ตัวปลอมต้องยอมไป

ตอนที่ 9

ตัวปลอมต้องยอมไป

“ฉันจะยังไม่บอกเปรมตามคำขอของเธอนะแต่งถ้าภายในสัปดาห์นี้เธอยังไม่บอกเขาฉันคงต้องขอเป็นคนบอกเองแล้วแหละเพราะไม่อยากให้ทุกอย่างมันสายเกินไป”

         อมรายอมรับปากลูกสะใภ้คิดว่าเรื่องแบบนี้ภรรยาคงอยากจะบอกสามีด้วยตัวเองแต่ถ้ามินตราปล่อยให้ทุกอย่างนานไปเธอในฐานะที่เป็นแม่ก็คงต้องบอกเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

         คืนนี้เป็นค่ำคืนที่หัวใจของคุณแม่คนใหม่อ่อนแออย่างถึงที่สุดเธอตั้งใจที่จะปล่อยตัวเองให้ร้องไห้จนน้ำตาหมดไปจากร่างกายและวันพรุ่งนี้เธอจะเป็นคนใหม่เธอจะต้องเข้มแข็งให้มากกว่าเดิมเพราะตอนนี้ไม่ได้มีเพียงเธอแค่ชีวิตเดียว

         “หนูเป็นลูกแม่นะ”

         มือเล็กลูบลงไปที่ท้องส่งผ่านความอบอุ่นและความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในหัวใจให้กับสายเลือดของตัวเองได้รับรู้ มินตราชักเริ่มไม่แน่ใจในตัวเองเหมือนกันว่าเธอจะยอมยกลูกให้กับเปรมธวัชหรือไม่เพราะในสัญญาทารกที่ถือกำเนิดขึ้นจะเป็นสิทธิ์ขาดของเขาคนเดียวและเธอก็เซ็นยินยอมไปแล้วแต่เมื่อวันนี้มาถึงหัวใจของเธอมันรักเกินกว่าจะยอมยกลูกให้ใคร

         นาฬิกาบอกเวลาใกล้จะเที่ยงคืนแปรมธวัชยังคงไม่กลับมาแต่วันนี้มินตราตั้งใจว่าเธอจะใช้เวลาอยู่กับเขาให้มากที่สุดอย่างน้อยก็ให้ลูกได้มีโอกาสรับไออุ่นจากพ่อเพราะบางทีเธออาจจะต้องพาชีวิตน้อยๆไปจากที่นี่ถ้าวันนั้นเปรมธวัชไม่ต้องการเธอแล้ว

         “ทำไมยังไม่นอนอีก ผมกลับดึกแบบนี้ทุกคืนแหละต่อไปคุณก็นอนได้เลยเดี๋ยวร่างกายจะแย่เอาต้องมานอนไปพร้อมผมแบบนี้ทุกคืน”

         ชายหนุ่มกลับมาจากข้างนอกวันนี้ด้วยแววตาและท่าทางที่แตกต่างไปจากทุกวันนับตั้งแต่คนรักเก่ากลับมาเปรมธวัชมักจะไม่เคยกล้าสบตาภรรยาของเขาและมักจะแสดงว่ารักมินตรามากขึ้นกว่าเดิมถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยพูดแต่ก็ใช้การเอาใจแทนแต่วันนี้              ชายหนุ่มกับพูดด้วยท่าทางเหินห่างเหมือนคนกำลังกังวลอะไรในใจ

         “มิ้นนอนกลางวันไปมากค่ะกลางคืนก็เลยไม่ค่อยง่วง”

         หญิงสาวลุกขึ้นมาถอดเสื้อสูทออกให้สามีก่อนที่เธอจะเตรียมผ้าเช็ดตัวมายื่นให้เขาตามแบบฉบับภรรยาที่ดีควรจะทำ

         “ถ้ายังไม่ง่วงรอผมอาบน้ำก่อนได้ไหมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

         หัวใจของคนฟังมันรู้สึกสั่นหวิวใจหายอย่างบอกไม่ถูกคำพูดที่ดูเศร้าของสามีมันทำให้รู้สึกใจคอไม่ดีเหมือนเขากำลังจะมีบางอย่างพูดกับเธอซึ่งมันไม่น่าจะใช่เรื่องที่ดีแน่

         สาวน้อยนั่งรอฟังเสียงฝักบัวในห้องน้ำด้วยหัวใจที่จดจ่อทันทีที่เสียงน้ำหยุดหัวใจของเธอแทบเหมือนจะหยุดเต้นตามอีกไม่กี่นาทีคงจะรู้แล้วว่าเรื่องที่เปรมธวัชต้องการจะพูดกับเธอคือเรื่องอะไร

         “ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาหลายเดือนคุณทำให้ผมมีความสุขมากไม่มีสักวันที่ผมจะรู้สึกผิดที่เลือกคุณมาเป็นแม่ของลูก”

         ชายหนุ่มจ้องตาภรรยาแววตาของเขาดูเศร้ามากก่อนที่เขาจะโน้มตัวของเธอเข้ามาซบกับไหล่แล้วกอดเธอไว้แน่นปากหยักหันมาบรรจงจูบลงไปที่หน้าผากโหนกนูนของผู้หญิงที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา

         “ตลอดเวลา 2 เดือนที่ผ่านมาผมทิ้งให้คุณต้องเหงาซึ่งก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดแล้วผมก็ไม่ควรจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป”

         เปรมธวัชหยุดพูดเหมือนเขากำลังรวบรวมพละกำลังเพื่อจะพูดในประโยคต่อไปแต่แค่เพียงลักษณะท่าทางที่เขาแสดงออกมินตราก็รู้ได้ทันทีว่านับจากนาทีนี้ไปเรื่องราวที่เธอจะได้ยินมันคงไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เธอมีความสุขแต่มันอาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้เธอต้องทุกข์ไปตลอดทั้งชีวิตก็ได้

         “ผมไม่รู้ว่าควรจะเริ่มพูดจากอะไรตรงไหนผมรู้สึกผิดที่ขังคุณไว้กับสัญญาที่ไม่ยุติธรรม”

         เปรมธวัชไม่รู้ว่าเขาจะพูดเข้าเรื่องยังไงเพราะความรู้สึกของเขามันก็ยังไม่มั่นใจที่จะยอมปล่อยให้สาวน้อยในอ้อมกอดเดินออกไปจากชีวิต แต่นาทีนี้เขาต้องเลือก ระหว่างเธอกับรินรดาและเสียงของหัวใจมันเหมือนบอกเขาว่ารินรดาคือผู้หญิงที่เขารักที่สุดและถ้าปล่อยให้เธอหลุดมือไปคราวนี้เขาจะไม่มีทางได้เธอกลับมาอีก

         “คุณเปรมต้องการยกเลิกสัญญาใช่ไหมคะเพราะตอนนี้                  คนรักเก่าของคุณกลับมาแล้ว”

         สาวน้อยกลั้นใจพูดขึ้นเองเพราะมันก็ดีเหมือนกันถ้าเธอกับเขาจะเคลียร์ทุกอย่างกันให้รู้เรื่องภายในค่ำคืนนี้เธอจะได้รู้ว่าเส้นทางชีวิตนับจากนี้เธอกับลูกควรจะเดินไปตามเส้นทางไหน

         “มิ้น ผมไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้”

         คนร่างสูงดึงภรรยาเข้ามากอดไว้แน่นเมื่อมินตราทำท่าจะลุกออกจากอ้อมกอดเขาเพราะเธอไม่สามารถที่จะควบคุมน้ำตาตัวเองได้อีกต่อไปจึงอยากหันหน้าไปร้องไห้เพื่อปกปิดความพ่ายแพ้ของตัวเองแต่ในเมื่อถูกอีกฝ่ายกอดรัดไว้อย่างนี้มินตราก็ทำได้แค่เพียงปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้มไหลหยดลงไปที่อกของอีกฝ่ายที่กำลังใช้สองมือพันธนาการร่างกายของเธออยู่

         “ค่ะ มิ้นเข้าใจ คุณได้เจอคนที่คุณรักก็ไม่จำเป็นแล้วที่ต้องให้ใครมาทำหน้าที่เป็นแม่ของลูกให้คุณ”

         “สัญญาได้ไหมว่ามิ้นจะไม่ไปจากบ้านหลังนี้ ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดมันเห็นแก่ตัวแต่ผมก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ในสถานภาพสามีภรรยากันเหมือนเดิมแต่ขอแค่ผมเห็นคุณอยู่ในสายตาก็พอ”

         เปรมธวัชไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่เคยพยายามทำตัวเข้มแข็งไม่ง้อผู้หญิงมาตลอด 5 ปีเพื่อลบปมด้อยในหัวใจของเขาวันนี้เขาจะอ้อนวอนขอให้หญิงสาวที่เขากำลังจะบอกเลิกเธอให้อยู่ในชีวิตของเขาต่อไปซึ่งมันเป็นสิ่งที่เห็นแก่ตัวที่สุดที่ชายหนุ่มเคยทำมา

         “ถ้าคุณอยากให้มิ้นอยู่แล้วเราจะยกเลิกสัญญาเพื่ออะไรกันคะ”

         “ผมจะแต่งงานกับรินรดา”

         คนฟังถึงกับอ่อนแรงลงโชคดีที่เขากอดเธอไว้ไม่อย่างนั้นถ้ายืนอยู่คงได้นอนลงไปกองกับพื้น ไม่มีคำพูดได้หลุดออกจากปากมินตราอีกแล้ว เธอเสียใจจนสุดกำลังเธอเป็นผู้หญิงที่นอนอยู่กับเขามาเกือบครึ่งปีไม่เคยมีคำบอกรักไม่เคยมีคำขอแต่งงานมีแต่เพียงแค่กอดที่เธอได้สัมผัสในทุกคืนแต่วันนี้เมื่อคนรักเก่าของเขากลับมาชายหนุ่มกับยินดีที่จะแต่งงานกับคนที่เคยทำร้ายจิตใจตัวเอง

         “รินต้องการแต่งงานกับผมถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะเดินทางกลับไปต่างประเทศแล้วไม่กลับมาหาผมอีกเลย ที่ผ่านมาผมไม่เคยเล่าถึงความรักในอดีตให้คุณฟังแต่วันนี้ผมอยากให้คุณได้รับรู้เพื่อที่จะเข้าใจเหตุผลทั้งหมด”

         มินตราหลับตายอมทนฟังทุกอย่างภายใต้อ้อมกอดของเขาทุกคำที่เปรมธวัชพยายามพูดบอกเล่าเรื่องราวในอดีตมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นแต่มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอจมดิ่ง ชีวิตของเธอเหมือนกำลังตกอยู่ในหลุมนรกอเวจีที่มีไฟแผดเผา เธอทำผิดอะไรกันทำไมถึงได้สิ่งตอบแทนเป็นการบอกเลิกในวันที่เธอกำลังตั้งท้องแบบนี้หญิงสาวได้แต่ปล่อยให้หัวใจของเธอระบายความเสียใจผ่าน               หยดน้ำตาจนถึงวันที่มันไม่มีจะไหลแล้วเธอพร้อมและยินดีที่จะไปจากเขาไม่มีทางที่เธอจะทนอยู่ที่บ้านหลังนี้เพื่อเห็นเขามีความสุขกับผู้หญิงที่เขารักในขณะที่เธอเป็นเพียงได้แค่อดีตเมียลับที่กำลังอุ้มท้องชีวิตน้อยๆที่คนเป็นพ่อไม่เคยเห็นค่า

         “ผมจะกลับไปกินข้าวด้วยขอข้าวคลุกกะปินะ”

         “ได้ค่ะเมื่อครั้งที่แล้วที่คุณเปรมบ่นอยากกิน มิ้นก็ได้เตรียมทำไว้รสชาติดีเหมือนกันไว้วันนี้จะทำให้กินเหมือนเดิมนะคะ”

         คำตอบของมินตราทำให้เปรมธวัชนึกขึ้นได้ว่าเมื่อหลายเดือนที่แล้วเขาเป็นคนขอให้ภรรยาทำข้าวคลุกกะปิให้กินในขณะที่ตัวเขาเองไม่ยอมกลับมากินข้าวที่บ้านเพราะมัวแต่ไปกินข้าวกับคนรักเก่าที่เพิ่งได้เจอกันวันแรก

         “ขอบคุณนะที่เข้าใจผมทุกเรื่อง”

         ชายหนุ่มเดินตรงมาหอมแก้มภรรยาเขาทำเหมือนว่ารักเธอเหลือล้นทั้งที่ช่องคู่เพิ่งตกลงกันว่าภายในอาทิตย์หน้ามินตราจะย้ายลงไปอยู่ข้างล่างและเธอกับเขาก็จะเหลือสถานะแค่เพียงเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น

         “คุณท่านคะมิ้นมีเรื่องจะขอคุยด้วยหน่อยค่ะ” 

         สาวน้อยเดินมานั่งข้างหน้าเจ้านายทั้งสองคนเพราะวันนี้ธานินทร์อยู่ที่บ้านด้วยซึ่งเป็นโอกาสดีที่มินตราจะได้บอกเรื่องราวทั้งหมดเพราะวันนี้เธอตั้งใจว่าจะยุติความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเปรมธวัชถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะให้เวลาถึงสัปดาห์หน้าแต่เธอหวังให้วันนี้จบสิ้นทุกอย่างระหว่างเธอกับเขา

         “เมื่อคืนนี้คุณเปรมมาขอยกเลิกสัญญากับมิ้นต์เพราะว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคุณริน”

         มินตราพูดได้เพียงแค่นี้อมราก็ส่งเสียงโวยวายด้วย               ความตกใจแต่ก็ต้องยอมนิ่งเมื่อถูกสามีปรามให้สงบเพราะเวลานี้ธานินทร์มองว่าเรื่องราวมันชักจะใหญ่โตไปกันใหญ่เธอจึงขอให้มินตราเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและเปรมในความสัมพันธ์ที่อมราเป็นคนวางแผนขึ้นทั้งหมด

         “มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เธออยู่ในบ้านหลังนี้และทนเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามามันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอหรอก”

         ธานินทร์เป็นคนมองโลกตามความเป็นจริงเขาไม่ใช้ความเห็นแก่ตัวในฐานะพ่อเข้ามาตัดสินปัญหาเพราะเขามองว่าเรื่องนี้มินตราทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดเพื่อตอบแทนพระคุณแต่เธอกลับได้แค่เพียงความเจ็บช้ำกลับมาแทน

         “ฉันจะให้เงินก้อนนึงให้เธอไปเริ่มต้นใหม่และที่ดินที่ต่างจังหวัดฉันจะยกให้กับเธอพายุพินไปอยู่ด้วยไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กันเสียทีทางเดินของเธอจากนี้ไม่ควรจะให้ใครต้องมาบงการอีกต่อไป”

         ชายสูงวัยหันไปมองหน้าภรรยาเพราะต้องการให้อมราสำนึกได้ว่าความเจ็บช้ำของเด็กสาวคนนี้ก็เกิดจากตัวของอมราเองที่พยายามวางแผนทุกอย่างแต่สุดท้ายอมราก็ไม่สามารถควบคุม              ลูกชายได้คนที่ต้องเจ็บช้ำกลับเป็นมินตราที่ไม่ได้มีส่วนรู้เรื่องอะไรด้วยเลย

         “เธอจะไปได้อย่างไรกันเธอกำลังท้องอยู่นะ”

         คนเป็นย่าไม่มีทางยอมให้ลูกสะใภ้พาหลานของเธอไปอยู่ไกลตาอมราจึงรีบพูดแทรกขึ้นเพื่อหวังให้ธานินทร์ได้รู้ความจริงเรื่องนี้จะได้เปลี่ยนใจไม่ให้มินตราย้ายออกไปที่อื่น

         “ถึงขั้นมีลูกด้วยกันแล้วไปกันใหญ่แล้วนะทำไมถึงได้เอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นกันแบบนี้แล้วนี่เปรมรู้เรื่องนี้หรือยัง”

         ธานินทร์ลุกขึ้น 2 มือเท้าเอวเขาไม่พอใจทั้งภรรยาและมินตราที่ร่วมมือกันทำอะไรจนเรื่องราวกลายเป็นว่ามีอีกหลายชีวิตที่ต้องเข้ามามีผลรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะหลานของเขาที่ไม่มีส่วนรู้เห็นและไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรได้เลย

         “มิ้นยังไม่ได้บอกคุณเปรมค่ะ เพราะถ้าเขารู้ว่ากำลังจะมีลูก มิ้นกลัวว่าเขาจะยอมยกเลิกงานแต่งงานเพียงเพราะต้องการรับผิดชอบและสุดท้ายในเมื่อมันไม่ใช่ความรักเราก็ต้องเลิกกันถึงตอนแรกมิ้นตั้งใจว่าจะยอมยกลูกให้คุณเปรม คุณท่านเข้าใจมิ้นนะคะเมื่อวันนี้มิ้นได้เป็นแม่มิ้นไม่พร้อมจะยกลูกให้ใครโดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าคุณเปรมกำลังจะแต่งงาน”

         ธานินทร์เดินมาลูบผมสาวน้อยที่เขาเห็นเธอมาตั้งแต่ยังเล็กด้วยความเข้าใจและเป็นห่วงนับจากนี้ไปเขาจะเป็นคนวางแผนทั้งหมดจะไม่ให้ภรรยามามีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว

 ธานินทร์ต้องการให้ลูกชายได้ถามหัวใจตัวเองอีกสักครั้งว่าความจริงแล้วเขารักคนรักเก่าหรือรักมินตรากันแน่เพราะเท่าที่ผ่านมาคนเป็นพ่อสังเกตท่าทางของลูกชายเขาดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับมินตรา แต่ทำไมเปรมธวัชกลับเลือกไปแต่งงานกับผู้หญิงที่เคยทำร้ายหัวใจ

         “เธอกับยุพินทำตามที่ฉันบอกและถ้าทุกอย่างมันชัดเจนมากขึ้นฉันยินดีให้เธอสองคนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ส่วนหลานของฉันถ้าเธอยินดีที่จะเลี้ยงด้วยตัวเองฉันก็พร้อมจะดูแลค่าใช้จ่ายหยิบยื่นทุกอย่างให้หลานและปู่กับย่ายังไงก็ยังเป็นปู่กับย่าที่รักหลานเช่นเดิม”

         มินตราก้มกราบลงไปที่เท้าของผู้มีพระคุณเธอเห็นด้วยกับความคิดของธานินทร์ เธอต้องไปจากที่นี่ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่และเมื่อไหร่ที่เธอหายไปบางครั้งเปรมธวัชอาจจะรู้ใจตัวเองมากขึ้นแต่ถ้าเขารู้แน่ชัดแล้วว่าเขาเลือกที่จะรักรินรดาเธอก็จะได้จากไปอย่างไม่มีข้อสงสัยอะไรในหัวใจให้ต้องเจ็บช้ำอีก