Share

เรียนรู้ ใกล้ชิด

ตอนที่3

เรียนรู้ ใกล้ชิด

          “ขอโทษนะคะ ขิมตื่นสายไปหน่อย ”

         คนพูดเดินออกมาจากห้องนอนในสภาพหน้าซีด พอใกล้จะถึงห้องครัวที่ภูผากำลังทำกับข้าวอยู่เธอก็เป็นลมล้มไปเสียก่อน

          “ขิม ขิม คุณได้ยินผมไหม”

          ชายหนุ่มอุ้มคนร่างเล็กที่เป็นลมล้มลงไปนอนกับพื้น มาวางนอนกับโซฟากลางห้อง

          “ขิมเป็นอะไรไปคะ”

          “คุณเป็นลม ดีนะตัวเล็ก ถ้าตัวใหญ่ล่ะก็มีหวัง ผมทิ้งคุณไว้ที่พื้นแน่ๆ”

          ภูผาพูดไป มือก็ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กลับหญิงสาวที่กำลังนอนตัวร้อนอยู่บนโซฟา

          “หรือฉันจะท้องแล้วคะ”

          ขิมทำท่าดีใจ เพราะเธอเคยเห็นในหนังคนท้องชอบเป็นลม เวียนหัว

          “ต่อให้คุณท้องจริง มันก็คงจะไม่แสดงอาการเร็วแบบนี้ คุณเป็นไข้ ตัวร้อน จนผมต้องเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้”

          ภูผาส่ายหัวให้กับความคิดของหญิงสาว เธอกับเขานอนด้วยกันคืนเดียว เธอคิดว่าตัวเองกำลังแพ้ท้องเสียแล้ว

          วันนี้ทั้งวันชายหนุ่มเลยต้องเป็นบุรุษพยาบาลจำเป็น ไม่นานอาการไข้ก็ลดลง ขิมเธอพยายามแสดงออกให้ชายหนุ่มเห็นว่าเธอสบายดี เพื่อที่คืนนี้เขากับเธอจะได้ผลิตลูกกันอีก

          วันเวลาทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดขิมก็ตั้งท้องและอาการของแม่เธอก็ดีขึ้น จากที่หมอบอกว่าให้ทำใจตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว ว่าแม่เธอคงอยู่ได้ไม่ถึงเดือน แต่ตอนนี้ก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว

          “ภูผาหมดหน้าที่แล้ว พี่ให้แกเดินทางกลับได้ ขอบใจนะที่ช่วยพี่จนทุกอย่างสำเร็จ”

          สองคนฝาแฝดนัดเจอกันที่ร้านอาหารชานเมือง เพื่อให้พ้นจากสายตาของทุกคน

          “พอหมดประโยชน์ พี่ก็จะไล่ผมเลยเหรอ ผมขออยู่ดูแลขิมกับลูกก่อนสักพักได้ไหม”

          ภูผายังไม่อยากกลับอเมริกา เขาเป็นห่วงขิมกับลูก เพราะตอนนี้หญิงสาวมีเรื่องของแม่ที่ป่วยอยู่อีก เขากลัวว่าถ้าวันหนึ่งแม่ของเธอเป็นอะไรไป แล้วพี่ชายของเขาอาจจะไม่สามารถมาอยู่ดูแลช่วยเธอได้

          “อย่าบอกนะว่าหลงรักขิมเข้าแล้ว ”

          ภูวดลถามคำถามเหมือนอ่านใจน้องชายออก แต่         ภูผากลับทำท่าทางไม่ยอมรับ

          “รักอะไรกัน พี่อย่าลืมนะ ลูกในท้องนั่นลูกผม ผมก็อยากจะมีโอกาสได้เห็นหน้าลูกผมบ้าง”

          ลูกก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชายหนุ่มอยากอยู่ต่อ แต่ขิมคือเหตุผลที่สำคัญกว่า

          “ถ้าอย่างนั้น เอาแบบนี้แล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปหาเช่าคอนโดให้ แล้วถ้าวันไหน ที่รินเขาไม่ตามพี่ไปดูขิม พี่ก็จะให้ภูผาไปแทน”

          ภูวดลต้องยอมตามใจน้องชาย เพราะถ้าภูผาเกิดเปลี่ยนใจไม่ยกลูกให้เขาขึ้นมาจริงๆ เขาจะทำยังไง มีหวังความลับแตก วรินได้ขอหย่าเขาแน่ ๆ ที่บังอาจหลอกเธอ

         

          ขิมท้องได้เพียงแค่สามเดือน ในที่สุดแม่ของเธอก็จากไป หญิงสาวเสียใจร้องไห้ โดยที่ไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้าง ภูวดลกับวรินก็ทำหน้าที่ช่วยจัดแจงเรื่องงานศพ ส่วนสภาพจิตใจ เธอยังคงต้องช่วยตัวเอง

          ภูผาแอบมาดูหญิงสาวอยู่ทุกคืน เขาจึงตัดสินใจ ให้ภูวดลแกล้งบอกขิมว่าคืนนี้เขาจะมานอนกับเธอ เพราะเป็นห่วงถ้าเธอเครียดมากๆ อาจมีผลต่อเด็กในท้อง

         เมื่อสวดเสร็จวัดในกรุงเทพไม่ให้นอนเฝ้าศพ ขิมจึงกลับมานอนที่คอนโด เธอไม่อยากไปนอนกับญาติๆ เพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอท้อง ซึ่งท้องของเธอเล็ก ถ้าไม่สังเกตดี ๆจะดูไม่ออกเลย

          “เหนื่อยไหม ต้อนรับแขกมาหลายคืน”

          ภูผาในฐานะภูวดลเปิดประตูคอนโดเข้ามา เขาเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆขิม

          “ไม่เหนื่อยค่ะ ขิมได้ทำให้แม่ครั้งสุดท้าย”

          เมื่อพูดถึงแม่ หญิงสาวก็ทำท่าจะร้องไห้ แต่ก็พยายามเก็บซ่อนมันไว้

          “การที่แม่ของคุณจากไปแบบนี้ มันอาจจะดีกว่าการที่ท่านต้องทรมาน คุณทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว”

          ชายหนุ่มใช้มือโน้มศีรษะของคนตัวเล็กให้ลงมานอนแนบกับไหล่ของเขา

          “แล้วคุณจะเอาอย่างไรกับชีวิตต่อไป หลังจากจบงานแม่คุณ”

ภูผาถามเพราะเขาอยากรู้ว่าเขาสามารถไปหาเธอได้ทีไหนหลังจากที่เธอคลอดลูก

“หลังจากฉันคลอดลูกเสร็จ ฉันก็จะยกลูกให้คุณตามสัญญา และจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่ หาซื้อบ้านที่นั่นและค่อยคิดว่าจะทำอะไร อย่างน้อยเชียงใหม่ก็เป็นบ้านเกิดของแม่”

หญิงสาวยกศีรษะขึ้น มองหน้าชายหนุ่มอย่างจริงจังก่อนจะพูดความรู้สึกที่เธอยังไม่สบายใจ

“คุณภู คุณสัญญาได้ไหม ว่าคุณจะรักลูกให้เท่ากับชีวิตของคุณ แล้วถ้าวันใด คุณกับคุณวรินไม่ต้องการลูกแล้ว ส่งคืนมาให้ฉันนะ”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำ เขาเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาวดี เพราะเขาคือพ่อ พ่อที่ต้องยอมยกลูกให้กับพี่ชายกับพี่สะใภ้เหมือนกัน

“คุณทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุด ตอนที่ลูกอยู่ในท้อง ผมเชื่อว่าถ้าวันใดลูกมีโอกาสได้เจอคุณ ด้วยสายเลือดลูกจะรักคุณแม้ไม่รู้ว่าคุณคือแม่ก็ตาม”

ภูผาไม่ใช่แค่เพียงพูดเพื่อปลอบใจหญิงสาว แต่เขากำลังปลอบใจตัวเองด้วยเหมือนกัน

“ฉันเข้าใจเลย ว่าแม่รักฉันมากขนาดไหน ขนาดตอนนี้ขิมยังไม่ได้เห็นหน้าลูก ความรักยังเต็มหัวใจ แต่รักก็ต้องเสียสละ ลูกไปอยู่กับคุณและคุณวรินคงมีความสุขกว่าอยู่กับคนจนๆอย่างขิม”

“ผมว่าขิมไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เป็นงานเผาศพแม่คุณ เก็บพลังงานไว้ดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นลมไป”

          หญิงสาวลุกจากโซฟาหันมามองหน้า สามีชั่วคราวของเธอ ทำไมเวลาที่เขามาหาเธอที่นี่ เขาถึงได้ดูอบอุ่น แต่เวลาที่เขามากับภรรยา เขาถึงมองเธอเหมือนเป็นอากาศ หญิงสาวได้แต่บอกตัวเองว่าเธอไม่ใช่ภรรยาเขา เป็นแค่เมียชั่วคราวที่เขาจ้างมาผลิตลูกให้เท่านั้น

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status