Share
ตอนที่25 เรื่องหดหู่
“ไปกับผม”
“จะพาฉันไปไหน”
ณจันทร์ที่หมายจะเดินหนีไปเดินเล่นกลับถูกจูงมือให้เดินตามไปหน้าตาเฉย
“ตามมาเถอะน่า”
ณจันทร์เดินตามนนทวัตรมาถึงท่าเรือเห็นเขาลงเรือไปและถูกเรียกกวักมือให้ลงเรือตามเธอก็มีสีหน้ามีความหวังอีกครั้งว่าชายหนุ่มอาจจะใจดีพาเธอออกไปจากที่นี่แล้ว
“จะพากลับบ้านเหรอ”
“นั่นเป็นเรื่องที่ผมจะทำยากที่สุดคุณก็รู้เพราะอะไร”
นนทวัตรตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะขับเรือออกจากท่า
“แล้วพามาทำอะไร”
“เปิดหูเปิดตา”
“อารมณ์ไหนของคุณเนี่ย”
สาวเจ้ายกมือเกาหัวแกรกๆแอบหวั่นใจว่าชายหนุ่มนั้นจะหาเรื่องอะไรแกล้งเธออีก อันที่จริงนนทวัตรไม่ได้คิดจะแกล้งอะไรหญิงสาวเพียงแค่เขาอยากออกมาเปิดหูเปิดตาเองด้วยอยู่แต่ในบ้านหลังเล็กๆกับริมชายหาดวันนี้คิดอยากดูทิตย์ตกกลางทะเลจึงต้องลากเธอด้วย
เรือยอร์ชขนาดกลางแล่นออกจากฝั่งไม่นานนักคนที่นั่งชมวิวไปเรื่อยอย่างณจันทร์ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่น่าตกใจและรีบสะกิดให้นนทวัตรหันไปดู
“น.. นั่น”
“บ้าจริง”
ชายหนุ่มมีสีหน้าตื่นตระหนกไม่แพ้หญิงสาวเพราะตอนนี้ที่ลานหินสูงหน้าเกาะกำลังมีคนกระโดดลงมาและเขาเชื่อว่าคงไม่ได้มากระโดดน้ำเล่นแน่จึงรีบหันหัวเรือไปยังจุดที่มีคนกระโดดน้ำทันที
ตู้มมม
นนทวัตรถึงที่หมายได้ก็รีบกระโดดลงทะเลดำน้ำลงไปดูแล้วเขาก็ต้องใจเสียเมื่อคนที่อยู่ในน้ำเป็นเด็กทารกที่เขาจำได้ดีว่าเด็กคนนี้คือลูกของยิหวาคนที่อยู่ที่เกาะ
“คุณช่วยเด็กคนนี้ก่อนเดี๋ยวผมจะดำลงไปตามหาแม่ของเด็ก”
“ค่ะ”
ณจันทร์รีบอุ้มเด็กตัวจ้ำม่ำที่ไม่ได้สติขึ้นมาปั๊มหัวใจ
“ตื่นสิ..หนูน้อยตื่นสิ”
สาวเจ้าปฐมพยาบาลไปร้องให้ไปไม่คิดว่าเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรจะต้องมาเจอเหตุการณ์อันตรายเช่นนี้ไม่นานนักเจ้าตัวกลมก็พ่นน้ำออกมาและร้องโยเยเป็นขณะเดียวกันที่นนทวัตรลากผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งขึ้นมาบนเรือทั้งสองจึงช่วยกันปฐมพยาบาลแม่และลูกจนมีสติและรีบพาส่งโรงพยาบาลที่ฝั่งทันที
“คุณนน..ยิหวากับลูกเป็นยังไงบ้างคะ”
บัวผันเดินนำหน้ามาโนชเข้ามาหานนทวัตรและณจันทร์ที่หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลด้วยท่าทีร้อนใจ
“ตอนนี้ทะเลปลอดภัยแล้วครับแต่ยังต้องนอนดูอาการที่นี่ก่อนคืนนึง...ส่วนยิหวาหมอบอกว่าเธอต้องได้รับการบำบัดอีกพักใหญ่เพราะเธอน่าจะมีอาการซึมเศร้าหนัก”
“คิดเอาไว้แล้วเชียวต้องเกิดเรื่องไม่ดีแบบนี้”
“ทำไมครับ”
นนทวัตรยืนกอดอกจ้องมองบัวผันอยากได้รับคำอธิบายจากคำที่เธอพูดเมื่อครู่เช่นเดียวกับณจันทร์ที่รอฟังบัวผันอย่างใจจดใจจ่อ
“คุณนนน่าจะพอรู้ว่ายิหวามันไม่เหลือพ่อเหลือแม่แถมไม่กี่เดือนก่อนยังถูกผัวทิ้งลูกก็ยังเล็กพวกเราเห็นมันซึมเศร้ามาหลายวันแล้วก็พยายามไปมาหาสู่ตลอดแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเลือกจบชีวิตพร้อมลูกที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไปแบบนี้ดีที่คุณนนไปช่วยไว้ได้ทัน”
สิ้นเสียงของบัวผันทุกคนก็อยูในอาการที่หดหู่กันพอสมควรโดยเฉพาะณจันทร์ที่ตอนนี้พูดอะไรไม่ออกพยายามข่มตัวเองไม่ให้ร้องให้แต่ก็ทำได้ยากจึงต้องยกมือปาดน้ำตาหยดน้อยอยู่แทบจะตลอดเวลา
“ผมฝากป้าบัวกับลุงโนชดูแลทางนี้ด้วยนะครับเรื่องค่าใช้จ่ายผมจะรับผิดชอบเอง..แล้วพรุ่งนี้ผมจะรับทะเลไปดูแลให้ก่อนครับ”
นนทวัตรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะฝากฝังเรื่องทางนี้ให้มาโนชและบัวผันดูทางนี้ไปก่อนส่วนเขาเห็นทีจะต้องพาหญิงสาวออกไปก่อนเพราะดูท่าเธอจะจิตตกกับเรื่องที่ได้เจออยู่พอสมควร
“ค่ะ”
“คุณตกใจมากใช่ไหม”
นนทวัตรหันมาถามหญิงสาวขณะที่เธอกำลังเดินตามหลังของเขามาที่ลานจอดรถ
“ฉันแค่สะเทือนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ...ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเราไปช่วยไม่ทันจะเป็นยังไงเด็กคนนึงที่ยังบริสุทธิ์เค้าไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้..ไม่..ควรเลยจริงๆ..”
ณจันทร์ตอบกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นทั้งยังกำมือตัวเองเอาไว้แน่นจนนนทวัตรต้องรีบกุมมือของเธอเอาไว้เพื่อให้หญิงสาวได้ผ่อนคลายลงและจูงเธอขึ้นรถขับออกไปจากโรงพยาบาล
“ผมจะพักที่โรงแรมแถวนี้ก่อนจะได้รอรับทะเลกลับไปพร้อมกัน”
“คุณดูแลเด็กเล็กเป็นเหรอคะถึงได้บอกกับป้าบัวไปแบบนั้น”
“ผมก็ดูแลไม่เก่งหรอกแต่ก็ต้องทำไปก่อนเพราะคนอื่นก็มีการมีงานต้องทำเหมือนกันแล้วผมก็คงไม่มีเวลาไปหาพี่เลี้ยงที่ไว้ใจได้ตอนนี้ด้วย”
“ฉันจะช่วยคุณดูแลทะเลเองค่ะ”
นนทวัตรไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเป็นอีกครั้งที่เธอทำให้เขาทึ่งว่าคนอย่างปานตะวันที่เป็นคุณหนูอยู่สบายมีแต่คนรองไม่รองมือจะมาอาสาช่วยเขาเลี้ยงเด็ก
“คุณดูแลเป็นเหรอ”
“ค่ะ...ฉันอยากช่วย..อยากช่วยจริงๆ”
ณจันทร์พยักหน้าหงึกหงักเธอช่วยดูแลน้องๆที่บ้านเด็กกำพร้ามาเป็นสิบๆคนแล้วแค่ดูแลเด็กคนเดียวมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอเลย
“ขอบคุณ”
นนทวัตรอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยและขอบคุณในความมีน้ำใจของหญิงสาวจากใจจริง และคืนนี้เขาจะมาดูว่าหญิงสาวจะทำให้เขามองเธอดีจริงร้อยเปอร์เซ็นหรือเปล่าโดยการเช่าโรงแรมคนละห้องกับเธอหากตื่นเช้ามาเธอยังอยู่ที่โรงแรมเท่ากับว่าเธอก็เป็นผู้หญิงที่รักษาสัจจะอยู่พอสมควร
“แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาปลุกคุณแต่เช้า”
เมื่อเช็คอินได้นนทวัตรก็เดินมาส่งหญิงสาวที่ห้องของเธอก่อนจะทิ้งท้ายว่าตอนเช้าเขาจะต้องได้เจอเธอไม่เช่นนั้นคงมองเธอดีอีกไม่ได้แน่
“ค่ะ”
สาวเจ้าพยักหน้าก่อนจะปิดประตูเข้าไปพักผ่อนในห้องยังไม่ทันที่จะหย่อนก้นลงเตียงเธอก็เห็นโทรศัพท์และคิดได้ว่าเธอต้องโทรหาเพื่อนๆบ้างเพราะรู้ว่าป่านนี้พราวมุกและณิชาคงเป็นห่วงที่ติดต่อเธอไม่ได้แน่
“พราว..จันทร์เองนะ”
ณจันทร์เลือกที่จะไม่บอกเพื่อนทั้งสองว่าถูกบังคับมาเพราะกลัวเพื่อนๆเธอจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เพียงแค่บอกทั้งคู่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอเท่านั้นเพราะเป็นเธอเองที่เต็มใจจะอยู่ที่เกาะต่อด้วยอยากดูแลทะเลให้ดีที่สุดก่อนที่แม่ของเด็กทารกจะหายดี
เมื่อคุยจบณจันทร์ก็สบายใจที่เพื่อนคลายกังวลแต่เธอก็อดนึกถึงความน่าสงสารของยิหวากับทะเลไม่ได้เธอไม่อยากจะคิดว่าถ้าทะเลรอดแค่คนเดียวก็จะต้องกลายเป็นเด็กที่กำพร้าทั้งพ่อทั้งแม่เช่นเธอหากเป็นแบบนั้นเธอคงหดหู่กว่านี้แน่
Related chapters
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่26 แอบทึ่ง
เช้าวันต่อมาก๊อกๆๆนนทวัตรพอจะยิ้มออกเมื่อมาเคาะประตูห้องที่เขาเคาะเปิดออกมาเป็นหน้าของหญิงสาวเท่ากับว่าตอนนี้เขาเชื่อใจของเธอได้พอสมควร“จะไปแล้วเหรอคะ”“อืม.. นี่..คุณตาบวมขนาดนี้เลยเหรอ”ตอนนี้สิ่งที่นนทวัตรสนใจคือเรื่องใบหน้าของหญิงสาวมากกว่าที่ดูบวมจนเขารับรู้ได้ว่าเมื่อคืนเธอคงร้องให้หนักแน่นอน“ช่างมันเถอะค่ะ”นนทวัตรและณจันทร์ไปรับทะเลออกจากโรงพยาบาลในช่วงสายตอนนี้เจ้าเด็กชายตัวกลมวัยหกเดือนไม่มีของใช้อะไรสักอย่างทั้งสองจึงต้องแวะหาซื้อของใช้และนมผงของเด็กก่อนที่จะลงเรือไปยังเกาะ“แพมเพิสอันนี้ใช่หรือเปล่า”ณจันทร์ที่กำลังอุ้มเจ้าก้อนกลมที่กำลังหลับปุ๋ยเธอรีบส่ายหัวกับสิ่งที่นนทวัตรได้หยิบมา“อันนี้ของผู้หญิงค่ะ.. เลือกของเด็กผู้ชายมาสิคะ”“คุณทั้งสองมีอะไรให้ช่วยไหมคะ”พนักงานเห็นท่าชายหนุ่มเก้ๆกังๆและหญิงสาวที่ดูจะเลือกของเป็นแต่ไม่ค่อยถนัดเท่าไรเพราะอุ้มเด็กเล็กจึงรีบเข้ามาช่วยทันที“เอ่อ..ฉันขอนมผงของเด็กหกเดือนสัก5กล่องค่ะแล้วก็ขวดนมขวดใหญ่สามขวดกับขวดเล็ก2ขวดค่ะทิชชู่เช็ดก้นกับมหาหิงส์ด้วยนะคะ”นนทวัตรยืนจ้องหญิงสาวด้วยสายตาที่ทึ่งในตัวเธออีกครั้งไอ้คำว่าช่วยเขาเลี้ยงเด
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่27 เริ่มเปลี่ยนความคิด
“สร้อยไม่เห็นเคยบอกฉันเรื่องนี้มาก่อนเลย”แก้วเกตเอ่ยกับเปรมด้วยท่าทางไม่สบายใจเพราะไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะเขียนพินัยกรรมเรื่องการคลุมถุงชนหลานทั้งสองขึ้นมา“คุณสร้อยเชื่อใจคุณแก้วเกตที่สุดครับเลยเขียนพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้นมา”เปรมรู้ดีว่าจุดประสงค์ของสร้อยแสงดาวคือต้องการให้ทายาทคนสุดท้ายของเธออยู่ในหูในตาของคนที่ไว้ใจได้และสมบัติของเธอที่ตกทอดมาก็อยากจะให้อยู่ในความดูแลของแก้วเกตเช่นกันจึงเขียนพินัยกรรมออกมาเช่นนี้“ล..แล้วเด็กสองคนพึ่งจะเจอกันจะให้แต่งงานเลยเหรอ”ระหว่างที่ผู้ใหญ่คุยกันกวินและพราวมุกมีหันมาสบตากันบ้างแต่ต่างคนก็ต่างหลบสายตากันอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะต้องมาแต่งงานกันกะทันหัน“เรื่องโรงพยาบาลยายคืนให้หนูได้นะลูกแต่เรื่องเงินสองพันล้านหนูพราวต้องตัดสินใจเอาเองแล้วล่ะ”แก้วเกตหันมาคุยกับพราวมุกเรื่องโรงพยาบาลเธอพร้อมที่จะยกให้ทายาทของสร้อยแสงดาวอยู่แล้วแต่เรื่องเงินสองพันล้านเห็นทีเธอจะช่วยอะไรไม่ได้เพราะอยู่ที่คนสองคนจะตัดสินใจกันแล้ว“ผมต้องตัดสินใจด้วยสิครับคุณย่า..ผมพึ่งเจอกับคุณพราวไม่กี่ครั้งเองจะให้มาแต่งงานกันได้ยังไง”“ใช่ค่ะ”พราวมุกเห็นด้วยก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่28 นอนจับมือ
“ผมบดข้าวกับตับให้ทะเลเรียบร้อยแล้วนะ”หลังจากที่พาทะเลกลับมาที่บ้านได้นนทวัตรถือถ้วยข้าวที่เขาพึ่งบดเสร็จออกมานั่งพร้อมหน้ากับหญิงสาวและเจ้าก้อนกลม“ขอบคุณค่ะ”ณจันทร์ยื่นมือรับถ้วยข้าวที่มือของชายหนุ่มแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอเสียอย่างนั้นก่อนจะเข้ามานั่งตรงหน้าเจ้าตัวกลมที่นั่งอยู่บนรถเข็นแทน“วันนี้ผมขอป้อนเค้าบ้างได้หรือเปล่า”“ได้สิคะ”“อืม.. ฟู่”ข้าวบดคำโตที่เข้าปากเด็กชายไปตอนนี้ได้กระเด็นมาอยู่บนหน้าของนนทวัตรทั้งหมด“ทะเล”นนทวัตรรีบหันหน้าหลบร้องเสียงหลงด้วยความตกใจที่จู่ๆก็ถูกเจ้าตัวกลมจู่โจมโดยที่ไม่ทันตั้งตัว“เลอะหมดเลย”ณจันทร์รีบหยิบทิชชู่เปียกเช็ดหน้าให้ชายหนุ่มทันทีและคิดว่าทะเลน่าจะไม่ชอบรสชาติของตับบดถึงได้พ่นออกมาแบบนี้“ทะเลน่าจะไม่ค่อยชอบรสชาติของตับบดน่ะค่ะเดี๋ยวฉันลองเอาฟักทองบดรวมดู”ณจันทร์เช็ดเหน้าให้นนทวัตรเรียบร้อยเธอจึงรีบเดินถือถ้วยข้าวเข้าไปในครัวใหม่เพื่อนำฟักทองที่ต้มแช่ตู่เย็นเอาไว้มาอุ่นและบดรวมไปกับข้าวของเด็กชายอีกครั้ง“แกล้งลุงเหรอห้ะ..เดี๋ยวก็ไม่ให้กินนมซะหรอก”นนทวัตรหันมาหยอกล้อเล่นกับเจ้าตัวกลมหลังจากที่หญิงสาวให้หลังไปแล้ว“แอ้ะ..”เจ้าแก้มยุ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่29 ข้อตกลง
“อืม..แต่ผมขอคุณอย่างเดียวขอแค่มีแค่ผมเท่านั้น”“ฉันยืนยันกับคุณอีกครั้งนะคะ...ว่าฉันเลิกกับไทม์แล้วจริงๆสิ่งที่คุณเห็นอาจจะเป็นเพราะไทม์อยากจะให้เราทะเลาะกันส่วนวันนั้นที่คุณเจอฉันที่ร้านอาหารกับผู้ชายคนอื่นมันไม่มีอะไรจริงๆค่ะ”“ผมจะเชื่อคุณอีกสักครั้ง..ต่อไปนี้เราสงบศึกกันแล้วมาเรียนรู้กันให้มากขึ้นโอเคไหม”“ค่ะ”ร่างบางถูกรวบกอดเอาไว้แน่นคราแรกเธอตกใจพอสมควรแต่เมื่อได้รับอ้อมกอดที่อ่อนโยนอบอุ่นเธอก็เริ่มยิ้มออกมาได้..หญิงสาวเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าทำไมถึงได้เขินสายตาของชายหนุ่มแถมตอนนี้ยังไม่รู้สึกกลัวเขาอย่างก่อนหน้าว่าคงเป็นเพราะเธอน่าจะเริ่มมีใจให้ชายหนุ่มไปแล้วแน่นอนแอบตำหนิตัวเองที่เผลอใจจนได้แต่อีกใจก็ส่งเสียงบอกกับเธอว่าหากตอนนี้เป็นเวลาที่เธอจะได้มีความสุขก็ตักตวงมันไปให้เต็มที่เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกันอย่างน้อยเธอก็มีเรื่องดีๆของเขาให้จดจำอาทิตย์ต่อมาธนกรเหมือนคนบ้าที่ตามหาปานตะวันไปทั่วไม่ว่าจะไปหาเธอที่บ้านแต่ก็ถูกสารภีไล่กลับและบอกคำเดียวว่าปานตะวันไปต่างประเทศเขาไม่เคยเชื่อคำพูดของสารภีเพราะรู้ว่าตอนที่เขาคบกับปานตะวันเธอไม่ชอบหน้าเขาอยู่แล้ว นาทีนี้คนที่เขาจะขอความช่ว
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่30 ภาพความสุข
วันต่อมา“หลับหรือยัง”นนทวัตรเดินมาชะเง้อหน้ามองหญิงสาวที่กำลังป้อนนมเจ้าตัวกลมที่จะหลับไม่หลับแหล่อยู่ที่หน้าประตูห้องนอน“กำลังจะหลับค่ะ”ณจันทร์เอ่ยกระซิบตอบกลับคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ“ผมลืมบอกคุณ..ลุงโนชบอกว่าอีกไม่กี่วันหมอก็จะให้ยิหวากลับแล้ว”“เหรอคะ..ฉันคงต้องคิดถึงทะเลมากๆแน่เลย”ณจันทร์ก้มมองหน้าเจ้าตัวกลมในอ้อมอกแอบใจหายเหมือนกันที่เธอจะไม่ได้เจอทะเลอีกแล้ว“เดี๋ยวผมจะพามาหาบ่อยๆดีหรือเปล่า”“ค่ะ”สาวเจ้าเริ่มมีแววตาไหววูบด้วยรู้ตัวว่าคงไม่มีเหตุที่จะต้องมาที่นี่อีกเพราะเมื่อกลับไปแล้วเธอก็คงจะได้กลับไปใช้ชีวิตเป็นณจันทร์คนเดิมซ่า.. ซ่าา.. ช่วงเย็นแดดร่มลมตกณจันทร์อุ้มทะเลมานั่งเล่นที่ชายหาดเพื่อปล่อยให้หนูน้อยได้คลานเล่นกับธรรมชาติส่วนเธอก็ทำหน้าที่เป็นตากล้องเก็บภาพแห่งความสุขเอาไว้แทบจะตลอดเวลาเมื่อรู้ตัวว่าจะต้องไปจากที่นี่ในอีกไม่เท่าไร“ทะเลยิ้มให้น้าหน่อยสิครับ”“แอ้..”เจ้าตัวกลมหัวเราะร่าเล่นกล้องเรียกรอยยิ้มณจันทร์ให้ยิ้มตามได้เป็นอย่างดี“คุณ..”จู่ๆนนทวัตรก็กระโดดโผล่มาที่หน้ากล้องมือถือของณจันทร์ทำเอาสาวเจ้าตกอกตกใจจนแทบทำมือถือล่วง“คุณนน..ตกใจหมดค่ะ”“ถ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่31 ทายาทเศรษฐี
“จันทร์ขึ้นมาเร็ว”ณจันทร์ขมวดคิ้วมองพราวมุกที่กำลังเปิดประจกรถส่งเสียงเรียกเธอพร้อมกับณิชา“เอารถใครมารับเค้าเนี่ย”ณจันทร์ยืนเกาหัวแกลกๆที่ริมฟุตบาท“รถเค้าเองขึ้นมาเร็วๆจะพาไปดูบ้านใหม่”“บ้านใหม่”“งงล่ะสิเรื่องมันยาวเดี๋ยวถึงบ้านจะเล่าให้ฟัง..ขึ้นมาก่อนเร็ว”เมื่อณจันทร์ขึ้นรถมาได้พราวมุกก็รีบบึ่งพาเพื่อนไปที่บ้านหลังใหญ่ของตระกูลคุณยายเธอทันทีและหน้าที่อธิบายเรื่องราวทุกอย่างก็เป็นหน้าที่ของณิชากว่าจะเล่ากันจบทั้งสามก็มาถึงที่บ้านกันเรียบร้อยแล้ว“ตัวเป็นถึงทายาทเศรษฐีเลยเหรอ”ณจันทร์ที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวหรูหันมาจับตัวพราวมุกและมองไปรอบๆอีกครั้ง“ใช่ตอนแรกเค้าก็ไม่อยากจะเชื่อแต่มันก็เป็นไปแล้วและนี่ก็คือบ้านของเรา”“ใหญ่โตขนาดนี้ทำความสะอาดยังไงไหวล่ะเนี่ย”“เค้าก็ว่างั้นแล้วก็ไม่อยากเสียเงินจ้างแม่บ้าน..เค้าเลยไปดูบ้านใหม่เอาไว้แล้ว”“ซื้อใหม่”“ใช่..”พราวมุกพยักหน้าหงึกหงักเธอไม่ได้คิดจะอยู่บ้านหลังนี้ถาวรเพราะใหญ่โตเกินไปและไม่ได้คิดอยากจะชีวิตแบบผู้ดีที่มีแม่บ้านหรือคนรถมาคอยรองมือรองเท้าจึงคิดว่าจะไปหาซื้อบ้านหลังที่ไม่ใหญ่มากพอจะให้เธอและเพื่อนทั้งสองอยู่กันได้อย่างสบายก็พ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่32 กำลังเล่นอะไรอยู่
ตื๊ดๆ “นอนหรือยังครับตะวัน”“ขอโทษนะคะคุณนน”ณจันทร์อ่านข้อความที่เด้งขึ้นมาหน้าจอแต่ไม่เปิดเข้าไปในแอพลิเคชั่นเพราะไม่ต้องการให้นนทวัตรรับรู้ว่าเธอนั้นอ่านข้อความแล้วเพราะต่อจากนี้เธอตั้งใจตัดขาดกับเขาทุกช่องทางเมื่อบล็อกชายหนุ่มได้เธอก็ถอดซิมที่เขาซื้อให้ทิ้งรู้ว่าเขาคงจะมีอาการเคืองใจบ้างหากติดต่อเธอไม่ได้แต่เธอเห็น่าทางนี้เป็นทางดีที่สุดแล้วที่เธอจะลืมเขาได้โดยเร็วที่สุด“คุณกำลังเล่นอะไรอยู่ตะวัน”เป็นอาทิตย์แล้วที่นนทวัตรว้าวุ่นในหัวใจเพราะตั้งแต่แยกกันกับหญิงสาวในวันนั้นเขาก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกเลยก่อนหน้าไม่กี่วันเขาไปบ้านของเธอก็ได้คำตอบว่าเธอไม่อยู่เท่านั้นจนตอนนี้นนทวัตรรู้สึกถึงความผิดปกติที่ดูท่าหญิงสาวน่าจะหลบหน้าเขาไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรทั้งที่ก่อนกลับจากเกาะก็คุยกันดีๆบริษัทxxx“ช่วงนี้จันทร์เป็นอะไรหรือเปล่าดูเครียดๆนะครับ”เมฆาเข้ามาคุยกับเลขาตัวเล็กเพราะเห็นเธอมีสีหน้าที่เศร้าหมองตั้งแต่กลับมาทำงานแล้ว“เปล่าค่ะพี่เมฆ…จันทร์ดูเครียดขนาดนั้นเลยเหรอคะ”ณจันทร์แอบหน้าเสียที่ความเศร้าของเธอมันทำให้คนอื่นดูออก“ใช่…จนพี่คิดว่าพี่อาจจะให้จันทร์ทำงานหนักเกินไป”สาวเจ้ารีบส่ายห
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่33 โกหกตาใส
“ไปต่างประเทศเหรอครับ”“จ่ะ..ตะวันไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะน้าก็ยังไม่รู้ว่าตะวันมีกำหนดกลับเมื่อไรเลย”“ครับ…ผมขอตัวกลับเลยแล้วกันครับ”นนทวัตรเริ่มหัวเสียถึงขีดสุดเมื่อเข้ามาหาปานตะวันที่บ้านอีกครั้งก็ได้คำตอบจากโสภิตาว่าหญิงสาวไปต่างประเทศอีก“จะไปไหนก็น่าจะบอกกันให้รู้บ้าง”เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะตัดขาดการติดต่อกับเขาอย่างไม่ไว้หน้าทั้งไปไหนมาไหนยังไม่เคยคิดจะบอกกันไม่แน่ใจแล้วว่าที่เธอทำดีกับเขาเมื่ออยูที่เกาะคือเธอดีจริงๆหรือเสแสร้งเพื่อที่จะให้ขพาออกจากที่นั่นเร็วๆกันแน่หลังจากนี้เขาจะตามหาตัวเธอทุกทางเท่าที่จะทำได้เพราะเมื่อเธอเอาหัวใจของเขาไปแล้วจะมาทิ้งๆขว้างๆแบบนี้มันไม่ถูกต้องและเขาก็จะสั่งสอนให้เธอรู้ว่าไม่ควรมาล้อเล่นกับเขาคอนโดxxx“พี่รู้ว่าคุณนนกลับมาแล้ว..ไทม์พอจะเรียกตะวันออกมาพบได้หรือเปล่าเพราะพี่จะทำทีชวนคุณนนมาคุยงานข้างนอกพี่อยากให้คุณนนเห็นตอนไทม์อยู่กับตะวันคุณนนจะได้เชื่อไทม์ไงว่าที่ไทม์พูดว่าไม่เคยเลิกกับตะวันเป็นเรื่องจริง”ลลิตาโทรเรียกธนกรมาคุยกันที่คอนโดเพราะเธอคิดแผนการออกแล้วว่าจะทำยังไงให้สองคนนั้นแตกคอกัน“แผนดูง่ายนะครับแต่ที่ยาก..มันคงยากตรงที่ติดต่อ
Latest chapter
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่40 ตอนจบ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่39 เจ้าตัวเล็ก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่38 ตัวประกัน
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่37 เจ็บปวด
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่36 สวมรอย
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่35 คลั่งรัก
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่34 ขาดสติ
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่33 โกหกตาใส
เกมรักสัมพันธ์ร้าย ตอนที่32 กำลังเล่นอะไรอยู่
