Share

ตอนที่35

สองวันต่อมา

คีรีและนภามาที่กรุงเทพตั้งแต่เมื่อวานพอถึงวันนี้พวกเขาก็เข้ามาดูโรงงานแปรรูปที่ชานเมืองกรุงเทพมหานครกันตังแต่เช้าเพื่อที่จะตัดสินใจว่าจะให้บริษัทของผจญไปสร้างโรงงานให้หรือไม่

“รูปแบบเครื่องจักรทั้งหมดของที่นี่จะถูกสร้างที่ไร่คีรีรักษ์แบบเดียวกันทั้งหมดครับ...นี่สัญญาเอาไปอ่านรายละเอียดก่อนนะครับ”

ผจญนักธุรกิจวัยหลางคนเข้ามาให้การต้อนรับคีรีและนภาด้วยตัวเองหลังจากดูโรงงานกันมาพักใหญ่แล้วผจญก็ยื่นสัญญาปึกใหญ่ให้กับนภาเอาไว้ศึกษาก่อนที่จะตัดสินใจใช้บริการบริษัทของเขาสร้างโรงงานให้

“ขอบคุณค่ะคุณผจญ...แล้วจะได้รูปแบบนี้แน่นอนใช่หรือเปล่าคะ...คือภาต้องถามให้แน่ใจค่ะเพราะเราจะได้จำกัดจำนวนการแบ่งขายให้เจ้าอื่นถูก”

“แน่นอนครับ...หากไม่ใช่ทางคุณภาสามารถทำเรื่องฟ้องได้เลยครับ”

“ได้ยินแบบนี้ภาก็มั่นใจค่ะ”

ตอนนี้แม้นจะเดินด้วยกันสามคนแต่คนที่คุยกันมีเพียงแค่นภาและผจญเท่านั้นไม่จนผจญนั้นแอบคิดว่าคีรีไม่พอใจตรงไหนหรือเปล่า

“คุณคีรีติดอะไรตรงไหนหรือเปล่าถามผมได้นะครับ”

“อ๋อ..ไม่เลยครับทุกอย่างตามนภาหมดเลยครับ”

“ครับ”

นภาถึงกับยืนถอนหายใจเฮือกใหญ่ว่าพาพี่เธอมาด้วยยากแล้วให้พี่เธอช่วยกันออกความเห็นในตอนนี้ยิ่งยากกว่า

ห้างสรรพสินค้า

หลังจากที่ออกจากโรงงานมาได้นภาก็ให้พี่ชายเธอขับรถมาแวะที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับโรงแรมที่พักเพราะต้องการหาอะไรกินก่อนจะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม

“ยกไร่ให้ภาบริหารเองเลยดีไหม...ถ้าจะให้ภาคุยทุกอย่างเองแบบนี้”

หญิงสาวบ่นพี่ชายเธออุกขณะนั่งอยู่ในร้านอาหาร

“เราก็คุยเองได้นี่”

“เฮ้อ..เมื่อไรพี่ภาจะเป็นปกติกันนะ”

“รีบกินเถอะ...ไม่ชอบมานั่งที่ๆไม่คุ้นเท่าไร”

คีรีเหมือนจะกินอะไรไม่ลงเพราะเขาไม่ค่อยชอบบรรยากาศในเมืองใหญ่สักเท่าไร

“พี่คีนั่งรอภาตรงนี้ก่อน... ภาขอไปเข้าห้องน้ำแปปเดียว”

นภาไม่ได้สนใจคำพูดของคีรีแม้แต่น้อยตอนนี้สายตาของเธอจับจ้องไปที่หนุ่มสาวที่เดินด้วยกันและมีเด็กเล็กที่ถูกอุ้มหลับอยู่อีกคนผู้หญิงในชุดเดรสสีขาวเธอจำได้ดีว่าคือปิ่นงามแม้จะเห็นเพียงแวบเดียวเธอยังไม่ได้บอกอะไรพี่ชายเธอตอนนี้แต่ขอทำอะไรให้มันแน่ใจก่อน

“เร็วๆล่ะ”

นภารีบวิ่งตามสามคนนั้นไปตลอดจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง

“ขออย่าให้เป็นแฟนใหม่เลย”

นภาเห็นปิ่นงามคุยกับชายหนุ่มที่อุ้มเด็กชายตัวกลมกระหนุงกระหนิงแอบภาวนาว่าขออย่าให้ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนใหม่ของปิ่นงามเลย

“ขอโทษนะคะ...พอดีฉันปวดหัวขอนั่งพักด้วยคนนะคะ”

จังหวะที่นภาเห็นปิ่นงามเดินเข้าห้องน้ำไปเธอจึงทำทีมานั่งพักใกล้ๆชายหนุ่มร่างสูงที่อุ้มเด้กชายที่กำลังหลับอยู่ในอ้อมอก

“ได้สิครับ...คุณสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆผ่อนออกมาจะผ่อนคลายมากขึ้นนะครับ”

ชาวีมองหญิงสาวร่างเล็กที่เข้ามานั่งใกล้ๆด้วยรอยยิ้มอ่อนก่อนนจะขยับเล็กน้อยให้หญิงสาวนั่งได้สบายๆ

“เอ่อ..ค่ะ”

ซื้ดดดด...ฟู่ววววว

นภาทำตามที่ชายหนุ่มบอกโดยที่ไม่ลังเลทั้งสายตายังคงจับต้องไปที่ใบหน้าของคนที่กำลังหลับเธอเห็นว่าเด็กคนนี้มีความละม้ายคล้ายคลึงกับพี่ชายเธอพอสมควรจนแอบคิดไปไกลว่าเด็กคนนี้อาจจะเป็นหลานของเธอก็เป็นได้

“ดีจริงๆด้วยค่ะ...คุณเก่งเหมือนกันนะคะเป็นหมอหรือเปล่าคะเนี่ย”

นภาทำเป็นหาเรื่องคุยกับอีกฝ่ายเพื่อตีสนิท

“ใช่ครับผมเป็นหมอ...เปิดคลินิคอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไรครับนี่นามบัตรผม”

“อ๋อ...ดีเลยค่ะ...แล้วนี่ลูกชายคุณเหรอคะ”

“เปล่าครับ..เป็นหลาน”

“อ่อ..ค่ะ...อืม..ฉันดีขึ้นแล้วขอตัวนะคะ”

นภารู้แบบนี้แล้วค่อยสบายใจตอนนี้เธอจึงลุกออกจากที่นี่ได้อีกอย่างเธอก็ได้ที่อยู่ของคลินิคหมอหนุ่มคนนี้มาแล้วการที่จะติดต่อกับปิ่นงามอีกครั้งคงไม่ยากแต่เธอจะต้องวางแผนเสียก่อน

“ครับ..เดินดีๆนะครับ”

“ค่ะ”

ชาวีอมยิ้มอ่อนตามหลังหญิงสาวด้วยดูท่าสาวเจ้าน่าจะเป็นคนที่ชอบคุยไม่น้อย

“พี่​คี..กลับกันเถอะ”

“อ้าว..นึกจะกลับก็กลับ”

นภารีบกลับมาหาคีรีที่ร้านอาหารก่อนจะเช็คบิลแล้วรีบลากพี่ชายเธอกลับโรงแรมทันทีเพื่อที่จะคุยเรื่องที่เธอไปเจอมาเมื่อตอนอยู่ในห้าง

โรงแรมxx

“ภาเห็นพี่ปิ่นที่ห้าง”

หลังจากกลับมาถึงโรงแรมได้นภาก็รีบบอกข่างกับคีรีเรื่องทีเธอไปเห้นปิ่นงามที่ห้าง

“ล..แล้วทำไมไม่บอกพี่”

คีรีดีใจจนเนื้อเต้นเขาผุดลุกออกจากโซฟานั่งไม่ติดเมื่อได้ยินสิ่งที่อยากได้ยินมานาน

“ ไม่ต้องห่วงพี่จะได้เจอพี่ปิ่นแน่ภามีที่อยู่ผู้ชายที่อยู่กับพี่ปิ่น”

“ผู้ชายที่อยู่กับปิ่น”

คีรีเริ่มขมวดคิ้วใจไม่ดีเท่าไรกับคำว่าผู้ชายที่อยากับปิ่นงาม

“ภาไม่รู้หรอกว่าพวกเค้าเป็นอะไรกันแต่ภาเห็นพี่ปิ่นเดินกับหมอที่ชื่อชาวีแล้วก็อุ้มเด็กวัยประมาณสามสี่ขวบมาด้วยภาอาศัยจังหวะที่พี่ปิ่นไปเข้าห้องน้ำแกล้งทำทีคุยกับหมอชาวีนั้นแต่เค้าบอกว่าเด็กคนนี้เป็นหลาน”

“ป..เป็นไปได้หรือเปล่าว่าเด็กผู้ชายคนนั้นจะเป็นลูกพี่”

คีรีเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าปิ่นงามนั้นอาจจะมีลูกติดท้องก่อนจะออกไปจากไร่ก็เป็นได้

“ภาคิดแบบนั้นแต่ขอถามให้แน่ใจอีกที”

“พาพี่ไปหาหมอคนนั้นตอนนี้เลย”

“ไม่ได้...จะไปขอเจอพี่ปิ่นตรงๆเลยไม่ได้แน่ขอภาจัดการเองก่อน”

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status