เพราะรูปร่างหน้าตาเข้าขั้นสวยและน่ารักมาก จึงทำให้อิงเอยถูกเจ้านายและเพื่อนร่วมงานหัวงูกระลิ้มกระเหลี่ยเธอทั้งสายตาและการกระทำอยู่บ่อยๆ เป็นเหตุให้ต้องออกจากงานเป็นว่าเล่น จนตอนนี้สถานะทางการเงินเข้าขั้นวิกฤตสุดๆ! และ... ในระหว่างที่กำลังกระเสือกกระสนหางานอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น เพื่อนของเธอก็ร่อนใบปลิวที่พาดหัวกระดาษว่า 'รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก' มาให้ งานสบายแถมเงินเดือนดี... แต่คุณสมบัติผู้สมัครกลับทะแม่งๆ ชอบกล ต้องหน้าตาดี สัดส่วนได้ กระทั่งหน้าสดก็ต้องสวย! นี่เห็นว่าไม่มีทางเลือกนักหรอกนะ เลยจะลองสมัครดู... *คำแนะนำก่อนอ่าน* เรื่องนี้เป็นหนุ่มฝรั่งสุดหล่อกับสาวเหนือสุดแสบ มีกามเทพเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา (?) แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง! มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและฉาก NC โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Lihat lebih banyakSingle Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 30 (ตอนจบ) "ท้องแฝดหรอคะ! ? "อายุครรภ์ราวสองเดือน อิงเอยก็เริ่มแพ้ท้องอย่างหนัก ถึงขนาดกินอะไรไม่ค่อยได้จนน้ำหนักลดฮวบ.. กลัวว่าถ้าเป็นแบบนั้นต่อไปจะส่งผลถึงพัฒนาการของลูกในท้องเธอก็เลยให้สามีพามาหาคุณหมอ กระทั่งมีโอกาสได้อัลตราซาวด์ดูคนในท้องคุณหมอก็บอกว่าเธอท้องลูกถึงสองคน!"ครับ นี่คนแรก ส่วนตรงนี้ก็อีกคน" คุณหมอบอกพลางเลื่อนอุปกรณ์ที่ใช้อัลตราซาวด์ไปบนท้องนูนๆ ของเธอในขณะที่มือชี้ไปยังหน้าจอมอนิเตอร์ที่ปรากฏภาพแปลกๆ ดูไม่คุ้นตาสำหรับคุณแม่มือใหม่ เธอมองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไรแต่รู้สึกตื่นเต้นจนมือสั่น และมีเหงื่อผุดซึมทั้งที่ภายในห้องแอร์เย็นเฉียบ.."แบบนี้ก็ดีน่ะสิ! โคตรโชคดีเลย ท้องครั้งเดียวได้มาตั้งสองคน" คุณพ่อลูกสอง.. ไม่สิ ลูกสามแล้วต่างหากพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ตาคมยังไม่ละไปจากหน้าจอมอนิเตอร์เลยสักวินาทีเดียว"ครับ.. คนส่วนใหญ่ก็คิดแบบนั้น.. แต่หมอก็ให้คำแนะนำไปหลายรายแล้วว่าการท้องแฝดไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอย่างที่คิด.." คุณหมอบอกเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งงันไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเลยจนคนฟังแอบกลัวในสิ่งที่เขากำลังจะพูด
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 29"เอ๋ น้องอลันคุณพี่เลี้ยงมารับกลับไปแล้วนะคะ" คุณครูประจำชั้นทำหน้าตามึนงงเมื่อเห็นคนตัวใหญ่มาถามหาลูกชายทั้งที่ก่อนหน้าไม่กี่นาทีเด็กชายถูกพี่เลี้ยงมารับกลับไปแล้ว"อ่า.. หรอครับ สงสัยเธอลืมโทรบอกผมน่ะครับ" ร่างสูงบอกก่อนยิ้มให้แล้วขอตัวกลับ ไม่ใช่แค่คุณครูที่งงเขาเองก็งงเหมือนกันว่าทำไมอิงเอยถึงมารับอลันโดยไม่บอกเขาก่อน เพราะตั้งแต่กลับมาจากเชียงใหม่เขาก็ทำหน้าที่ปลุก พาอาบน้ำแต่งตัวและไปรับไปส่งลูกที่โรงเรียนทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะคิดอะไรมาก คาดว่าร่างบางคงอยากจะมารับอลันด้วยตัวเองและลืมโทรบอกเขาก็เลยตรงกลับบ้านเลย"มีอะไรหรือเปล่า" สองเท้าที่กำลังก้าวเดินอย่างสม่ำเสมอหยุดชะงัก ก่อนยืนถามหัวหน้าสาวใช้ประจำบ้านด้วยความสงสัย เพราะบังเอิญเจอกันตรงทางเข้าพอดีและใครคนนั้นก็มีท่าทางแปลกๆ จ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มเย็นๆ เหมือนมีอะไรในใจ"มีค่ะ.." เพลงบอกเพียงเท่านั้นก็หยุดเพื่อให้อีกคนถามมาก่อนถึงจะเล่าต่อ ซึ่งนิสัยแบบนี้ที่เธอชอบทำไบรอันไม่เคยชอบเลยสักที เพราะถ้าเป็นเรื่องสำคัญกว่าจะรู้เรื่องคงทำเอาหงุดหงิดน่าดู"มี
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 28ตกกลางดึกในคืนนั้น.. คนท้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะอาการปวดท้องพ่วงด้วยปวดปัสสาวะจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับมา แต่อาการปวดทำให้นอนไม่ได้ ต้องดันหมอนไปชิดหัวเตียงและนั่งพิงเพื่อรอดูอาการไปก่อน ใจหนึ่งก็อยากจะปลุกสามีให้ตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนแต่มันก็ดึกมากแล้วเลยไม่อยากรบกวนไม่รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่มันอันตรายแค่ไหน แต่มันปวดหน่วงๆ เหมือนตอนเป็นประจำเดือน ซึ่งก็ทรมานอยู่ไม่น้อย ครั้นนั่งคิดไปคิดมาก็นึกขึ้นได้ว่าตอนไปห้างฯ ได้ซื้อหนังสือคุณแม่มือใหม่กลับมาด้วย เลยลุกไปหยิบมาอ่านโดยเปิดแค่โคมไฟหัวเตียง เป็นหนังสือที่เธอคาดหวังและตั้งใจจะฝากชีวิตของลูกไว้กับมัน เพราะในนี้มีบอกทุกอย่างทั้งอาการ สาเหตุและวิธีดูแลตัวเองตั้งแต่เริ่มท้องจนถึงตอนคลอด..'การปวดท้องจากการหดรัดตัวของมดลูก.. จะมีอาการคล้ายๆ ปวดประจำเดือนเพราะมดลูกมีการบีบรัดตัว แต่ปวดไม่บ่อยนัก ไม่นานก็หาย และไม่เป็นอันตราย แต่ต้องระวังสำหรับคุณแม่ท้องแก่ ถ้าปวดบ่อยๆ และถี่จนผิดปกติต้องรีบไปพบแพทย์'ดวงตากลมไล่อ่านทุกข้อความในหนังสือหน้าที่พิจารณาแล้วว่าตรงกับอาการของตัวเอง เ
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 27วันต่อมา..ไบรอันกับอิงเอยบินกลับกรุงเทพฯ ในตอนเกือบเที่ยง ก่อนจะถึงวันงานแต่งอย่างเป็นทางการพ่อกับแม่ของเธอถึงจะบินตามมาร่วมงานพอกลับมาถึงบ้านทั้งคู่ก็ต้องตกใจเพราะว่าอลันไม่ได้ไปโรงเรียนอย่างที่คิดและควรจะเป็น เพลงบอกว่าเจ้าตัวเล็กคิดถึงพ่อกับแม่เลยงอแงไม่อยากไปเรียน เอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องมาตั้งแต่เช้า ทั้งที่เมื่อวานก็ยังปกติดีแต่เหมือนวันนี้จะทนไม่ไหวงอแงออกมา แต่เพลงก็ไม่ได้ละเลยคอยไปดูอยู่ตลอดและเพิ่งจะกลับลงมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนี่เอง"หม่ามี้! ฮื่ออออ อลัน ฮื่อ คิดถึง" เมื่อรู้ข่าวอิงเอยก็รีบตรงขึ้นไปหาเด็กชายบนห้องโดยมีคนตัวใหญ่เดินตามมาติดๆ ทันทีที่เจอหน้ากันอลันก็ปล่อยโฮออกมาแล้ววิ่งเข้ามากอดเธอไว้แน่น"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง มี้กลับมาแล้วครับ ชู่ว~" เสียงหวานเอ่ยปลอบขณะโอบกอดร่างเล็กๆ นั้นไว้ด้วยความรัก ก่อนจะอุ้มขึ้นเพื่อพาไปนั่งบนโซฟาดีๆ"ฮื่อๆ หม่ามี้.. อึก ไปไหนมา ฮื่อออ" เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเด็กชายทำอิงเอยสงสารจับใจ แต่คนเป็นพ่อกลับนั่งมองยิ้มๆ เพราะอยู่ด้วยกันมาเพียงเดือนกว่าๆ เท่านั้นอลันก็ติดร่างบาง
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 26เมื่อผ่านด่านพ่อตาขาโหดมาได้ (อย่างทุลักทุเล) งานแต่งงานแบบเรียบง่ายก็ถูกจัดขึ้นที่แรกยังบ้านเกิดของฝ่ายเจ้าสาว ก่อนที่จะจัดงานใหญ่อีกครั้งที่กรุงเทพฯ โดยแขกที่มาร่วมงานในวันนี้ก็เชิญแค่ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงคนสนิทกันเท่านั้น เป็นงานผูกแขนสวมแหวนกันธรรมดาๆ แต่ที่ไม่ธรรมดาเห็นทีจะเป็น 'สินสอด' ที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องล่ำลือกันไปทั่วทั้งตำบล!เงินสดจำนวนร้อยล้านบาทที่ต้องวางใส่พานใบใหญ่ถึงสิบใบถึงจะพอบวกทองคำแท่งหนักเท่าน้ำหนักตัวเจ้าสาวและรถยนต์ขนาดครอบครัวอีกหนึ่งคัน แค่นั้นก็มากเกินพอที่จะกลบคำครหานินทาและทำให้คนเป็นพ่อแม่ถึงกับยิ้มหน้าบานตลอดงานเพราะได้ยินแต่คำสรรเสริญเยินยอไม่ขาดสาย แม้จะเหมือนเป็นงานเล็กๆ แต่เจ้าของบ้านก็ถึงขั้นลงทุนปิดบ้านเลี้ยงฉลองทั้งแขกที่มาร่วมงานและบรรดาคนงานในไร่ตลอดทั้งวัน"ไปพักกันเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวพวกนี้แม่กับเด็กๆ เก็บกวาดเอง" คนเป็นแม่เดินมาบอกคู่บ่าวสาวในตอนงานเลิก แม้สามีกับพวกคนงานในไร่จะยังตั้งวงสังสรรค์กันอยู่ อิงเอยพยักหน้ารับคำก่อนพาไบรอันขึ้นห้องไปพักผ่อนเพราะเหนื่อยกันมาท
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 25"คุณ! ปะ เป็นยังไงบ้างอ่ะ เจ็บมากหรือเปล่า แล้วทำไมเดินออกมาแบบนี้! ? " คนที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉินรีบพุ่งเข้าไปหาคนเจ็บที่เดินออกมาด้วยท่าทางอิดโรย เสื้อผ้าหลุดลุ่ยอาบไปด้วยเลือดจากบาดแผลเพราะไม่ยอมให้หมอเปลี่ยนเป็นชุดคนไข้และนอนค้างที่นี่เพื่อรอดูอาการ"ฉันไม่เป็นไร กลับกันเถอะ" ไบรอันบอกก่อนเดินนำไปก่อนอย่างไม่สนใจอะไร เขาอาจจะบ้าที่บอกให้หมอใช้แค่ยาชาช่วยในการผ่าเอากระสุนออก พอทำแผลเสร็จก็ปฏิเสธที่จะแอ็ดมิทและเดินโทงๆ ออกมา เหตุผลก็แค่ว่าเขาไม่ชอบโรงพยาบาล.."กะ กลับเลยหรอ? แต่หน้าคุณซีดๆ นะ" อิงเอยเลิกลั่ก เร่งฝีเท้าเดินตามอีกคนมาจนทันและพยายามจะแย้งด้วยความเป็นห่วง เลือดไหลเยอะขนาดนั้นเขาควรจะถูกเข็ญออกมาด้วยรถเข็นแบบนั่งหรือไม่ก็เตียงแล้วพาไปที่ห้องพักฟื้นสิ ไม่ใช่แบบนี้!"จัดการเรื่องยากับค่ารักษา ฉันจะไปรอที่รถ" คนตัวใหญ่ไม่ได้พูดอะไรกับร่างบางอีก เพียงหันไปบอกคินที่เดินตามมา แล้วจูงมือเล็กพาเดินกลับไปที่รถท่ามกลางสายตาผู้คนรอบข้างที่มองมาอย่างสนใจ เพราะเลือดสีแดงสดมันแปดเปื้อนตามตัวและเสื้อผ้าของทั้งคู่จนแยกไม่ออกว่าใคร
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 24หลังจากไปส่งอลันที่โรงเรียนไบรอันกับอิงเอยก็เดินทางไปขึ้นเครื่องต่อในทันที โดยมอบหน้าที่ให้เพลงไปรับอลันกลับในตอนเลิกเรียนและให้อยู่รอที่บ้าน สาเหตุที่ไม่พาไปด้วยก็เพราะไม่อยากให้เด็กต้องไปรับรู้อะไรที่มันอาจจะรุนแรง..ใช้เวลาบินเพียงชั่วโมงกว่าเท่านั้นก็มาถึงท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่ เมื่อลงเครื่องร่างบางก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่มารอรับทั้งคู่เป็นคินที่เจ้านายให้บินมาก่อนเพื่อจัดหาเรื่องรถให้ตามประสาคนรวย รถที่มารับจึงเป็นรถขนาดครอบครัวป้ายแดงใหม่เอี่ยมเพราะซื้อใหม่ และกะว่าถ้ากลับจะทิ้งไว้ให้พ่อแม่อิงเอยใช้ที่นี่.. ป๋าอะไรเบอร์นั้น =_=""คุณ.. " เสียงหวานเอ่ยเรียกคนข้างกายแผ่วเบา มือที่จับกันอยู่สั่นระริกและมีเหงื่อผุดซึมจนเปียกชุ่ม เห็นได้ชัดว่าอิงเอยกำลังตื่นเต้นระคนหวาดกลัว เมื่อรถที่นั่งอยู่วิ่งกินพื้นถนนเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงบ้านมากขึ้นทุกที"ฉันอยู่นี่แล้วไง ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น" มือที่จับกันอยู่คลายออกเพื่อยกขึ้นรั้งไหล่บางเอนมาพิงอก และใช้อีกข้างกุมมือเล็กไว้แทน แม้จะมีเหงื่อออกจนเหนียวเหนอะหนะ แต่ก็ไม่ปล่อยหรือคลายออก
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 23"หม่ามี้คร้าบ~" ได้เวลาเลิกเรียนไบรอันกับอิงเอยก็พากันไปรับอลันตามนัด ทันทีที่เห็นพี่เลี้ยงที่เลื่อนสถานะขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงอย่างเต็มตัวแล้วคนตัวเล็กก็วิ่งเข้ามากอดเต็มรัก ไม่แม้แต่จะสนใจอีกคนที่มาด้วยกัน ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรยืนมองทั้งคู่ยิ้มๆ แต่พอร่างบางจะอุ้มอลันขึ้นไบรอันก็รีบแย่งไปอุ้มและส่งกระเป๋านักเรียนให้เธอถือแทน"งื้อ.. แดดดี๊ อลันจะให้หม่ามี้อุ้ม" เด็กชายเกิดอาการงอแงดิ้นแด่วๆ จะไปหาแม่ให้ได้"ไม่ได้ มี้ปวดแขน อุ้มหมูอ้วนไม่ไหว แด๊ดอุ้มน่ะดีแล้ว ห้ามงอแง" ร่างสูงดุ ไม่ยอมให้ไปง่ายๆ เพราะกลัวคนท้องจะหนักเลยไม่อยากให้อุ้ม อลันเลยได้แต่มองร่างบางตาละห้อย"เดี๋ยวพอขึ้นรถอิงเอยให้นั่งตักนะครับ" อิงเอยปลอบใจพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู เธอพอจะรู้ว่าทำไมไบรอันถึงไม่อยากให้เธออุ้มอลัน แต่เขาก็ออกจะเว่อร์ไปสักหน่อย เพราะเธอแค่ท้องอ่อนๆ เอง ยังทำทุกอย่างได้เหมือนคนปกติแค่ต้องระวังเรื่องแรงกระแทกที่จะทำให้แท้งได้ง่ายๆ ในช่วงเดือนสองเดือนแรกเท่านั้น"ไม่ได้.." เสียงต่ำคัดค้านขึ้นมาอีก"อะไรกันคุณ แค่นั่งตักเอง" คราวนี้ร่างบาง
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 22"คุณ!! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!! " ในเช้ามืดของวันใหม่ที่บรรยากาศเย็นสบาย น่าขดตัวนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างมีความสุข แต่เสียงเล็กแหลมของใครบางคนบวกแรงเขย่ากำลังรบกวนความสุขสงบนั้นจนคนนอนต้องขยับกายหนี"อื้อ.. โวยวายไมเนี่ย.. คนจะนอน" เสียงต่ำพึมพำด้วยความหงุดหงิดเมื่อโดนขัดเวลานอนตั้งแต่เช้าตรู่"ไม่ให้นอน!! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! " ร่างบางตะคอกเสียงดังเหมือนไปโกรธใครมาแล้วเอามาลงที่เขา ทั้งดึงผ้าห่มหนีและทุบตีไหล่กันสารพัด เมื่อคืนยังนอนกอดกันฝันหวานตลอดทั้งคืนอยู่เลย เช้ามาไม่รู้อะไรเข้าสิง =_=""เฮ้อ.. อะไร? " ความดื้อดึงของอีกฝ่ายไม่สามารถทำให้ไบรอันนอนหลับต่ออย่างสงบได้ จึงยอมลุกขึ้นมาถามหน้ายุ่งๆ คนถูกถามไม่ตอบอะไรเพียงโยนสิ่งที่ถืออยู่ในมือมากระแทกใส่อกเขาจนมันร่วงกราวลงบนตัก ครั้นหยิบมาดูก็ต้องตาสว่าง"เฮ้ย!! ? จริงป้ะเนี่ย!! ? " คนตัวใหญ่เงยหน้าขึ้นถาม และได้รับคำตอบเป็นหยาดน้ำตาที่รินไหลลงอาบแก้มสวย ร่างบางทรุดตัวลงนั่งร้องไห้กับฝ่ามือตัวเองอย่างสุดจะกลั้น.. และแล้วก็เป็นอย่างที่กังวลจริงๆเธอท้อง..เพิ่งมารู้เมื่อไม่ก
Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวWriter : Aile'nบทนำ"เดือนนี้แกลาออกมากี่งานแล้วเนี่ย จะกินแกลบกันอยู่แล้วนะ! " คนพูดทิ้งตัวนั่งขัดสมาธลงบนพื้นหน้าโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กที่อีกฝั่งหนึ่งมีร่างขาวๆ กำลังนั่งกินมาม่าด้วยท่าทางห่อเหี่ยว สิ้นเสียงบ่นของเพื่อนร่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเบะปากน้อยๆ เหมือนเด็กขี้แย"..แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ แต่ละที่แม่ง.." เสียงเบาโอดครวญก่อนถอนหายใจออกมาหนักๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอชื่อ 'อิงเอย' ส่วนคนที่กำลังนั่งจ้องหน้าและเพิ่งบ่นเธอไปเมื่อกี้ชื่อ 'แพรว' เธอกับแพรวเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง เจอกันตอนรับน้องและด้วยเป็นเด็กต่างจังหวัดทั้งคู่เลยสนิทกันเร็วจนกระทั่งเรียนจบก็ตัดสินใจหางานทำที่กรุงเทพฯ และเช่าห้องอยู่ด้วยกันเพื่อส่งเงินไปให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนอิงเอยก็ได้งานที่เดียวกันกับแพรว เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ทั่วไป แต่เพราะตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาว ตาโต สเป็คป๋า ทำให้เจอเจ้านายหัวงูคอยกระลิ้มกระเหลี่ยอยู่ทุกวัน เลยทำให้ทนอยู่ต่อไปไม่ได้ต้องลาออกมาหางานใหม่ แต่ก็โชคร้ายไม่สิ้นสุดเมื่อที่ไหนๆ ที่เจอแต่แบบนี้ทั้งหมด ไม่เจ้านายก็เพื่อนร่วมงาน แค...
Komen