Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวWriter : Aile'Nตอนที่ 1"โหหหหหห.. นี่บ้านคนจริงๆ หรอวะ? " แพรวห่อปากครางถามออกมาหน้าอึ้งๆ ขณะแหงนหน้าขึ้นมองประตูรั้วสูงละลิ่วที่สามารถมองผ่านเข้าไปเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านโชว์ความอลังการอยู่ตรงหน้า คนข้างๆ ที่มาด้วยก็ยืนมองภาพนั้นอย่างอึ้งๆ เช่นกันสาเหตุที่นำพาอิงเอยกับแพรวมาอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่นี้ได้มันสืบเนื่องมาจากใบปลิวรับสมัครงานพี่เลี้ยงเด็กใบนั้นที่เพื่อนเอามาให้ดูและคะยั้นคะยอให้สมัคร ร่างบางก็ส่งหลักฐานทุกอย่างตามที่ในใบปลิวบอกไว้ไปสมัครด้วยความจำเป็น แถมยังคิดไว้ก่อนด้วยว่าคงไม่ผ่านแน่ แต่ไม่กี่วันหลังจากนั้นกลับมีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาถึงเธอ เรียกให้มาที่นี่เพื่อทำการคัดตัวจากเจ้าของบ้านอีกครั้ง ด้วยความกลัวเธอจึงลากเพื่อนมาด้วยตอนออกจากห้องมาก็มีความมั่นใจอยู่หรอก แต่พอมาเห็นความใหญ่โตของบ้าน (ว่าที่) เจ้านายในอนาคตแล้วกลับรู้สึกใจฝ่อขึ้นมาเสียดื้อๆ อย่างแรกเลยก็คงจะเป็นการแต่งตัว ร่างบางไม่รู้ว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เธอจึงใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนกับรองเท้าผ้าใบคู่เก่งที่สภาพสุดแสนจะเก่าแสนเก่า! หน้าก็ไม่ได้แต่ง ยิ่งทำให้ดูเหมือนเด็กเ

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวWriter : Aile'Nตอนที่ 3หลังกลับจากส่งอลันที่โรงเรียนทั้งสองคนก็แยกย้ายกันตามหน้าที่ ร่างสูงออกไปทำงาน ส่วนอิงเอยก็กลับบ้านมาและหยิบตารางงานขึ้นมาดูอีกครั้งและพบว่างานต่อไปคือทำความสะอาดห้อง ของใช้และของเล่นให้อลัน รวมทั้งซักเสื้อผ้าและรีดไว้ให้ทุกชุด ไม่ว่าจะเป็นชุดอยู่บ้านหรือชุดนักเรียนร่างบางก็ทำได้อย่างสบายๆ เพราะทำอยู่เป็นประจำ ในตอนนี้เลยยังไม่มีอะไรยากสำหรับเธอ พอทำเสร็จก็มีเวลาพักให้หนึ่งชั่วโมง ก่อนจะต้องไปทำห้องของคนเป็นพ่อต่อ ซึ่งจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าตกลงเธอถูกจ้างมาเป็นพี่เลี้ยงให้อลันจริงๆ หรือเปล่า ทำไมจะต้องมีส่วนของไบรอันพ่วงมาด้วยทุกที =_="เสร็จจากห้องเจ้าของบ้านอิงเอยก็ได้พักยาวจนถึงเที่ยง ข้าวเที่ยงเธอได้กินบนโต๊ะใหญ่อีกครั้งแต่คราวนี้ได้นั่งคนเดียวโดดๆ เลยค่อนข้างเกร็งและขัดเขินสายตาของบรรดาสาวใช้ชุดเมดที่คอยดูแลเรื่องอาหารการกินให้เธอเป็นอย่างมาก เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่าเธอต้องหาเพื่อนสักคนไว้คลายเหงาบ้าง ให้อยู่คนเดียวแบบนี้มันอึดอัด.. แน่นอนว่าเป้าหมายที่ร่างบางคิดไว้ก็คือ 'เพลง' หัวหน้าแม่บ้านของที่นี่ โชคดีที่หล่อนไม่ได้

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 5"อลัน.. ได้เวลาทานข้าวแล้วครับ ป้ะ ไปทานข้าวกัน ค่อยกลับมาทำใหม่นะครับ" ใบหน้ากลมๆ เงยขึ้นมองสบตาคนพูดเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ ที่เงียบไปนานเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง คนฟังพยักหน้าหงึกๆ อย่างว่าง่าย ก่อนลุกขึ้นนั่งดีๆ มองอีกคนตาแป๋ว"อิงเอยอุ้มหน่อยครับ" มองอยู่นานร่างบางก็ไม่เข้าใจ เสียงใสจึงอ้อนขึ้นมาตรงๆ พร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นกลางอากาศ แววตากลมที่เต็มไปด้วยความคาดหวังนั้น ถ้าปฏิเสธก็คงจะใจร้ายไม่ใช่น้อย อิงเอยจึงเดินมาอุ้มคนตัวเล็กที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่เตียงขึ้น เจ้าตัวก็ช่างรู้หน้าที่พออุ้มขึ้นปั๊บก็กอดคออีกคนไว้แน่น แล้วซบหน้าลงกับลาดไหล่บางเรียบร้อยก็พากันเดินลงมาข้างล่างเพื่อทานมื้อเย็น โดยมีคนเป็นพ่อที่เพิ่งออกจากห้องเดินตามกันมาติดๆ แต่คนตัวบางไม่รู้ตัว เพราะมัวแต่ชวนกันคุยเจื้อยแจ้วอยู่กับเจ้าตัวเล็ก ซึ่งเป็นภาพที่ไบรอันไม่เคยเห็นพี่เลี้ยงคนไหนทำเลย แม้กระทั่งแม่แท้ๆ ของอลัน..เห็นแบบนั้นแล้วอยู่ๆ ร่างสูงก็นึกถึงคำพูดของลูกขึ้นมาว่าอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นแม่ทั้งที่ไม่เคยพูดถึงแม่มานานมากแล้วและไม่เคยมีทีท่าว่าจะอยากได้แม่ใหม