Share
ตอนที่20
“เมียฉันอยู่ได้..อยู่แล้ว..ฉันมันไม่ได้เป็นส่วนสำคัญอะไรกับเธอขนาดนั้น..พวกเอ็งรู้ไหมวันนั้นฉันมานอนที่สำนักงานยังไม่เคยปริปากบ่นหรือตามให้ฉันกลับเลยสักคำ..เหมือนไม่สนใจผัว”
คีรีฉุนขึ้นมากะทันหันเพราะรู้สึกว่าปิ่นงามไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้วว่าเขาจะอยู่หรือไม่อยู่ด้วยที่เรือน
“พูดเหมือนน้อยใจเลยนาย”
สรวงแอบอมยิ้มน้อยครั้งนักที่นายของเขาจะเอ่ยในเชิงนี้
“ข้าแค่เล่าให้พวกเอ็งฟังเฉยๆไม่ได้น้อยใจโว้ย”
สิ้นเสียงคีรีเหล่าคนในวงสังสรรค์ทุกคนต่างก็มองตากันแม้นจะไม่ได้พูดแต่ก็เข้าใจได้ว่าตอนนี้นายตนนั้นปากไม่ตรงกับใจเสียแล้ว
“จะกลับมาตอนไหนของเค้านะ”
วันนี้ปิ่นงามดูจะกระวนกระวายใจเป็นพิเศษเพราะคีรีไม่ได้บอกเธอว่าจะกลับดึกหรือไม่กลับเธอจึงนั่งรอกินข้าวกับเขาตั้งแต่เย็นจนตอนนี้กับข้าวที่เธอทำเย็นชืดไปหมดแล้ว
แอบรำคาญตัวเองในใจเหมือนกันที่ปกติแล้วชอบเสียอีกที่อีกฝ่ายไม่อยู่แต่ไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมถึงกังวลใจเพราะเขาแปลกๆ
“เสียงรถนี่..”
เมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าเรือนเล็กปิ่นงามก็รีบวิ่งออกไปเปิดประตูต้องรับคีรี
“อ.อ๊ายย”
กึกกกก
ร่างบางลืมไปว่าหน้าเรือนเป็นพื้นต่างระดับแถมยังไม่ได้ถือเจ้าตะเกียงมาเพื่อเพิ่มความสว่างอีกจึงทำให้ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างรุนแรง
“ปิ่น..”
คีรีรีบวิ่งมาดูปิ่นงามด้วยความรวดเร็วไม่คิดว่าเธอจะรีบวิ่งออกมาจนล้มลงไปแบบนั้น
“โอ้ยย..”
“จะรีบอะไรขนาดนั้น”
ชายหนุ่มรีบรวบอุ้มคนที่ฟุบกองกับพื้นเข้ามาด้านในวางเธอลงที่เก้าอี้ก่อนจะไปหยิบตะเกียงมาวางใกล้ๆ
“ดูสิ..ทั้งหัวเข่าทั้งมือถลอกหมดพรุ่งนี้คงจะเขียวช้ำเป็นจ้ำแน่”
คีรีบ่นหญิงสาวอุกทั้งสายตายังดูรอยฟกช้ำตามตัวหญิงสาวอย่างละเอียด
“ปิ่นลืมหยิบตะเกียงเองค่ะ..รีบไปไหน่อย”
“รีบมาต้อนรับฉัน”
ชายหนุ่มมองหน้าปิ่นงามอย่างต้องการคำตอบ
“คุณไปอาบน้ำเถอะจะได้มากินข้าว”
สาวเจ้าเอาแต่ก้มหน้างุดไม่กล้าตอบตามตรงจึงรีบบอกให้เขาไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยจะได้มากินข้าวพร้อมกัน
“ฉันดื่มมาแล้วไม่กินหรอก...อย่าบอกว่าเธอยังไม่ได้กิน”
“ก็คุณไม่ได้บอกล่วงหน้านี่คะว่าวันนี้จะกลับหรือไม่กลับปิ่นก็ต้องรอ”
“ทำกับข้าวเผื่อฉันอีกแล้วงั้นเหรอ...ใครเป็นคนบอกว่าจะทำแต่ของตัวเอง”
“ยังไงปิ่นก็ต้องทำเผื่อคุณอยู่ดีไม่ใช่คนใจดำขนาดนั้นซะหน่อย”
“ต่อไปนี้ฉันจะกลับมากินข้าวกับเธอตลอด...จะไม่ปล่อยให้รอ..สัญญา”
คีรีไม่เคยสัญญากับใครพล่อยๆยิ่งเห็นเธอสนใจใส่ใจเขาความขุ่นเคืองใจที่คิดว่าเธอไม่เห็นเขาสำคัญก่อนหน้ากลับหายไปปลิดทิ้ง
“ค่ะ..”
ดูเหมือนการสนทนาครั้งนี้ของทั้งสองจะดีที่สุดเท่าที่เคยคุยกันมาหลังจากจบบทสนทนานี้คีรีก็รีบมาทำแผลให้ปิ่นงามก่อนจะไปอาบน้ำและสั่งให้เธอไปกินข้าวโดยที่เขานั่งเป็นเพื่อนเขาดื่มมาแล้วหากมากินข้าวพร้อมเธอคงออกหมดกันพอดีซึ่งนั่นมันก็จะไม่เป็นเรื่องที่ดีเท่าไรหากเขาจะมาโอ้กอ้ากอาเจียนกลางวงกินข้าวขณะที่หญิงสาวกินอยู่
วันต่อมาตั้งแต่เช้าจนเกือบเที่ยงวันคีรีก็ยังคงง่วนกับการเดินสายไฟมาที่ท้ายไร่เพราะไม่อยากให้เหตุการณ์เมื่อคืนเกิดขึ้นกับปิ่นงามอีกเพราะเขาไม่ชอบที่จะเห็นเธอเจ็บเท่าไร
“ทำอะไรของเอ็งคีรี”
พ่อเลี้ยงอินรู้อยู่แล้วว่าลูกชายตนจะทำอะไรแต่ก็อดมาคุยด้วยไม่ได้เพราะอยากจะรู้นักว่าที่ทำเพื่อตัวเองหรือเพื่อปิ่นงามกันแน่แต่เห็นจะเป็นเพราะหญิงสาวมากกว่า
“ฉันก็จะไปต่อไฟเข้าเรือนเล็กน่ะพ่อ”
“ดีเหมือนกันที่เรือนเล็กจะได้มีไฟฟ้าใช้”
“ฉันแค่อยากมีไฟฟ้าใช้บ้างเท่านั้นเองไม่ได้จะทำเพื่อคนอื่น”
คีรีตอบกลับพ่อตนอึกอักด้วยตอนนี้ผู้คนในไร่ต่างมาช่วยเขาเดินสายไฟกันหลายคนไม่อยากจะเสียฟอร์มกลืนน้ำลายตัวเองกับคำที่เคยพูดเอาไว้เท่าไร
“ข้าก็ยังไม่ได้พูดอะไรนี่หว่าร้อนตัวไปได้”
คนเป็นพ่ออย่างอินมีหรือจะดูลักษณะการพูดการกระทำลูกชายตนไม่ออกว่าจบก็เดินยกมือไพ่หลังอมยิ้มกลับไปอย่างสบายใจ
“เย่..ดินเก่งมากเลยครับ”
ทางด้านปิ่นงามที่นั่งอยู่ในครัวกับดินตอนนี้ก็ส่งเสียงดีใจปรบมือให้กำลังใจเด็กชายยกใหญ่ที่ตอนนี้ดินจับช้อนตักข้าวกินเองได้เสียทีหลังจากที่พึ่งจะสอนกันเมื่อวานเท่านั้น
“ดินเก่งครับ”
เด็กชายดีใจตักข้าวเข้าปากตุ้ยๆยิ่งมีคนชมเขาก็ยิ่งมีกำลังใจที่จะทำมากขึ้น
“ใช่ครับเก่งมากๆเลย”
ปิ่นงามยกสองนิ้วให้เด็กชายเธอภูมิใจเหลือเกินที่เห็นพัฒนาการของดินดีขึ้นเรื่อยๆเธออยากจะเห็นวันที่ดินใช้ชีวิตได้เหมือนเด็กปกติเร็วๆเหลือเกินวันนั้นเธอคงจะดีใจน่าดู
หญิงสาวที่กำลังยิ้มภูมิใจกับเด็กชายตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่ากำลังมีใครบางคนจ้องมองเธออย่างชื่นชมอยู่คีรีเห็นทุกการกระทำของดินและปิ่นงามเพราะเขามายืนอยู่พักใหญ่แล้วยอมรับเลยว่าปิ่นงามมีอะไรให้เขาทึ่งได้ตลอดเวลาจริงๆเลี้ยงดินวันแรกก็สอนให้ทำนั่นทำนี่ถึงตอนนี้เด็กชายที่ไม่เคยยอมจับช้อนกินข้าวเองกลับทำได้อย่างคล่องแคล่ว
แกร๊กก
“คุณคีรี”
เสียงดังจากของที่คีรีทำตกในมือทำให้ปิ่นงามหลุดจากการสนใจเด็กชายที่กำลังตักข้าวมามองที่ชายหนุ่มที่กำลังอมยิ้มอ่อนดูพฤติกรรมทั้งสอง
Related chapter
วอนรักเกมลวง ตอนที่21
“ฉันแค่จะเดินสายไฟเธอกินข้าวต่อเถอะ”พอปิ่นงามหันมามองได้คนที่มาดเยอะก็รีบหุบยิ้มก่อนจะเดินไปทางอื่น“ค่ะ”ปิ่นงามยิ้มกว้างหลังจากที่คีรีออกไปแล้วแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าไม่ใช่ว่าเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนจึงทำให้คีรีอยากจะติดไฟที่นี่เพื่อเพิ่มแสงสว่างให้เธอแม้นจะไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่แต่เธอก็ดีใจที่ที่นี่จะได้มีแสงสว่างยามค่ำคืนเสียที“จะรีบไปไหนไอ้สรวง”เทิดศักดิ์คนขับรถคีบอ้อยของไร่เขาเป็นเพื่อนรักของสรวงเห็นสรวงเดินจ้ำอ้าวถือสายไฟแบกลำไม้ไผ่ยาวไปกับคนงานสองสามคนก็รีบตะโกนถาม“เอาสายไฟไปให้นายน่ะสิเผื่อไม่พอ...ปากก็บอกไม่สนใจเมียได้เข้าหอมาไม่เท่าไรรีบอำนวยความสะดวกให้เมียใหญ่”“ฮ่าๆๆ...สวยหยาดเยิ้มขนาดนั้นก็ต้องประเคนความสุขให้หน่อยล่ะโว้ย...”สองหนุ่มเอ่ยถึงนายจอมปากแข็งของตนกันเสียงดังทำเอาคนที่ได้ยินต่างก็อมยิ้มตามกันไปด้วยเพราะก็คิดอย่างคนทั้งสองว่าเหมือนกันค่ำนี้ดูปิ่นงามจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะที่เรือนเล็กมีแสงสว่างจากไฟฟ้าแล้วตอ่ไปนี้เธอก็จะทำอะไรได้สะดวกยิ่งขึ้น“เธอก็เก่งเหมือนกันนี่ที่สอนดินจนกินข้าวเองเป็น”เป็นครั้งแรกที่คีรีเอ่ยชมหญิงสาวขณะที่นั่งร่วมโต๊ะกินข้าวเย็น“แค่เ
วอนรักเกมลวง ตอนที่22
“หนวดคุณ”“อื้มม..”คีรีค่อยๆไล่หอมจากพวงแก้มหญิงสาวเบากว่าเมื่อครู่เพราะกลัวเธอเจ็บก่อนจะเริ่มบดจูบที่ริมฝีปากบางอวบอิ่มอยู่ใกล้ร่างบางนี้ทีไรเป็นอันอดใจไม่ไหวเสียทุกทีคืนนี้กะว่าจะให้เธอพักแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเจ้าตัวตนใต้กางเกงของเขามันผงาดเด้งผึงตั้งแต่กดหอมแก้มนวลไปฟอดแรกมือของทั้งสองประสานกันแน่นขณะที่คีรีทำการเล้าโลมภรรยาตัวน้อยอย่างนุ่มนวลเขาค่อยๆพรมจูบไล่จากริมฝีปากมาที่ลำคอค่อยๆใช้มือหนาแกะเชือกผูกเสื้อของหญิงสาวออกรู้สึกขัดใจชะมัดทั้งที่เขาสั่งเธอแล้วว่าเวลานอนตอนกลางคืนไม่ต้องใส่ซับในเพราะมันจะเสียเวลาถอด“บอกแล้วไงว่าอย่าใส่”“ก็มันไม่ชินนี่คะ”สาวเจ้าหันหน้าหนีด้วยบอาการเคอะเขินหากเธอไม่ใส่ซับในมีหวังเดินไปเดินมาคงรู้สึกโหวงเหวงไม่น้อย“อ..อื้อ..”ยังไม่ทันพูดขาดคำคีรีก็ใช้สองมือถกซับในตัวบางขึ้นและกดจูบดูดดึงยอดดอกบัวงามที่ตั้งชูชันประจันหน้าเขาก้มฟัดมันอยู่นานเรียกเสียงครางจากร่างบางได้พอสมควรแล้วจึงรีบเปลื้องผ้าผ่อนตัวเองออกจนเหลือตัวล่อนจ้อนแล้วคลุมบั้นท้ายด้วยผ้าห่มเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่เสร็จแล้วจึงดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อเธอออกอย่างรวดเร็วเขากอดเธอเอ
วอนรักเกมลวง ตอนที่23
“โถ...แล้วก็ไม่บอก..ที่แท้ก็ติดกับข้าวเมีย”สรวงรู้อย่างนั้นก็ยิ้มร่าไม่ได้คิดจะแย่งอะไรของนายตนต่อที่แท้ก็หวงของเมียหากพูดออกมาตรงๆเขาก็ไม่ยุ่งแต่แรกแล้ว“ปากพวกเอ็งนี่นะ...เดี๋ยวจะไม่ได้กินเหล้าฟรี”คีรีชี้หน้าเทิดศักดิ์ก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวเพราะไม่อยากให้ใครมาขอแบ่งกับข้าวตน“โทษๆจะนาย”เมื่อถูกขู่ว่าต่อไปจะไม่ได้กินเหล้าฟรีทุกคนต่างก็รีบสงบปากสงบคำไม่พูดอะไรต่อเพราะไม่อยากจะพลาดของฟรีทางด้านบุญตาตอนนี้ที่นั่งอยู่ในโรงครัวพร้อมคนงานเธอก็ได้ยินอะไรไม่ต่างกับทุกคนเธอรีบเดินมาหาผกาที่อยู่กำลังจัดวางขนมที่พึ่งเอามาส่งก่อนจะพูดยุแยงให้หญิงสาวทำอะไรบางอย่าง“นี่ผกา..ฉันว่านายท่าจะหลงเมียเค้าแล้วล่ะแกไม่คิดจะจัดการอะไรบ้างเหรอ...ฉันว่าเธอควรจะทำให้ปิ่นงามออกไปจากชีวิตนายน่าจะดีนะ”“คิดอยู่แล้วฉันไม่มีทางปล่อยนายหลุดมือไปง่ายๆหรอกไม่ว่าใคร..ไม่ต้องมาสะเออะสอน”ผกาเบะปากทั้งพูดจีบปากจีบคอว่าเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไรให้นายกลับมาสนใจตนเหมือนเดิมก่อนจะสะบัดหนีบุญตาออกไป“นังโง่..”บุญตายืนอมยิ้มกริ่มตอนนี้เธอมีเงินใช้ไม่คล่องมือเท่าไรเพราะคีรีไม่ค่อยได้เรียกหาจึงใช้ความอารมณ
วอนรักเกมลวง ตอนที่24
“เมียฉันอยู่ที่ไหน”“ฉันจะไปรู้เหรอจ๊ะ”ผกายังคงตีหน้าซื่อไม่รู้ไม่เห็นกับคำถามของคีรี“ดินบอกกับฉันว่าเธอพาเดินไปหลบที่กอไผ่”“นายจะเชื่ออะไรกับไอ้เด็กไม่เต็มบาทนั่น”“เธอสิไม่เต็มบาท...ปิ่นงามอยู่ที่ไหน”คีรีเริ่มโมโหหนักจากที่อารมณ์คุกรุ่นมาตั้งแต่คราแรกอยู่แล้ว“นายดุฉันเหรอจ๊ะ”“ฉันถามว่าปิ่นงามอยู่ที่ไหนไม่ได้ยินหรือไงวะ”ผกามองหน้าคีรีด้วยความเคืองใจปกติไม่มีเลยสักครั้งที่คีรีจะขึ้นเสียงกับเธอแต่ครั้งนี้ดูเขาจะเป็นห่วงปิ่นงามมากจนกล้าตะคอกใส่เธอยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหอยู่ในใจแต่แค่โวยวายอะไรออกมาไม่ได้เท่านั้น“คุณปิ่นไปที่น้ำตก...ไม่รู้เข้าป่าไปหรือเปล่า..ฉันก็ไม่เห็น”และแล้วผกาก็ต้องยอมกัดฟันพูดจนได้“ถ้าเมียฉันเป็นอะไรไปฉันไม่เอาเธอไว้แน่”คีรีชี้หน้าผกาเขารีบขับรถกลับออกไปอย่างรวดเร็วตอนนี้หัวใจดวงโตหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่มเพราะนี่ก็มืดแล้วมีทางเดียวที่จะตามหาปิ่นงามให้ได้ไวที่สุดคืดเขาต้องไปตามพรานในหมู่บ้านมาให้ช่วยแกะรอยตามหาหากเขาไปงมหาคนเดียวมีหวังปิ่นงามอาจจะมีอันตรายก่อนที่เขาจะหาเจอได้“นายหลงมันเข้าแล้ว..หึ้ยย..อีปิ่นอีมารหัวใจ”ผกากลับเข้ามาในบ้านได้เธอก็ไม่มีอารมณ์กินข้าวแ
วอนรักเกมลวง ตอนที่25
“ฉันจะไม่ให้ผกามาเหยียบที่ไร่อีกแบบนี้จะได้ไม่เกิดขึ้นอีก”คีรีในตอนนี้โกรธผกามากจนแทบไม่อยากจะเห็นหน้าไม่คิดว่าคนที่เขาชมชอบนั้นจะเป็นคนที่นิสัยเหี้ยมโหดเช่นนี้ได้“อย่านะคะที่ผกาทำก็เพราะรักคุณ...”ปิ่นงามเห็นว่าการทำแบบนั้นมันจะไม่ใช่ผลดีเท่าไรนักเพราะมันจะยิ่งทำให้ผกาเกลียดเธอเข้าไปอีก“หึ่... ให้ได้อย่างนี้สิ”คีรีสบถในลำคอคนจะดีก็ดีเสียจนใจหายคนจะร้ายก็ร้ายเสียจนคิดว่าชีวิตคนหนึ่งชีวิตไม่มีค่าช่วงเที่ยงของวันต่อมาหลังจากที่ผกาส่งขนมเรียบร้อยแล้วคีรีก็เรียกผกาเข้ามาคุยในสำนักงานไร่เพราะเขาต้องการจะตักเตือนเธอว่าอย่าให้มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกไม่อย่างนั้นเขาจะเอาผิดผกาโดยที่ไม่สนคำทัดทานของใครทั้งนั้น“ครั้งนี้ฉันจะละโทษเพราะปิ่นขอถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกฉันเอาเรื่องแน่...แล้วจะไม่ให้เธอไปเหยียบที่ไร่นี้อีก”“ผกาไม่มาที่นี่ก็ได้...เชิญไปสั่งขนมร้านอื่นเลย”ผกามองหน้าคีรีด้วยความไม่พอใจจากคำที่ว่าจะละโทษเธอเพราะปิ่นงามขอเท่ากับว่าอะไรๆตอนนี้คีรีก็ต้องรับฟังคำปิ่นงามทั้งนั้นหากจะละโทษเพราะปิ่นงามดังนั้นก็ถือว่าคีรีไม่เห็นหัวเธอแล้วจึงยื่นคำขาดกับเขาว่าจะไม่มาที่นี่อีกดูสิเขา
วอนรักเกมลวง ตอนที่26
“เหงาหรือเปล่าไม่มีเจ้าดินมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว”คีรีนอนกอดก่ายร่างบางขณะที่มากางมุ้งนอนดูดาวยามค่ำคืนกันที่ชานเรือน“นิดหน่อยแต่ปิ่นดีใจมากกว่าค่ะที่ดินได้อยู่กับพ่อและก็แม่อีกอย่างจะได้ไม่ลำบากอีกต่อไปแล้ว”“อืม.. เธออยากมีเด็กเล็กๆมาอยู่ด้วยตลอดหรือเปล่า”“มีก็ดีค่ะ...ว่าแต่เด็กที่ไร่เหรอคะ?”ดวงตาปิ่นงามเบิกโพรงอย่างสนอกสนใจคำพูดของคีรีหากเธอได้เด็กเล็กลูกของคนงานที่ไร่มาเลี้ยงช่วงกลางวันก็คงไม่เหงา“ฉันจะทำให้เธอไง”“เอ่อ...คุณอยากมีลูกกับปิ่นอย่างนั้นเหรอคะ”ปิ่นงามหลบสายตาคีรีเล็กน้อยพวงแก้มนวลตอนนี้เริ่มแดงระเรื่องเพราะเคอะเขินกับคำพูดของเขา“อืม...”ฟอดดคนตัวโตรวบกระชับกอดร่างบางแน่นกดหอมภรรยาตนฟอดใหญ่เขาไม่ได้พูดเล่นเขาคิดจะมีลูกกับเธอจริงๆเพราะคิดว่าหญิงสาวน่าจะเป็นแม่ของลูกที่ดีได้เพราะมีนิสัยเป็นคนอ่อนโยนรักเด็ก“แล้วกับผู้หญิงคนอื่นล่ะคะคุณอยากมีลูกกับพวกเธอหรือเปล่า”ปิ่นงามถามคีรีให้มั่นใจหากเขาอยากมีลูกกับเธอแล้วผู้หญิงคนอื่นเขาอยากมีด้วยหรือไม่เพราะเธอไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วได้ชื่อว่าเป็นลูกเมียหลวงเมียน้อย“ไม่ฉันไม่เคยคิดจะมีลูกกับใครจนมาเจอเธอ”เสียงแหบพร่าเอ่ยกระ
วอนรักเกมลวง ตอนที่27
“อืม..”ปิ่นงามฟุบใบหน้าลงกับบ่าแกร่งขณะที่คนเป็นสามีกำลังดึงสะโพกเธอให้เข้าออกเป็นจังหวะและไม่นานนักเธอก็เริ่มขยับเองได้แต่เป็นจังหวะที่ค่อนข้างนุ่มนวล“อย่างนั้นแหละ...อืม..น่ารักที่สุดเลย”คีรีกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอขณะที่ภรรยาตัวน้อยเริ่มควบคุมเกมส์เองเป็นใบหน้าหวานที่ตาปรือเม้มปากแน่นครางเสียงอ่อนของเธอยิ่งเร้าอารมณ์ให้เขาได้เป็นอย่างดี“อืม..อื้ออ..อะ..อ๊ายยย”“อึก..อ่าส..”จากที่นั่งคุมเกมส์อยู่พักใหญ่ปิ่นงามก็เริ่มบิดเร่ากอดคนเป็นสามีตัวเกร็งด้วยแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อยเสียงหวานร้องโหยหวนพร้อมกับเสียงคำรามในลำคอของคีรีเพราะชายหนุ่มก็เสียวจนแทบปริแตกเมื่อร่องสวาทของหญิงสาวตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบ“อืม..”คีรีวางร่างบางให้นอนลงแล้วเริ่มขย่มบนตัวเธออีกครั้งเนิ่นนานเท่าไรนับเวลาไม่ได้กว่าจะได้ปล่อยให้ภรรยาตัวเล็กได้เป็นอิสระก็ได้ยินเสียงไก่ขันเสียแล้วหลายวันต่อมาคีรีทำได้อย่างที่สัญญากับปิ่นงามจริงๆเขาตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่เขาเคยเกี้ยวพาราสีโดยเด็ดขาดชายหนุ่มพยายามทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีและรอคอยวันที่ปิ่นงามจะตั้งท้องคีรีเปลี่ยนเป็นคนละคนจากคนที่เคยเจ้าชู้ชอบสังสรรค์กล
วอนรักเกมลวง ตอนที่28
“คุณคี..เป็นอะไรคะ”กลางดึกปิ่นงามตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าคีรีนั้นนอนไม่อยู่สุขเท่าไรแถมเขายังเอาแต่นอนหันหลังให้เธอไม่กอดเธอเหมือนกับทุกคืนที่เคยทำอีกด้วย“เปล่านอนเถอะ..”คีรีหันมามองหน้าปิ่นงามครู่หนึ่งก่อนจะรีบหันไปความรู้สึกของเขาตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเองและจิตใจนั้นไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรนัก“....”ปิ่นงามนอนลืมตาอยู่พักใหญ่กว่าจะข่มตาหลบลงได้เพราะเป็นห่วงคีรีอยู่พอสมควรด้วยไม่เคยเห็นชายหนุ่มมีอาการแบบนี้มาก่อนอีกอย่างตอนเย็นก็ยังดีๆอยู่เลยอาการวันต่อมา“ไม่กินข้าวเช้าก่อนเหรอคะ”“ปิ่นงามเห็นคีรีเตรียมตัวออกไปทำงานตั้งแต่ที่เธอยังจัดสำรับกับข้าวไม่เสร็จจึงรีบเรียกสามีเธอเอาไว้ก่อนเพราะเธอต้องการที่จะคุยกับเขาเรื่องความลับที่อยู่ในใจให้มันจบๆไปก่อนที่แสนคำจะมาที่นี่“ไม่”“คือปิ่นมีเรื่องต้องคุยกับคุณ”“ฉันไม่มีเวลา...”คีรีหันมาตอบปิ่นงามเสียงแข็งทั้งสายตาของเขาก็ยังมองเธอไม่อ่อนโยนเหมือนเดิมก่อนจะรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วจึงทำให้ปิ่นงามสลดอยู่พอสมควรหญิงสาวไม่รู้ว่าคีรีเป็นอะไรจริงๆแต่อาการของเขามันก็ทำให้เธอไม่สบายใจอยู่ไม่น้อยตั้งแต่เช้ายันเย็นปิ่นงามไม
Latest chapter
