ต่างคนต่างความรู้สึก

บทที่6

ต่างคนต่างความรู้สึก

           

“ทุกอย่างในคืนนี้ มันไม่ได้เกิดขึ้นจริง ฉันจะลืมทุกอย่างค่ะ” ฟ้ารุ่งไม่ต้องการจะใช้ร่างกายในการผูกมัดให้เขาต้องรับผิดชอบเธอ

“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจริง และมันเกิดขึ้นเพราะความตั้งใจ อย่าคิดมาก เสร็จงานอภิรดีเมื่อไหร่ ผมจะจัดการเรื่องของเรา” กฤษฎาหันมากอดภรรยาคนใหม่ที่นอนเอียงข้างมองหน้าเขาอยู่

สำหรับกฤษฎาแล้ว เขารู้สึกแบบที่พูดจริงๆ ตั้งแต่ที่เขาได้เจอกับฟ้ารุ่งวันแรก เธอก็มีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขารู้สึกอยากอยู่ใกล้ พอเขาตัดสินใจ รับเธอเข้ามาดูแลอภิรดี ยิ่งสร้างความผูกพันให้เขา

ถึงจะรู้สึกพอใจใจตัวสาวใช้คนใหม่มากแค่ไหน กฤษฎาก็ไม่เคยคิดจะยุ่งกับเธอฉันชู้สาว จนไม่กี่วันนี้ก่อนที่อภิรดีจะจากไป เธอเหมือนมองความรู้สึกของสามีออก เธอเปิดทางให้สามีหาคนมาดูแล แทนเธอหลังจากที่เธอจากไป และวันนี้กฤษฎาก็หาคนดูแลเจอแล้ว

งานเสร็จสิ้นไปอย่างเรียบร้อย ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงต่างพากันมาส่งดวงวิญญาณของอภิรดี พราวพลอยร้องไห้จนแทบจะสิ้นสติ เพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองมีโอกาสได้ดุแลใกล้ชิดแม่น้อยที่สุด  บรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ถึงแม้ทุกคนจะเตรียมใจไว้ตั้งแต่ที่รู้ข่าวอาการป่วย แต่เมื่อความสูญเสียมาถึง ก็ทำใจไม่ได้กันทั้งนั้น

“แม่ไม่ต้องเหนื่อยแล้วครับพ่อ” ลูกชายคนเดียวคอยยืนเคียงข้างบิดา แหงนมองตามควันที่ลอยออกจากปล่องด้านบนของเมรุ ขึ้นสู่ท้องฟ้า สวรรค์เปิดประตูรับนางฟ้ากลับคืน

“เหลือแต่เราที่ต้องสู้กันต่อไป” กฤษฎาโอบไหล่ลูกชาย

ภูวนนท์เข้มแข็งขึ้นมากจากความสูญเสียที่ถาโถมเข้ามาในเวลาเดียวกัน มันสร้างพละกำลังให้เขามีสติในการใช้ชีวิต แต่ก็มีบางเสี้ยวของหัวใจที่ยังอ่อนแออยู่ วันนี้ก็เช่นกัน เขามองหาคนรักเก่าจนรอบงาน ไร้วี่แวว แต่ก็ไม่แปลก แฟนของชิดจันทร์โดนทำร้ายขนาดนั้น เธอคงไม่ให้อภัยเขา ถึงได้ไม่มาส่งผู้ใหญ่ที่ชิดจันทร์เองก็คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก

“นายมองหาเอยใช่ไหม” เหมราชส่งเสียงมาจากทางข้างหลัง

ท่าทางของเพื่อนที่เอาแต่มองไปรอบๆตลอด ตั้งแต่เช้า มาจนถึงเวลานี้ เหมราชเดาได้ถูก ว่าภูวนนท์กำลังมองหาคนรักเก่า แต่มันก็ไม่มีแม้เงา ไม่มีกระทั่งคนของบ้านนั้นสักคนมางาน

“ก็มองหานะ แต่ไม่ได้อะไรแล้ว แค่คิดว่าเธอควรจะมาส่งแม่ครั้งสุดท้าย อย่างน้อยเอยกับแม่เราก็รู้จักกันมานาน” ภูวนนท์ตอบไม่ตรงหัวใจ

“จะใครล่ะ เราว่าคุณนายโฉมเฉลานั่นแหละที่ไม่ยอมให้ลูกสาวมา เสร็จงานแม่นานแล้ว ได้เวลาทวงคืน” เหมราชตบไหล่เพื่อนสนิท ก่อนเดินไปช่วยพราวพลอยส่งแขกอีกด้าน

จากที่หัวใจคิดว่าจะยอมปล่อยคนรักเก่า ให้เธอได้ไปมีความสุขกับคนที่เธอเลือก แต่ทุกครั้งที่ได้ยินเพื่อนสนิทคอยพูดย้ำเตือนแบบนี้ ภูวนนท์รู้สึกว่าตัวเองมีสิทธิ์ ที่จะไปแสดงตัวและทวงหัวใจของเขาคืน

คืนนี้ทุกคนไม่ได้กลับบ้านรอสวดอีกคืนแล้วค่อยเดินทางกลับพร้อมกัน พราวพลอยเองก็ยังแอบนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เหมราชกับภูวนนท์ต้องคอยหาเรื่องชวนคุย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนพี่ชายที่คุยสนุกจนพราวพลอยเองแอบยิ้มอยู่บ่อยๆ

“คืนนี้นอนไหนเหม” ภูวนนท์ถามเมื่อศาลาปิดลง

“นอนบ้านว่ะ นอนกลับนายบ่อยๆ เดี่ยวคนเขาจะว่าเป็นเกย์เอา แค่นี้ก็ยังจะหาแฟนไม่ได้เลย ถ้ายิ่งมีใครมาคิดว่าเป็นเกย์ มีหวังครองโสดยันแก่ตาย” เหมราชหาเรื่องมาคลายเครียดได้เสมอถ้าเขาต้องการ

“แฟนเป็นตัวเป็นตนไม่มี แต่ไอ้ที่ทีสองทีเป็นร้อย” ภูวนนท์เหย้าเพื่อนกลับ

เหมราชเป็นชายหนุ่มที่นับว่าหน้าตาดี ดีเสียกว่านนท์เสียอีก แต่สิ่งที่ทำให้เขาจะดูแพ้เพื่อนอยู่บ้าง ก็ตรงบุคคลิกและฐานะ ที่สาวๆบางคนก็เลือกที่จะมองเป็นจุดใหญ่

“เออๆ ว่าไป แล้วไว้เจอกัน จะไปบู๊เมื่อไหร่อย่าลืมชวนนะ” ก่อนไปไม่วายทิ้งลูกระเบิดไว้ในหัวใจของภูวนนท์

“ภูลูกกลับกับน้องก่อนเลยนะ พ่ออยากไปธุระสักหน่อย” กฤษฎาบอกลูกชายที่ยืนรอเขาอยู่ที่รถ

“พ่อจะไปไหนครับ ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อให้น้าฟ้ารุ่งนั่งรถไปเป็นเพื่อน ลูกๆไปพักผ่อนกันเถอะ เหนื่อยกันมาทั้งวัน”

ฟังแล้วก็ดูแปลกๆในความคิดของลูกชาย พ่อของเขามีธุระอะไรต้องทำในเวลานี้  และแทนที่จะให้ลูกพาไป แต่กลับให้แม่บ้านนั่งไปเป็นเพื่อน

“พ่อเขาสนิทกับน้าฟ้ารุ่งเหรอ พี่ไม่ค่อยได้สังเกต” ภูวนนท์ถามน้องสาวเพราะเธออยู่ใกล้ชิดกับบิดามากกว่า นับตั้งแต่ฟ้ารุ่งเข้ามาทำงาน

“ก็สนิทนะคะน้าเขาช่วยคุณพ่อได้หลายเรื่อง แม่ก็ดูชอบเขา พราวยังเคยได้ยิน แม่ฝากให้น้าฟ้ารุ่งดูแลพ่อกับพวกเราเลย” พราวพลอยได้ยินโดยบังเอิญเพราะเธอเดินเข้ามาโดยที่คู่สนทนาทั้งคู่ไม่ทันเห็น

“แม่ก็แปลก ฝากคนใช้ให้ดูแลเรา” ชายหนุ่มรู้สึกไม่เข้าใจผู้ใหญ่ทั้งสอง

“คุณคะทำแบบนี้ ลูกๆคุณจะสงสัยเอานะ” ฟ้ารุ่งเป็นกังวลเพราะไม่อยากให้เด็กทั้งสองมองเธอไม่ดี

“สงสัยก็ดี ผมจะได้บอกความจริงให้พวกเขาได้รู้กัน เราไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ผมไม่ได้นอกใจอภิรดี เขาเสียแล้ว และผมก็ยังรักเขาที่สุดเหมือนเดิม ส่วนคุณก็ไม่ได้แย่งสามีใคร ภรรยาของผมจากโลกนี้ไปก่อน”

“นั่นคือสิ่งที่คุณคิดค่ะ แต่หัวใจของเด็กๆตอนนี้ พวกเขาต้องการพ่อ ต้องการคำว่าครอบครัว ถ้าคุณดึงฉันเข้าไปในตอนนี้ ไม่มีผลดีแน่นอนค่ะ พวกเขาจะคิดว่าฉันมาแย่งคุณ ”

ด้วยความเป็นแม่ เป็นผู้หญิง ฟ้ารุ่งคิดเรื่องราวต่างๆ ได้ละเอียดรอบคอบกว่านักธุรกิจอย่างกฤษฎา ที่มุ่งมองเหตุผลมากกว่าความรู้สึก