ภรรยาเด็ก

ตอนที่ 3

ภรรยาเด็ก

“ในเมื่อมินตราตกลงแล้ว เราจะเอาอย่างไรกันต่อไป”

อมราไม่กล้าถามลูกชายตรงๆว่าแผนการที่เธอวางไว้            เปรมธวัชพร้อมจะเริ่มต้นเมื่อไหร่เพราะสำหรับเธอแล้วต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างเร็วที่สุด อายุของเธอมากขึ้นทุกวันดูแล้วคงไม่ได้อยู่ดูหลานจนถึงรับปริญญา

“ผมพร้อมแล้วครับอยู่ที่สาวน้อยของคุณแม่นั่นแหละที่จะพร้อมหรือยัง”

ชายหนุ่มตอบด้วยความมั่นใจเพราะตัวเขาเองตอนนี้ก็                ไม่เหลือผู้หญิงคนไหนอีกแล้วตั้งแต่วันนั้นที่เขารู้ความจริงเรื่องของนาเดียเขาก็ตั้งใจว่าจะยุติความสัมพันธ์แบบชั่วคราวแล้วหันมาทำตามในสิ่งที่แม่ต้องการจะดีกว่าการมีลูกบางครั้งอาจจะทำให้ตัวเขาเองมีความสุขในชีวิตมากกว่านี้ก็ได้

ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนเข้าหอสำหรับภรรยารับจ้างที่ไม่มีแม้แต่งานแต่งไม่มีการบอกรักไม่มีทะเบียนสมรสไม่มีสิ่งใดๆที่ผู้หญิงต่างก็เฝ้าฝันว่าชีวิตของเธอจะต้องได้รับจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี

“มิ้นพร้อมแล้วค่ะ”

หญิงสาวในชุดนอนพูดขึ้นเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องที่อมราจัดไว้สำหรับเป็นห้องนอนของทั้งคู่ในการผลิตหลานให้กับเธอ

“พูดจาเป็นหุ่นยนต์เหมือนไร้ความรู้สึกแบบนี้ผมจะทำอะไรคุณลงได้ยังไง”

เปรมธวัชถึงแม้ว่าเขาจะรับรู้มาตลอดว่าผู้หญิงรอบกายไม่มีใครรักเขาจากใจจริงแต่เขาก็ยังไม่เคยฝืนใจบังคับใครสักทีเมื่อเห็นท่าทางของมินตราเป็นแบบนี้เขาจึงรู้สึกได้ว่าความจริงแล้วเธอยังไม่พร้อม

“มิ้นพร้อมจริงๆแล้วนะคะ”

สาวน้อยลุกเดินมาหาชายหนุ่มร่างสูงสองมือของเธอคล้องคอเขาไว้ก่อนที่จะแนบใบหน้าลงไปใกล้ใช้ปากบางสีชมพูทาบทับลงไปที่ปากอุ่นได้รูป

“อืม..ปล่อย”

เปรมธวัชดึงมือทั้งสองข้างของมินตราออก ก่อนที่เขาจะดึงตัวเธอเข้ามากอดมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกสงสารเธอ

“ถึงเราจะไม่ได้รักกันแต่ผมจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ชีวิตของคุณนับจากนี้ไปจะไม่ต้องลำบากแล้ว น้ายุพาก็จะไม่ได้เป็นเพียงแค่แม่บ้านแต่เธอจะเป็นแม่ของภรรยาผม ถึงแม้ความสัมพันธ์ของเราจะไม่มีใครรู้แต่เราสองคนรู้”

น้ำเสียงที่ดูจริงใจมีความอบอุ่นและปลอดภัยอยู่ในนั้นทำให้มินตราพร้อมที่จะรับความอบอุ่นจากร่างกายของชายหนุ่มที่กำลังจะได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอ

ไฟในห้องนอนถูกปิดลงแล้วความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่แม้ไม่ได้เกิดจากความรักแต่มันก็มีความผูกพันบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในความรู้สึกของมินตราเพราะชีวิตของเธอผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดก็ยังคงเป็นลูกชายเจ้าของบ้านที่คอยช่วยเหลือเธอในตอนเด็กๆไม่ว่าจะทำการบ้านตอนขี่จักรยานก็มีแต่เขาที่คอยเป็นเพื่อนเธอเสมอ

“หลับตานะคนดี”

ชุดนอนแสนบางถูกมือหนาลูบไล้ผ่านสัมผัสอ่อนโยนชุดนอนหลุดกองลงไปอยู่กับพื้นนับจากนี้ไปไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ชิ้นใดขัดขวางความงามของเรือนร่างสาวน้อยผู้บริสุทธิ์ทั้งกายและใจอีกต่อไป

“คุณเปรม! ”

มินตราจิกปลายขาเกร็งตัวเมื่อยอดปทุมแสนอวบของเธอถูกลิ้นสากตวัดลัดเลาะเล่น ปากอุ่นดูดเม้มหยอกเล่นกับมันจนเจ้าของถึงกับครางเรียกชื่ออีกฝ่ายโดยไม่รู้ตั้งตัว

“ชอบไหม”

เปรมธวัชกระซิบข้างหูสาวน้อยที่ร่างกายจิกเกร็งเม้มปากเหมือนกำลังต้องการระบายอารมณ์อะไรบางอย่าง

มินตราไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้เธอกำลังชอบมันหรือเปล่าจึงได้แค่เพียงพยักหน้าตอบกลับไม่กล้าแม้แต่จะสบตาชายหนุ่มที่มองจ้องเพื่อรอคำตอบด้วยสายตาที่ดูมีความสุขอยู่ในนั้น

ชายวัย 30 กว่าผู้ผ่านโลกมาแล้วมากมายใช้สัมผัสอันเร่าร้อนสลับกับอ่อนโยนทำให้หญิงสาวที่อยู่ในพันธการของเขาหลอมละลายจนกลายเป็นขี้ผึ้ง ไม่นานเส้นทางรักก็เปิดออกความสาวของเธอยังคงงดงามและสวยงามสำหรับเปรมธวัชชีวิตของเขาถึงแม้จะผ่านผู้หญิงมามากแต่ก็ไม่เคยมีใครสักคนที่เขาจะได้เป็นคนแรกของเธอ

“อีกนิดนะ เจ็บหน่อยนะคนดีแล้วผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์”

แก่นกายความเป็นชายที่มีความยิ่งใหญ่เข้าไปตระหง่านแสดงความเป็นเจ้าของในถ้ำสีชมพูของสาวน้อยผู้อ่อนต่อโลก                    ร่างบางจิกเกร็งไปทั้งตัวสองมือแนบลงไปที่แผ่นหลังของผู้บุกรุกเล็บยาวจิกลงไปเพื่อระบายความเสียวซ่านทั้งหมดที่มินตราไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเธอกำลังทรมานหรือกำลังมีความสุขกันแน่

เกลียวคลื่นซัดน้ำระลอกแล้วระลอกเล่าจนในที่สุดร่างเปลือยเปล่ากอดกันแน่นเมื่อพากันขึ้นไปสู่สวรรค์อย่างอิ่มเอมใจ

“ คุณเป็นภรรยาผมแล้วนะ”

เสียงกระซิบพร้อมเสียงลมหายใจหอบเหนื่อยดังอยู่ข้างหูของสาวน้อยที่กำลังหอบเหนื่อยตัวโยนก่อนที่เจ้าของร่างหนาจะล้มตัวลงนอนกับที่นอนแล้วหลับไป

ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วและมินตราก็มีเวลาตัดสินใจกับเรื่องนี้น้อยมากแต่เธอก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าเธอเลือกแล้วและเธอจะมีความสุขกับเส้นทางชีวิตต่อจากนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้สำหรับเธอจากที่เคยกลัวว่ามันจะเป็นตราบาปไปตลอดชีวิตแต่ทำไมเธอกลับรู้สึกอิ่มเอมและมีความสุขที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของผู้ชายที่เธอเฝ้าแอบรักมานาน

มินตราทั้งชื่นชมและแอบหลงรักลูกชายของผู้มีพระคุณแต่ไม่เคยคิดจะแสดงออกเพราะรู้ว่าอยู่ไกลกันเกินเอื้อมเมื่อวันนี้เธอมีโอกาสได้ใกล้ชิดได้เป็นภรรยาของเขาถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ในความลับเท่านั้นแต่เธอก็ยินดีถึงแม้จะรู้ว่าอนาคตที่จะมาถึง ทั้งคู่จะกลายเป็นแค่คนรู้จักกัน ตัวเธอเองก็จะกลายเป็นผู้หญิงที่มีมลทินเป็นเพียงแค่หญิงหม้ายที่สามีไม่ใยดีก็เท่านั้น

เช้าวันแรกกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างมินตราและเปรมธวัชอยู่ในสายตาของอมราและยุพินถึงแม้ว่าธานินทร์จะรับรู้ถึงแผนการนี้ด้วยแต่เขาก็ไม่ค่อยใส่ใจสนใจมากนักเพราะชีวิตตอนนี้ของเขามีเพียงแค่เพื่อนและเรื่องสนุกนอกบ้านและนี่คือสาเหตุที่ทำให้อมราอยากจะมีหลานสักคนเพราะอยากจะมีเพื่อนคลายเหงาและหวังว่าเด็กเล็กๆจะทำให้ชีวิตของเธอมีความสุขขึ้นมาอีกครั้งเหมือนครั้งที่เธอได้เป็นแม่คน

“ทำไมต้องรีบลุกมาจัดการเรื่องอาหารคนงานที่บ้านเราก็มีเยอะ”

อมราหันไปพูดกับมินตราพี่กำลังออกมาช่วยจัดโต๊ะอาหารและจากใบหน้าที่มีความเขินอายของสาวน้อยทำให้อมรารู้ได้เลยว่าเมื่อคืนนี้ลูกชายของเธอได้กระชับความสัมพันธ์ให้คืบหน้าแล้ว

“มิ้นไม่มีอะไรทำก็เลยตื่นมาช่วยแม่ค่ะ”

มินตรารีบตอบและหันหน้าไปทางอื่นเธอรู้ดีว่าทุกคนในบ้านกำลังจ้องมองและคิดอะไรกันอยู่ สาวน้อยผู้อ่อนต่อโลกเธอแทบจะไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น

“คุณแม่ครับ...มิ้นล่ะ”

เปรมธวัชเดินลงมาจากชั้น 2 ของบ้านทันทีที่มองไม่เห็นภรรยาเขาก็รีบถามหาโดยไม่ได้สังเกตสายตาของทุกคนเลยว่ากำลังมองเขาแบบไหน

“พอเช้ามาก็ถามหาเลยนะสงสัยเมื่อคืนนี้หนูมิ้นจะหยอดยาเสน่ห์อะไรไว้”

อมราแกล้งหยอกพูดแซวลูกชายเพราะเห็นใบหน้าที่ดูมีความสุขแล้วก็อดที่จะคิดถึงภาพที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้ตามประสาหนุ่มสาว

“คุณแม่ก็มาแซวผมถ้ามิ้นมาได้ยินเธอคงจะเขินน่าดูที่ผมถามหาเพราะจะพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่”

สำหรับเปรมธวัชแล้วเรื่องราวแบบนี้เป็นเรื่องธรรมชาติเขาไม่ได้รู้สึกเขินอายแต่กลัวว่ามินตราสาวน้อยผู้ไม่เคยผ่านเรื่องนี้มาก่อนถ้ามาได้ยินเข้าเธออาจจะทำหน้าไม่ถูก

“จัดโต๊ะอาหารให้แม่เสร็จก็ไม่ยอมมากินข้าวด้วยลูกลองไปตามในครัว”

เปรมธวัชรีบเดินไปยังเรือนหลังเล็กบริเวณครัวเพื่อไปตามภรรยาให้ออกมากินข้าวด้วยซึ่งตอนแรกมินตราขอที่จะกินข้าวกับแม่แต่เมื่อเปรมธวัชบอกว่าอมราให้มาตามหญิงสาวจึงจำเป็นต้องยอมออกไป

“ต่อไปนี้ก็มากินข้าวด้วยกัน”

อมราหันไปกระซิบกับลูกสะใภ้คนใหม่เพราะเธออยากให้มินตรารู้ว่าต่อแต่นี้เธอไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะของลูกแม่บ้านแต่เธอกำลังเป็นลูกสะใภ้ถึงแม้ว่าสังคมภายนอกจะไม่รับรู้แต่เมื่ออยู่ในบ้านเธอจะได้ศักดิ์ศรีทุกอย่างในฐานะลูกสะใภ้ของเขา

“กินเสร็จแล้วผมจะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่”

เปรมธวัชหันมาทำหน้าจริงจังใส่ภรรยาตัวเล็กที่นั่งข้างๆเพราะเขารู้สึกว่าการที่เขาแสดงสีหน้ายิ้มแย้มมีความสุขทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอายเขาจึงเลือกที่จะวางตัวเป็นผู้ใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแทน

“ไม่เป็นไรค่ะ มิ้นมีเสื้อผ้าเยอะแล้ว”

สาวน้อยไม่เข้าใจทำไมเขาต้องอยากพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าในเมื่อตอนนี้เธอก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องนี้เสียหน่อย

“บอกให้ไปก็ไปเถอะอย่าขัดใจเลย”

ชายหนุ่มใช้ไม้ตายสีหน้าเคร่งขรึมจนอีกฝ่ายไม่กล้าปฏิเสธและต้องรีบขึ้นไปจัดการตัวเองเพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับเขา