ตอนที่34

ช่วงเย็นของวัน..ที่วัดในหมู่บ้านค่อนข้างวุ่นวายเพราะมีคนไปเจอศพของศักดิ์นอนขึ้นอืดอยู่ในป่าตอนนี้ทั้งสรวงและสมศรีเสียใจมากไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำกับศักดิ์สิทธิ์ได้โหดร้ายเช่นนี้

“พี่ศักดิ์ใครทำพี่แบบนี้”

สรวงนั่งกอดกัยกับคนเป็นแม่ร้องห่มร้องให้ระงมขณะที่คนอื่นๆที่มาช่วยจัดงานศพในศาลาวัดก็หดหู่ไม่แพ้กัน

“กูเอง...ฮ่าๆๆ...กูนี่แหละที่ฆ่ามัน...มันเสือกอยากจะบอกกับคนอื่นเองว่ามันเป็นผัวกู”

จู่ๆผกาก็เดินหัวฟูเข้ามาในศาลาอย่างคนที่สติไม่สมประดีเธอเปล่าประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอเป็นคนฆ่าศักสิทธิ์เอง

“ผกา..เอ็งทำแบบนี้ทำไมห้ะ”

สรวงโกรธมากที่ผกานั้นทำพี่ชายตนจนถึงตายและหมายจะเข้าไปทำร้ายหญิงสาวสักฉาดโดยที่ไม่สนใครจะว่าเขาทำร้ายผู้หญิงแต่ดีที่คนในศาลารีบห้ามเอ่าไว้ก่อน

“ฮ่าๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆๆๆ..”

ผกาหัวเราะลั่นทั่วศาลาจนคนในศาลายืนมองหญิงสาวเป็นตาเดียวด้วยต่างก็คิดว่าหญิงสาวสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปแล้ว

“ผกาเอ็งเป็นบ้าไปแล้วหรือไง”

เทิดศักดิ์มองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจที่เธอไม่คิดสลดบ้างหรืออย่างไรฆ่าคนตายทั้งคนยังจะมาหัวเราะหน้าระรื่นอยู่อีก

“น่าจะบ้าจริงๆนั่นแหละของคงกลับเข้าตัวแล้วสิ”

นภาตะโกนให้ทุกคนได้รับรู้ทั่วกันเธอคิดว่าที่ผกาเป็นแบบนี้คงเพราะของที่หญิงสาวทำใส่พี่ชายเธอคงกลับเข้าตัวแล้วเป็นแน่

“ของอะไร”

“ก็ผกามันให้หมอมั่นทำของใส่พี่คีดีที่หลวงพ่อมาช่วยแต่ก็ทุรนทุรายปางตายเหมือนกันกว่าของจะออก”

ทุกคนแทบจะยกมือทาบอกไม่คิดว่าผกาจะร้ายได้ขนาดนี้

“เออกูทำ.. นายจะได้รักกู.. แล้วก็ก็จะได้เป็นแม่เลี้ยงของไร่.. ฮ่าๆๆๆๆๆ”

ผกาไม่ปฏิเสธตอนนี้เธอนึกอย่างไรคิดอย่างไรก็พูดออกมาเสียหมดหญิงสาวหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเดินโซซัดโซเซไปที่อื่น

สรวงและสมศรีเห็นแบบนี้แล้วก็ไม่ได้อยากคิดจะเอาความผกาเพราะตอนนี้เธอก็น่าจะรับกรรมที่ได้ก่อเอาไว้แล้ว

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่ผกามาที่นี่ก็ไม่มีใครเห็นเธออีกเลยและไม่มีใครคิดใส่ใจที่จะตามหาด้วยวันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนผ่านพ้นไปจนเกือบห้าปีตอนนี้ไร่คีรีรักษ์เจริญขึ้นมากและมีกำไรมากพอที่จะสร้างโรงงานแปรรูปผลผลิตเพื่อการส่งออกตอนนี้ก็อยู่ในขั้นตอนการดูแบบโครงสร้างของโรงงานและรายละเอียดการส่งออกอยู่ว่าเขาทำกันอย่างไร

ในส่วนของคีรีนั้นทุกลมหายใจของเขาก็ยังมีแต่ปิ่นงามเขาตามหาเธอทั่วทุกพื้นที่ในจังหวัดและจังหวัดใกล้เคียงกลับไม่พบทั้งเดินทางไปที่ไร่แสนคำเป็นประจำกลับไม่มีวี่แววว่าปิ่นงามจะกลับไปที่นั่น

จนปัจจุบันชายหนุ่มเป็นคนที่สนใจแต่งานเก็บตัวไม่สังสรรค์เหมือนเมื่อก่อนวันหยุดก็ยังคงตระเวณตามหาภรรยารักแต่ก็ไม่เห็นจะเป็นผลเขาทำแบบนี้มาห้าปีแล้วและคิดว่าจะทำต่อไปจนกว่าจะเจอปิ่นงามอีกครั้ง

“เตรียมตัวเร็วพี่คี”

นภาต้องมาคะยั้นคะยอให้คีรีเตรียมตัวไปดูรูปแบบโรงงานแปรรูปตัวอย่างที่กรุงเทพด้วยกันเพราะพี่ชายเธอนั้นเก้าไม่ไปสิบไม่ไปอย่างเดียวเลย

“เราไปคนเดียวไม่ได้หรือไงยัยภาพี่ไม่อยากไปไหน”

“ได้ยังไงน้องเป็นผู้หญิงจะให้เดินทางคนเดียวได้ยังไง”

ดอกแก้วเห็นทีจะต้องช่วยพูดให้คีรีนั้นไปดูงานเป็นเพื่อนนภาเธอจะไม่ยอมให้นภาเดินทางไกลและค้างคืนที่อื่นคนเดียวเด็ดขาด

“ก็ได้ครับ”

เมื่อคนเป็นแม่เค้นเข้าคีรีก็ต้องยอมเก็บเสื้อผ้าเพื่อที่จะเตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้แต่โดยดี

ณ.บ้านสีขาวหลังใหญ่ตอนนี้กำลังมีเด็กชายตัวอ้วนกลมวัยสี่ขวบกำลังวิ่งเล่นเสียงหัวเราะร่าทั่วบ้านกับคนเป็นแม่พอเห็นชาวีเดินเข้ามาในบ้านได้ก็รีบวิ่งโล่เข้ามาหาคุณอาหมอผู้แสนใจดีของตนทันที

“อาหมอสวัสดีครับ”

ฟอดดด

“ว่ายังไงคนเก่ง.. อาหมอมีช็อคโกแลตมาฝากด้วยนะครับ”

ชาวีอุ้มเด็กชายตัวกลมขึ้นมาหอมฟอดใหญ่พร้อมทั้งรีบชูกล่องช็อคโกแล็ตที่เขาซื้อมาฝากเด็กชายเป็นประจำ

“เย่.. ดีใจที่สุดเลย”

“ไม่เจอไม่กี่วันตัวโตขึ้นเยอะเลยนะเรา”

“แม่บอกว่าอคิณกินเก่งครับ”

“ฮ่าๆๆ.. ท่าจะจริงตัวแน่นมากเลย”

“น้ำค่ะคุณหมอ”

ปิ่นงามเดินถือแก้วน้ำมาวางที่โต๊ะหน้าโซฟาต้อนรับหมอหนุ่ม

“ขอบคุณครับ”

ชาวีวางเจ้าก้อนกลมลงพร้อมส่งกล่องช็อกโกแล็ตให้เด็กชายก็รีบเดินไปหาคนเป็นแม่ให้รีบแกะให้อย่างรวดเร็วเพราะอยากจะกินของโปรดใจจะขาด

“กินแค่ชิ้นเดียวนะครับ”

“ครับแม่”

เด็กชายว่าง่ายไม่เคยขอเพิ่มเพราะแม่ตนบอกเสมอว่าของหวานจะทำให้ฟันผุแล้วต้องไปให้หมอถอนฟัน

“ผมมีของมาให้คุณด้วยนะครับ”

หลังจากที่อคิณไปวิ่งเล่นที่อื่นแล้วชาวีก็ยกถุงกระดาษสองสามถุงออกมาจากรถเดินเอามาให้ปิ่นงาม

“ขอบคุณนะคะ...ปิ่นบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องซื้ออะไรมา”

หมอหนุ่มดีกับปิ่นงามมากจนหญิงสาวเกรงใจจนไม่รู้จะเกรงใจยังไงตั้งแต่เธอมาอยู่บ้านหลังนี้ชาวีก็หาสิ่งอำนวยความสะดวกให้เธอทุกอย่างเมื่อตอนคลอดอคิณเขาก็เป็นคนจัดการทุกอย่างเช่นกันไม่ว่าจะเป็นข้าวของเครื่องใช้รวมถึงจ้างพยาบาลส่วนตัวมาช่วยเธอดูแลอคิณในช่วงเวลาที่เธอยังทำอะไรไม่ถนัด

“ผมอยากซื้อให้นี่ครับ”

ชาวีอยากดูแลปิ่นงามให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะว่าเขาไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนเท่านั้นเขาอยากจะดูแลเธอกับลูกตลอดเวลาแต่ติดตรงที่ว่าเขายังไม่กล้าที่จะพูดออกไปก็เท่านั้น