ตอนที่เก้า

“อะ...เอ่อ...สองล้าน...อะ..อืมช่วยก็ได้นี่ฉันเห็นว่าแกอยากจะมีความสุขหรอกนะถึงยอมช่วย”  แน็ทตี้ถึงกับตาลุกวาวเมื่อเพื่อนของเขาใจปล้ำยอมจ่ายเงินให้เขาเป็นหลักล้านแบบนี้เขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอและยิ่งได้ฟังที่เพื่อนสาวของเธอพูดเรื่องไปทำหน้าใหม่ในหัวของเขาตอนนี้จินตนาการใบหน้าของเขาที่มันจะเหมือนนางเอกหนังฮอลลีวูดไปไกลแล้วพร้อมตอบตกลงเพื่อนของเขาทันทีเอาเรื่องทำสวยมาล่อแบบนี้แน็ทตี้สู้ตายเลยจ้า

“ขอบใจจ้า..เพื่อนเลิฟ...เริ่มได้เมื่อไรอะ”   มีนชญายิ้มอย่างภูมิใจที่แผนการของเธอสำเร็จไปอีกหนึ่งขั้นตอนนี้เธอมีตัวช่วยแล้วเหลือก็แต่วันที่เธอพร้อมปฏิบัติการจริงก็เท่านั้นพร้อมถามเพื่อนของเธอด้วยใบหน้าที่มีความหวังว่าเธอสามารถเข้าไปใกล้ชิดกับโดมินิคได้เมื่อไร

“คงอีกสามเดือนขางหน้าเพราะตอนนี้บอสฉันเค้าเตรียมตัวกลับอิตาลีแล้วต้องไปดูงานทางโน้นต่อ...แกรออีกหน่อยก็แล้วกันนะแต่เงินจ่ายก่อน”

“รู้แล้วน่า...สามเดือนเลยเหรอ..อืมม..รอก็รอ”   คำตอบของแน็ทตี้ทำให้มีนชญาหน้าห่อเหี่ยวลงในทันทีเมื่อพึ่งจะรู้ข่าวจากปากแน็ทตี้ว่าชายหนุ่มที่เป็นเป้าหมายของเธอนั้นจะบินกลับไปอิตาลีตั้งสามเดือนแต่จะให้ทำอย่างไรได้เธอก็ต้องรออยู่ดีแต่เธอก็จะรออย่างมีความหวัง

“อืม...แล้วแกจะให้ฉันได้อยู่ใกล้เขายังไง...เอ่อ..แล้วเรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาดเรารู้กันแค่สองคนนะ” มีนชญาอยากรู้ว่าแน็ทตี้นั้นจะช่วยให้เธอใกล้กับชายหนุ่มอย่างไรเผื่อเวลาสามเดือนนี้จะเป็นเวลาที่จะให้เธอได้เตรียมตัวถึงสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นนั่นเองพร้อมทั้งย้ำกับแน็ทตี้อีกครั้งว่าเรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาดโดยเฉพาะกอหญ้า

“รู้แล้วย่ะกอหญ้าก็ห้ามบอกเธอบอกฉันมาเป็นพันรอบแล้วฉันจะรูดซิปปากให้สนิทเชื่อฉัน”  แน็ทตี้เองเป็นคนที่รักษาสัญญาเสมอถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนหน้าเงินไปหน่อยก็เถอะ

“อืมม...ว่าแผนของแกมาด่วนอยากรู้”

“ก็อีกสามเดือนบ้านพักหลังใหม่ของบอสที่อยู่ใกล้กับโครงการน่าจะเสร็จแล้วบอสก็น่าจะรับแม่บ้านโดยให้ฉันเป็นคนจัดหามาให้”    แน็ตตี้คิดว่าวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะให้หญิงสาวเข้าถึงตัวประธานหนุ่มของเขาคือเธอต้องเป็นแม่บ้านดูแลบ้านให้กับชายหนุ่มนั่นเองเพราะเขาจะเป็นคนที่รับสมัครแม่บ้านให้คนเป็นเจ้านายอยู่แล้วเรื่องนี้มันจึงง่ายสำหรับเขาที่จะพาหญิงสาวเข้าไปใกล้ชิดกับประธานหนุ่ม

“เดี๋ยว...แกจะให้ฉันไปเป็นแม่บ้านเค้าเหรอ”   แน็ทตี้ยังพูดไม่ทันจบความคิดที่จะให้หญิงสาวไปเป็นแม่บ้านมีนชญาก็รู้ความคิดของเพื่อนเธอทันทีหญิงสาวเองรู้ตัวดีว่าถ้าเธอเป็นแม่บ้านเธอคงทำงานไม่ดีแน่เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไรน่ะสิแค่ตู้เสื้อผ้าตัวเองเธอยังจัดไม่เรียบร้อยเลย

“ก็เออน่ะสิไม่อย่างนั้นจะได้ใกล้กับบอสฉันไหมล่ะ....แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าบอสเป็นคนเจ้าระเบียบมากแกต้องทำงานให้ถูกใจบอสด้วยล่ะไม่ใช่ไปทำเปิ่นกระเปิ๊ปกระป๊าปโดนไล่ออกอย่างรวดเร็วแผนไม่สำเร็จฉันไม่รู้ด้วยนะอันนี้อยู่ที่ตัวแกแล้วเพราะฉันถือว่าฉันได้ช่วยให้แกใกล้กับบอสแล้ว”

แน็ทตี้รู้ว่าที่เพื่อนสาวของเขานั้นตกใจเพราะอะไรก็เพื่อนสาวของเขานั้นขึ้นชื่อเรื่องซุ่มซ่ามที่หนึ่งแต่เขาคิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วดังนั้นจึงต้องกำชับเพื่อนของเขาว่าให้ทำงานนี้ให้ดีไม่อย่างนั้นจะเสียแผนก่อนที่จะได้สิ่งที่ต้องการเป็นแน่

“เอ่อ...ฉันจะพยายามละกันนะเรื่องเรียบร้อยมันก็คงจะยากสำหรับฉันอยู่”   มีนชญามีสีหน้าที่กังวลเล็กน้อยเพราะเธอคิดว่างานนี้เป็นงานยากสำหรับเธอแล้วแต่อีกใจก็บอกกับตัวเองว่าเธอจะต้องพยายามทำให้เรื่องนี้มันสำเร็จให้ได้เพื่อความสุขของตัวเธอเอง

“ว่าแต่แกไม่มีวิธีอื่นในการมีลูกแล้วเหรอ”    แน็ทตี้เองอยากรู้ว่าหญิงสาวนั้นไม่มีวิธีอื่นในการมีลูกหรืออย่างไรเพราะเธอเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ก็ฉันอยากให้เค้าเป็นพ่อของลูกฉันนี่อีกอย่างให้ฉันเดินไปบอกเค้าตรงๆคงจะได้หรอกนะ”   มีนชญายังยืนยันว่าเธอนั้นอยากให้เขาเป็นพ่อของลูกเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นและหาวิธีใกล้ชิดเขาและจัดการรวบหัวรวบหางแล้วหนีออกไปจากชีวิตของเขาน่าจะเป็นการดีและง่ายกว่าไปบอกกับชายหนุ่มตรงๆว่าเธอเข้าหาเขาเพื่ออะไร

โรงแรมXXX

“ได้เวลาแล้วครับนาย”   ชอวเดินเข้าห้องมาตามคนเป็นนายให้รีบไปขึ้นเครื่องเพราะตอนนี้ได้เวลาที่จะบินกลับแล้ว

“โอเค...อย่าลืมบอกนาตาลีว่าให้รายงานผลทุกอาทิตย์ด้วยชอว”   โดมินิคไม่ลืมที่จะให้ชอวนั้นสั่งงานให้คนที่ดูแลงานที่นี่รายงานเขาเป็นระยะเพราะถึงแม้เขาจะกลับไปดูงานอย่างอื่นแต่ทุกงานต้องมีรายงานความคืบหน้าให้เขาสม่ำเสมอ

“เรียบร้อยครับ”

20.00 น.

ประเทศไทย

“อ่านหนังสือดีกว่า...อีกไม่นานฉันก็เป็นแม่คนแล้ว..แค่รอพ่อของลูกกลับมาแค่นั้นเอง...อิๆๆ”

มีนชญาอ่านหนังสือที่เธอพึ่งซื้อมาเกี่ยวกับการเป็นแม่เธอตั้งหน้าตั้งตาอ่านมันมากเพราะเธอต้องพร้อมสำหรับการเตรียมตัวนี้ที่สุดเธอคิดว่ามันเป็นการดีเหมือนกันที่มีเวลาให้เธอเตรียมตัวอีกตั้งสามเดือนตอนนี้เธอจะบำรุงร่างกายของเธอเองอย่างดีเตรียมใจให้พร้อมสำหรับการเป็นแม่ให้เต็มที่แล้วก็รอเวลาที่ชายหนุ่มกลับมาก็เท่านั้น

15.00 น. อิตาลี

“ฮัดชิ่ว..”  โดมินิคงงตัวเองที่อยู่ดีๆก็จามทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรในขณะที่เขายังประชุมอยู่อีกด้วย

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”   หุ้นส่วนในห้องประชุมถึงกับต้องถามชายหนุ่มว่าเขานั้นมีอาการไม่สบายหรือเปล่าเพราะเห็นชายหนุ่มทีอาการคัดจมูกนิดหน่อย

“เปล่าครับผมโอเค...ต่อเลยครับ”  โดมินิคต้องรีบบอกกับทุกคนว่าเขานั้นไม่ได้เป็นอะไรพร้อมให้อีกฝ่ายพูดแผนการที่จะประชุมวันนี้ต่อจะได้ไม่เสียเวลา