Share

ตอนที่6

วันต่อมา

ซ่า.....

เสียงน้ำตกที่ไหลมาจากต้นทางในป่าลึกไหลผ่านมายังหลังเรือนเล็กท้ายไร่ของคีรีที่นี่ค่อนข้างเป็นที่เงียบสงบและเป็นพื้นที่ส่วนตัวของคีรีเฉพาะคนที่เขาอนุญาตให้เข้าเท่านั้นถึงจะเข้ามาได้

กระท่อมริมลำธารน้ำตกตอนนี้มีสองหนุ่มสาวอย่างคีรีและบุญตาสาวโสดที่หน้าตาดีที่สุดในไร่กำลังนั่งพลอดรักกันกระหนุงกระหนิงอย่างไม่คิดอายใครเพราะรู้ว่าไม่มีใครมาที่นี่ตอนนี้

“นายจะแต่งงานแล้วบุญตาไม่อยากให้นายแต่งเลยจะ”

บุญตาสาวสวยร่างผอมบางใบหน้าคมออดอ้อนคีรีเสียงอ่อนเสียงหวานเพราะรู้ตัวว่าคีรีกำลังจะแต่งงานไปในเร็ววันนี้และไม่รู้ว่าหลังจากนี้เธอจะสำคัญกับคีรีอยู่หรือเปล่าหากเขามีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว

“เธอก็รู้ว่าฉันขัดพ่อฉันได้ที่ไหน”

“แบบนี้บุญตาก็จะไม่ได้รับความรักจากนายอีกแล้วใช่หรือเปล่าจ๊ะ”

บุญตารู้ดีว่าจะออดอ้อนคีรีอย่างไรเพราะคีรีมีนิสัยรักอิสระเธอจึงไม่เคยทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอยู่อย่างนี้เธอก็สบายดีแถมยังได้เงินจากคีรีอยู่เรื่อยๆเธอเคยเห็นผู้หญิงที่คิดจะจับคีรีแล้วแต่ก็ถูกเฉดหัวทิ้งทุกคนเลยขออยู่แบบนี้จะดีกว่าทั้งที่คราแรกที่ถูกคีรีจีบก็มีความคิดอยากเป็นเจ้าของเจ้านายหนุ่มเหมือนกัน

“ใคร​ว่า..ฉันไม่ได้สนใจคนที่จะเป็นเมียฉันแม้แต่น้อยเพราะฉันมีเธออยู่แล้วนี่ไง”

ฟอดดด

มือหนาเชยคางใบหน้านวลให้เงยหน้าขึ้นก่อนจะกอดหอมฟอดใหญ่นอกจากผกาแล้วก็มีบุญตานี่แหละที่จะเข้าใจการเอาใจเขาได้เป็นอย่างดี

“ที่นี่อยู่ใกล้น้ำตกเหรอภา”

เมื่อเดินเข้ามาใกล้เรือนไม้สักยกพื้นสูงไม่มากนักหลังเล็กที่ท้ายไร่มากเท่าไรปิ่นงามก็ยิ่งได้ยินเสียงน้ำตกแรงขึ้น

“จะพี่ปิ่น...เดินไปหลังเรือนเล็กไม่เท่าไรก็จะมีกระท่อมเล็กๆอยู่ตรงนั้นนั่งมองทิวทัศน์ธารน้ำตกได้หมดเลยจะ”

นภาหอบของจากตระกร้าหน้ารถจักรยานออกก่อนจะชี้ไม้ชี้มือไปหลังเรือนเล็กของพี่ชายเธอ

“เดี๋ยวพี่ขอเดินไปดูหน่อยนะ”

ปิ่นงามกลัวว่าหากเธอขึ้นเรือนไปกับนภาก็อาจจะเจอคีรีได้ดังนั้นเธอจึงขอเดินเล่นแถวนี้จะดีกว่าอีกอย่างก็อยากเห็นธารน้ำตกด้านหลังเรือนด้วยว่าจะสวยงามสดชื่นขนาดไหน

“จะพี่ปิ่นฉันเก็บของเสร็จจะเดินตามไปจะ”

หลังจากที่นภาเดินเข้าไปในเรือนไปแล้วปิ่นงามจึงเดินตามทางที่นภาชี้ไปด้านหลังเรือนร่างบางเดินนวยนาถชมธรรมชาติริมทางเดินด้วยสีหน้าระรื่นเพราะรู้สึกสดชื่นกับป่าหญ้าที่เขียวขจีแถมยังมีดอกไม้ดอกหญ้าหลายสีสันประปรายอยู่ตลอดเส้นทาง

“ที่ไร่มีแต่คนชมว่าเมียนายสวยอย่างกับนางฟ้า”

บุญตายังคงนั่งกอดก่ายคีรีเอาไว้ซุกใบหน้านวลกับอกแกร่งออดอ้อนไม่หยุด

“ใครจะสวยเท่าเธอได้อีกล่ะบุญตา”

“นาย..ปากหวานอีกแล้วนะจ๊ะ”

“อยากชิมปากฉันหรือเปล่าล่ะ”

ฟอดด

”อื้มม...”

ว่าจบก็ก้มลงกดหอมพวงแก้มของหญิงสาวอีกรอบก่อนจะไล่ลงมาจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม

“ว้ายย...”

ปิ่นงามที่เดินมาเห็นภาพที่เธอไม่ควรเห็นพอดีจึงส่งเสียงร้องตกใจและรีบหันหน้าหนีทันทีเขามีผู้หญิงของเขาอยู่แล้วนี่เองถึงได้ตั้งแง่ไม่เป็นมิตรกับเธอ

“เธอไปก่อน”

“จะนาย”

คีรีรีบไล่ให้บุญตาเดินออกไปจากตรงนี้เพราะไม่คิดว่าปิ่นงามจะมาที่นี่หากเธอปากเปราะไปฟ้องพ่อของเขามีหวังโดนเทศน์หูชาแน่นอน

“เธอมาทำอะไรที่นี่”

คีรีรีบเข้ามาคว้าแขนเรียวคนที่กำลังจะเดินหนีเอาไว้ทั้งเค้นเสียงแข็งถามเธอด้วยความไม่พอใจเพราะเขาไม่เคยเอ่ยปากอนุญาตให้หญิงสาวมาที่นี่

“ปิ่นมากับนภา..ไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ขอโทษค่ะ”

ปิ่นงามรีบขอโทษคนที่กำลังโมโหเสียงสั่นเธอคิดว่าเขาอยู่ที่เรือนเล็กเสียอีกและไม่คิดว่าจะมาขัดจังหวะอะไรเขาด้วย

“เรื่องเมื่อกี้อย่าให้ถึงหูพ่อแม่ฉันเข้าใจหรือเปล่า”

“รู้แล้วค่ะ..ปิ่นไม่ได้คิดจะบอกใครอยู่แล้ว..ปล่อยค่ะ”

ปิ่นงามพยายามดึงแขนตัวเองให้พ้นเงื้อมมือคีรีแต่ก็ดูจะยากเย็นเสียเหลือเกิน

“พี่คี..อยู่นี่นี่เองภาเอาชุดแต่งงานมาเก็บให้พี่แล้วนะจ๊ะ”

คีรีได้ยินเสียงนภาเรียกเอามาไกลๆจึงรีบปล่อยมือปิ่นงามลงแต่สายตาก็ยังจับต้องมองค้อนเธออยู่ไม่ขาด

“อืม..ขอบใจ”

“นี่จะอยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือไง”

นภาเห็นสองคนกำลังยืนคุยกันก็อมยิ้มเล็กๆคิดเอาไว้แล้วว่าพี่ชายเธอต้องอยู่ตรงนี้แน่นอนหากไม่ได้อยู่ที่ไร่กับอยู่ที่เรือนเล็ก

“อืม..จนกว่าจะถึงวันแต่ง..แต่งแล้วพี่ก็จะอยู่ที่นี่”

คีรีบอกน้องสาวตนทั้งคำที่พูดยังต้องการให้ปิ่นงามรับรู้เอาไว้ด้วย

“มันไม่มีไฟฟ้าใช้แล้วพี่ปิ่นจะอยู่ยังไง”

นภาเห็นทีต้องแย้งเพราะเธอรู้ว่าที่นี่ไม่มีไฟฟ้าใช้ปิ่นงามจะลำบากเอาได้

“จะแต่งมาเป็นเมียชาวไร่ก็ต้องลำบากเป็น”

ชายหนุ่มเท้าเอวเอ่ยเสียงห้วนนี่คือวิธีที่เขาต้องการบีบว่าที่เมียของเขาวิธีหนึ่ง

“พี่อยู่ได้จะภา”

“หึ่..อวดดี”

คำพูดพร้อมรอยยิ้มอ่อนของปิ่นงามที่พูดกับนภาทำให้คีรีรู้สึกว่าหญิงสาวกำลังยั่วโมโหเขาแต่อันที่จริงแล้วปิ่นงามไม่ได้รู้สึกลำบากอะไรแม้แต่นิดเดียวเพราะเธอไม่ใช่คุณหนูจริงๆอย่างที่ทุกคนเข้าใจ

“พี่คี...ทำไมปากเป็นแบบนี้นะ”

นภามองหน้าพี่ชายเธอเขม็งทั้งบ่นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่พี่เธอนั้นไม่ให้เกียรติปิ่นงามเอาเสียเลย

“ไปกันเถอะภา”

ปิ่นงามรีบดึงมือนภากลับเพราะหากพี่น้องต้องมาเถียงกันเพราะเธอคงรู้สึกไม่ดีเท่าไร

หลังจากที่ออกมาจากเรือนเล็กของคีรีแล้วทั้งสองสาวก็มาเดินเล่นกันอยู่ที่ริมรั้วแถวคอกวัวนมของไร่

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status