เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่14 ข่าวลือ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่15 ยกขันหมากมาขอ
"....."พันแสงนั่งกุมขมับอยู่พักใหญ่แล้วจึงให้คำตอบที่ทำให้เมืองรามค่อนข้างพึงพอใจอยู่ไม่น้อยเรือนศังกร18.00 น."พ่อเลี้ยงเรียกแก้วมาคุยมีอะไรเหรอจ้ะ"คำแก้วรีบมาพบเมืองรามเมื่อถูกเรียกหาในช่วงเย็นของวัน"เรื่องข่าวลือพอจะรู้บ้างรึเปล่า""แก้วรู้จะแต่แก้วไม่ได้ใส่ใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง"เมื่อถูกถามถึงเรื่องนี้คำแก้วถึงกับหน้าถอดสีในทันทีเธอรู้มาบ้างแล้วแค่ไม่อยากพูดเท่านั้นและไม่คิดว่าเรื่องจะถึงหูเมืองรามด้วย"แต่สิ่งที่คนอื่นเห็นมันก็ยากที่จะเชื่อ"เมืองรามจ้องคนตรงหน้าเขม็ง"พ่อเลี้ยงเชื่อแก้วไหมจ้ะ"คำแก้วไม่สนคำใครขอแค่คนที่เธอเคารพเชื่อใจเธอก็พอ"ฉันน่ะเชื่อ...แต่ยังไงฉันก็เหมือนเป็นพ่อของเอ็งก็ต้องปกป้องชื่อเสียงของเอ็งให้ดีที่สุด""หมายความว่ายังไงจ้ะ""วันที่9เดือน9ไอ้แสงมันจะยกขันหมากมาขอเอ็งเตรียมตัวเอาไว้""หา..ก..แก้ว..""คำแก้ว.."คำแก้วถึงกับตัวชาวาบกำลังจะเอ่ยคำปฏิเสธก็ถูกฟองจีนทร์ห้ามเอาไว้เสียก่อน"ที่ฉันจะบอกเอ็งก็มีแค่นี้"เมืองรามบอกสิ่งที่ต้องบอกให้คำแก้วได้รับรู้เมื่อเจ้าตัวรับรู้แล้วก็หมดหน้าที่ของเขาจึงเดินกลับไปที่กระท่อมริมธารทันทีด้วยสีหน้าที่ค่อนข้าง
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่16 ฤทธิ์น้ำเมา
"..อยู่เฉยๆ..""อร้ายยย...ปล่อยยย.."เมืองรามวางไหน้ำเมาของเขาลงพร้อมกดร่างบางแล้วขึ้นคร่อมเธออย่างเอาแต่ใจเขายกยิ้มเล็กน้อยมองหน้าจิ้มลิ้มด้วยสายตาหยาดเยิ้มไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เขาจึงคิดถึงแต่กลิ่นกายของเธอด้วยความที่ไม่ค่อยจะมีสติเท่าไรจึงเลือกที่จะทำอะไรตามอำเภอใจโดยที่ไม่ฟังคนต่อต้านเช่นเดิม"หื้อ..อื้มม..ฮือๆๆ..หยุดทำบ้าๆกับฉันสักที..ฮือๆๆ"เพี๊ยะ..ปั้กๆๆ..ตุ้บ..นรีนาถทั้งตบทั้งข่วนไม่ยอมหยุดมือกับคนที่กระทำย่ำยีร่างกายของเธอแต่ดูเหมือนคนที่กำลังเมาผิวเนื้อด้านชาไม่มีร้องโอดโอยเลยสักแอะแต่ดันเพิ่มพูนทวีความรุนแรงกับกิจกรรมสวาทที่ทำอยู่แทนจนทำให้หญิงสาวนั้นหมดแรงจะต้านและหยุดมือไปเอง"......""ฮื่อๆๆๆๆ..อือ...ฉันเจ็บ.."กิจกรรมสวาทที่เมืองรามได้กระทำกับนรีนาถเนิ่นนานเสียจนสาวเจ้าตัวอ่อนปวกเปียกตาจะหลับไม่หลับแหล่น้ำตาที่ไหลเป็นสายธารเปียกเลอะเทอะใบหน้าสวยและไรผมรามไปถึงฟูกนอนเป็นวงกว้างแต่มีหรือคนป่าเถื่อนจะสนใจเพราะเอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นหลักในขณะที่ไม่ได้สติแบบนี้วันต่อมา"......."นรีนาถตื่นมานั่งกอดเข่าร้องให้กระซิกเบาๆคนเดียวตั้งแต่หัวรุ่งไม่อยากเหลือบสายตามองร่างกายตัวเองแม้แ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่17 จำใส่หัวเอาไว้
วันทั้งวันนรีนาถแทบจะนึกถึงแต่คำพูดของคำแก้วเธอหวังลึกๆว่าอยากให้เป็นดังเช่นคำของคำแก้วในเร็ววันนี้เช่นกัน"เหนื่อยไหมพี่""ไม่เหนื่อยจะทอง"นรีนาถหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของทองดีทักขึ้น"เดี๋ยวฉันต้อนควายเสร็จแล้วจะไปส่งที่กระท่อม""ขอบใจจะ""พี่สาว..ลูกวัวหายไปไหนเห็นรึเปล่า"ทองดีต้อนความยเข้าคอกจนหมดมาถึงวัวเขานับดูก็แปลกใจเล็กน้อยว่าลูกวัวหายไปไหนตัวนึงจึงถามหากับนรีนาถ"อะไรนะ...เมื่อกี้พี่ไม่ทันมองด้วยสิ"นรีนาถถึงกับหน้าเจื่อนลงทันที"มีอะไรกัน""....."ทองดีถึงขั้นหน้าเสียกว่านรีนาถหลายเท่าเมื่อเห็นเมืองรามเดินเข้ามาในขณะที่ยังมีปัญหาอยู่ในตอนนี้หวังว่าพ่อเลี้ยงนั้นจะไม่เอ็ดนรีนาถขึ้นมาอีก"คือ..ฉันทำลูกวัวหาย"นรีนาถมองหน้าทองดีเล็กน้อยทั้งยอมรับกับเมืองรามตรงๆว่าเธอทำลูกวัวหาย"นี่แค่ให้นั่งเฝ้ายังมีปัญหาคนอย่างเธอมันมีประโยชน์อะไรบ้างห้ะ"เมืองรามเท้าเอวต่อว่านรีนาถเสียงแข็งจนเธอสะดุ้งตกใจทำให้ทองดีรีบเอ่ยว่าจะแก้ปัญหานี้เองเพราะมันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรมากมายแค่วัวหายก็ไปตามกลับมาก็เท่านั้น"ลูกวัวมันก็ซนเป็นธรรมดาเดี๋ยวฉันต้อนพวกมันเข้าคอกเสร็จเดี๋ยวจะตามกลับมาเอ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่18 หน้าที่เมีย
"ยิ้มแย้มหน่อยสิแก้ว"ทางด้านคำแก้ววันนี้เธอดูผุดผ่องเป็นพิเศษเพราะถูกขัดศรีฉวีวรรณโดยฟองจันทร์หญิงสาวเกล้าผมใส่ชุดแต่งงานแบบล้านนาเป็นชุดที่เมืองราหาซื้อมาให้แม้ภายนอกจะดูงดงามเพียงใดแต่จิตใจของเธอตอนนี้ช่างห่อเหี่ยวเสียเหลือเกิน"แม่จันทร์จ้ะ..คือแก้ว"คำแก้วส่ายหัวเบาๆเมื่อถึงเวลาจริงๆเธอกลับทำใจไม่ได้เสียอย่างนั้น"เห็นแก่หน้าพ่อเลี้ยงท่องเอาไว้""จะ"ฟองจันทร์รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของคำแก้วเธอเองก็ได้แต่ขอให้งานวันนี้มันผ่านพ้นไปด้วยดี"มึงดูหน้าเจ้าบ่าวเจ้าสาวดิวะ"ในขณะที่ตอนนี้หมอทำขสัญของหมู่บ้านกำลังทำขวัญให้กับบ่าวสาวอยู่ทองดีจำต้องหันมาคุยกับทศพลที่ดูสีหน้าบ่าวสาวไม่ได้มีความสุขเอาเสียเลย"กูผะอืดผะอมแทนหมอทำขวัญเลยว่ะ"ทศพลเองก็ได้แต่ส่ายหัวเบาๆ"เงียบหน่อยพวกมึง""ครับ.. พ่อเลี้ยง"เมืองรามรับรู้ถึงเหตุการณ์ทั้งหมดเพราะเขาก็เห็นอยู่ตรงหน้าแต่ก็พยายามเฉยไว้และปรามคนสนิทที่ยั่งซุบซิบกันไม่ดูเวลา"ขอให้อยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุขนะ...ฝากดูแลคำแก้วแทนกูด้วย"หลังจากทำขวัญเสร็จตอนนี้ก็ได้เวลาผู้ข้อไม้ข้อมือเมืองรามในฐานะที่เปรียบเสมือนพ่อของเจ้าสาวก็เดินเข้ามารดน้ำสังข์ผูกข้อ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่19 ไฟไหม้กระท่อม
สามวันต่อมา09.00 น.ไร่วัฒนพรรณ"ดูแลคำแก้วให้ดีล่ะ""อืม.."วันนี้ก็ครบสามวันแล้วที่พันแสงนอนที่เรือนศังกรตามพิธีวันนี้ก็ได้ฤกษ์ย้ายมาที่เรือนของพันแสงเองเสียทีเมืองรามและฟองจันทร์เลนมาส่งคำแก้วทั้งเอ่ยปากให้พันแสงดูแลคำแก้วให้ดีเหมือนที่เขาได้ดูแลมา"ดูแลงานบ้านงานเรือนอย่าให้ขาดตกบกพร่องนะแก้ว""จะแม่จันทร์"ฟองจันทร์ลูบหัวคำแก้วเบาๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเมืองราม"นี่ห้องนอน..ส่วนนั่นเดินออกไปหน่อยก็ครัวตอนเช้ากับเย็นๆสำอางมันจะเข้ามาทำครัวเอ็งอยากกินอะไรก็บอกมันแล้วกัน""จะพ่อเลี้ยง""ฉันจะออกไปดูไร่..เอ็งจะทำอะไรก็เรื่องของเอ็ง"หลังจากเมืองรามและฟองจันทร์กลับไปกันแล้วพันแสงก็พาคำแก้วเอาของมาเก็บที่ห้องนอนและพาเดินรอบบ้านก่อนที่จะออกไปดูไร่ของเขาต่อและปล่อยหญิงสาวให้อยู่คนเดียว"....."คำแก้วนั่งถอนหายใจเบาๆอยู่ในบ้านเธอดูท่าแล้วคงจะเหงากว่าอยู่ที่ไร่ศังกรอยู่มากแต่ก็พยายามทำตัวให้ชินกับมันให้เร็วที่สุด16.00 น.กระท่อมริมธารหลังจากวันนั้นเมืองรามก็ล่ามไม่ให้หญิงออกไปไหนอีกเลยและเขาก็กระทำย่ำยีเธอทุกวันจนเธอไม่มองว่าตัวเองมีค่าอีกต่อไป"ฮึกๆ..ฮือ..พี่สิงคุณพ่อหญิงไม่อยากอยู่ต
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่20 เป็นเมียต้องดูแลผัว
"คนที่มันทำกับฉันก่อนจะต้องถูกกระทำคืนหลายเท่า""นายทรมานฉันสารพัดยังไม่พอใจอีกหรือไง""ไม่...จนกว่าพ่อเธอจะทุรนทุรายตรงหน้าฉัน""แล้วถ้าพ่อฉันกลับมาพร้อมเมียนายล่ะ""ฉันรอวันนั้นอยู่วันที่ฉันจะได้เห็นหน้าคนทรยศมันทรมานด้วยน้ำมือของฉัน""เฮ้อ...นายทำแบบนี้ชีวิตนายจะมีความสุขหรือไง""เรื่องของฉันเธอชักจะพูดมากเกินไปแล้วน่ารำคาญ""จะไปไหน"เมืองรามต้องเอ่ยเสียงแข็งเมื่อหญิงสาวนั้นจู่ๆก็จะเดินออกไปดื้อๆทั้งที่ยังไม่พันแผลเขากลับอย่างเดิม"ก็รำคาญไม่ใช่หรือไงฉันจะได้ไปให้พ้นๆ"นรีนาถชะงักหันกลับมาประชดอีกฝ่ายด้วยสีหน้สบูดบึ้ง"อนุญาตหรือยัง""จะอะไรกับฉันนักหนา""มานั่งเฝ้าฉันเธอเป็นต้นเหตุทำให้ฉันต้องเจ็บเธอต้องมาดูแล"สิ้นคำพูดนรีนาถก็ต้องหันกลับมาดูแลชายหนุ่มเพราะมันก็จริงอย่างที่เขาพูดเขาเจ็บเพราะช่วยเธอสองวันต่อมาตั้งแต่วันที่กระท่อมถูกเผาไปนรีนาถก็ดูแลคนเจ็บอย่างเมืองรามแทบทุกกระเบียดนิ้วและดูท่าคนเจ็บนั้นจะติดพยาบาลสาวไปเสียแล้วอีกอย่างเมื่อนรีนาถได้มีฟองจันทร์คอยคุยด้วยจึงรู้สึกว่าชีวิตมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะได้ทำอะไรที่ไม่เคยได้ทำแอบหวนย้อนคิดถึงวันที่อยากจบชีวิตตนเองวันนั้นก็หดหู
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่21 ไม่รู้ใจตัวเอง
"ถามหน่อยเถอะบ้านเธอมีคนตั้งเยอะนั่นเรียกเหงาเหรอ"เมืองรามไม่ยักจะเชื่อว่าหญิงสาวจะเหงาเมื่อตอยอยู่ที่บ้านของเธอเอง"นายไม่รู้อะไรที่เรือนฉันมีคนเยอะก็จริงแต่ไม่มีใครเป็นเพื่อนฉันได้สักคนต่างคนก็มีหน้าที่ของตัวเองและไท่กล้าที่จะมีใครคุยกับฉันเพราะเห็นว่าเป็นเจ้านายมีพี่สิงห์ที่ฉันจะพอคุยได้บ้างแต่เค้าก็ต้องดูแลรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่างจนไม่มีเวลาคุยกับฉันเท่าไร..""เพื่อนเธอล่ะไม่มีหรือไง""ตั้งแต่เด็กๆพ่อฉันไม่ให้ไปเรียนหนังสือให้เพียงแค่ครูมาสอนที่บ้านฉันเลยไม่มีเพื่อนมีแค่นาราลูกแม่ค้าขายขนมหวานหมู่บ้านใกล้ๆแต่ก็เจอกันไม่บ่อยเพราะนาราก็ต้องช่วยแม่ขายของ""พูดจบแล้วใช่ไหม..ฉันจะได้นอนพูดมากน่ารำคาญ"เมืองรามพอจะเข้าใจความรู้สึกของนรีนาถอยู่พอสมควรแต่ครั้นจะให้เขาลอบเธอเขาคงปลอบไม่เป็นจึงทำตัวให้เธอโมโหใส่จะดีกส่าเผื่อว่าเธอจะได้ไม่ต้องสนใจเรื่องที่มันทำให้หดหู่อีก"นายนี่..ถ้ารำคาญที่ฉันพูดทีหลังก็อย่ามาถาม"นรีนาถแทบจะฉีกเนื้อคนที่นอนตะแคงหันหลังให้เธอเป็นชิ้นๆที่ทำเหมือนไม่สนใจความรู้สึกเธอเลยแม้แต่นิดเดียวหลายวันต่อมานรีนาถดูแลเมืองรามจนแผลหายดีเหลือเพียงแค่รอยแผลเป็นเท่านั้นแ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่22 อย่าได้ใจไป
"ก็น่าจะใจดี..."นรีนาถทำหน้าครุ่นคิดและพยักหน้าเบาๆ"อย่าได้ใจไปล่ะ"เมืองรามเตือนทั้งหญิงสาวและคำพูดของเขาก็เปรียบเสมือนการเตือนใจตัวเองด้วย"นาย..""อะไรอีก""ฉ..ฉันขอให้เรื่องความแค้นของนายจบลงที่ฉันได้ไหมปล่อยพ่อฉันกับเมียนายไปเถอะ"นรีนาถจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยท่าทีที่แอบลุ้นว่าสิ่งที่เธอร้องขอกับเขาจะได้ผลหรือไม่"ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าได้ใจไป""ฉันเจ็บ"เมืองรามฉุนขึ้นมาทันทีเมื่อหญิงสาวพูดจบมือหนาบีบแขนเธออย่างแรงจนนรีนาถสีหน้าเหยเก"อย่าลืมว่าเธอมาอยู่ที่นี่เพราะอะไรเป้าหมายของฉันไม่ใช่เธอทุกวันนี้ฉันพูดดีกับเธอก็ดีนักหนาแล้ว"เมืองรามผลักหญิงสาวนอนลงมือหนาจับข้อมือทั้งสองของหญิงสาวชูขึ้น"..ฉันเคยเชื่อคำของคำแก้วว่าสักวันนายจะใจดีกับฉันแต่เปล่าเลย"นรีนาถมีสีหน้าผิดหวังอยู่มากเธอคิดว่าพักหลังที่เมืองรามพูดดีกับเธอนั่นเหมือนเป็นสัญญาณที่ดีเสียอีก"มันเป็นเพราะเธอทำตัวเธอเอง..ถ้าไม่พูดอะไรที่ทำให้ฉันโมโหขึ้นมาเธอก็จะไม่เจ็บตัวหรอก""ฉันอยากรู้นักถ้าแก้แค้นสำเร็จมันจะได้อะไรขึ้นมามีแต่ต่างคนต่างเจ็บปวดเปล่าๆ""หยุดพูด"เมืองรามเอ่ยเสียงแข็งเขาไม่ได้อยากได้ยินคำพวกนี้จากปากหญิงสาวเพร
บทล่าสุด
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่32 หอศังกร(ตอนจบ)
"ไม่ต้องมีใครบอกพี่ก็รู้หมอกำลังมาแล้วพี่ตามมาเอง""หนึ่งต้องรีบไปซักผ้าลูกค่ะค้างไว้นานมันจะไม่ดี""ไม่ต้องผ้าพวกนั้นถ้ามันจะเป็นอะไรซื้อใหม่เอาก็ได้""พี่สิงห์"สิงหนาทโอบร่างบางให้นอนลงในขณะที่เธอกำลังจะฝืนลุกขึ้น"อย่าดื้อได้ไหมปล่อยให้ตัวเองเป็นไข้นานแล้วเมื่อไรลูกจะเข้าใกล้ได้""หนึ่งกินยาต้มเดี๋ยวก็หายแล้วค่ะจะตามหมอมาทำไมให้เปลืองค่ารักษา""พี่มีเงินพี่ออกค่ารักษาเมียพี่ได้""อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ...ตอนนี้เราเป็นแค่พ่อและแม่ของตานพเท่านั้น...นี่ไม่ไปทำงานทำการหรือไงคะถึงได้มานั่งเฝ้าหนึ่งอยู่ได้""ไม่...ช่วงนี้พี่ว่าง"สิงหนาทไม่สนใจแล้วว่าหญิงสาวจะต่อต้านเขายังไงเขาพูดกับตัวเองไว้แล้วว่ายังไงเขาก็จะต้องอยู่เป็นครอบครัวเดียวกับหญิงสาวให้ได้เพราะเขาให้เวลาเธออยู่กับลูกมาพักใหญ่แล้ว"ร่างกายคุณหนึ่งอ่อยเพลียมากนะครับเดี๋ยวหมอจะฉีดยาแก้ไข้แล้วก็จะให้ยาแก้ไข้กับยาบำรุงไว้ให้แล้วก็ทานตามที่หมอเขียนให้นะครับ"หมอหนุ่มตรวจอาการนาราพักใหญ่ก็ได้ข้อสรุปมาว่าร่างกายหญิงสาวนั้นอ่อนเพลียและค่อนข้างจะขาดสารอาหาร"ค่ะคุณหมอ""ช่วงนี้นอนพักเยอะๆนะครับทานอาหารให้ตรงเวลาช่วงเป็นไข้รับประทานแต่อ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่31 คนขี้น้อยใจ
"จริงเหรอ"นาราเบิกตาโพรงด้วยความดีใจ"ใช่...เพราะเรากับพี่รามต้องช่วยกันบริหารงานที่ธนาคาร"นรีนาถพนักหน้าเบาๆ"จริงใช่ไหม..เราดีใจที่สุดเลยนึกว่าจะต้องอยู่ห่างกันเสียอีก"นาราสวมกอดนรีนาถด้วยความดีใจ"ไม่เข้าไปล่ะ"เมืองรามเห็นสิงหนาทแอบมองสองสาวและเด็กๆอยู่ไกลๆจึงเข้ามาหา"นายก็รู้ว่าฉันถูกห้ามเรื่องอะไร"สิงหนาทก้มหน้าเล็กน้อยเพราะนาราเชื่อใจว่าเขาจะไม่เข้าใกล้จึงยอมไปอยู่กรุงเทพได้หากแลกกับความสบายของลูกเขาและนาราเขาจำต้องยอมไปก่อนแต่ก็จะหาวิธีเข้าหาเธอใหม่ไม่ปล่อยเธออยู่อย่างนี้ตลอดไปแน่นอน"เฮ้อ...แบบนี้ก็ต้องอดทนหน่อยนะ"เมืองรามตบบ่าสิงหนาทเบาๆสองวันต่อมา"บ้านนี้น่าอยู่เหมือนกันนะหนูหนึ่ง"อัญชัญเดินตามนาราที่กำลังอุ้มมานพซบหลับในอ้อมอกเข้ามาที่บ้านหลังเล็กอยู่ไม่ห่างเรือนธิติลักษณ์เท่าไรโดยมีสิงหนาทเป็นคนมาส่ง"น้าอัญชอบหรือเปล่าจ้ะ""ชอบสิน้าเคยอยู่ที่สบายแบบนี้เสียที่ไหนที่เป็นบุญของน้าเลยล่ะ""หนึ่งดีใจนะจ้ะที่เห็นน้ามีความสุขแบบนี้"นาราดีใจที่เห็นท่าทางอัญชัญมีความสุขหากเธอตัดสินใจผิดเธอคงไม่เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของอัญชัญแบบนี้เป็นแน่"เดี๋ยวน้าเดินดูรอบๆบ้านก่อนนะ"
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่30 ยอมแต่โดยดี
"กลับไปเถอะค่ะหนึ่งอยู่กับลูกกับน้าอัญก็สบายดีแล้วพี่สิงห์กลับไปใช้ชีวิตของพี่เถอะเรื่องที่ผ่านมาหนึ่งอภัยให้ค่ะพี่สิงห์ไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะ..."นาราพูดจบก็หมายจะอุ้มลูกเดินออกไป"ไม่ได้หนึ่งยังไงลูกก็ต้องได้อยู่กับพี่""จะพรากลูกไปจากหนึ่งเหรอคะ"แต่มีหรือสิงหนาทจะยอมเขารั้งร่างบางเอาไว้และอุ้มมานพมาไว้ในอ้อมอก"พี่ไม่ได้คิดจะพรากลูกไปจากหนึ่งแต่เราจะอยู่กันเป็นครอบครัวถ้าหนึ่งไม่อยากทิ้งน้าอัญของหนึ่งพี่ก็จะพาเธอไปอยู่ด้วยจะได้ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้""ก็หนึ่งบอกแล้วไงคะว่าหนึ่งไม่ได้ลำบาก"นาราพยายามจะแย่งลูกคืนแต่ก็ทำอะไรได้ยากเพราะสิงหนาทโอบกอดลูกชายตนเอาไว้แน่น"อย่าดื้อกับพี่นะหนึ่ง"สิงหนาทจ้องนาราอย่างจริงจัง"อย่ามาสั่งหนึ่งค่ะ"นาราเองก็จ้องกลับสิงหนาทอย่างเขม็งเช่นกัน"แม่ๆ..""พี่สิงห์จะพาลูกไปไหนคะ...พี่สิงห์หยุดนะ""......"สิงหนาทเห็นท่าทีดื้อดึงของนาราแล้วก็ต้องใช้ลูกบังคับกันเช่นเดิมในเมื่อคุยกันไม่เข้าใจเขาก็ต้องอุ้มลูกวิ่งหนีไปเสียก่อน"อ้าวพี่สิงห์"นรีนาถเห็นสิงหนาทอุ้มมานพวิ่งออกไปจากบ้านเธอก็ตกใจเล็กน้อย"น้าอัญคะเค้าจะขโมยลูกหนึ่งไปค่ะ""เป็นผัวเมียกันก็ค่อยๆคุ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่29 เจอกันเสียทีคนที่ตามหา
"ร้านอยู่ที่ไหนจ้ะแม่จันทร์""ตลาดในหมู่บ้านนี่เองจะ""มีอะไรกันรึเปล่า"เมืองรามเห็นนรีนาถและสิงหนาทดูรีบร้อนเป็นพิเศษจึงเกิดอยากจะถามให้หายสงสัยก่อนที่จะเดินออกไปจากเรือนนรีนาถจำต้องเดินไปด้วยเล่าไปด้วนว่าสิ่งที่สิงหนาทและเธอร้อนใจอยู่นั้นคือเรื่องอะไรตลาดในหมู่บ้าน"ร้านไหนจ้ะแม่จันทร์""ใกล้จะถึงแล้วจะ"นรีนาถมีท่าทางร้อนใจจนฟองจันทร์ต้องรีบเดินให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้"อ้าวแม่จันทร์มาซื้อขนมเพิ่มเหรอจ้ะ"เมื่ออัญชัญเห็นฟองจันทร์ก็รีบยิ้มทักทายเพราะตั้งแต่มาตั้งร้านขายที่หมู่บ้านนี้ไม่กี่วันมานี่ก็มีฟองจันทร์เป็นลูกค้าประจำคอยมาซื้ออยู่ทุกวันอัญชัญเป็นแม่ค้าขายขนมวัยเกือบจะสี่สิบเป็นโสดไม่เคยคิดจะมีสามีและเมื่อนารามาขออาศัยอยู่ด้วยจึงย้ายถิ่นมาขายของที่บ้านเก่าของเธอที่นี่"พอดีมีคนอยากจะซื้อเพิ่มน่ะจะ"ฟองจันทร์หันกลับไปหาทั้งสามที่ยืนมองอยู่หน้าร้าน"เหลือเท่านี้แหละจะจะเอาอะไรก็เลือกเลยนะจ้ะ""ยาย..""ตานพกินเลอะเทอะอีกแล้วมายายเช็ดปากให้"ไม่นานเด็กชายวัยเก้าเดือนนิดๆที่พึ่งจะหัดเดินกึ่งเดินกึ่งคลานเข้ามาหาอัญชัญด้วยหน้าตาที่ละม้ายคล้านสิงหนาทอย่างมากจึงทำให้ทั้งสามที่ยืน
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่28 รสชาติที่คุ้นลิ้น
"คู่นี้เข้าใจกันได้ก็น่าเอ็นดูดีนะคะ"นรีนาถแอบขำการคุยกันของสองหนุ่มทั้งดีใจที่คำแก้วและพันแสงลงเอยกันด้วยดีเสียที"ใช่..คนอย่างไอ้แสงลงได้รักใครมันก็รักและซื่อสัตย์กับคนนั้นคนเดียวพี่ถึงวางใจที่จะให้คำแก้วฝากชีวิตไว้กับมันไง""แล้วพี่รามคนนี้ล่ะคะ""พี่ก็รักเดียวใจเดียวไม่เปลี่ยนใจเหมือนกันจะ""ปากหวาน"นรีนาถจับริมฝีปากหนาของชายหนุ่มเล่นเบาๆ"อยากชิมปากหวานๆตอนนี้ไหมล่ะ""อื้อ..ไม่ค่ะ"นรีนาถรีบเอี้ยวตัวหลบก่อนที่เมืองรามจะมาทำประเจิดประเจ้อกับเธอที่หน้าเรือนปีต่อมา"แอ้ๆ..""ว่ายังไงตาชิต...อารมณ์ดีแต่เช้าเลยลูกพ่อ"เมืองรามกำลังจับลูกชายวัยหกเดือนที่กำลังจ้ำม่ำอาบน้ำในตอนเช้านรีนาถมองแล้วดูท่าทางคนเป็นพ่อจะอารมณ์ดีกว่าลูกเสียอีกที่ไม่ยอมพาลูกขึ้นจากน้ำเสียที"พี่รามคะ..พาลูกขึ้นจากน้ำได้แล้วค่ะ""ลูกกำลังอารมณ์ดีเลย"เมืองรามมองหน้าคนเป็นเมียบุ้ยปากแอบเสียดายเล็กน้อยที่ลูกกำลังเล่นกับเขาอารมณ์ดีแต่ต้องเลิกเล่นเสียแล้วเพราะกลัวว่าลูกจะไม่สบาย"เดี๋ยวจะป่วยเอานะคะ"นรีนาถส่ายหัวเบาๆ"ก็ได้...ไปเช็ดตัวกันนะลูก""พี่สิงห์...ไม่เห็นส่งข่าวมาบอกว่าจะมาเลยคะ"ในขณะที่นรีนาถเช็ดตัวเปลี่
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่27 ผลักไสให้เป็นผัวคนอื่น
"คำแก้ว..คำแก้ว""พ่อเลี้ยงอย่าพึ่งตามไปปล่อยคำแก้วมันไปก่อน"พันแสงหมายจะตามคำแก้วไปแต่ถูกสมิงรั้งเอาไว้ก่อนเพราะหากคำหล้ากดดันเจ้านายของเขาเช่นนี้เขาก็มีความจริงที่ต้องเปิดเผยเช่นกัน"ทำไม"พันแสงหันมาจ้องสมิงตาเขม็ง"ศรีอ่อนบอกแม่เอ็งไป"สมิงให้ศรีอ่อนบอกความจริงดับทุกคนว่าเธอนั้นเป็นอะไรกับเขาให้กลุ่มคนงานที่ยืนฟังเรื่องราวอยู่ให้รู้กันถ้วนหน้าไปเสียวันนี้เลย"แม่จ้ะ..เมื่อคืนพ่อเลี้ยงเมาไม่ได้ตั้งใจจริงๆและฉันก็...""ก็อะไร.."คำหล้าบีบแขนศรีอ่อนทั้งจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย"ได้เสียเป็นเมียพี่หมิงไปแล้วจะ...ฉันคงจะเป็นเมียพ่อเลี้ยงไม่ได้""อะไรนะ..นี่เอ็ง..อีนังลูกไม่รักดี"เพี๊ยะ..สิ้นคำลูกสาวคำหล้าก็เหวี่ยงมือฟาดไปที่หน้านวลจนเป็นรอยแดง"อย่าทำร้ายศรีอ่อนมันเลยฉันได้มันเป็นเมียแล้วฉันจะสู่ขอให้ถูกต้องตามประเพณีทุกอย่าง"สมิงรีบดึงศรีอ่อนมากอดเอาไว้เพราะไม่อยากมห้เธอตกเป็นเครื่องมือของคนเป็นแม่อีกที่ผ่านมาเขารู้ดีว่สคำหล้าจ้องจะทำอะไรแต่ในเมื่อศรีอ่อนรักอยู่กับเขาตัวเขาเองก็จะไม่ปล่อยให้ศรีอ่อนไปเป็นเมียใครเด็ดขาด"หึ่..."คำหล้ามือไม้สั่นอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี"ไอ้หมิง...กูรั
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่26 รับเป็นเมียอีกคน
อาทิตย์ต่อมา"หลับให้สบายนะคะคุณพ่อ""หญิง..หญิง"นรีนาถเป็นลมล้มพับไปในขณะที่แหงนมองกลุ่มควันที่เผาพ่อของตนอยู่ที่เมรุเผาศพเมืองรามกับสิงหนาทจึงรีบพาหญิงสาวกลับบ้านและตามหมอมาดูอาการเธอทันที"คุณหญิงร่างกายอ่อนเพลียมากนะคะยิ่งตอนนี้ตั้งครรภ์อ่อนๆด้วยแล้วยิ่งต้องให้เธอทานอาหารให้ตรงเวลา""หา..."คำพูดของหมอหญิงวัยกลางคนทำให้ทั้งสามต่างก็มีสีหน้าตกใจไปตามๆกัน"ตั้งครรภ์"นรีนาถลูบท้องตัวเองเบาๆเธอเองก็ไม่ทันได้สังเกตเสียด้วยว่าระดูของเธอนั้นขาดไปตั้งแต่เมื่อไร"น้้องหญิง"สิงหนาทนั่งกุมขมับมองกน้าเมืองรามอย่างไม่พอใจที่นรีนาถนั้นต้องมาท้องก่อนแต่งจนได้"จะให้ทำยังไง""ก็ต้องรีบแต่งน่ะสิ"หลังจากหมอหญิงกลับไปแล้วทั้งสามก็ปรึกษาหาทางออกกันอีกทีว่าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้ดูคนที่จะไม่เครียดเลยเห็นจะเป็นเมืองรามเสียมากกว่าที่นั่งยิ้มร่าถามสิงหนาทด้วยสีหน้าทะเล้นจนสิงหนาทต้องรีบเอ่ยปากให้ทั้งคู่แต่งงานกันโดยเร็วที่สุด2อาทิตย์ต่อมาไร่ศังกร"อุ้บ..แหวะๆ""พี่หญิงไหวไหมคะ"วันนี้เป็นวันแต่งงานของนรีนาถและเมืองรามซึ่งดูเจ้าสาวก็ดูท่าไม่ค่อยไหวเท่าไรแต่ก็ต้องแต่เมื่อได้ฤกษ์ที่ไวที่สุดมาแล้วคำแก
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่25 เลิกเรียกว่าเมียซะที
"นายปวดหัวอยู่รึเปล่า"ช่วงบ่ายเมื่อเมืองรามฟื้นขึ้นมาแล้วนรีนาถก็คอยดูแลเขาอยู่ไม่ห่าง"ไม่ค่อยเท่าไร""เอ่อ..""เธอจะกลับไปใช่ไหม"สิ่งที่กังวลใจที่สุดของเมืองรามไม่ใช่แผลที่หัวของเขาแต่เป็นเรื่องหญิงสาวที่กลัวว่าเธอนั้นจะถูกพรากจากเขาไป"อืม..ฉันอยากกลับไปรับศพพ่อฉัน.. ฉันกับพี่สิงห์จะอยู่ที่นี่ก่อนสามวันจนนายดีขึ้นแล้วฉันถึงจะไป"นรีนาถพยักหน้าเบาๆ"ฉันไปด้วย""อะไรนะ""ฉันอยากไปขอขมาพ่อเธอและอยากอโหสิกรรมให้เลิกแล้วต่อกันในชาตินี้"หญิงสาวฟังไม่ผิดเขาอยากไปกับเธอจริงๆเขาอยากจะไปขอขมาพ่อของเธอที่พาเธอมาที่นี่ทรมานก่อนหน้านี้และไม่อยากจะมีความแค้นอะไรติดค้างในใจอีก"นายลืมเรื่องทั้งหมดแล้วใช่ไหม"นรีนาถยิ้มอ่อนเมื่อได้ฟังสิ่งที่อยากจะได้ยินจากปากของเขามานานเรื่องที่ชายหนุ่มละจากความแค้นได้เสียที"ไม่ลืม...แต่ไม่ใส่ใจแล้วตอนนี้ฉันใส่ใจแค่เธอเท่านั้น"เมืองรามโอบกอดนรีนาถเบาๆจะให้เขาพูดว่าลืมคงโกหกแค่เขาไม่ใส่ใจมันแล้วต่างหากตอนนี้คนเดียวที่เขาใส่ใจคือนรีนาถเท่านั้นเย็นของวัน"พี่สิงห์คะ""น้องหญิง""หญิงทำแกงส้มของโปรดพี่สิงห์ด้วยค่ะ"นรีนาถยกแกงส้มดอกแคมาวางตรงหน้าสิงหนาท"น้องหญิ
สวาทแค้นรามสูร ตอนที่24 ตามหาจนเจอ
"......"เมืองรามได้นิ่งนิ่งงันคิดไตร่ตรองในเรื่องที่ฟองจันทร์พูดแล้วจึงรีบกลับไปในห้องนอนของเขาทันที"ยังไม่เลิกร้องอีกหรือไง""ปล่อย...""ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้.."เมืองรามเข้ามาสวมกอดคนที่กำลังนั่งกอดเข่าร้องให้อย่างไม่ยอมหยุดแม้เวลาจะผ่านมาร่วมหลายชั่วโมงแล้วก็ตามเขาเอ่ยปากพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาทำเอานรีนาถแปลกใจกับคำพูดของเขาอยู่มากว่าเหตุผลอะไรกันที่ทำให้เขาพูดว่าปล่อยเธอไปไม่ได้"......""ความรู้สึกของฉันมันเปลี่ยนไปพักใหญ่แล้ว"เมื่อนรีนาถมีทีท่าว่าจะฟังเขาชายหนุ่มจึงเริ่มพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา"ความรู้สึกอะไร""ในใจฉันมันต้องการเธอ...มันบอกว่ายอมเสียเธอไปไม่ได้""นายจะเล่นลิ้นอะไรอีก"ตอนนี้นรีนาถไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีกครั้งก่อนก็เล่นลูกบังคับครั้งนี้ก็มาเล่นลูกขอร้องกับเธออีกเพื่อให้เธอไม่อยู่ห่างเขา"เธอดูไม่ออกจริงๆหรือไงว่าฉันเปลี่ยนไป...หรือทำเป็นไม่รับรู้กันแน่"เมืองรามจ้องหน้านรีนาถด้วยสายตาจริงจัง"......."หญิงสาวก้มหน้าลงเล็กน้อยเธอเคยแอบคิดเหมือนกันว่าเขามีใจให้เธอแบบที่เธอมีให้เขาแต่เมื่อคิดแล้วมันก็ชอบมีความคิดแย้งมาว่าเขาทำไปทั้งหมดเพราะอยากแก้แค้นเธอจึงข
