและเขาก็เดาออกว่าเธอคงจะหาแว่นไม่เจอจึงรีบเดินมาหยิบให้“พี่เมฆ”ณิชาสวมแว่นได้ก็เงยหน้ามองคนที่ยืนตรงหน้าด้วยความงุนงงทั้งมองไปรอบๆพบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอนึกย้อนไปเมื่อวานเธอจำได้ว่าไปนั่งที่บาร์แต่จำไม่ได้ว่าหลังจากนั้นเธอมาที่นี่ได้อย่างไร“จำได้หรือเปล่าว่าเมื่อคืน..เรา”ยังไม่ทันที่เมฆาจะได้อธิบายจบคนที่เห็นว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าของตัวเองและมาอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองไม่พ้นที่จะเปลืองตัวในขณะที่ไม่มีสติแน่“เมื่อคืน..เมื่อคืน”ณิชาเงยหน้ามองคนที่ยืนยิ้มด้วยความผิดหวังไม่คิดว่าเขาจะฉวยโอกาสในตอนที่เธอไม่ได้สติเลยเมื่อความโกรธเริ่มครอบงำสาวเจ้าก็รีบวิ่งไปเปิดประตูหมายจะหนีไปจากที่นี่ทันที“จะไปไหนผิง”เมฆาที่มองตามหลังคนตัวเล็กด้วยความตกใจและคิดว่าเธอคงกำลังเข้าใจผิดเขาแน่ถึงได้มีสีหน้าตกใจวิ่งออกไปแบบนั้
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่25 เรื่องหดหู่
“ไปกับผม”“จะพาฉันไปไหน”ณจันทร์ที่หมายจะเดินหนีไปเดินเล่นกลับถูกจูงมือให้เดินตามไปหน้าตาเฉย“ตามมาเถอะน่า”ณจันทร์เดินตามนนทวัตรมาถึงท่าเรือเห็นเขาลงเรือไปและถูกเรียกกวักมือให้ลงเรือตามเธอก็มีสีหน้ามีความหวังอีกครั้งว่าชายหนุ่มอาจจะใจดีพาเธอออกไปจากที่นี่แล้ว“จะพากลับบ้านเหรอ”“นั่นเป็นเรื่องที่ผมจะทำยากที่สุดคุณก็รู้เพราะอะไร”นนทวัตรตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะขับเรือออกจากท่า“แล้วพามาทำอะไร”“เปิดหูเปิดตา”“อารมณ์ไหนของคุณเนี่ย”สาวเจ้ายกมือเกาหัวแกรกๆแอบหวั่นใจว่าชายหนุ่มนั้นจะหาเรื่องอะไรแกล้งเธออีก อันที่จริงนนทวัตรไม่ได้คิดจะแกล้งอะไรหญิงสาวเพียงแค่เขาอยากออกมาเปิดหูเปิดตาเองด้วยอยู่แต่ในบ้านหลังเล็กๆกับริมชายหาดวันนี้คิดอยากดูทิตย์ตกกลางทะเลจึงต้องลากเธอด้วยเรือยอร์ชขนาดกลางแล่นออกจากฝั่งไม่นานนักคนที่นั่งชมวิวไปเรื่อยอย่างณจันทร์ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่น่าตกใจและรีบสะกิดให้นนทวัตรหันไปดู“น.. นั่น”“บ้าจริง”ชายหนุ่มมีสีหน้าตื่นตระหนกไม่แพ้หญิงสาวเพราะตอนนี้ที่ลานหินสูงหน้าเกาะกำลังมีคนกระโดดลงมาและเขาเชื่อว่าคงไม่ได้มากระโดดน้ำเล่นแน่จึงรีบหันหัวเรือไปยังจุดที่มีคนกร
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่26 แอบทึ่ง
เช้าวันต่อมาก๊อกๆๆนนทวัตรพอจะยิ้มออกเมื่อมาเคาะประตูห้องที่เขาเคาะเปิดออกมาเป็นหน้าของหญิงสาวเท่ากับว่าตอนนี้เขาเชื่อใจของเธอได้พอสมควร“จะไปแล้วเหรอคะ”“อืม.. นี่..คุณตาบวมขนาดนี้เลยเหรอ”ตอนนี้สิ่งที่นนทวัตรสนใจคือเรื่องใบหน้าของหญิงสาวมากกว่าที่ดูบวมจนเขารับรู้ได้ว่าเมื่อคืนเธอคงร้องให้หนักแน่นอน“ช่างมันเถอะค่ะ”นนทวัตรและณจันทร์ไปรับทะเลออกจากโรงพยาบาลในช่วงสายตอนนี้เจ้าเด็กชายตัวกลมวัยหกเดือนไม่มีของใช้อะไรสักอย่างทั้งสองจึงต้องแวะหาซื้อของใช้และนมผงของเด็กก่อนที่จะลงเรือไปยังเกาะ“แพมเพิสอันนี้ใช่หรือเปล่า”ณจันทร์ที่กำลังอุ้มเจ้าก้อนกลมที่กำลังหลับปุ๋ยเธอรีบส่ายหัวกับสิ่งที่นนทวัตรได้หยิบมา“อันนี้ของผู้หญิงค่ะ.. เลือกของเด็กผู้ชายมาสิคะ”“คุณทั้งสองมีอะไรให้ช่วยไหมคะ”พนักงานเห็นท่าชายหนุ่มเก้ๆกังๆและหญิงสาวที่ดูจะเลือกของเป็นแต่ไม่ค่อยถนัดเท่าไรเพราะอุ้มเด็กเล็กจึงรีบเข้ามาช่วยทันที“เอ่อ..ฉันขอนมผงของเด็กหกเดือนสัก5กล่องค่ะแล้วก็ขวดนมขวดใหญ่สามขวดกับขวดเล็ก2ขวดค่ะทิชชู่เช็ดก้นกับมหาหิงส์ด้วยนะคะ”นนทวัตรยืนจ้องหญิงสาวด้วยสายตาที่ทึ่งในตัวเธออีกครั้งไอ้คำว่าช่วยเขาเลี้ยงเด
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่27 เริ่มเปลี่ยนความคิด
“สร้อยไม่เห็นเคยบอกฉันเรื่องนี้มาก่อนเลย”แก้วเกตเอ่ยกับเปรมด้วยท่าทางไม่สบายใจเพราะไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะเขียนพินัยกรรมเรื่องการคลุมถุงชนหลานทั้งสองขึ้นมา“คุณสร้อยเชื่อใจคุณแก้วเกตที่สุดครับเลยเขียนพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้นมา”เปรมรู้ดีว่าจุดประสงค์ของสร้อยแสงดาวคือต้องการให้ทายาทคนสุดท้ายของเธออยู่ในหูในตาของคนที่ไว้ใจได้และสมบัติของเธอที่ตกทอดมาก็อยากจะให้อยู่ในความดูแลของแก้วเกตเช่นกันจึงเขียนพินัยกรรมออกมาเช่นนี้“ล..แล้วเด็กสองคนพึ่งจะเจอกันจะให้แต่งงานเลยเหรอ”ระหว่างที่ผู้ใหญ่คุยกันกวินและพราวมุกมีหันมาสบตากันบ้างแต่ต่างคนก็ต่างหลบสายตากันอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะต้องมาแต่งงานกันกะทันหัน“เรื่องโรงพยาบาลยายคืนให้หนูได้นะลูกแต่เรื่องเงินสองพันล้านหนูพราวต้องตัดสินใจเอาเองแล้วล่ะ”แก้วเกตหันมาคุยกับพราวมุกเรื่องโรงพยาบาลเธอพร้อมที่จะยกให้ทายาทของสร้อยแสงดาวอยู่แล้วแต่เรื่องเงินสองพันล้านเห็นทีเธอจะช่วยอะไรไม่ได้เพราะอยู่ที่คนสองคนจะตัดสินใจกันแล้ว“ผมต้องตัดสินใจด้วยสิครับคุณย่า..ผมพึ่งเจอกับคุณพราวไม่กี่ครั้งเองจะให้มาแต่งงานกันได้ยังไง”“ใช่ค่ะ”พราวมุกเห็นด้วยก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่28 นอนจับมือ
“ผมบดข้าวกับตับให้ทะเลเรียบร้อยแล้วนะ”หลังจากที่พาทะเลกลับมาที่บ้านได้นนทวัตรถือถ้วยข้าวที่เขาพึ่งบดเสร็จออกมานั่งพร้อมหน้ากับหญิงสาวและเจ้าก้อนกลม“ขอบคุณค่ะ”ณจันทร์ยื่นมือรับถ้วยข้าวที่มือของชายหนุ่มแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอเสียอย่างนั้นก่อนจะเข้ามานั่งตรงหน้าเจ้าตัวกลมที่นั่งอยู่บนรถเข็นแทน“วันนี้ผมขอป้อนเค้าบ้างได้หรือเปล่า”“ได้สิคะ”“อืม.. ฟู่”ข้าวบดคำโตที่เข้าปากเด็กชายไปตอนนี้ได้กระเด็นมาอยู่บนหน้าของนนทวัตรทั้งหมด“ทะเล”นนทวัตรรีบหันหน้าหลบร้องเสียงหลงด้วยความตกใจที่จู่ๆก็ถูกเจ้าตัวกลมจู่โจมโดยที่ไม่ทันตั้งตัว“เลอะหมดเลย”ณจันทร์รีบหยิบทิชชู่เปียกเช็ดหน้าให้ชายหนุ่มทันทีและคิดว่าทะเลน่าจะไม่ชอบรสชาติของตับบดถึงได้พ่นออกมาแบบนี้“ทะเลน่าจะไม่ค่อยชอบรสชาติของตับบดน่ะค่ะเดี๋ยวฉันลองเอาฟักทองบดรวมดู”ณจันทร์เช็ดเหน้าให้นนทวัตรเรียบร้อยเธอจึงรีบเดินถือถ้วยข้าวเข้าไปในครัวใหม่เพื่อนำฟักทองที่ต้มแช่ตู่เย็นเอาไว้มาอุ่นและบดรวมไปกับข้าวของเด็กชายอีกครั้ง“แกล้งลุงเหรอห้ะ..เดี๋ยวก็ไม่ให้กินนมซะหรอก”นนทวัตรหันมาหยอกล้อเล่นกับเจ้าตัวกลมหลังจากที่หญิงสาวให้หลังไปแล้ว“แอ้ะ..”เจ้าแก้มยุ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่29 ข้อตกลง
“อืม..แต่ผมขอคุณอย่างเดียวขอแค่มีแค่ผมเท่านั้น”“ฉันยืนยันกับคุณอีกครั้งนะคะ...ว่าฉันเลิกกับไทม์แล้วจริงๆสิ่งที่คุณเห็นอาจจะเป็นเพราะไทม์อยากจะให้เราทะเลาะกันส่วนวันนั้นที่คุณเจอฉันที่ร้านอาหารกับผู้ชายคนอื่นมันไม่มีอะไรจริงๆค่ะ”“ผมจะเชื่อคุณอีกสักครั้ง..ต่อไปนี้เราสงบศึกกันแล้วมาเรียนรู้กันให้มากขึ้นโอเคไหม”“ค่ะ”ร่างบางถูกรวบกอดเอาไว้แน่นคราแรกเธอตกใจพอสมควรแต่เมื่อได้รับอ้อมกอดที่อ่อนโยนอบอุ่นเธอก็เริ่มยิ้มออกมาได้..หญิงสาวเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าทำไมถึงได้เขินสายตาของชายหนุ่มแถมตอนนี้ยังไม่รู้สึกกลัวเขาอย่างก่อนหน้าว่าคงเป็นเพราะเธอน่าจะเริ่มมีใจให้ชายหนุ่มไปแล้วแน่นอนแอบตำหนิตัวเองที่เผลอใจจนได้แต่อีกใจก็ส่งเสียงบอกกับเธอว่าหากตอนนี้เป็นเวลาที่เธอจะได้มีความสุขก็ตักตวงมันไปให้เต็มที่เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกันอย่างน้อยเธอก็มีเรื่องดีๆของเขาให้จดจำอาทิตย์ต่อมาธนกรเหมือนคนบ้าที่ตามหาปานตะวันไปทั่วไม่ว่าจะไปหาเธอที่บ้านแต่ก็ถูกสารภีไล่กลับและบอกคำเดียวว่าปานตะวันไปต่างประเทศเขาไม่เคยเชื่อคำพูดของสารภีเพราะรู้ว่าตอนที่เขาคบกับปานตะวันเธอไม่ชอบหน้าเขาอยู่แล้ว นาทีนี้คนที่เขาจะขอความช่ว
Latest chapter
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่40 ตอนจบ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่39 เจ้าตัวเล็ก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่38 ตัวประกัน
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่37 เจ็บปวด
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่36 สวมรอย
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่35 คลั่งรัก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่34 ขาดสติ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่33 โกหกตาใส
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่32 กำลังเล่นอะไรอยู่
