ตอนที่38 ตอนจบ

“น้ำค่ะคุณหมอ...ปิ่นถือรอไว้แล้ว”

ปิ่นงามกลั้นหัวเราะเล็กน้อยทั้งรีบยื่นแก้วน้ำให้หมอหนุ่มได้ดื่ม

“คุณปิ่นไม่บอกผมล่ะครับว่ามันเผ็ด”

หน้าหมอหนุ่มตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึงจนคนในวงกินข้าวต่างก็มองกันด้วยความตกใจเว้นคีรีที่มองแต่ปิ่นงามด้วยสายตาที่น้อยอกน้อยใจที่เห็นหญิงสาวดูใส่ใจชาวีมากกว่าตัวเองในตอนนี้

“อีกแก้วค่ะ..คุณหมอกินเผ็ดไม่ได้เหรอคะ”

นภารีบยื่นน้ำอีกแก้วให้ชาวีเพราะเห็นว่าในมือของเขากำลังจะหมด

“ค่ะ..เผ็ดนิดหน่อยก็หน้าแดงทันทีเลยล่ะ”

“อ่อ...ภาไม่รู้ว่าคุณหมอกินเผ็ดไม่ได้โทษทีค่ะ”

นับว่าเป็นที่ตกอกตกใจกันไปกับสีหน้าของชาวีแต่ดีที่หายเผ็ดได้หน้าของเขาจึงหายแดงนภาตอนนี้จึงไม่กล้าตักอะไรให้หมอหนุ่มอีกจนสิ้นสุดมื้อเย็นวันนี้

หลังจากทุกคนกินข้าวเย็นกันเรียบร้อยแล้วคีรีก็พาลูกกับเมียกลับเรือนเล็กส่วนหมอหนุ่มก็พักอยู่ที่เรื่อนใหญ่

“เดี๋ยวพ่ออาบน้ำให้นะครับอคิณ”

พอคีรีพาทั้งสองมาถึงบ้านเขาก็รีบที่จะทำหน้าที่สามีโดยการจะช่วยภรรยาอาบน้ำให้ลูกชายแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำหน้าที่อาบน้ำให้ลูกในวันนี้เสียแล้วเพราะอคิณเดินหนีเขาหน้าตาเฉยขณะที่จะถอดเสื้อผ้าให้

“ให้แม่อาบให้ครับ”

อคิณแม้จะคุ้นเคยกับพ่อตนบ้างแล้วแต่การอาบน้ำเขาก็ยังเคยชินกับการที่แม่จะเป็นคนอาบให้เท่านั้น

“อคิณคงยังไม่คุ้นกับคุณน่ะค่ะ..รออีกนิดนะคะ”

ปิ่นงามว่าจบก็พาอคิณเข้าห้องน้ำไปทิ้งให้คีรีนั่งหน้าหงอยอยู่คนเดียวตอนนี้เขาพยายามทำความเข้าใจว่าต้องใช้เวลากับลูกให้มากกว่านี้หากจะให้อคิณสนิทแต่อีกใจก็แอบน้อยใจที่เห็นทั้งลูกและเมียสนิทกับชาวีมากกว่าตน

21.00​ น.

หลังจากที่อคิณหลับไปแล้วปิ่นงามก็ออกมานั่งเล่นที่ชานเรือนมองดูดาวยามค่ำคืนทั้งยังหวนนึกถึงความหลังเมื่อครั้งอยู่ที่นี่

คงจะจริงอย่างที่มีคนเคยบอกความรู้สึกเก่าๆมักจะกลับมาให้เรารู้สึกได้ชัดเมื่อตอนอยู่ที่เก่าๆเพราะตอนนี้ภาพเรื่องราวดีๆและเรื่องราวร้ายๆในหัวของเธอปรากฎเป็นภาพและความรู้สึกได้ชัดพอสมควร

ชัดจนความรู้ตัวว่าความรู้สึกรักคีรีไม่เคยขจัดออกไปจากใจได้เลยที่คิดว่าตัวเองลืมคงเป็นเพราะสมองสั่งอยู่ตลอดเวลามากกว่าว่าห้ามคิดถึงเขาอีกอย่างชีวิตเธอช่วงที่ผ่านมาก็สนใจเพียงแค่ลูกเท่านั้นเพราะไม่เคยคิดว่าตนจะได้กลับมาอยู่กับคีรีอีกครั้งอย่างตอนนี้

“เอ่อ... คุณคีรี”

ปิ่นงามสะดุ้งเฮือกเพราะจู่ๆคีรีก็เข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลังขระที่ยืนมองดาวคิดอะไรอยู่เพลินๆเธอคิดว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในห้องทำงานเสียอีก

“ขอฉันกอดแบบนี้สักพักนะปิ่น”

“..ปิ่นคิดว่าคุณจะอยู่ในห้องทำงานซะอีก..”

“ฉันเห็นเธอยืนเหม่อตั้งนานแล้วคิดอะไรอยู่เล่าให้ฉันฟังได้หรือเปล่า”

“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ”

“งั้นเหรอ...ในความคิดนั้นมีฉันอยู่ด้วยหรือเปล่า”

คีรีพลิกร่างบางให้หันมามองหน้าของเขาแต่ปิ่นงามก็เอาแต่ก้มหลบสายตาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“หลบสายตาฉันทำไม”

คีรีเริ่มยิ้มหน้าระรื่นเพราะรู้ว่าหากหญิงสาวไม่มีเขาในความคิดคงกล้าตอบไปแล้วว่าตนนั้นคิดอะไรแต่นี่ไม่ใช่

“ปิ่นง่วงแล้วขอไปนอนก่อนนะคะ”

ปิ่นงามรีบผละตัวออกจากคีรีแต่ก็ถูกเขารวบกอดคะยั้นคะยอให้เธอตอบเขามาให้ได้

“เดี๋ยวสิ...ยังไม่ได้ตอบฉันเลย..เธอกำลังนึกถึงฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”

คีรีค่อยๆก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้านวลเขาค่อยๆกระซิบข้างหูของหญิงสาวก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปประกบจูบกับริมฝีปากอวบอิ่ม

ปิ่นงามยืนนิ่งไม่ได้ขัดขืนรสจูบของเขาทำให้วันวานอันแสนหวานของเขาและเธอปรากฎชัดกว่าเดิมรสจูบที่นุ่มนวลอบอุ่นของชายหนุ่มนี้เป็นสิ่งที่เธอเองไม่เคยนึกถึงอยู่ในหัวแต่เมื่อได้สัมผัสความรู้สึกดีๆในวันเก่าๆก็หวนคืนเข้ามาในหัวใจใช่เธอลืมเขาไม่ได้อย่างที่เคยคิดเลยจริงๆ

หัวใจของคีรีพองโตเป็นพิเศษเมื่อภรรยารักไม่คิดที่จะต่อต้านแบบนี้ก็เท่ากับว่าเขามีหวังที่จะมีวันคืนที่หวานกับเธอเหมือนเดิม

คีรีอุ้มร่างบางเข้าไปในห้องทำงานของเขาก่อนจะค่อยๆวางเธอลงบนโซฟาตัวใหญ่ขณะที่เขาก็ยังคงบดจูบเธอไม่หยุด

ในห้องนี้มีเพียงแค่แสงไฟจากด้านนอกที่ส่องผ่านม่านมาเท่านั้นบรรยากาศในตอนนี้ก็ยิ่งดูเป็นใจกับการกระชับสัมพันธ์มากพอสมควร

ชายหนุ่มพรมจูบตวัดลิ้นฉกชิมความหวานจากปากนุ่มจนพอใจแล้วจึงค่อยๆไล่ลงบดจูบลำคอระหงส์เขารีบดึงเชือกผูกเสื้อของหญิงสาวถอดออกและลงลิ้นปัดป่ายไปที่ยอดปทุมถันที่ตั้งชูชันจนร่างบางเริ่มขนลุกเล็กน้อย

“อืม...”

ปิ่นงามครางเสียงอ่อนรู้สึกร้อนระอุในกายอยู่พอสมควรเมื่อถูกคนเป็นสามีเล่าโลมหนักเข้า

คีรีพรมจูบดอมดมร่างบางที่แสนคิดถึงมาจนถึงหน้าท้องน้อยและค่อยๆถลกผ้าถุงสีหวานของหญิงสาวขึ้นไปจนถึงขาอ่อนใช้มือหนาเกี่ยวดึงซับในตัวจิ๋วถอดทิ้งไปอย่างรวดเร็วเสร็จแล้วจึงใช้สองมือหนาจับสองขาเรียวแยกออกแล้วซุกใบหน้าลงตรงกลางกลีบกุหลาบงาม

“อือ.. อื้มม...”

ปิ่นงามขบเม้มริมฝีปากแน่นดวงตากลมโตปรือหวานร้องครางในลำคอเบาๆเมื่อปลายลิ้นร้ายของคีรีตวัดลงที่กลีบกุหลาบและค่อยๆลากไปที่ร่องสวาท

คีรีฉกชิมน้ำหวานพักใหญ่จนพอใจแล้วจึงรีบถอดเสื้อผ้าตนออกเสียบแท่งร้อนเข้าช่องทางรักในคราเดียวจนมิดแม้นว่าสาวเจ้าจะเคยคลอดลูกมาแล้วแต่เขายังรู้สึกว่าช่องทางรักของเธอยังบีบรัดตัวตนของเขาแน่นไม่ต่างจากเดิมแม้แต่น้อย

“อื้มม..”

คีรีก้มลงจูบกลืนเสียงครางหวานของภรรยาตัวเล็กเขาบดสะโพกกระแทกถี่ยิบด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านและโหยหาร่าบางมานานวันนี้เขาได้เธอมาครอบครองสมใจเสียที

มือของทั้งสองสอดประสานกันแน่นบทสวาทที่คีรีมอบให้ปิ่นงามวันนี้เป็นการต้อนรับที่แสนอบอุ่นแน่นแฟ้นจวบจนฟ้าเกือบสางจึงได้เวลาที่คีรีพาร่างบางมานอนกับลูกที่ห้องได้คีรีคิดว่าไม่นานอคิณคงมีน้องตัวน้อยๆมาวิ่งเล่นด้วยกันแน่นอน

หลังจากวันที่คีรีและปิ่นงามกลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ได้เขาก็ทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีไม่ขาดตกบกพร่องตอนนี้วันเวลาก็ผ่านมาแรมปีจนเขากับปิ่นงามนั้นก็มีโซ่ทองคล้องใจกันถึงสองคนแล้ว

เรื่องราวความรักของทั้งสองแม้นจะดูไม่ลงรอยกันในคราแรกแต่คนที่คู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันตามคำโบราณนั้นเคยบอกแม้นจะมีอุปสรรคในความรักหรือจากกันไปนานเพียงใดเมื่อคนที่จะอยู่คู่กันก็ต้องกลับมาคู่กันดั่งเช่นปิ่นงามและคีรีในตอนนี้

                                               จบแล้วค่า...