All Chapters of Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว: Chapter 1 - Chapter 10

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวWriter : Aile'Nตอนที่ 1"โหหหหหห.. นี่บ้านคนจริงๆ หรอวะ? " แพรวห่อปากครางถามออกมาหน้าอึ้งๆ ขณะแหงนหน้าขึ้นมองประตูรั้วสูงละลิ่วที่สามารถมองผ่านเข้าไปเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านโชว์ความอลังการอยู่ตรงหน้า คนข้างๆ ที่มาด้วยก็ยืนมองภาพนั้นอย่างอึ้งๆ เช่นกันสาเหตุที่นำพาอิงเอยกับแพรวมาอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่นี้ได้มันสืบเนื่องมาจากใบปลิวรับสมัครงานพี่เลี้ยงเด็กใบนั้นที่เพื่อนเอามาให้ดูและคะยั้นคะยอให้สมัคร ร่างบางก็ส่งหลักฐานทุกอย่างตามที่ในใบปลิวบอกไว้ไปสมัครด้วยความจำเป็น แถมยังคิดไว้ก่อนด้วยว่าคงไม่ผ่านแน่ แต่ไม่กี่วันหลังจากนั้นกลับมีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาถึงเธอ เรียกให้มาที่นี่เพื่อทำการคัดตัวจากเจ้าของบ้านอีกครั้ง ด้วยความกลัวเธอจึงลากเพื่อนมาด้วยตอนออกจากห้องมาก็มีความมั่นใจอยู่หรอก แต่พอมาเห็นความใหญ่โตของบ้าน (ว่าที่) เจ้านายในอนาคตแล้วกลับรู้สึกใจฝ่อขึ้นมาเสียดื้อๆ อย่างแรกเลยก็คงจะเป็นการแต่งตัว ร่างบางไม่รู้ว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เธอจึงใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนกับรองเท้าผ้าใบคู่เก่งที่สภาพสุดแสนจะเก่าแสนเก่า! หน้าก็ไม่ได้แต่ง ยิ่งทำให้ดูเหมือนเด็กเ

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวWriter : Aile'Nตอนที่ 3หลังกลับจากส่งอลันที่โรงเรียนทั้งสองคนก็แยกย้ายกันตามหน้าที่ ร่างสูงออกไปทำงาน ส่วนอิงเอยก็กลับบ้านมาและหยิบตารางงานขึ้นมาดูอีกครั้งและพบว่างานต่อไปคือทำความสะอาดห้อง ของใช้และของเล่นให้อลัน รวมทั้งซักเสื้อผ้าและรีดไว้ให้ทุกชุด ไม่ว่าจะเป็นชุดอยู่บ้านหรือชุดนักเรียนร่างบางก็ทำได้อย่างสบายๆ เพราะทำอยู่เป็นประจำ ในตอนนี้เลยยังไม่มีอะไรยากสำหรับเธอ พอทำเสร็จก็มีเวลาพักให้หนึ่งชั่วโมง ก่อนจะต้องไปทำห้องของคนเป็นพ่อต่อ ซึ่งจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าตกลงเธอถูกจ้างมาเป็นพี่เลี้ยงให้อลันจริงๆ หรือเปล่า ทำไมจะต้องมีส่วนของไบรอันพ่วงมาด้วยทุกที =_="เสร็จจากห้องเจ้าของบ้านอิงเอยก็ได้พักยาวจนถึงเที่ยง ข้าวเที่ยงเธอได้กินบนโต๊ะใหญ่อีกครั้งแต่คราวนี้ได้นั่งคนเดียวโดดๆ เลยค่อนข้างเกร็งและขัดเขินสายตาของบรรดาสาวใช้ชุดเมดที่คอยดูแลเรื่องอาหารการกินให้เธอเป็นอย่างมาก เลยทำให้ฉุกคิดได้ว่าเธอต้องหาเพื่อนสักคนไว้คลายเหงาบ้าง ให้อยู่คนเดียวแบบนี้มันอึดอัด.. แน่นอนว่าเป้าหมายที่ร่างบางคิดไว้ก็คือ 'เพลง' หัวหน้าแม่บ้านของที่นี่ โชคดีที่หล่อนไม่ได้

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 5"อลัน.. ได้เวลาทานข้าวแล้วครับ ป้ะ ไปทานข้าวกัน ค่อยกลับมาทำใหม่นะครับ" ใบหน้ากลมๆ เงยขึ้นมองสบตาคนพูดเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ ที่เงียบไปนานเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง คนฟังพยักหน้าหงึกๆ อย่างว่าง่าย ก่อนลุกขึ้นนั่งดีๆ มองอีกคนตาแป๋ว"อิงเอยอุ้มหน่อยครับ" มองอยู่นานร่างบางก็ไม่เข้าใจ เสียงใสจึงอ้อนขึ้นมาตรงๆ พร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นกลางอากาศ แววตากลมที่เต็มไปด้วยความคาดหวังนั้น ถ้าปฏิเสธก็คงจะใจร้ายไม่ใช่น้อย อิงเอยจึงเดินมาอุ้มคนตัวเล็กที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่เตียงขึ้น เจ้าตัวก็ช่างรู้หน้าที่พออุ้มขึ้นปั๊บก็กอดคออีกคนไว้แน่น แล้วซบหน้าลงกับลาดไหล่บางเรียบร้อยก็พากันเดินลงมาข้างล่างเพื่อทานมื้อเย็น โดยมีคนเป็นพ่อที่เพิ่งออกจากห้องเดินตามกันมาติดๆ แต่คนตัวบางไม่รู้ตัว เพราะมัวแต่ชวนกันคุยเจื้อยแจ้วอยู่กับเจ้าตัวเล็ก ซึ่งเป็นภาพที่ไบรอันไม่เคยเห็นพี่เลี้ยงคนไหนทำเลย แม้กระทั่งแม่แท้ๆ ของอลัน..เห็นแบบนั้นแล้วอยู่ๆ ร่างสูงก็นึกถึงคำพูดของลูกขึ้นมาว่าอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นแม่ทั้งที่ไม่เคยพูดถึงแม่มานานมากแล้วและไม่เคยมีทีท่าว่าจะอยากได้แม่ใหม

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 7"อิงเอย~" ใครบางคนส่งเสียงมาก่อนตัว เมื่อเห็นพี่เลี้ยงคนสวยมารอรับกลับจากโรงเรียนในตอนเย็น สิ้นเสียงนั้นร่างกลมๆ ก็รีบวิ่งเข้ามากอดอีกคนไว้แน่น"เหนื่อยมั้ยครับ" ร่างบางถามยิ้มๆ เมื่อผละออกจากกันแล้ว"ไม่เหนื่อยเลยคร้าบ^0^" คนถูกถามส่ายหน้าบอกพลางฉีกยิ้มแป้นแล้น เหลือพลังอยู่เต็มเปี่ยมราวกับมีแบตสำรองติดตัว"หึหึ ป้ะ กลับบ้านกันครับ" คนฟังหัวเราะขำ มือบางยกขึ้นลูบศีรษะกลมด้วยความเอ็นดู สิ้นคำก็รับกระเป๋านักเรียนใบน้อยมาถือแล้วลุกขึ้นยืน จูงมือเล็กพาเดินไปที่รถ"แดดดี๊ไม่มาหรอครับ? " อลันเงยหน้าขึ้นถามพลางมองหาคนเป็นพ่อด้วยความสงสัย"แดดดี๊ติดงานครับ" เสียงหวานเอยบอก"แต่แดดดี๊บอกว่าจะพาอลันไปกินไอติมนี่ครับ" ใครคนนั้นแย้งขึ้นมาด้วยใบหน้าซึมๆ ความสดใสในแววตากลมเลือนหายไปอย่างน่าใจหาย"หรอครับ? " คนฟังถามกลับเสียงเบาพลางทำหน้าครุ่นคิด เพราะคนตัวใหญ่ไม่ได้สั่งไว้ว่าให้ทำอะไรอีกนอกจากพาลูกชายเขากลับบ้าน คาดว่าสิ่งที่อลันบอกมาเขาน่าจะหลงลืมมันไป แต่คนรอนี่สิ จำได้แม่นไม่มีลืม.."เพราะแดดดี๊ติดงานสำคัญไงครับ แดดดี๊เลยบอกให้อิงเอยพาอลัน

Single Dad คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว Writer : Aile'Nตอนที่ 9"บ้าาาาา คุณจะมาชอบฉันได้ยังไง เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน" อิงเอยส่ายหน้าดิก ไม่ยอมรับในสิ่งที่ได้ยิน เพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไบรอันจะชอบเธออย่างที่เขาบอกจริงๆ เธอไม่เคยพูดดีๆ กับเขาเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่เจอกันก็มีแต่เรื่องวุ่นๆ ให้ปวดหัวอยู่ตลอด จะเอาเวลาไหนไปสานสัมพันธ์ให้เขาเกิดความรู้สึกอะไรเทือกนั้นได้ ไม่มีทางอ่ะ!!"นั่นน่ะสิ.. ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน" คนตัวสูงทำหน้าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็ตอบออกมาหน้าเครียดๆ บ่งบอกอาการได้เป็นอย่างดีว่าตัวเขาเองก็สงสัยและสับสนไม่น้อยเลยเหมือนกัน"เหอะ.. ก็คิดให้มันดีๆ สิ! บางที.. มันอาจจะ.. เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ได้" ร่างบางแค่นเสียงเยาะในลำคอเบาๆ ก่อนพยายามหาเหตุผลมาลบล้างความรู้สึกนั้นของเขาออก จะคิดไปว่าเพราะภรรยาเขาเสียไปหลายปีแล้ว เขาคงจะเหงาตามประสาชายโสดที่นานๆ จะเจอผู้หญิงเลยทำให้หวั่นไหวง่ายก็ไม่กล้าคิด เพราะอลันบอกว่ามีผู้หญิงสวยๆ มาหาเขาไม่เคยขาด แล้วมันจะเป็นเพราะอะไรกันล่ะ? เธอมีอะไรดึงดูดเขาตรงไหน ตั้งแต่ทำงานนี้เครื่องสำอางและเสื้อผ้าสวยๆ แทบจะไม่ได้แตะเลยด้วยซ้ำ เพราะต้องตื่นแต