คนรักเขากลับมา

ตอนที่ 7

คนรักเขากลับมา

“นั่งคุยกับแม่ก่อน”

         อมรานั่งรอดักเจอลูกชายอยู่จนดึก เธอมีเรื่องที่อยากจะคุยกับเปรมธวัชในวันนี้กลัวว่าถ้าพูดช้าเกินไปอาจจะไม่ทัน

         “เที่ยงคืนกว่าแล้วคุณแม่ยังนั่งรอแบบนี้ต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่เลย”

         ลูกชายทำท่าทางออดอ้อนเพราะเขารู้อยู่แล้วว่ามารดากำลังจะพูดเรื่องของแฟนเก่าที่เดินทางมาหาเขาในวันนี้

         “ลูกไปกินข้าวกับรินมาใช่ไหม”

         “ใช่ครับเราไม่ได้เจอกันนานก็เลยมีเรื่องคุยกันเยอะแล้วผมก็ขับรถไปส่งเธอที่บ้านก็เลยกลับดึกหน่อย”

         เปรมธวัชพยายามจะอธิบายว่าสาเหตุที่เขากลับมาถึงบ้านจนเที่ยงคืนไม่ได้เถลไถลที่ไหนแค่เพียงมีเรื่องคุยกันนานและด้วยความเป็นห่วงเขาจึงขับรถไปส่งเธอที่บ้าน

         “ผู้หญิงคนนั้นเขากลับมาหาลูกเพื่ออะไรกันอย่าบอกนะว่าแค่กลับมาในฐานะเพื่อนที่คิดถึงเพราะแม่จะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด”

         หญิงสูงวัยประสบการณ์ในชีวิตของเธอมีมากจนสามารถเดาผู้หญิงอย่างรินรดาได้ออกการกลับมาของผู้หญิงคนนี้ต้องการมากกว่าความเป็นเพื่อนแน่นอน

         “คุณแม่คิดมากไป ผมกับรินเราเคยเป็นเพื่อนเก่ากันมาก่อนถึงแม้จะเลิกไปแล้วแต่เรายังมีความเป็นเพื่อนเหลือให้กันนะครับ”

         “เพื่อนงั้นหรือ เพื่อนที่เกือบทำแกตายเมื่อหลายปีที่แล้วแบบนี้หรือที่ลูกเรียกว่าเพื่อน”

         คนเป็นแม่สวนกลับอย่างมีอารมณ์ทันทีเมื่อเริ่มรู้สึกว่า             ลูกชายกำลังใจอ่อนให้อภัยในสิ่งที่คนรักเก่าเคยทำให้เขาต้องเจ็บช้ำถึงแม้เวลาจะผ่านไป 5 ปีกว่าแล้วก็ตามแต่สำหรับอมราไม่เคยลืมและไม่พร้อมที่จะให้อภัย

         “ผมไม่เคยลืมหรอกครับว่าเธอทำอะไรไว้กับผมบ้าง คุณแม่อย่าเป็นห่วงเลยเดี๋ยวจะยิ่งแก่เร็วไม่สวยนะครับ”

          เปรมธวัชโอบเอวมารดากอดอย่างเอาใจ ทั้งที่ความรู้สึกของชายหนุ่มในเวลานี้เขาเริ่มหวั่นไหวกับการกลับมาของรินรดาแม้เธอกับเขาจะได้เจอกันแค่เพียงวันแรกก็ตาม

         คนรักเก่ากลับมาในครั้งนี้เธอกลับมาเพื่อขอโอกาสแก้ตัวที่เคยทำผิดทิ้งให้เปรมธวัชต้องเสียใจเพียงเพราะเธอหลงเชื่อผู้ชายที่เจ้าชู้เข้ามาหลอกลวงเธอเท่านั้น สาวสวยไฮโซบีบน้ำตาอ้อนวอนขอความเห็นใจ เธออธิบายให้คนรักเก่าได้รับรู้ว่าการที่เธอพลาดท่าไปมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นเป็นเพราะเธอโดนหลอกและเธอก็ไม่อยากจะทรยศเขาจึงได้ยอมเลิกรา ก่อนหน้านี้เปรมธวัชคิดว่าถ้ารินรดากลับมาขอคืนดีเขาจะไม่มีทางให้อภัยแต่แค่เพียงเห็นน้ำตาของเธอเขาก็กลับหวั่นไหวลืมคำพูดตัวเองเสียหมด

         “กลับมาแล้วหรือคะ กินอะไรมาหรือยังมิ้นจะได้ไปเตรียมให้”

         สาวน้อยรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเมื่อรู้สึกว่าถูกมือหนากำลังสวมกอด เธอเฝ้ารอการกลับของสามีแต่มาเผลอหลับไปเพราะไม่คิดว่าเขาจะกลับดึกแบบนี้

         “ผมกินมาเรียบร้อยแล้วขอโทษนะที่ไม่ได้โทรบอกว่าจะกลับดึกแบบนี้”

         สามียังคงนอนกอดภรรยาตามเช่นเดิมแต่ตอนนี้หัวใจของเขาไม่ได้คิดเรื่องของมินตราแค่เพียงคนเดียวมันดันมีรินรดาเข้ามาอยู่ในหัวใจด้วย

เปรมธวัชมองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยารับจ้างด้วยความสงสารเพราะความดีที่เธอมีให้เขามันเสมอต้นเสมอปลายและจริงใจแต่เรื่องของความรักมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ

         เช้าวันใหม่ของการไปทำงานเปรมธวัชยังคงทำดีกับภรรยาเช่นเดิมแม้ว่าหัวใจของเขาตอนนี้จะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ตามแต่              การกลับมาของรินรดาครั้งนี้มันยังไม่ได้สร้างความเชื่อใจให้กับ            ชายหนุ่มเพียงแค่เขายังคงมีความรักให้เธอมันจึงรู้สึกหวั่นไหวไปได้ง่าย

         “เย็นนี้คุณเปรมจะกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”

         มินตราหิ้วกระเป๋าทำงานเดินไปส่งสามีที่รถ เธอถามอย่างเอาใจเพราะเห็นสามีไม่ได้กลับมากินข้าวเมื่อวานจึงอยากจะทำเมนูที่เขาอยากกิน

         “ผมอยากกินข้าวคลุกกะปิ มิ้นทำเป็นไหม”

         เปรมธวัชคิดขึ้นมาได้ว่าเขาเห็นเมนูข้าวคลุกกะปิผ่านทาง           ยูทูบแล้วรู้สึกอยากกินมาหลายวันก็เลยเอ่ยปากขอให้ภรรยาทำให้ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับมินตราเพราะเธอเป็นลูกสาวแม่บ้านที่ทำอาหารเก่งอยู่แล้ว

         วันนี้มินตราก็ยังคงไม่ได้คำตอบว่าใครกันคือแขกที่มา              เมื่อวานวันเวลาผ่านไปหนึ่งคืนทำให้ความอยากรู้ของเธอเริ่มน้อยลงหญิงสาวรู้แค่เพียงว่าวันนี้เธอคงต้องลงมือทำกับข้าวตั้งแต่หัววันเพราะข้าวคลุกกะปิมีเครื่องและองค์ประกอบเยอะเธออยากทำให้สามีประทับใจ

         “ทำอะไรล่ะลูกดูยุ่งจัง”

         ยุพาเดินมาหาลูกสาวพี่กำลังสาละวนอยู่ในห้องครัวก่อนที่จะเดินไปหาอมราเพราะเจ้านายให้คนสวนมาตามเธอไปพบ

         “ทําข้าวคลุกกะปิค่ะ คุณเปรมบอกว่าอยากกิน”

         สาวน้อยหันมาตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำอะไรเพื่อเปรมธวัชถึงแม้ว่าเธอจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้รักเธอในแบบสามีภรรยาก็ตาม

         “ฉันว่ากลิ่นมันไม่ค่อยดีแล้วนะเรื่องลูกชายฉันกับรินรดา”

         อมรานอนคิดมาทั้งคืนแค่เพียงผู้หญิงคนนั้นกลับเข้ามาในชีวิตของลูกชายเธอแค่เพียงวันเดียวก็เหมือนกำลังจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

         “คงไม่มีอะไรหรอกค่ะความเป็นเพื่อนที่ทั้งคู่มีให้กันมันอาจจะยังตัดไม่ขาด”

         ยุพาพยายามพูดให้กำลังใจเจ้านายทั้งที่ตัวเองก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจในเรื่องนี้เพราะถ้าทั้งคู่กลับมาคืนดีกันจริงๆมินตราก็จะหมดประโยชน์และในสายตาของคนเป็นแม่ยุพามั่นใจว่าลูกสาวของเธอตกหลุมรักเปรมธวัชไปแล้ว

         “หยุดพูดให้ฉันรู้สึกดีเถอะทั้งเธอและฉันต่างก็มองออกว่าเป็นเปรมยังรักรินอยู่ แผนการทั้งหมดที่เราวางไว้ล่ะมันจะเป็นแบบไหน มินตราอยู่ในฐานะเมียถึงแม้จะไม่ได้ยกย่องเชิดชูในสังคมแต่ถ้าอยู่ในบ้านหลังนี้มินตราคือลูกสะใภ้ของฉัน ถ้านางนั่นอยากจะกลับเข้ามาก็คงเป็นแฟนกันได้แค่นอกบ้านฉันไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงแบบนั้นมาลอยหน้าลอยตาในบ้านฉันเด็ดขาด”

         ทั้งสองแม่ต่างพากันเครียดกับเรื่องนี้แต่มีเพียงแค่อมราเท่านั้นที่กล้าแสดงออกเพราะยุพาเองเลือกที่จะเก็บความทุกข์นี้ไว้ภายในใจ เธอกลัวว่าถ้าลูกสาวรู้เรื่องที่คนรักเก่าของสามีกำลังกลับมาบางทีอาจจะเสียใจเกินจะรับไหวเธอสงสารมินตราที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณๆแต่กลับต้องมานั่งเสียใจเอง

         มินตราที่กำลังสาละวนทำข้าวคลุกกะปิอยู่ที่ด้านหลังครัวมีโอกาสได้พูดคุยกับลุงยามหน้าประตูบ้านเธอจึงได้ถามถึงแขกที่มาเมื่อวานว่าคือใคร

         “คุณรินรดาเคยเป็นแฟนเก่าของคุณเปรม หายหน้าไปเสียหลายปีไม่รู้ว่ากลับมาทำไม”

         ลุงยามเป็นเพียงแค่คนนอกเขาไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างมินตราและเปรมธวัชเพราะชีวิตการทำงานของเขาจะอยู่แค่เพียงซุ้มประตูรั้วบ้านแต่วันนี้ที่มีโอกาสเดินเข้ามาหลังครัวเพราะต้องการเอาผักปลอดสารพิษจากที่บ้านมาให้ยุพาได้ทำอาหารให้คุณท่านกิน

         “เขาเป็นคนรักเก่ากันหรือคะแล้วทำไมถึงเลิกกันล่ะ”

         ทั้งที่หัวใจหล่นวูบแต่มินตราก็แกล้งทำเสียงเข้มแข็งเหมือนไม่รู้สึกอะไรเพื่อหวังให้ลุงยามบอกเล่าข้อมูลต่อ

         “ลุงไม่รู้เลยว่าเขาเลิกกันเพราะอะไรรู้แต่ว่าคุณเปรมเสียใจมาก ดื่มเหล้าเมามายงานการก็ไม่ทำ เพิ่งจะดีขึ้นได้ปี 2 ปีถ้าจะกลับมาดีกันอีกก็กลัวใจจังว่าจะเป็นเหมือนเดิม”

         คนให้ข้อมูลออกไปแล้วทิ้งไว้แต่ความเจ็บช้ำและ                 ความหวาดกลัวในหัวใจของหญิงสาว มินตราเริ่มไม่แน่ใจว่าความเปลี่ยนแปลงของสามีเธอที่เกิดขึ้นเมื่อวานเกิดจากคนรักเก่าที่กลับมาไหมการที่เขาไม่ได้กลับมากินข้าวเย็นที่บ้านเขาติดประชุมหรือไปกินกับแฟนเก่ากันแน่เป็นคำถามที่เธอถามอมราไปเมื่อช่วงเย็นแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ

         มินตราตั้งใจทำข้าวคลุกกะปิอย่างสุดฝีมือเธออาบน้ำแต่งตัวสวยเพื่อรอการกลับมาของสามีแต่ทุกอย่างก็เป็นอันต้องพังลงเมื่อเธอได้รับข้อความจากคนที่เธอรอคอยว่าเขาจะไม่กลับมากินข้าวเย็นเพราะติดธุระกับลูกค้าและคงจะกลับดึก

         “ข้าวคลุกกะปิน่ากินจังนึกอยู่ดีๆทำไมถึงลุกขึ้นมาทำกินล่ะ”

         อมราหันไปถามลูกสะใภ้พี่กำลังยกอาหารมื้อเย็นขึ้นมาจัดบนโต๊ะอาหารโดยไม่ทันสังเกตสีหน้าของมินตรา

         “เมื่อเช้าคุณเปรมบอกว่าอยากจะกินข้าวคลุกกะปิค่ะ” คนตอบเริ่มเสียงสั่น

         “แล้วคนอยากกินไปไหนป่านนี้ยังไม่กลับลองโทรหาหรือยัง”

         อมราไม่รู้เรื่องว่าลูกชายจะไม่กลับมากินข้าวเย็นเจึงอยากให้ภรรยาของเขาโทรตามเผื่อบางทีจะได้นั่งรอยังไม่กินข้าวเพราะเธออยากจะกินข้าวพร้อมหน้ากับลูก

         “คุณเปรมส่งข้อความมาบอกว่าไม่ได้กลับมากินข้าวเย็นแล้วคงจะกลับดึก”

         คนตอบพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆเธอไม่อยากจะอ่อนแอต่อหน้าใครในเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ เธอเป็นภรรยารับจ้างไม่ใช่ภรรยาตัวจริงหน้าที่ของเธอคือแค่มีลูกให้เขาเท่านั้นหญิงสาวจึงไม่อยากจะอ่อนแอร้องไห้ต่อหน้าใคร

         “ไม่เป็นไรเรากินกันแค่ 2 คนก็ได้”

         อมราก็ไม่ต่างจากมินตราเธอพยายามจะทำเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่เปรมธวัชทำทั้งที่จริงๆชายหนุ่มกำลังทำร้ายหัวใจของคนที่รอทั้งคู่