ตอนที่22

“หนวดคุณ”

“อื้มม..”

คีรีค่อยๆไล่หอมจากพวงแก้มหญิงสาวเบากว่าเมื่อครู่เพราะกลัวเธอเจ็บก่อนจะเริ่มบดจูบที่ริมฝีปากบางอวบอิ่มอยู่ใกล้ร่างบางนี้ทีไรเป็นอันอดใจไม่ไหวเสียทุกทีคืนนี้กะว่าจะให้เธอพักแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเจ้าตัวตนใต้กางเกงของเขามันผงาดเด้งผึงตั้งแต่กดหอมแก้มนวลไปฟอดแรก

มือของทั้งสองประสานกันแน่นขณะที่คีรีทำการเล้าโลมภรรยาตัวน้อยอย่างนุ่มนวลเขาค่อยๆพรมจูบไล่จากริมฝีปากมาที่ลำคอค่อยๆใช้มือหนาแกะเชือกผูกเสื้อของหญิงสาวออกรู้สึกขัดใจชะมัดทั้งที่เขาสั่งเธอแล้วว่าเวลานอนตอนกลางคืนไม่ต้องใส่ซับในเพราะมันจะเสียเวลาถอด

“บอกแล้วไงว่าอย่าใส่”

“ก็มันไม่ชินนี่คะ”

สาวเจ้าหันหน้าหนีด้วยบอาการเคอะเขินหากเธอไม่ใส่ซับในมีหวังเดินไปเดินมาคงรู้สึกโหวงเหวงไม่น้อย

“อ..อื้อ..”

ยังไม่ทันพูดขาดคำคีรีก็ใช้สองมือถกซับในตัวบางขึ้นและกดจูบดูดดึงยอดดอกบัวงามที่ตั้งชูชันประจันหน้าเขาก้มฟัดมันอยู่นานเรียกเสียงครางจากร่างบางได้พอสมควรแล้วจึงรีบเปลื้องผ้าผ่อนตัวเองออกจนเหลือตัวล่อนจ้อนแล้วคลุมบั้นท้ายด้วยผ้าห่มเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

เสร็จแล้วจึงดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อเธอออกอย่างรวดเร็วเขากอดเธอเอาไว้แน่นก่อนจะก้มลงมาบดจูบริมฝีปากบางแล้วอุ้มเธอมานั่งคร่อมเขาบนตักทั้งที่ยังสวมผ้าถุงอยู่

“อืม..”

ปิ่นงามกอดคอคีรีเอาไว้แน่นขณะที่เขากอดฟัดอยู่กับสองเต้างามของเธอไม่ยอมละเสียงดูดดึงบดจูบดังไม่หยุดจนหญิงสาวนั้นหน้าแดงซ่านเป็นลูกตำลึง

ฟอดดด

คีรีฟัดสองเต้างามอวบอิ่มเต็มมือจนหนำใจแล้วจึงค่อยๆสอดมือไปจับแท่งร้อนสอดใส่เข้ากับร่องสวาทของคนบนตักแล้วค่อยๆขยับสะโพกเบาๆเพื่อทำให้หญิงสาวได้ชินกับลีลารักแบบใหม่ที่เขาจะทำให้เธอได้สนุกขึ้น

“ค..คุณคี”

ปิ่นงามเม้มปากแน่นดวงตากลมโตปรือหวานหยาดเยิ้มทั้งก้มหน้าฟุบลงกับบ่าแกร่งเพราะรู้สึกว่าการร่วมรักด้วยท่วงท่าแบบนี้มันทำให้ตัวตนของชายหนุ่มเข้าไปในตัวเธอลึกมากกว่าเดิมจนเริ่มจุกขณะที่เขาขยับ

“อืม..อ้ะ..”

ปิ่นงามครางเสียงอ่อนเสียงหวานจากบทสวาทที่คีรีมอบให้จากคราแรกที่ขยับด้วยจังหวะนุ่มนวลกลับแปรเปลี่ยนเป็นถี่รัวในเวลาอันรวดเร็วซ้ำริมฝีปากหนาของเขายังกอบกุมดูดดึงเต้างามของเธอไม่ขาดจนตอนนี้สาวเจ้ามีสุขในอารมณ์สวาทจนขนลุกขนชันไปทั้งตัว

“อ...อืม..อ่าสส..”

คีรีวางร่างบางลงนอนทั้งรีบซอยสะโพกถี่ยิบด้วยความที่อารมณ์สวาทกำลังร้อนระอุในตัวทำเอาชายหนุ่มสบถกัดฟันขึ้นเป็นสันกรามก่อนจะซุกใบหน้าคมลงดอมดมลำคอระหงส์เลื้อยมาบดจูบที่ริมฝีปากบางตวัดลิ้นร้ายฉกชิมความหวานอย่างมูมมาม

“อ๊า..คุณคี..อื้มม..”

เสียงหวานของคนที่กำลังถูกขย่มจนตัวโยนถูกกลืนกินในลำคอของคนตัวโตเขาส่งลิ้นร้ายตวัดในโพรงปากนุ่มก่อนจะดูดดึงลิ้นเรียวของภรรยาตนด้วยความกระหายทั้งสะโพกก็ยังคงทำงานไม่หยุดหย่อนผ่อนแรง

บทรักของทั้งสองเริ่มนานจวบจนเที่ยงคืนคีรีจึงปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักที่จริงเขาไม่อยากให้เธอได้พักแม้แต่น้อยแต่เพราะรู้ว่าปิ่นงามจะนอนดึกเพียงใดตอนเช้าเธอก็ต้องฝืนลุกมาทำกับข้าวให้เขาได้กินก่อนไปทำงานทั้งที่เขาเคยบอกแล้วว่าวันไหนลุกไม่ไหวก็ไม่ต้องแต่เธอก็ยังรั้นเขาอยู่ดี

ในเช้าของวันต่อมาก็เป็นอย่างที่เขาคิดปิ่นงามตื่นมาตั้งแต่เช้ามือเพื่อที่จะทำกับข้าวให้เขาทั้งข้าวเช้าและข้าวเที่ยงเตรียมใส่ปิ่นโตเอาไว้ให้

หลังจากกินข้าวเช้ากันเรียบร้อยแล้วปิ่นงามก็ยื่นปิ่นโตมาส่งคีรีที่หน้าเรือนเล็กพร้อมรอยยิ้มหวานเป็นกำลังใจการทำงานให้คีรี

“ปิ่นโตค่ะ”

ฟอดดด

ชายหนุ่มกดหอมพวงแก้มนวลฟอดใหญ่รู้สึกว่าตอนนี้ไม่อยากจะห่างร่างบางแม้สักวินาทีเดียว

“ขอบใจ..ฉันไปทำงานก่อน”

“ค่ะ”

ปิ่นงามยืนมองดูคีรีขับรถออกไปจนสุดลูกหูลูกตาแล้วจึงเดินเข้ามานั่งที่แคร่ไม้ข้างเรือนเพื่อรอละไมพาดินมาส่ง

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าคีรีดีกับเธอมากและเธอเองก็ไม่อยากที่จะมีเรื่องปิดบังโกหกกับเขาอีกเธอขอเวลามีความสุขอีกสักนิดแล้วจะทำใจบอกความจริงกับคีรีและจะยอมรับผลของมันอย่างไม่มีข้อแม้

โรงครัวในตอนเที่ยงกว่าตอนนี้มีเหล่าคนงานนั่งกินข้าวกันอยู่เต็มส่วนคีรีเองก็แยกตัวไปนั่งกินข้าวห่างๆแต่ก็ยังมีพวกสรวงตามมาอยู่ดี

“นาย...ทำไมนายได้แกงคั่วหอยขมกับไข่เจียวด้วยโรงครัววันนี้ไม่มีนี่นา...ฉันขอชิมหน่อยนะ”

สรวงเห็นว่าในโรงครัวที่เขาได้กับข้าวมาเห็นจะมีแค่กุ้ยช่ายผัดไข่กับต้มจับฉ่ายแล้วก็มีพวกปลาเค็มทอดไม่ยักจะมีเหมือนที่นายตนมีในปิ่นโตจึงยื่นช้อนหมายจะตักแบ่งเพราะปกติแล้วตนกับนายก็กินข้าวด้วยกันเสมอ

“เฮ้ยย...กับข้าวแกก็พูนจานจะมาแย่งอะไรฉัน”

คีรีรีบยกปิ่นโตหนีเพราะนี่คือของที่ปิ่นงามทำไว้ให้เขาไม่อยากให้ใครมาแย่ง

“นายเค้าหวง...เมียเค้าทำมาให้ไงไอ้สรวง”

เทิดศักดิ์เอ่ยตะโกนมาแต่ไกลจนคนในโรงครัวได้ยินกันแทบทุกคน