ตอนที่สิบเอ็ด

“อ้อ...แล้วเรื่องอาหารแกทำอาหารอิตาเลี่ยนเป็นบ้างหรือเปล่า”   แน็ทตี้นึกขึ้นได้ว่าส่วนมากเจ้านายหนุ่มของเขานั้นจะชอบทานอาหารบ้านเกิดตัวเองเสียมากกว่าเพราะฉะนั้นเขาจะต้องถามเพื่อนสาวของเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเพื่อนสาวของเขานั้นสามารถทำได้ทุกอย่างตามมาตรฐานของแม่บ้านของบ้านนี้ต้องทำได้

“เอ่อ...ไม่เป็นอะแฮร่ๆๆ....แต่ว่าฉันเป็นคนเรียนรู้ได้เร็วฉันดูจากกูเกิลเอาก็ได้”   มีนชญาตอบกลับเพื่อนของเธอด้วยสีหน้าที่ยิ้มแหยๆนิดหน่อยเธอไม่เคยทำอาหารอิตาเลี่ยนเลยสักครั้งแต่ถ้าศึกษาเธอคิดว่าเธอก็น่าจะทำได้เพราะเดี๋ยวนี้สื่อการสอนมันหาง่ายจะตายไปแต่เรื่องรสชาติก็ต้องว่ากันอีกทีแต่ถ้าไม่ได้จริงๆเธอก็คงต้องแอบซื้อ

“จริงนะ...”    แน็ทตี้ชักนึกทะแม่งๆในใจเสียแล้วว่างานนี้จะต้องมีเรื่องวุ่นวายเป็นแน่ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง

“จริงสิ...เอาเป็นว่าเรื่องอาหารแกไว้ใจฉันได้”  มีนชญาหันมายิ้มให้แน็ทตี้นั้นสบายใจได้เรื่องอาหารเธอคิดว่าเธอจัดการได้ไม่มีอะไรต้องน่าเป็นห่วง

“อืมม...แล้วตามพื้นและยิ่งโต๊ะอาหารนี่ห้ามมีฝุ่นเลยนะ”   แน็ทตี้พาเพื่อนสาวของเขาเดินไปรอบๆบ้านพร้อมอธิบายว่าในแต่ละส่วนของบ้านเธอนั้นต้องทำอะไรจัดการตรงไหนบ้างเวลาทำงานเมื่ออยู่ที่นี่เธอจะได้ดูเป็นมืออาชีพเจ้านายหนุ่มของเขาจะได้ไม่มาว่าเขาได้ว่ารับคนไม่มีฝีมือมาทำงาน

“โอเค”

“เตียงนอนผ้าคลุมเตียงต้องตึงตลอดเวลาที่บอสไม่อยู่เสื้อผ้าซักรีดแล้วต้องจัดเรียงสีให้เรียบร้อยและแบ่งประเภทของเสื้อผ้าให้เป็นสัดส่วนด้วย....บราๆๆๆๆ”

“เฮ้ออ...โอเคฉันคิดว่าฉันไหว...งานเยอะขนาดนี้ทำไมบอสแกถึงไม่จ้างแม่บ้านสักสิบคนกันนะ”   เมื่อฟังงานทั้งหมดจากแน็ทตี้มีนชญาก็ถึงกับถอนหายใจออกมาพร้อมทั้งยังถามคำถามที่คาใจเธออยู่ตอนนี้ว่าเจ้านายหนุ่มของเพื่อนเธอนั้นทำไมถึงไม่จ้างแม่บ้านหลายๆคนทั้งที่งานมันก็เยอะอยู่พอสมควร

“บอสฉันเค้าชอบความเป็นส่วนตัวไชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายกับเค้ามากอีกอย่างเงินที่บอสให้ก็เหมาะสมกับงานที่ทำด้วย”    แน็ทตี้ต้องอธิบายความจำเป็นว่าทำไมต้องรับแม่บ้านเพียงแค่คนเดียวให้เพื่อนของเขาฟังพร้อมทั้งบอกว่าผลประโยชน์ที่ได้มันก็คุ้มค่ากับการเหนื่อยเพราะการเป็นแม่บ้านได้เงินเดือนเท่าที่เจ้านายหนุ่มของเขาให้ถือว่ามันมากมายจนเธอก็เห็นว่าที่อื่นคงไม่ให้เยอะเท่านี้แน่

“จริงสิ...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่างานเยอะขนาดนี้ได้เงินเท่าไร”   มีนชญาลืมไปเสียสนิทเธอเองก็คิดว่าจะถามเรื่องเงินอยู่เหมือนกันเพราะเมื่อฟังจากงานแล้วถ้าเงินเดือนไม่เยอะก็คงจะไม่มีใครอยู่ทำงานที่หลายอย่างขนาดนี้

“แกฟังฉันนะ....เดือนละสี่หมื่นห้า”    แน็ทตี้หันหน้ามาหาเพื่อนสาวของเขาก่อนจะชี้ไปที่ปากให้เพื่อนสาวของเธอนั้นฟังเธอดีๆว่าสิ่งที่ได้ยินจะได้ไม่ผิดเพี้ยนว่าทำงานที่นี่มันคุ้มขนาดไหน

“ห๊า...ทำไมเยอะจัง..”   มีนชญาถึงกับอ้าปากค้างเมื่อฟังแน็ทตี้พูดจบเธอไม่เคยเห็นแม่บ้านที่ไหนได้เงินเดือนเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย

“กลับกันได้แล้วพรุ่งนี้เช้ามาลุยงานจริงจะฉันพาเธอมาเจอกับบอสฉันแต่เช้า”

“อะ..โอเค”  เมื่อแน็ทตี้พามีนชญาดูรอบๆบ้านได้เกือบครึ่งชั่วโมงจึงพาเพื่อนสาวของเขากลับเพราะต้องไปคุยกันต่อเรื่องรายละเอียดยิบย่อยที่คอนโดของเขานั่นเองแน็ทตี้นั้นยังต้องมีเรื่องที่ต้องกำชับหญิงสาวมากมายก่อนที่จะพาหญิงสาวมาแนะนำให้เจ้านายหนุ่มของเขารู้จักในฐานะแม่บ้าน

20.00 น.

“นี่แล้วแกพร้อมจริงๆแล้วเหรอที่จะเป็นแม่คน...ฉันจะถอนตัวจากการช่วยแกตอนนี้ทันไหมเนี่ย”    แน็ทตี้ยังมีใจเป็นห่วงเพื่อนสาวของเขาอยู่ไม่หายเธอคิดไปคิดมาแล้วคิดว่าครั้งนั้นไม่น่าตอบตกลงช่วยเพื่อนของเขาเลยจริงๆเพราะเมื่อมันใกล้ถึงเวลาเธอก็เริ่มกลัวว่าเรื่องมันจะวุ่นวายเสียแล้วพร้อมพูดกับเพื่อนสาวของเขาว่าเขานั้นจะถอนตัวตอนนี้มันยังจะทันหรือไม่

“ไม่ทันแล้วแน็ทตี้มาถึงขนาดนี้แล้ว...ฉันพร้อมเต็มที่บำรุงสุขภาพตัวเองมาขนาดนี้แล้วอีกอย่างฉันเชื่อว่าถ้าหากว่าฉันรวบหัวรวบหางเจ้านายแกได้ฉันต้องท้องเป็นแน่แต่ต้องรอให้ประจำเดือนเดือนนี้มาก่อนแล้วรอให้หายอีกสักอาทิตย์ค่อยลงมือ”  มีนชญาหันไปมองแน็ทตี้ด้วยแววตาจริงจังพร้อมบอกว่าหากคิดจะถอนตัวตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้วเพราะตัวของเธอนั้นก็เตรียมตัวมาดีแล้วเธอศึกษาเรื่องวันไข่ตกของเธอมาเรียบร้อยยังไงเธอคิดว่าถ้าเธอทำตามแผนที่วางเอาไว้เธอจะต้องสำเร็จดั่งใจหวังแน่นอน

“ทีเรื่องแบบนี้คิดซะรอบคอบเชียวนะ...ฉันก็ขอให้แกอย่าโดนไล่ออกก่อนแผนสำเร็จล่ะ”   แน็ทตี้ยิ่งเห็นเพื่อนสาวของเขาดูจริงจังมากเท่าไรเขาก็ยิ่งเป็นกังวลมากเท่านั้นเขาคิดในใจว่าตอนนี้ไหนๆเขาก็ช่วยเพื่อนเขามาขนาดนี้แล้วก็คงต้องช่วยให้ถึงที่สุดแล้วหละพร้อมเอาใจช่วยให้เพื่อนสาวของเขานั้นอย่าโดนไล่ออกก่อนแผนจะสำเร็จก็พอไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้จะช่วยให้เธอได้ใกล้กับเจ้านายหนุ่มของเขายังไงแล้ว

และอีกอย่างถ้าแผนแตกและเจ้านายหนุ่มของเขารู้ว่าเขานั้นร่วมด้วยช่วยกันกับเพื่อนสาวของเขาตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าจะเจอกับอะไรบ้างเขาคิดในใจว่าเขานั้นไม่น่าเห็นแก่เงินสองล้านเลย

เช้าวันต่อมา

08.00 น.

“เสร็จหรือยังยัยมีน”  แน็ทตี้เข้ามายืนเรียกเพื่อนสาวของเธอที่หน้าห้องตั้งแต่เช้าเพราะเขาและมีนชญานั้นต้องถึงบ้านของเจ้านายหนุ่มของเขาก่อนที่เจ้านายหนุ่มของเขาจะมาถึงเพราะเขารู้ว่าเจ้านายเขานั้นชอบคนที่ตรงต่อเวลา

“เสร็จแล้วๆ”    มีนชญารีบเปิดประตูมาหาแน็ทตี้ที่ส่งเสียงเรียกอยู่ด้านนอกทันทีตอนนี้หญิงสาวอยู่ในชุดแม่บ้านที่แน็ทตี้เป็นคนเตรียมให้เธอเมื่อคืนหญิงสาวใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นและกางเกงขายาวสีฟ้าพร้อมมีผ้ากันเปื้อนติดอยู่ที่ตัวเรียบร้อยตามที่แน็ทตี้บอกให้เธอแต่งเมื่อคืนนี้และตอนนี้เธอก็พร้อมที่จะพบกับเจ้านายคนใหม่ของเธอแล้วด้วย

“ไปกันได้แล้วบอสจะมาถึงบ้านแล้ว”   แน็ทตี้สำรวจความเรียบร้อยในการแต่งตัวของเพื่อนสาวเขาแล้วจึงรีบพาหญิงสาวไปที่รถพร้อมจะเดินทางไปที่บ้านของเจ้านายหนุ่มเขาทันทีเพราะรู้ว่าตอนนี้เจ้านายหนุ่มของเขากำลังเดินทางออกมาจากสนามบินแล้วอีกไม่ถึงชั่วโมงก็น่าจะถึงที่บ้านพัก