ตอนที่สิบสาม

“แล้วแม่บ้านคุณไปหามาจากไหนเหรอ”

“อ๋อ...เอ่อ..พอดีแน็ทตี้ลงรับสมัครในเว็บน่ะค่ะมีนเค้าก็เลยมาสมัครแล้วจากที่แน็ทตี้ให้เธอทดลองงานให้ดูเธอทำงานได้ดีเลยนะคะอีกอย่างตอนนี้เธอก็เหลือตัวคนเดียวและก็ตกงานแน็ทตี้ก็เลยให้เธอลองมาทำงานที่นี่น่ะค่ะ...บอสมีอะไรหรือเปล่าคะ”

แน็ทตี้ปั้นหน้ายิ้มพร้อมพูดแถกับประธานหนุ่มให้เนียนและเหมือนจริงที่สุดเท่าที่จะเนียนได้การที่เขานั้นทำงานที่นี่มานานเขาย่อมรู้ดีว่าเจ้านายหนุ่มของเขาเชื่อถือคำพูดแบบไหนนั่นเองและยิ่งการที่บอกกับเจ้านายหนุ่มของเขาว่าหญิงสาวนั้นเหลือตัวคนเดียวมันก็ยิ่งทำให้เจ้านายหนุ่มนึกสงสารหญิงสาวเพราะเธอรู้ว่าจุดอ่อนของคนตรงหน้าอยู่ตรงไหนนี่แหละคือความฉลาดที่เธอมีมาตั้งแต่เกิด

“อะ..เอ่อ..เปล่าหรอก”   โดมินิคนั้นคิดว่าแม่บ้านสาวคนที่จะมาทำงานที่บ้านของเขาเป็นคนรู้จักกับแน็ทตี้เสียอีกเพราะอายุทั้งคู่เท่ากันอีกอย่างท่าทางของทั้งคู่ก็ดูสนิทกันเกินกว่ารู้จักกันมาแค่ไม่กี่วันอีกต่างหากแต่เมื่อแน็ทตี้ยืนยันว่าเธอรับสมัครจากในเว็บเขาก็อุ่นใจและไม่ได้ติดใจจะถามอะไรต่อเพราะแน็ทตี้ก็ไม่ได้มีเหตุอะไรจะต้องมาโกหกเขาท่าทางที่สนิทนั้นอาจจะเป็นเพราะทั้งคู่วัยเดียวกันและสอนงานกันมาก็เป็นได้

เพล้งงงง

“ว้ายยย”

“เสียงอะไร”   โดมินิคหันขวับหน้าเสียเพราะได้ยินเสียงดังมาจากห้องครัวพร้อมหันมาถามแน็ทตี้ด้วยท่าทางตกใจและเดินไปดูที่ห้องครัวอย่างรวดเร็ว

“ยัยมีน”   แน็ทตี้กัดฟันพูดอย่างหน้าเสียและเดินตามเจ้านายหนุ่มของเขาไปทันทีภาวนาในใจว่าอย่าให้มีเรื่องที่ต้องทำให้เจ้านายหนุ่มเขาไม่พอใจเลย

“เป็นอะไรไหมครับ...ขอโทษทีครับที่เข้ามาทำให้คุณตกใจ”   ชอวที่เข้าห้องครัวมาเพื่อจะหาน้ำดื่มแต่เขาไม่รู้ว่ามีหญิงสาวนั่งอยู่ในครัวพอหญิงสาวหันมาเห็นเขาแบบกะทันหันเลยทำให้ตกใจขวดน้ำที่ทำมาจากแก้วที่หญิงสาวถืออยู่หล่นแตกชอวรีบก้มเก็บเศษแก้วอย่างรวดเร็วและกล่าวขอโทษหญิงสาวตรงหน้าทันที

“ไม่เป็นไรค่ะมีนไม่ทันระวังเอง”   มีนชญารีบหาถุงขยะมาใส่เศษแก้วเธอเห็นว่ามีที่ปัดและตักขยะอันจิ๋วที่เอาไว้เก็บเศษฝุ่นและเศษแก้ววางอยู่ใต้ชั้นวางของเธอเลยหยิบมาส่งให้กับชายหนุ่มเขาจะได้ไม่ต้องใช้มือหยิบและจะเก็บไวกว่าหากใช้ที่เก็บขยะอันนี้พร้อมบอกชายหนุ่มว่าไม่เป็นไรเพราะเธอเองก็ตกใจเสียจนมือไม้อ่อนทำของหล่นเอง

“มีอะไรเสียงดังไปถึงข้างนอก”  โดมินิคเข้ามาเห็นทั้งสองคนกำลังนั่งง่วนอยู่ที่พื้นกันอยู่จึงถามทั้งคู่ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเมื่อครู่ส่งเสียงดังไปถึงข้างนอก

“คือผมเข้ามาไม่ทันระวังเลยเธอก็เลยตกใจเลยทำขวดน้ำล่วงแตกน่ะครับ”   ชอวรีบรับผิดแทนหญิงสาวเพราะว่าเขาเป็นคนทำให้เธอนั้นตกใจเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะต่อว่าหญิงสาวว่าทำอะไรไม่ระวังและอาจจะไม่พอใจเป็นได้และดูจากสีหน้าเจ้านายหนุ่มของเขาตอนนี้แล้วก็น่าจะเตรียมตัวบ่นเต็มที่

“แน็ทตี้ช่วยค่ะ”   แน็ทตี้ต้องรีบเข้าไปช่วยทั้งสองเพราะรู้ว่าเรื่องนี้น่าจะเกิดจากความเปิ่นของเพื่อนเธอร่วมอยู่ด้วยเหมือนกันจึงรีบไปหยิบถุงขยะที่อยู่ชั้นวางของส่งให้ชอวเพื่อเก็บใส่ถุง

“จะไหวไหมเนี่ยยัยมีน”   แน็ทตี้หันมากระซิบกับมีนชญาในเชิงต่อว่าเพราะนี่แค่วันแรกยังทำให้เจ้านายหนุ่มของเขามีสีหน้าที่ไม่พอใจออกมาแล้ว

“ฉันโอเค...แกไม่ต้องห่วง”  มีนชญาหันกับมาอมยิ้มเล็กน้อยให้กับเพื่อนของเธอพร้อมบอกว่าเธอนั้นโอเคไม่ต้องห่วง

“เอ่อ...คุณเจ้านายในตู้เย็นไม่มีของสดเลยค่ะเดี๋ยวมีนขอออกไปซื้อของนะคะ”  มีนชญารีบเปลี่ยนเรื่องคุยกับเจ้านายคนใหม่ของเธอทันทีเพื่อให้เขานั้นไม่อารมณ์เสียไปมากกว่านี้เพราะเธอตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะขออนุญาตเขานั้นไปซื้อของสดมาไว้ทำอาหารเย็นนี้และวันถัดไป

“จริงสิของสด...เดี๋ยวเธอออกไปกับชอวก็แล้วกันนะ...ชอวฝากจัดการด้วยเดี๋ยวฉันจะพักผ่อนก่อน”

โดมินิคนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมไปเลยว่าเขาพึ่งจะเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้และก็พึ่งจะมีแม่บ้านมาทำงานที่นี่วันแรกดังนั้นของสดหรือของแห้งที่เอาไว้ทำอาหารก็คงไม่มีเขาจึงอนุญาตให้เธอไปซื้อของโดยมีชอวไปด้วยจะได้สะดวกและรวดเร็วดีกว่าให้หญิงสาวไปเองและเขานั้นก็ต้องการที่จะพักผ่อนด้วย

30 นาทีต่อมา

หลังจากที่แน็ทตี้นั้นกลับไปทำงานของเขาแล้วมีนชญาก็นั่งรถออกมากับชอวเพื่อมาที่ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆเพื่อที่จะซื้ออาหาร

“คุณชอวคะคุณเจ้านายชอบทานอะไรเหรอคะมีนจะได้ทำให้เค้าเย็นนี้ค่ะ”   มีนชญานึกไม่ออกว่าเย็นนี้เธอจะทำอาหารอะไรให้ชายหนุ่มทานเพราะว่าเขานั้นก็ไม่ได้บอกเมนูมาให้เธอเสียด้วยสิเธอเองก็ลืมถามอีกด้วยจึงต้องหาตัวช่วยโดยการถามคนสนิทของชายหนุ่มก็แล้วกันว่าเขานั้นชอบทานอะไรเธอจะได้เตรียมได้ถูก

“อืม..ก็พวกอาหารอิตาเลี่ยนเดี๋ยวผมช่วยคุณเลือกซื้อของก็ได้ครับ”   ชอวเห็นว่าหญิงสาวนั้นยังไม่รู้ว่าเจ้านายเขานั้นชอบทานอะไรหรือไม่ชอบอะไรครั้งนี้เขาคิดว่าควรที่จะช่วยหญิงสาวซื้อของและบอกเธอไปว่าของทีต้องมีติดบ้านไว้จะต้องมีอะไรบ้างครั้งหน้าเผื่อเธอมาเองจะได้ซื้อถูก

“ดีค่ะขอบคุณนะคะ...อืม...ว่าแต่คุณเจ้านายเค้าเป็นคนยิ้มยากมากเลยใช่ไหมคะ”   มีนชญายิ้มหน้าบานเมื่อมีคนที่คอยช่วยเธอเรื่องนี้แล้วด้วยความคาใจที่ตั้งแต่ชายหนุ่มเข้ามาในบ้านเธอนั้นยังไม่เห็นว่าหน้าเขาจะมีรอยยิ้มเปื้อนอยู่ที่ใบหน้าเลยหญิงสาวจึงถามชอวด้วยความซื่อว่าเจ้านายหนุ่มของชอวนั้นน่าจะเป็นคนที่ยิ้มยากใช่หรือไม่ตามความคิดของเธอ

“ฮ่าๆๆๆ...นายเค้าก็เป็นคนหน้านิ่งแบบนี้แหละครับอีกหน่อยก็ชิน”   เมื่อได้ยินคำถามของหญิงสาวชอวถึงกับกลั้นขำไม่อยู่เขาค่อนข้างชินแล้วที่เจ้านายหนุ่มของเขานั้นค่อนข้างเป็นคนที่สุขุมก็จริงอยู่หลายปีที่ผ่านมานี้เขาเองก็แทบไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเจ้านายหนุ่มและมันก็เป็นเรื่องที่ชินตาไปแล้วพร้อมบอกกับหญิงสาวว่าเดี๋ยวเธอนั้นก็ชินกับเรื่องนี้เอง

ซุปเปอร์มาเก็ต

“อย่างแรกที่ต้องมีติดไว้คือเส้นสปาเก็ตตี้อย่าให้ขาดเลยนะครับ...เพราะนายชอบสปาเก็ตตี้คาร์โบนาร่า”เมื่อมาถึงซุปเปอร์มาเก็ตชอวกพาหญิงสาวเดินเลือกซื้อของพร้อมบอกว่าเจ้านายหนุ่มของเขานั้นชอบทานอะไรของที่ต้องติดบ้านไว้มีอะไรบ้าง

“ค่ะคุณชอว...งั้นเดี๋ยวฉันไปหยิบพวกเครื่องปรุงที่จำเป็นในครัวก่อนนะคะ”