สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น

สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
โดย:   วริษา  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
59บท
236views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

ความไว้ใจนำพามาสู่ความหายนะ! การกลับมาครั้งนี้นางจะทวงคืนความยุติธรรมหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้นางต้องพบชะตากรรมที่โหดร้าย แม้แต่ผู้เป็นสามีนางก็ไม่ยกเว้น "สวี่หยาง"สตรีที่ขึ้นชื่อเรื่องความดุร้ายที่ฆ่าได้แม้กระทั่งสาวใช้ที่จงรักภักดีเพียงเพราะทำน้ำแกงหกมาสู่การวางยาสตรีอีกนางที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวของตนเพียงเพราะความอิจฉาริษยาที่สามีของตนรับนางเข้ามาเป็นอนุในเรือนทำให้นางได้รับบทลงโทษ แต่ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมิใช่ความผิดของนางรวมทั้งเรื่องสาวใช้ที่จงรักภักดีที่ต้องตายด้วยเช่นกัน! แต่นางยังไม่ทันได้ปริปากแม้จะโต้แย้งความผิดครั้งนี้ก็ถูกเสิ่นเกาหลานผู้เป็นสามีจับตัวไปคุมขังทำร้ายร่างกายเพื่อให้นางยอมรับผิดจนกระทั่งมีผู้มาช่วยชีวิตของนางเอาไว้ได้! สวี่หยางเจ็บใจเคียดแค้นนางจะไม่ยอมให้ตนเองต้องตกเป็นผู้ถูกกล่าวหา นางจะหวนกลับไปสืบหาคนที่ใส่ร้ายนางและปกป้องเจี่ยฟางน้องสาวที่ถูกปองร้ายในยามนี้….

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทที่ 1 ถูกใส่ร้าย

บทที่ 1 ถูกใส่ร้ายแสงตะเกียงในคุกริบหรี่ ห้องขังคับแคบอากาศชื้นเหม็นอับ กำแพงมีความหนาถึงสามฉื่อสกัดกั้นสายลมตามทางเดินเอาไว้ด้านนอกบรรยากาศเหน็บหนาว่าสลดหดหู่ร่างสตรีนางหนึ่งนอนขดอยู่บนกองหญ้าชื้นอย่างไร้สติร่างกายเต็มไปด้วยรอยพกช้ำจากการโบยตีถูกสั่งให้นำตัวมาคุมขังเพื่อรอกล่าวโทษในรุ่งสางของอีกวันแสงเทียนส่องสว่างเห็นเงาของร่างใหญ่ที่บึกบึนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาด้วยความเงียบและเบาฝีเท้าที่สุดก่อนจะอุ้มช้อนร่างบางลักลอบพานางออกไปจากคุกในยามที่ทุกคนต่างพากันหลับไหลจิ๊บ จิ๊บ!!! เสียงนกน้อยร้องเพลงขับขานส่งกันไปมาร่างบางบิดกายเมื่อได้ยินเสียงรบเร้า ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือกวาดสายตามองไปดันด้านบนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ด้าน นัยน์ตาคู่งามเบิกโพลงโตก่อนสติเลือนรางนางนอนอยู่ในที่มืดสนิทแถมยังเหม็นอับ ร่างบางรีบยันกายลุกขึ้นมองดูรอบ ๆ อย่างสำรวจนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน!ทันใดนั้นเองประตูห้องถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก นางปรายสายตาไปมองผู้มาเยือนดวงตาเบิกโพลงโตมากกว่าเดิม คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย"ท่านฟื้นแล้วสินะ ข้าคิดว่าข้าจะมาช่วยท่านไม่ทันเสียแล้ว " สีหน้าของเขาบ่งบอกความเป็นห่วงออ...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
59
บทที่ 1 ถูกใส่ร้าย
บทที่ 1 ถูกใส่ร้ายแสงตะเกียงในคุกริบหรี่ ห้องขังคับแคบอากาศชื้นเหม็นอับ กำแพงมีความหนาถึงสามฉื่อสกัดกั้นสายลมตามทางเดินเอาไว้ด้านนอกบรรยากาศเหน็บหนาว่าสลดหดหู่ร่างสตรีนางหนึ่งนอนขดอยู่บนกองหญ้าชื้นอย่างไร้สติร่างกายเต็มไปด้วยรอยพกช้ำจากการโบยตีถูกสั่งให้นำตัวมาคุมขังเพื่อรอกล่าวโทษในรุ่งสางของอีกวันแสงเทียนส่องสว่างเห็นเงาของร่างใหญ่ที่บึกบึนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาด้วยความเงียบและเบาฝีเท้าที่สุดก่อนจะอุ้มช้อนร่างบางลักลอบพานางออกไปจากคุกในยามที่ทุกคนต่างพากันหลับไหลจิ๊บ จิ๊บ!!! เสียงนกน้อยร้องเพลงขับขานส่งกันไปมาร่างบางบิดกายเมื่อได้ยินเสียงรบเร้า ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือกวาดสายตามองไปดันด้านบนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ด้าน นัยน์ตาคู่งามเบิกโพลงโตก่อนสติเลือนรางนางนอนอยู่ในที่มืดสนิทแถมยังเหม็นอับ ร่างบางรีบยันกายลุกขึ้นมองดูรอบ ๆ อย่างสำรวจนางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน!ทันใดนั้นเองประตูห้องถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก นางปรายสายตาไปมองผู้มาเยือนดวงตาเบิกโพลงโตมากกว่าเดิม คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย"ท่านฟื้นแล้วสินะ ข้าคิดว่าข้าจะมาช่วยท่านไม่ทันเสียแล้ว " สีหน้าของเขาบ่งบอกความเป็นห่วงออ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2 ขอความร่วมมือ
บทที่ 2 ขอความร่วมมือยามสนธยามาเยือนท้องฟ้าก็เริ่มมืดทั่วทั้งเมืองปกคลุมด้วยหมอกสีขาวสตรีงามพิลาสล้ำคิ้วใบหลิวดวงตาสวยเป็นประกายลึกล้ำยากจะหยั่งรู้ใบหน้าเคร่งขรึมดวงตาคู่งามเรียบนิ่งดุจสายน้ำยาวเดินล้วนงามสง่ายากจะละสายตาของผู้ที่ยืนอยู่ต่อหน้า"ร่างกายของท่านยังไม่หายดีออกมาตากน้ำค้างเช่นนี้อาจจะแย่เอาได้ "ชายผู้นั้นเป็นเจ้าของสันกรามคมชัดคิ้วองอาจผึ่งผายดวงตาทั้งสองหยักโค้งเล็กน้อยสง่างามทรงภูมิเอ่ยถามสตรีที่กำลังย่างกรายเข้ามาใกล้ตน"คุณชายท่านทำเช่นนี้ทำไมกัน" เมฆหมอกแห่งความสงสัยเข้าปกคลุมนางหยุดเท้าเงยหน้าจ้องมองพลางเอ่ยถาม"สิ่งที่ข้าช่วยท่านเพราะข้ามิเห็นด้วยกับโทษที่ท่านจะได้รับท่านพี่เสิ่นเกาหลานนั้นทำเกินกว่าเหตุเพราะความโมโหจึงไม่หยั่งคิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน ไม่มีหลักฐานว่าท่านเป็นคนลงมือแต่กลับกล่าวโทษ ข้าจึงมิอาจจะรับได้ครั้นข้าจะประท้วงก็ยากจะต่อกรกับท่านพี่ที่มีอารมณ์ปะทุร้อนเช่นนั้น " ดวงตาคู่งามจ้องมองเขาเผยสีหน้าซับซ้อนยากจะอ่านความ"การช่วยข้าออกมาจากการคุมขังเช่นนี้อาจจะทำให้ท่านเดือดร้อนเอาได้ท่านไม่เกรงกลัวอย่างนั้นหรือ? ""ท่านจะให้ข้าทนเห็นท่านไม่ได้รับความยุติ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 เคยชิน
บทที่ 3 เคยชิน"เอาตัวนางไปลงโทษตามคำสั่งของข้า ทำจนกว่านางจะยอมรับหากนางสลบนำน้ำเย็นสาดใส่หน้าให้นางฟื้นเค้นถามให้จงได้" สิ้นเสียงของสวี่หยางความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านจากปลายเท้าถึงหนังศีรษะของผู้กำลังถูกลงโทษ"ขอรับคุณหนูใหญ่"บ่าวรับใช้น้อมรับคำสั่งผู้เป็นนายพาตัวสาวใช้ไปลงโทษตามคำสั่ง สาวใช้คุกเข่าลงหัวโขกพื้นสะอึกสะอื้นแต่ทว่าสวี่หยางกลับไม่แยแสเดินเชิดหน้าออกไปจากที่ตรงนั้นมีเพียงเจี่ยฟางที่ต้องมองสาวใช้ด้วยความสงสารก่อนจะเดินตามหลังสวี่หยางออกไป"พี่หยางหากเรื่องนี้แพร่ออกไปนอกเรือนจะไม่เกิดผลดีต่อท่านนะเจ้าคะ โปรดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนอีกรอบ"ชื่อเสียงฉาวโฉ่ขจรขจายไปไกลของสวี่หยางนั้นยากที่จะทำให้ชื่อเสียงกลับมาดีได้นางไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าผู้อื่นจะมองนางเช่นไร"เหตุใดต้องเกรงกลัวเจ้าก็รู้ว่าข้าถูกชาวบ้านหรือแม้แต่สาวใช้ในเรือนตนขนานนามว่าเช่นไร""แต่ว่า...หากเรื่องนี้ถึงหูของสกุลเสิ่นจะดีต่อท่านพี่หรือเจ้าคะ" ใบหน้าของเจี่ยฟางสลดลงเล็กน้อยเป็นกังวลแทนผู้เป็นพี่"เจ้าไม่ต้องมาใส่ใจ ข้ามิได้แต่งเข้าสกุลเสิ่นด้วยความรักที่ข้าทำทั้งหมดเพราะเป็นประสงค์ของทั้งสองตระกูล ว่าแต่เจ้ามาหาข้ามีเร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 ถูกปิดปาก
บทที่ 4 ถูกปิดปากเมื่อมาถึงเรือนบ่าวรับใช้ที่ให้ลงโทษจี๋เสียงวิ่งหน้าตั้งมาแจ้งสวี่หยางด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก นางคิดว่าจี๋เสียงยอมปริปากบอกแต่ทว่าสิ่งที่นางได้ยินจากปากของบ่าวกลับทำให้นางตกใจเพียงครู่"คุณหนูใหญ่ยามนี้จี๋เสียงสิ้นลมแล้วขอรับ""เกิดอันใดขึ้นข้าบอกให้เจ้าทำโทษนางมิได้ให้ฆ่านางทิ้งเสียหน่อยเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือของผู้ใด" สวี่หยางแผดเสียงสูงกราดเกรี้ยวประหนึ่งโดนสายฟ้าฟาดผ่านร่าง ไม่รู้แม้กระทั่งผู้ปองร้ายแถมยังต้องเสียสาวใช้อีกด้วย"คุณหนูข้ามิได้ลงมือฆ่านางขอรับ ข้าพยายามเค้นถามนางเอาแต่บอกว่านางไม่ได้ทำ นางจงรักภักดีต่อคุณหนูมาตลอด ข้าปวดหนักออกไปเพียงครู่กลับมาเห็นนางนอนน้ำลายฟูมปากตาเหลือกขึ้นบนแล้วขอรับ"สวี่หยางไม่อยากจะเชื่อคำพูดของบ่าวรีบวิ่งไปดูจี๋เสียงที่ลานลงโทษ ครั้นมาถึงเห็นสภาพนางนอนแน่นิ่งน้ำลายฟูมปากอย่างที่บ่าวแจ้งแต่ทว่าการตายของนางยิ่งทำให้สวี่หยางขับข้องใจมากกว่าเดิม การตายเช่นนี้ราวกับว่านางถูกวางยาให้นางดื่มยาพิษเพื่อปิดปาก"เจ้าจงค้นให้ทั่วเรือนทั้งเรือนของสาวใช้ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดจงค้นให้ทั่ว การตายของจี๋เสียงมิใช่การตายธรรมดานางโ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 คุณชายรองเสิ่นจิ้น
บทที่ 5 คุณชายรองเสิ่นจิ้นสวี่หยางลุกขึ้นเดินเพื่อสำรวจตู้เตียงโต๊ะที่ทำด้วยไม้สนอย่างดียังมีแจกันลายเมฆมงคลสองใบและของประดับตกแต่งหรูหราหากไม่รกหูรกตาจนเกินไปเขาคงไม่ปล่อยให้นางต้องนอนเพียงลำพังตั้งแต่ค่ำคืนแรกที่แต่งเข้ามาหรอกกระมั่ง!เพียงชั่วอึดใจที่สวี่หยางคิดเช่นนั้น นางมองไปยังสุรามงคลที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะก่อนจะละสายตาพลางถอนหายใจเดินกลับไปที่เตียงนอนครั้นประตูถูกเปิดเข้ามาสวี่หยางรีบใช้มือดึงผ้าคุมหัวลงมาปิดไว้และนั่งแน่นิ่งรอสามีของตนมาเปิดหัวใจของนางเริ่มเต้นระรัว ถึงนางจะเป็นสตรีที่ดุร้ายแต่ทว่าเรื่องเช่นนี้นางเองก็ยังคงอ่อนหัดเช่นกันแต่ทว่านางนั่งอยู่สักครู่กลับไม่มีเสียงใดเอ่ยออกมาจากปากของเขา มีเพียงเสียงฝีเท้าที่กำลังย่างเข้ามาใกล้ ๆ ใช้ไม้ที่วางอยู่เปิดผ้าคุมออกเผยให้นางได้เห็นใบหน้าของเสิ่นเกาหลาน ดวงตาลุ่มลึกใบหน้าคมคิ้วกระบี่ท่าทางสุขุมราวกับบัณฑิต ดวงตาดำขลับเว้าลึกมีความไม่แยแสต่อโลกเจืออยู่ในนั้น แต่ทว่ากลับทำให้หัวใจของสวี่หยางสั่นไหว"บุปผาในน้ำ จันทราในกระจก ช่างเป็นเช่นดั่งที่เขากล่าวเล่าลือ ข้ามาที่เรือนนี้เพราะไม่ได้ต้องการร่วมหลับนอนกับเจ้า ข้าขอเอ่ยกับเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 ไปมาหาสู่
บทที่ 6 ไปมาหาสู่หลังจากวันนั้นที่เสิ่นจิ้นมาเยี่ยมเยือน เขาก็มาบ่อยครั้งพอทำให้สวี่หยางคลายเหงาลงได้บ้าง เพราะตั้งแต่คืนแรกที่เข้าหอเสิ่นเกาหลานมิเคยมาหานางอีกเลย นางพบเขาเพียงแค่กินอาหารเช้าร่วมกันราวกับทำเป็นหน้าที่ที่นางต้องทำในทุกวัน สาวใช้ในเรือนก็มีแต่คนกลัวไม่กล้าเข้าใกล้ ความโดดเดี่ยวท่ามกลางหัวใจของสวี่หยางราวกับถูกหิมะปกคลุม"พี่สะใภ้วันนี้ข้าได้ปลามาจากตลาดหวนคิดถึงท่าน เย็นนี้ข้ามาฝากท้องที่นี่ได้หรือไม่ขอรับ?" เสิ่นจิ้นร่าเริงมักสร้างเสียงหัวเราะให้แก่สวี่หยางเมื่อพบเสมอ"เหตุใดจะไม่ได้กันเจ้าคะ นำปลามานี่เถิดข้าจะให้สาวใช้ไปจัดการยามนี้ตะวันคล้อยต่ำลงไม่นานท่านพี่คงจะกลับมา " ดวงตาปรากฎรอยยิ้มส่งผ่านใบหน้ายื่นมือรับปลาจากเสิ่นจิ้นแต่แล้วจู่ ๆ นางต้องชะงักมือหยุดนิ่งรอยยิ้มเจือจางลงเมื่อถูกเสิ่นจิ้นเอ่ยถาม"ข้าขอละลาบละล้วงได้หรือไม่ขอรับ? แม้ว่าจะดูว่าข้าไร้มารยาทก็ตาม เสมือนท่านทั้งสองไม่มีความสุขเลยที่อยู่ด้วยกัน""ไม่เลยเจ้าค่ะ ข้ากับคุณชายเสิ่นเกาหลานรักกันดี นำปลามาให้ข้าก่อนสิเจ้าคะข้าจะนำไปให้สาวใช้ที่โรงครัว" สวี่หยางครุ่นคิดเพียงครู่รีบตอบกลับโดยเร็วไม่ใช่เพีย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 เจี่ยฟางมาเยือน
บทที่ 7 เจี่ยฟางมาเยือนวันถัดมาเจี่ยฟางอยู่ที่เรือนตระกูลสวี่ตั้งแต่ท่านพี่แต่งออกเรือนภายในเรือนเงียบงัน ไร้เสียงตวาดต่อว่าสาวใช้อย่างเคยชิน แต่ทว่าสาวใช้กลับชอบที่เรือนเงียบสงบไร้คุณหนูที่เอาแต่ใจตนเองทำให้ทุกคนมีความสุขมากขึ้น“เฮ้อ! ตั้งแต่พี่หยางออกเรือนไปที่นี่ช่างเงียบเหงาจัง ข้าไปพี่หยางสักนิดดีมั้ยนะหากรอพี่หยางมาหาคงไม่มีเวลาแน่นอน ซื่อจินข้าจะเดินทางไปเยี่ยมพี่หยาง” เจี่ยฟางลุกขึ้นยืนหันไปบอกแก่สาวใช้ในสิ่งที่นางต้องการ“จะไปหาคุณหนูใหญ่หรือเจ้าคะ? เช่นนั้นข้าจะให้บ่าวเตรียมเกี้ยวให้นะเจ้าคะ” ซื่อจินสาวใช้ข้างกายของเจี่ยฟางแจ้งต่อคุณหนูก่อนจะก้มโค้งลงก่อนจะเดินออกจากห้องไปบอกให้บ่าวเตรียมเกี้ยวเพื่อออกเดินทางไปที่เรือนของเสิ่นเกาหลาน ดวงตาของเจี่ยฟางเป็นประกายก่อนจะย่างกรายออกจากห้องของตนเพื่อไปเยี่ยมสวี่หยางเรือนเสิ่นเกาหลานฝั่งด้านสวี่หยางตั้งแต่เมื่อวานที่นางเดินหนีเสิ่นเกาหลาน เขามิได้ยื้อนางไว้แต่อย่างไร เช้าวันนี้เขาเองก็มิได้ร่วมกินอาหารกับนางด้วยซ้ำสาวใช้ได้เอ่ยบอกว่าเช้าวันนี้คุณชายออกไปด้านนอกตั้งแต่เช้าตรู่ทำให้อาหารมื้อนี้สวี่หยางกินอย่างเอร็ดอร่อยกว่าทุกวัน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 สายตาปกปิดไม่มิด
บทที่ 8 สายตาปกปิดไม่มิด"ฮูหยินพวกข้าผิดไปแล้วเจ้าค่ะโปรดเมตตาพวกข้าด้วย "สวี่หยางเงยหน้าขึ้นปรายสายตาไปมองสาวใช้พลางแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย หากพวกนางคิดว่านางเป็นเช่นนั้นก็ดีเช่นกันจะได้ไม่มีใครกล้าจะที่ัขัดคำสั่ง"เช่นนั้นเจ้าเตรียมน้ำชาพร้อมขนมหวานตามข้ามาที่ห้องโถง" สวี่หยางชี้นิ้วไปยังคนที่เอ่ยเรื่องนางเมื่อครู่ สาวใช้ทรุดตัวลงอย่างอ่อนแรงนางหวาดกลัวสวี่หยางเหลือเกินแต่ก็มิกล้าขัดคำสั่ง"เจ้าค่ะ ฮูหยิน" สาวใช้เอ่ยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนจะรีบลุกเตรียมน้ำชาหากชักช้าเกรงว่าจะถูกลงโทษได้ สาวใช้ที่อยู่ในโรงครัวพากันก้มหน้ามิกล้าจะสบตาผู้เป็นนายจนสวี่หยางรำคาญหูลำคาญตาตวาดไล่พวกนางไปทำหน้าที่ของตน"พวกเจ้าไม่มีอะไรทำกันหรืออย่างไร? ไปทำงานของพวกเจ้าสะสิหากข้าพบว่าในเรือนไม่สะอาดตรงใดข้าจะจับพวกเจ้ามาเฆี่ยนให้หลังลาย""เจ้าค่ะ ฮูหยินพวกข้าจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"สาวใช้พากันแยกย้ายไปทำงานของตนเองอย่างเร่งรีบ สวี่หยางหันไปมองสาวใช้ที่นางให้ไปจัดเตรียมน้ำชา เมื่่อเห็นนางจัดเสร็จแล้วจึงเดินนำหน้ามายังห้องโถงวันนี้เหล่าแมลงพากันบินว่อนเต็มท้องฟ้าช่างเป็นวันที่อากาศดียิ่งนัก เมื่อแต่นางเดิน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 ขอเจี่ยฟาง
บทที่ 9 ขอเจี่ยฟาง"ฮูหยินเจ้าใจกว้างกว่าข้าคิดไว้มาก หากเจ้าเอ่ยมาเช่นนี้ข้าจะจัดการสู่ขอสวี่เจี่ยฟางมาเป็นอนุทันที คืนนี้พระจันทร์ช่างงดงามจริง ๆ สวรรค์เมตตาข้าแล้ว"ความรู้สึกหลากหลายซับซ้อนไร้ถ้อยคำกระทันหัน มองบุรุษที่เดินจากไปชีวิตของนางต่อจากนี้คงไม่อาจฝืนชะตาฟ้า พาร่างตนเดินเข้าไปในห้องนั่งลงบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง รู้สึกอยากร่ำไห้แต่น้ำตากลับคั่งค้างอยู่ในอกไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร่ำไห้รุ่งสางวันต่อมาสวี่หยางอึกครึ้มด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวไม่คิดเลยว่าเสิ่นเกาหลานจะทำอย่างที่เอ่ยมาเมื่อคืนจริง ๆ เขาเดินทางไปหาท่านพ่อของสวี่หยางตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อทำการสู่ขอสวี่เจี่ยฟางมาเป็นอนุตน สวี่หยางเฝ้าภาวนาไม่ให้เจี่ยฟางรับ แต่นางจะทำเช่นใดได้เมื่อเห็นสีหน้าแววตาของเจี่ยฟางเมื่อวานยากที่จะเดาออก"เอ่อ...ฮูหยินเจ้าคะหม้อแกงน้ำเดือดจนล้นออกมาแล้วเจ้าค่ะ " หลีลี่จื่อที่ทำงานในโรงครัวแปลกใจที่เห็นฮูหยินเข้าครัวตั้งแต่เช้าตรู่แถมวันนี้ใบหน้าของฮูหยินเศร้าหมองคล้ายเก็บงำเรื่องอันใดอยู่ในใจ นางคอยลอบมองอยู่บ่อย ๆ จนเห็นน้ำแกงที่ฮูหยินตั้งใจทำเริ่มเดือดแต่ทว่าฮูหยินกลับยืมมองด้วยความเหม่อลอยจนน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10 เอ็นดูพี่หยางด้วยเจ้าค่ะ
บทที่ 10 เอ็นดูพี่หยางด้วยเจ้าค่ะพิธีแต่งอนุก็มาถึง วันนั้นที่เสิ่นเกาหลานเดินทางไปสู่ขอเจี่ยฟางแม้ใต้เท้าสวี่จะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่แต่เมื่อถามเจี่ยฟางให้นางตัดสินใจเอาเอง นางพึงพอใจที่จะเข้าไปเป็นอนุของเสิ่นเกาหลานงานพิธีในวันนี้จึงถูกจัดขึ้นไม่น้อยหน้างานของสวี่หยางเลยแม้แต่น้อยแถมใบหน้าของเสิ่นเกาหลานเต็มไปด้วยรอยยิ้มแตกต่างจากยามที่แต่งสวี่หยางเข้ามาซะเหลือเกินสวี่หยางฝืนยิ้มหน้าชื่นอกตรมรับจอกน้ำชาที่เจี่ยฟางนำมาคารวะตนที่เป็นฮูหยินใหญ่ผ่านสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา"ต่อจากนี้ข้าฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าคะฮูหยิน""แม้ว่าเจ้าจะมาเป็นอนุของเสิ่นเกาหลานแต่อย่างไรเจ้าก็เป็นน้องสาวของข้า ข้าน้อมรับเจ้าด้วยใจจริงของข้าต่อจากนี้ขอให้เจ้ามีความสุขที่สุดและจะไม่มีผู้ใดมาทำร้ายเจ้าได้" สวี่หยางยื่นมือรับจอกน้ำชาประคองดื่มรวดเดียวหมดจอกก่อนจะยื่นกลับคืนไปให้นางเป็นอย่างที่นางคาดคิดสาวใช้ในเรือนต่างพากันซุบซิบนินทากันให้แซ่ดเรื่องที่สวี่หยางใจใหญ่ยอมรับให้น้องสาวตนเองมาใช้สามีผู้เดียวกัน แต่นางมิได้สนใจ หลังจากวันนั้นเสิ่นเกาหลานไม่เคยย่างกรายมาหาสวี่หยางเลยด้วยซ้ำหลีลี่จื่อแอบมองยามเดิน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status