ตอนที่2 ขอร้อง

ซ่าาาาา

"...ทางที่คุณเลือกฉันไม่สามารถทนกับมันได้จริงๆขอโทษนะคะรัญ.."

คำพูดของแฟนเก่าของเขาที่พึ่งเลิกรากันไปมันก้องอยู่ในหัวของชายหนุ่มที่กำลังขับรถด้วยความเร็วในขณะที่กำลังเมาสายฝนพรำลงมาพอเห็นผ่านแสงไฟหน้ารถไรๆถนนในเมืองใหญ่ตอนดึกดื่นเที่ยงคืนนี้มันไม่ได้มากมายอะไรจึงทำให้คนที่กำลังเมาเหยียบคันเร่งได้อย่างไม่ต้องผ่อน

"หึ่...ผมก็พึ่งจะรู้นะว่าทั้งหมดที่คุณทำดีกับผมก็เพื่อหวังที่จะสบายเท่านั้น"

ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเจ็บใจที่พึ่งจะรู้ตัวเมื่อไม่นานว่าแฟนสาวที่เขาวาดวิมานว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันเธอรักเพียงแค่เงินทองของเขาทั้งนั้นในเมื่อเขาเลือกที่จะทิ้งความสุขสบายมาอยู่ที่ไร่เธอจึงให้เหตุผลว่าเธอไม่อยากลำบากที่ทนคบเขาเพราะคิดว่าเขาจะได้นั่งตำแหน่งนายธนาคารใหญ่เท่านั้น

ปรี๊นนน

เอี๊ยดดดด

ปั้งงงงง

ไม่นานรถของเขาก็เสียหลักชนกับไหล่ทางจนรถกระเด็นกระดอนแหลกเป็นเสี่ยงๆดีที่ช่วงเวลานี้รถที่สัญจรไปมาไม่เยอะนักรถคันอื่นจึงหักหลบกันได้

2​ เดือนต่อมา

บ้านวัฒนคีริน

"ฉันกลับก่อนนะแม่พิศยังไงก็ลองทาบทามลูกๆเราให้ฉันหน่อยแล้วกันถือว่าช่วยฉันเอาบุญเถอะนะ"

หทัยรัตน์ภรรยานายธนาคารใหญ่วัยกลางคนที่มาขอร้องเพื่อนสนิทของเธอให้ช่วยเหลืออะไรบางอย่างที่เธอต้องการด่วนที่สุดและหวังว่าเธอจะได้คำตอบที่ต้องการ

"ไว้ฉันจะถามลูกๆให้นะคะคุณพี่"

พิศมัยยิ้มอ่อนให้เพื่อนสนิทรุ่นพี่ของเธออ่อนๆเพราะเธอเองก็ค่อนข้างลำบากใจกับเรื่องที่หทัยรัตน์ขอเหมือนกันหากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธอทำเองได้เธอจะไม่ลำบากใจเลยแต่ที่หทัยรัตน์ขอต้องเป็นลูกๆเธอเท่านั้นที่จะทำได้

"ขอบใจมากนะฉันต้องกลับก่อนแล้วล่ะต้องรีบพาตารัญไปที่ไร่ก่อน"

เมื่อหมดธุระแล้วหทัยรัตน์ก็ต้องขอตัวกลับก่อนเพราะเธอต้องพาลูดชายของเธอเดินทางกลับไปที่ไร่ที่เชียงใหม่ในวันนี้

"ค่ะคุณพี่"

ร้านอาหารxxx

"รัฐคะนั่งโต๊ะนี้ดีกว่าค่ะ"

เกวลินนางแบบสาวสวยวัย28ปีควงคู่มากับหนุ่มหล่อธรัฐที่เป็นถึงท่านรองประธานกรรมการธนาคารใหญ่แห่งหนึ่งวันนี้เธอเลือกที่จะชวนชายหนุ่มมานั่งที่ร้านอาหารที่ไม่ได้หรูหราอะไรมากนักเพราะที่นี่มีคนค่อนข้างพลุกพล่านด้วนเหตุผลที่ว่าเธออยากจะให้ทุกคนได้เห็นว่าเธอควงใครมาเพราะเธอกับชายหนุ่มเองก็เป็นที่รู้จักอยู่พอสมควรเผื่อมีข่าวอะไรออกไปสถานะของเธอกับธรัฐจะเลื่อนจากคนคุยไปเป็นอย่างอื่นที่สนิทขึ้นกว่านี้บ้าง

"อืมโอเค..คุณจะทานอะไรสั่งได้เลยนะ"

ธรัฐหนุ่มหล่อวัย28ปีที่มีความสามารถบริหารงานใหญ่ได้อย่างเฉียบขาดเป็นหนุ่มหล่อไฮโซที่ถูกสื่อจับตามองเป็นอย่างมากเพราะว่าเขาทั้งหล่อทั้งเก่งแถมโปรไฟล์ที่บ้านก็ยังเพอเฟคหาคนเทียบยากอีกด้วยแต่เสียอย่างเดียวคือเขาชอบมีข่าวเรื่องผู้หญิงเยอะไปหน่อยส่วนมากที่คนรู้จักก็จะรู้จักเพราะควงดารานางแบบไม่ซ้ำหน้านี่แหละเขานั่งลงโต๊ะที่ติดกับกระจกด้านนอกและหันหน้าออกไปทางกระจกเพราะเขาไม่ชอบถูกใครมองมากนักทั้งเรื่องอาหารยังให้หญิงสาวจัดการได้เลย

"ได้ค่ะเดี๋ยวเกวสั่งให้คุณด้วยเลยนะคะ"

เกวลินค่อนข้างพอใจที่วันนี้เขายอมมาทานข้าวข้างนอกกับเธอได้เพราะเธอรอโอกาสนี้มานานมากแล้วหวังว่าเธอจะมีข่าวกับเขาและเธอหมายจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่มีข่าวกับเขาเป็นคนสุดท้าย

"อืม.."

อีกฝั่งของร้านที่เป็นโซนด้านนอกติดกับกระจกร้านด้านใน

"พี่แพรว..."

พราวพิไลหญิงสาวร่างเล็กหน้าจิ้มลิ้มวัย23ปีมานั่งรอคนเป็นพี่สาวที่พึ่งบินกลับมาจากสิงคโปร์เมื่อเห็นคนเป็นพี่เดินเข้ามาก็รีบลุกจากเก้าอี้โบกไม้โบกมือเรียกพี่สาวของเธอทันที

"พราว...คิดถึงจังเลย"

แพรวพิลาสพี่สาวแท้ๆของพราวพิไลอายุ26ปีตัวเล็กกว่าคนเป็นน้องสาวเล็กน้อยเรียกได้ว่าไซร์มินิกันทั้งคู่แต่หน้าเมื่อมาถึงก็กอดกันกลมด้วยความคิดถึง

"คิดถึงเหมือนกันค่ะ...นี่ทำไมกลับมากะทันหันล่ะคะ"

พราวพิไลนั่งลงที่เก้าอี้หลังจากที่กอดกันจนพอใจแล้วหญิงสาวต้องขมวดคิ้วสงสัยว่าทำไมพี่สาวของเธอจึงกลับมากะทันหัน

"พี่ว่าจะกลับมาอยู่ที่นี่ถาวรเลยล่ะพราว"

แพรวพิลาสยิ้มเจื่ิอนเล็กน้อย

"พี่แพรวมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ"

พราวพิไลดูออกว่าพี่สาวเธอต้องมีเรื่องที่ไม่สบายใจมากๆเ​ป​็นแน่

"คือ..คุณรุจเค้ามีลูกมีเมียแล้ว"

แพรวพิลาสไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้สักเท่าไรเพราะเธอยังคงเจ็บอยู่ในใจอยู่มากที่ถูกหลอกมาได้เกือบปี

"หา...พี่แพรวรู้ได้ไงคะ"

พราวพิไลไม่อบากจะเชื่อว่าชายหนุ่มหน้าซื่อที่เธอเคยเจอตอนไปสิงคโปร์หาพี่สาวเธอตอนนั้นจะเจ้าเล่ห์ไม่เบา

"เมื่อไม่กี่อาทิตย์ภรรยาเค้าบินไปหาคุณรุจที่บริษัทเพราะเธอรู้เรื่องที่พี่คบกับคุณรุจแล้วไปโวยวายที่นั่นจนพี่ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลยต้องกลับมา"

แพรวพิลาสเล่าด้วยสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดเธออายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีในที่มำงานวันนั้นหากอธิบายไปก็คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอไม่รู้ว่าชายอติรุจมีลูกกับภรรยาแล้วจริงๆ

"นี่แสดงว่าอีตานั่นมันหลอกเราเหรอคะ...หนอย..นิสัยเสียจริงๆเลยอย่าให้พราวได้เจอนะจะด่าจนเดินกลับบ้านไม่ถูกเลย"

พราวพิไลกำหมัดแน่นกัดฟันกรอดหากเป็นเธอถูกหลอกแถมยังถูกทำให้เสียหน้าฟรีเธอไม่ยอมง่ายๆแน่

"พี่มันโง่เองพราว...แล้วพี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะแย่งเค้าด้วย"

แพรวพิลาสแทบจะน้ำตาคลอ

"แล้วตอนนี้พี่กับเค้าไม่ได้ติดต่อกันแล้วใช่ไหม"

"พี่ตัดขาดกับเค้าตั้งแต่วันที่รู้เรื่องแล้วแต่เค้าก็ยังคอยตามตื๊อพี่ไม่เลิกเลยต้องกลับมา"

"คนแบบนี้เห็นแก่ตัวที่สุดดีแล้วค่ะที่พี่แพรวเลิกกับเค้ามาได้แล้วนี่จะบอกคุณแม่ยังไงคะที่กลับมากะทันหันแบบนี้"

"ก็คงต้องบอกไปตามความจริงนั่นแหละ....ว้ายยย"

ในขณะที่แพรวพิลาสนั่งคุยกับน้องสาวของเธออยู่จู่ๆก็มีหญิงสาวเดินถือแก้วน้ำมาสาดเธอเสียอย่างนั้น

"นี่ทำอะไรของเธอเนี่ย"

พราวพิไลรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปผลักหญิงสาวอีกคนทันทีแม้อีกฝ่ายจะตัวใหญ่กว่าแต่เธอก็ไม่เคยกลัวแม้แต่น้อย

"พวกสันดานเมียน้อยต้องเจอแบบนี้แหละ"

นาถลดาตะโกนลั่นจนคนทั้งนอกทั้งในร้านหันมาเป็นตาเดียวรวมถึงธรัฐและเกวลินที่นั่งอยู่ด้านในร้านด้วย