ตอนที่34 ขาดสติ

“เอามือถือมา”

เมื่อเรียกครั้งแรกนนทวัตรเห็นว่าหญิงสาวยังคงเฉยเขาจึงรีบจอดรถข้างทางแล้วตะคอกให้เธอได้ยินถึงสิ่งที่เขาต้องการอีกครั้ง

“เอามือถือมา!”

ณจันทร์ที่กกำลังกลั้นน้ำตารีบส่งมือถือที่เขาซื้อให้ใส่มือคนที่ยื่นขอ นนทวัตรรับมือถือมาได้เขาก็กดโทหาหญิงสาวด้วยเบอที่เขาซื้อให้เธอเมื่อมันไม่ติดเขาจึงกำมือถือเอาไว้แน่นก่อนจะหันมาจ้องหน้าหญิงสาวเขม็งด้วยความเคืองใจอย่างมาก

“เปลี่ยนเบอหนีผม…ลองดีกับผมครั้งแล้วครั้งเล่านะตะวัน”

ว่าจบคนที่เต็มไปด้วยโทสะก็รีบเหยียบคันเร่งออกตัวบึ่งไปที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาทันที เมื่อขับมาถึงก็รีบฉุดกระชากหญิงสาวให้เดินตามมาติดๆ

“คุณนน..จะพาฉันไปไหน”

“ชอบควงคนโน้นทีคนนี้ทีไม่ใช่เหรอลองกับผมอีกคนจะเป็นไร”

“ฉันไม่เคยมั่วกับใครนะคะคุณนน”

สาวเจ้าพอจะรู้แล้วว่าเขาพาเธอมาที่นี่เพื่ออะไรจึงรีบสลัดมือออกจากมือของนนทวัตรและรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็วแต่ด้วยรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่มันก็ทำให้เธอวิ่งไม่สะดวกจนถูกคนตัวโตรวบอุ้มเข้าลิฟท์ไปจนได้

“คิดว่าผมจะเชื่อคำพูดคุณเหรอห้ะ”

“คุณนนปล่อย”

นนทวัตรไม่คิดจะปล่อยหญิงสาวตามคำสั่งของเธอแม้นหญิงสาวจะตะโกนดังแค่ไหนก็รู้ว่าไม่มีใครได้ยินเพราะลิฟท์ที่เขาพาเธอขึ้นมาคือลิฟท์ส่วนตัวที่ขึ้นถึงชั้นเพนท์เฮ้าส์ของเขาเลย

“คุณนนอย่าทำแบบนี้”

คนที่ถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้างรีบดีดตัวขึ้นแต่ก็ถูกผลักให้นอนราบไปกับเตียงเช่นเดิมแล้วตัวของเธอก็ถูกขึงเอาไว้ด้วยน้ำหนักของคนที่กำลังโมโหไม่มีสติ

“ลองดูกับผมสักครั้งสิจะได้เปรียบเทียบกับผัวคุณได้ไงว่าใครลีลาดีกว่ากัน”

ว่าจบก็ก้มลงประกบจูบริมฝีปากบางอย่างไม่คิดทะนุถนอม

“หยุด…อื้อ…คุณนนปล่อย”

และแล้วไม่นานนักเสื้อผ้าชิ้นน้อยของสาวเจ้าก็ถูกกระชากจนฉีกขาดหล่นลงข้างเตียงเธอต้องตกเป็นของคนที่กำลังมีโทสะจนขาดสติกว่านนทวัตรจะรู้ตัวว่าทำสิ่งที่ไม่ควรลงไปก็เมื่อตอนที่รู้ว่าตัวเองเป็นคนแรกของหญิงสาวหัวใจที่เต็มไปด้วยความโกรธคราแรกหายไปเป็นปลิดทิ้งและมีเพียงแค่ความรู้สึกผิดแทนจึงหยุดกระทำสิ่งที่ไม่ควรทำได้

“ผมขอโทษ”

นนทวัตรกอดคนที่นอนสะอื้นตัวสั่นเทาเอาไว้แน่น

“ฉันพูดอะไรคุณก็ไม่คิดจะฟังจะมาขอโทษตอนนี้มันได้อะไร”

สาวเจ้าเอ่ยเสียงสั่นสะอึกสะอื้นทั้งยังไม่อยากลืมตาดูสภาพตัวเองตอนนี้ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาของความเสียใจไหลลงมาที่หางตาเท่านั้น

“คุณตัดขาดการติดต่อกับผมพอผมไปหาที่บ้านแม่คุณก็บอกว่าคุณไปต่างประเทศแล้วผมก็ไปเจอคุณกับไอ้ไทม์นั่นที่ร้านอาหารจะให้ผมคิดยังไง…ทั้งหมดมันทำให้ผมเข้าใจว่าคุณต้องการหลบหน้าผมแล้วไปอยู่กับแฟนเก่า”

ใช่เรื่องนี้มันเป็นความผิดของเธอณจันทร์รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ไม่คิดว่านนทวัตรจะกระทำกับเธอเช่นนี้ณจันทร์ยังคงเงียบปล่อยแค่เสียงสะอึกสะอื้นออกมาเพราะไม่รู้ว่าจะตอบชายหนุ่มเช่นไรความในใจมีความอึดอัดหลายๆเรื่องเต็มไปหมด

“คุณต้องเชื่อฉันว่าฉันไม่ได้ยุ่งกับไทม์แล้วจริงๆฉันว่าเค้าพยายามทำทุกทางให้ฉันทะเลาะกับคุณ”

“ผมเชื่อคุณแล้วเชื่ออย่างสนิทใจว่าคุณไม่เคยผ่านใครมา..แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องตัดขาดการติดต่อกับผม”

ณจันทร์เริ่มสงบอารมณ์และเงียบไปครู่หนึ่งก่อยจะค่อยๆลืมตาหันมาพูดคุยกับนนทวัตร

“เรื่องที่แล้วก็ให้แล้วไปได้ไหมคะฉันไม่อยากพูดถึง”

“ก็ได้หลังจากนี้เราจะลืมเรื่องไม่ดีไป”

ว่าจบนนทวัตรก็กระชับกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่นณจันทร์ในตอนนี้ยังคงปล่อยให้น้ำตาหลั่งไหลถามว่าโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นหรือไม่เธอก็โกรธจะบอกความจริงชายหนุ่มว่าเธอไม่ใช่ปานตะวันก็ทำใจทำไม่ได้เพราะรู้สึกสงสารและเห็นใจโสภิตาจะให้หนีหน้าเขาไปเช่นเดิมก็รู้แล้วว่าผลมันจะเป็นอย่างไรตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิตและความรู้สึกของเธอเลยมันสับสนไปหมด

วันต่อมา

“คุณใส่ชุดนี้ก็ดูน่ารักดีเหมือนกันนะ”

นนทวัตรมองคนที่เดินออกมาจากห้องนอนของเขาด้วยชุดเสื้อเชิ้ตตัวโครงสีขาวของเขาก่อนจะรีบเข้าไปรวบอุ้มเธอมานั่งตักที่เก้าอี้ของโต๊ะทานอาหาร

“ผมรู้ว่าคุณน่าจะนั่งเก้าอี้ไม่ถนัด”

ณจันทร์เปรยยิ้มอ่อนให้ชายหนุ่มเล็กน้อยที่ดูท่าวันนี้เขาดูจะเอาใจเธอเป็นพิเศษเดาว่าคงรู้สึกผิดต่อเธอมากแน่ๆ

“ข้าวต้มกุ้งผมสั่งให้เชฟที่โรงแรมทำมาส่งอร่อยมากแต่ยังไงผมก็คิดถึงข้าวต้มฝีมือคุณนะครับ”

คำพูดหวานๆของนนทวัตรทำอารมณ์ของณจันทร์เริ่มดีขึ้นพอสมควรตอนนี้เธอทั้งมีความสุขความทุกข์ปนไปกันหมดในใจภาวนาอยากจะให้ปานตะวันกลับมาเสียตอนนี้ด้วยกลัวว่าหากตัวเองต้องอยู่ใกล้ชิดนนทวัตรอีกเรื่อยๆหัวใจของเธอคงตัดเขาออกยากแน่

วันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ณจันทร์ถูกนนทวัตรกักตัวให้อยู่ด้วยกันที่นี่เพราะหลังจากที่กลับจากเกาะเขาก็ไม่มีโอกาสได้อยู่กับเธออีกเลยและเขาจะใช้ช่วงเวลานี้กระชับความสัมพันธ์กับเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้สาวเจ้าจะได้ไม่ต้องทำตัวดื้อหายหน้าไปจากเขาอีก

อาทิตย์ต่อมา

หลังจากที่คืนดีกับหญิงสาวเรียบร้อยแล้วนนทวัตรก็เช้าถึงเย็นถึงคนที่เป็นคู่หมั้นและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขารีบเคลียงานให้เสร็จเพื่อที่จะมาซื้อของเซอร์ไพรซ์หญิงสาวเมื่อตอนไปรับเธอมาอยู่ด้วยกันในสุดสัปดาห์นี้

“หึ่..”

ภาพบางคนที่กำลังเดินดุ่มเข้ามาในห้างทำเสียอารมณ์ของนนทวัตรพอสมควรคนที่เขาเห็นไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นธนกรนั่นเองและนนทวัตรก็คิดอะไรบางอย่างได้ว่าเขาควรจะสะสางเรื่องราวกับธนกรให้จบๆกันไปเพื่อที่จะไม่ให้ชายหนุ่มมาทำลายความรักของเขาและปานตะวันอีก

“ไหนพี่ลิตาบอกว่าแผนของเราจะทำให้นนทวัตรกับตะวันผิดใจกันไงครับดูเหมือนสองคนนั้นจะรักกันมากกว่าเดิมมากกว่าไปหากันเช้าเย็นแบบนั้น”

ธนกรเดินเข้ามาหาลลิตาที่ร้านกาแฟเล็กๆในโซนกลางห้างได้ก็รีบระบายอารมณ์ทันทีเพราะแทนที่เขาจะได้ยินข่าวจากยาหยีและวาวาว่านนทวัตรกับปานตะวันทะเลาะกันแต่กลับมารับรู้ว่าสองคนนั้นดูจะกระชับความสัมพันธ์กันแน่นแฟ้นมากกว่าเดิม

“เบาๆสิ”

ลลิตาเลิ่กลั่กพอสมควรเมื่อคนอื่นที่นั่งดื่มกาแฟเริ่มหันมามองทางโต๊ะของเธอเป็นตาเดียว

บทสนทนาของธนกรและลลิตาอยู่ในหูในตาของนนทวัตรทั้งหมดด้วยคราแรกชายหนุ่มกะว่าจะมาคุยกับธนกรให้เลิกยุ่งกับปานตะวันแต่ยังไม่ทันถึงตัวความลับของทั้งคู่ก็เปิดเผยขึ้นมาก่อนและรู้ว่าลลิตาไม่น่าจะใช่คนที่เชื่อถืออะไรได้อีกต่อไปเขาจึงรีบหันหลังกลับเปลี่ยนใจที่จะมีเรื่องกับธนกรที่นี่และเลือกที่จะโทรหาภูริให้จัดการยกเลิกสัญญากับลลิตาแทนโดยให้เหตุผลไปว่าเขาไม่ชอบคนไม่ซื่อสัตย์ตรงไปตรงมาที่ร่วมกันทำร้ายปานตะวันส่วนธนกรให้ส่งคนไปสั่งสอนให้หลาบจำ