Share

ตอนที่33 โกหกตาใส

“ไปต่างประเทศเหรอครับ”

“จ่ะ..ตะวันไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะน้าก็ยังไม่รู้ว่าตะวันมีกำหนดกลับเมื่อไรเลย”

“ครับ…ผมขอตัวกลับเลยแล้วกันครับ”

นนทวัตรเริ่มหัวเสียถึงขีดสุดเมื่อเข้ามาหาปานตะวันที่บ้านอีกครั้งก็ได้คำตอบจากโสภิตาว่าหญิงสาวไปต่างประเทศอีก

“จะไปไหนก็น่าจะบอกกันให้รู้บ้าง”

เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะตัดขาดการติดต่อกับเขาอย่างไม่ไว้หน้าทั้งไปไหนมาไหนยังไม่เคยคิดจะบอกกันไม่แน่ใจแล้วว่าที่เธอทำดีกับเขาเมื่ออยูที่เกาะคือเธอดีจริงๆหรือเสแสร้งเพื่อที่จะให้ขพาออกจากที่นั่นเร็วๆกันแน่หลังจากนี้เขาจะตามหาตัวเธอทุกทางเท่าที่จะทำได้เพราะเมื่อเธอเอาหัวใจของเขาไปแล้วจะมาทิ้งๆขว้างๆแบบนี้มันไม่ถูกต้องและเขาก็จะสั่งสอนให้เธอรู้ว่าไม่ควรมาล้อเล่นกับเขา

คอนโดxxx

“พี่รู้ว่าคุณนนกลับมาแล้ว..ไทม์พอจะเรียกตะวันออกมาพบได้หรือเปล่าเพราะพี่จะทำทีชวนคุณนนมาคุยงานข้างนอกพี่อยากให้คุณนนเห็นตอนไทม์อยู่กับตะวันคุณนนจะได้เชื่อไทม์ไงว่าที่ไทม์พูดว่าไม่เคยเลิกกับตะวันเป็นเรื่องจริง”

ลลิตาโทรเรียกธนกรมาคุยกันที่คอนโดเพราะเธอคิดแผนการออกแล้วว่าจะทำยังไงให้สองคนนั้นแตกคอกัน

“แผนดูง่ายนะครับแต่ที่ยาก..มันคงยากตรงที่ติดต่อตะวันไม่ได้นี่แหละครับ”

“เพื่อนๆล่ะ..ให้เพื่อนตะวันติดต่อให้สิใช้วิธีอะไรก็ได้…เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ทำยังไงก็ได้ให้ตะวันไปที่ร้านxxxตอนสองทุ่ม”

“ครับ..ผมจะลองดู”

ธนกรเห็นว่าแผนของลลิตาเป็นความคิดที่ดีแต่เขาก็ไม่แน่ใจเลยว่าจะเรียกตัวปานตะวันมาสำเร็จหรือเปล่า

วันต่อมา

“จันทร์..คุณโสจะคุยด้วยบอกว่าโทรหาจันทร์ไม่ติด”

ณิชายื่นมือถือของเธอมาให้ณจันทร์

“สวัสดีค่ะคุณโส…ค่ะ…เย็นนี้สะดวกค่ะจันทร์ไปให้ได้ค่ะ”

ปลายสายโทรมาบอกว่าวานให้เธอไปเจอเพื่อนของปานตะวันเย็นนี้ที่ร้านอาหารXXXสาวเจ้าตอบตกลงไปอย่างไม่ลังเล

“มีอะไรเหรอ”

“คุณโสบอกว่าคุณวาวากับยาหยีอยากเจอคุณจะวันนัดไปทานข้าวเย็นนี้”

“ต้องไปเป็นปานตะวันอีกแล้วเหรอ”

ณิชามีสีหน้ากำลังวลแทนณจันทร์ที่จะต้องสวมรอยเป็นปานตะวันอีกแล้ว

“ถือว่าช่วยคุณโสไม่เป็นไรหรอกเค้าให้เงินเรามารักษาแม่ครูตั้งเยอะ”

ณจันทร์พร้อมจะช่วยโสภิตาอยู่แล้วยกเว้นเรื่องเดียวที่เธอทำไม่ได้ตอนนี้คือเรื่องที่จะต้องไปเจอกับนนทวัตร

ร้านอาหาร

ใจกลางเมืองใหญ่ในช่วงหัวค่ำที่เต็มไปด้วยรถยนต์และผู้คนขวักไขว่ไปมาที่แถวโซนหน้าห้างสรรพสินค้าใหญ่ตอนนี้นนทวัตรเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูที่อยู่ไม่ห่างจากห้างดังนักเพราะถูกลลิตานัดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานว่าขอคุยเรื่องงานด้วยที่ร้านอาหารแห่งนี้

“สวัสดีครับคุณลิตา”

“เชิญนั่งก่อนค่ะคุณนน”

“คุณลิตานัดผมมาคุยที่นี่ทีเรื่องอะไรเหรอครับ”

ชายหนุ่มหย่อนก้นลงนั่งตรงข้างสาวสวยไฮโซได้ก็เกริ่นถามเรื่องธุระที่จะคุยทันที

“ลิตาว่าจะแสดงความยินดีที่คุณหมั้นด้วยตัวเองตั้งนานแล้วล่ะค่ะแต่ก็ไม่ได้เจอคุณสักที”

“อ๋อ..ขอบคุณครับ”

“แล้วลิตาจะมาบอกว่าปีหน้าทั้งปีลิตาขอจองรีสอร์ทที่ภูเก็ตตลอดทั้งปีเลยนะคะเพราะมีลูกทัวร์มาตลอด”

“ยินดีมากๆเลยครับ”

สองหนุ่มสาวนั่งทักทายกันได้ไม่กี่นาทีอาหารที่ลลิตาสั่งเอาไว้ก็วางเรียงรายเต็มโต๊ะและลลิตาก็หาเรื่องคุยกับนนทวัตรไปเรื่อยส่วนมากจะเป็นเรื่องอื่นเสียมากกว่าเรื่องงานเพราะเธอต้องการที่จะถ่วงเวลาชายหนุ่มให้ได้นานที่สุดเพื่อรอปานตะวันเข้ามาที่นี่เพื่อมาที่โต๊ะของนนทวัตรที่อยู่ไม่ไกลจากเธอนัก

ณจันทร์อยู่ในชุดเดรสเกาะอกกระโปรงสั้นแต่งตัวในลุคคุณหนูปานตะวันเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารในโซนเอาท์ดอร์ตามที่ยาหยีโทรมาบอกเธอ

“ทำไมเป็นคุณล่ะ”

แต่เมื่อมาถึงเธอก็ต้องตกใจเมื่อคนที่กำลังยืนรอต้อนรับเธออยู่ที่โต๊ะคือธนกรเพราะเป็นธนกรเองที่สร้างเรื่องว่าอยากขอโทษปานตะวันจริงๆเลยให้ยาหยีและวาวาช่วยโทรนัดกับที่บ้านหญิงสาวให้

“คือเค้าแค่อยากขอโทษตะวันที่ทำเรื่องไม่สมควรลงไปเลยวานให้เพื่อนตะวันติดต่อไป”

“รู้สึกผิดจริงๆก็อยู่ให้ห่างฉันดีกว่าค่ะ..ขอตัวนะคะ”

ตอนนี้ณจันทร์ไม่อยากจเชื่อคำพูดอะไรของธนกรอีกแล้วเพราะไม่รู้ว่าเขามีแผนอะไรมาสร้างความเดือดร้อนให้ชื่อเสียงของปานตะวันเสียหายอีกเมื่อคนที่โต๊ะอาหารไม่ใช่วาวากับยาหยีเธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป ธนกรรั้งมือของหญิงสาวเอาไว้ไม่ยอมให้เธอออกไปง่ายๆเพราะยังไงก็ต้องให้นนทวัตรมาเห็นเขาและหญิงสาวอยู่ด้วยกันให้ได้

“เดี๋ยวสิตะวันแม้แต่ความเป็นเพื่อนตะวันก็ไม่เหลือให้เค้าเลยเหรอ”

“ปล่อย”

ลลิตาที่เริ่มเห็นว่าตอนนี้ธนกรกำลังดำเนินตามแผนเธอจึงรีบสะกิดให้นนทวัตรหันไปมองตามเธอ

“นั่นน้องลิตากับคุณตะวันนี่คะสองคนนั้นเค้ารู้จักกันด้วยเหรอ”

ภาพสองหนุ่มสาวที่ยืนจับมือกันอย่างไม่สนสายตาคนในร้านอาหารทำนนทวัตรกำมือแน่นที่แท้ที่เขาติดต่อหญิงสาวไม่ได้ก็เพราะเธอขลุกอยู่กับคนที่โกหกว่าเลิกราแล้วนี่เอง

“เอ่อ…ผมขอตัวก่อนนะครับคุณลิตา”

“อ่อค่ะ..”

ลลิตามองตามหลังคนที่เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าระรื่นเพราะทุกอย่างเหมือนจะเป็นใจกับแผนการของเธอและวันนี้เธอก็พอจะรู้ว่านนทวัตรและปานตะวันต้องบาดหมางกันไม่มากก็น้อยแน่นอน

“ตะวัน”

นนทวัตรกระชากหญิงสาวที่กำลังจับไม้จับมือกับธนกรจนตัวของเธอเซถลามาซบอยู่ที่อกของเขา

“คุณนน”

ณจันทร์แทบจะหยุดหายใจด้วยรู้ว่าเธอจะต้องเจอกับสถานการณ์เลวร้ายอีกแน่นอน

“รู้แล้วใช่ไหมว่าตะวันไม่มีวันเลิกกับผม”

คำพูดของธนกรที่เอ่ยเสียงแข็งด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ทำณจันทร์รู้ได้เบยว่านี่คงเป็นแผนของธนกรอีกแน่นอนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาสาธยายความชั่วของผู้ชายคนนี้จริงๆ

“พูดอะไรของคุณ”

ณจันทร์ยังไม่ทันได้ต่อว่าธนกรให้สาแก่ใจตัวของเธอก็ถูกนนทวัตรรวบเอวลากออกไปจากร้านอาหารแล้ว

“ผมติดต่อคุณไม่ได้ไปหาคุณที่บ้านแม่คุณก็บอกว่าคุณไปต่างประเทศกับเพื่อนที่แท้ก็มาพลอดรักกับผู้ชายคนเก่าที่โกหกผมครั้งแล้วครั้งเล่าว่าเลิกกับมันแล้ว”

นนวัตรจับคุณหนูคนสวยมาไว้ที่เบาะข้างคนขับได้ก็บึ่งรถพาเธอออกไปจากที่นี่ด้วยความรวดเร็วทั้งยังไม่วายสบถเสียงแข็งใส่หญิงสาวเพราะตอนนี้เขาโกรธเธอมากจนแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่เพราะมันไม่ใช่แค่รู้สึกถูกหยามหน้าอย่างครั้งก่อนแต่รู้สึกว่าตัวเองถูกสวมเขาถูกทำร้ายจิตไจไปไปด้วย

“ฉันไม่ได้ยุ่งกับไทม์แล้วจริงๆนะคะ”

ณจันทร์ไม่รู้ว่าครั้งนี้นนทวัตรจะยอมเชื่อเธอหรือเปล่า

“เห็นอยู่กับตายังจะมาโกหกตาใสอีก..เป็นคนแบบไหนกันแน่หลอกทำดีตีหน้าซื่อให้ผมตายใจว่าคุณเป็นคนดีจะได้พาคุณออกจากเกาะเท่านั้นใช่ไหม”

ณจันทร์เริ่มน้ำตาคลอรู้ได้เลยว่านนทวัตรคงเจ็บใจมากเพราะเหมือนถูกโกหกครั้งแล้วครั้งเล่า

“ไม่ใช่นะคะ”

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status