Share

ตอนที่27

“อืม..”

ปิ่นงามฟุบใบหน้าลงกับบ่าแกร่งขณะที่คนเป็นสามีกำลังดึงสะโพกเธอให้เข้าออกเป็นจังหวะและไม่นานนักเธอก็เริ่มขยับเองได้แต่เป็นจังหวะที่ค่อนข้างนุ่มนวล

“อย่างนั้นแหละ...อืม..น่ารักที่สุดเลย”

คีรีกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอขณะที่ภรรยาตัวน้อยเริ่มควบคุมเกมส์เองเป็นใบหน้าหวานที่ตาปรือเม้มปากแน่นครางเสียงอ่อนของเธอยิ่งเร้าอารมณ์ให้เขาได้เป็นอย่างดี

“อืม..อื้ออ..อะ..อ๊ายยย”

“อึก..อ่าส..”

จากที่นั่งคุมเกมส์อยู่พักใหญ่ปิ่นงามก็เริ่มบิดเร่ากอดคนเป็นสามีตัวเกร็งด้วยแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อยเสียงหวานร้องโหยหวนพร้อมกับเสียงคำรามในลำคอของคีรีเพราะชายหนุ่มก็เสียวจนแทบปริแตกเมื่อร่องสวาทของหญิงสาวตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบ

“อืม..”

คีรีวางร่างบางให้นอนลงแล้วเริ่มขย่มบนตัวเธออีกครั้งเนิ่นนานเท่าไรนับเวลาไม่ได้กว่าจะได้ปล่อยให้ภรรยาตัวเล็กได้เป็นอิสระก็ได้ยินเสียงไก่ขันเสียแล้ว

หลายวันต่อมาคีรีทำได้อย่างที่สัญญากับปิ่นงามจริงๆเขาตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่เขาเคยเกี้ยวพาราสีโดยเด็ดขาด

ชายหนุ่มพยายามทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีและรอคอยวันที่ปิ่นงามจะตั้งท้องคีรีเปลี่ยนเป็นคนละคนจากคนที่เคยเจ้าชู้ชอบสังสรรค์กลับทำอะไรก็นึกถึงแต่ภรรยาเหล้ายาช่วงนี่ไม่เคยได้แตะกลับบ้านตรงเวลาซ้ำบางวันยังคะยั้นคะยอให้ปิ่นงามนั้นตามไปนั่งเฝ้าที่ไร่ด้วย..ทำคนทั้งไร่ต่างก็อิจฉาในความสัมพันธ์อันดีของทั้งคู่ไม่น้อย

วันนี้เป็นวันหยุดของไร่คีรีนั้นก็ไม่ยอมไปไหนนอกจากเกาะติดภรรยาตนไม่ห่างทั้งสองพากันมานั่งเล่นกันที่กระท่อมริมธารน้ำตกโดยคีรียังคงนอนอยู่บนตักภรรยาตัวเล็กหาและหาเรื่องคุยกันไม่หยุดไม่เคยรู้สึกเบื่อที่จะคุยกันไปเรื่อยๆเลยสักนิดเกียว

“ปิ่น...”

“คะ..”

“เธอรักฉันที่ตรงไหน”

“ถามอะไรตอนนี้คะ”

ปิ่นงามหน้าแดงก่ำที่จู่ๆคีรีก็มาถามความรู้สึกเอาดื้อๆ

“อ้าว..ก็ฉันอยากรู้”

ชายหนุ่มพูดไปกุมมือเรียวของภรรยาตนเล่นไป

“อืม...คุณถึงจะปากไม่ดีบ้างแต่คุณก็มีเมตตากับคนงานทุกคนไม่ถือตัวตรงไปตรงมา...แล้วก็เป็นห่วงฉัน...แล้วคุณล่ะ”

“เธอดี...”

“แค่นี้เหรอคะ”

คำตอบของคีรีสั้นเสียจนปิ่นงามทำหน้าแปลกใจ

“อืม...เธอดีทุกอย่างดีมาจากข้างในอ่อนโยนไม่เคยเสแสร้ง...นี่คือสิ่งที่ฉันชอบ..เพราะฉันไม่ชอบคนโกหกเสแสร้งนี่และที่ฉันรักเธอ...”

“เหรอคะ”

คำตอบของคีรีทำให้ปิ่นงามเริ่มหน้าเสียและรู้ตัวว่าช่วงหลังๆที่เขาและเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมานี้ทำให้เธอลืมตัวไปชั่วขณะว่าจริงๆแล้วเธอไม่ใช่เจ้าสาวตัวจริงของเขา

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

คีรีเริ่มยิ้มไม่ออกเมื่อเห็นว่าปิ่นงามไม่เห็นจะดูดีใจกับสิ่งที่เขาเห็นข้อดีของเธอเลย

“เปล่าค่ะ...”

“ซึ้งที่ฉันพูดล่ะสิ”

ฟอดดด

คีรีเอ่ยหยอกหญิงสาวก่อนขะลุกขึ้นนั่งกอดร่างบางพร้อมหอมเธอฟอดใหญ่

ใบหน้านวลที่กำลังซบอยู่กับอกแกร่งของสามีตนตอนนี้มีความกังวลไม่น้อยคิดว่านี่อาจจะถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องบอกความจริงกับเขา

ตกเย็นคีรีก็ช่วยเป็นลูกมือปิ่นงามทำอาหารเรียกได้ว่าไม่ยอมให้ภรรยาห่างกายหากปิ่นงามตัวอยู่ตรงไหนคีรีก็จะอยู่ตรงนั้น

“อาหารฝีมือเมียฉันนี่หอมไปทั่วเรือนเลย”

ฟอดดด

“คุณคีรี”

หลังจากช่วยกันยกกับข้าวมาวางที่โต๊ะเสร็จคีรีก็รวบกอดหอมร่างบางฟอดใหญ่ไม่ว่าปิ่นงามจะทำอะไรก็เป็นถูกปากถูกใจเขาไปเสียทุกอย่างยิ่งคิดก็ยิ่งภูมิใจที่เมียเมียทั้งดีทั้งเก่งแบบนี้

“โอ๊ย...พ่อว่าท่าจะได้หลานอีกไม่กี่วันแล้วล่ะแม่”

“นั่นสิจ๊ะพ่อ”

พ่อเลี้ยงและแม่เลี้ยงของไร่เดินขึ้นเรือนเล็กมาเห็นภาพความหวานของลูกๆก็อดที่จะพูดแกมหยอกคีรีและปิ่นงามไม่ได้

“พ่อ..แม่..มากินข้าวด้วยกันค่ะเดี๋ยวปิ่นตักข้าวให้นะคะ”

ปิ่นงามเขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงรีบเปลี่ยนเรื่องชวนทั้งสองมานั่งร่วมโต๊ะอาหารเย็นด้วยกัน

แปลกใจเล็กน้อยที่ทั้งสองมาที่นี่เพราะปกติแล้วจะเป็นพวกเธอมากกว่าที่จะไปหาทั้งสองที่เรือนใหญ่

“หนูปิ่นปู่เราเค้าส่งจดหมายมาบอกว่าจะมาหาประมาณอาทิตย์หน้า”

ระหว่างจะเริ่มลงมือกินข้าวเย็นดอกแก้วก็ยื่นจดหมายของแสนคำให้กับปิ่นงามพร้อมขอกข่าวคราวให้เธอทราบว่าแสนคำนั้นจะมาที่นี่ภายในไม่กี่วันนี้

“..เหรอ..คะ”

หัวใจของปิ่นงามหล่นวูบหากแสนคำมาที่นี่เท่ากับความจริงก็จะต้องถูกเปิดเผย

“ใช่จะ...พ่อกับแม่เลยมาบอกให้เตรียมตัวต้อนรับ”

“ค่ะแม่”

มื้อเย็นนี้ปิ่นงามจึงดูกินอะไรไม่ค่อยลงนักเพราะยังคงกังวลใจไม่น้อยไม่เพียงแค่ความจริงเรื่องของเธอจะเปิดเผยแต่เป็นเรื่องของปรางค์ทิพย์ด้วยไม่รู้ว่าหากแสนคำรู้ว่าปรางค์ทิพย์หนีไปกับแฟนหนุ่มท่านจะโกรธขนาดไหน

“เอาไปไว้ที่หัวนอน..อยากให้มันรักมันหลงเอ็งยังไงก็ว่ากล่าวกับหุ่นนี่เอา..ไม่เกินพรุ่งนี้มันวิ่งโล่มาหาเอ็งแน่”

“ขอบคุณจะหมอมั่น”

ผกาเดินลงจากตำหนักหมอมั่นหมอทำคุณไสย์เสน่ห์มนต์ดำที่ในป่าท้ายหมู่บ้านหน้าระรื่นหลังจากที่จ้างให้หมอมั่นทำเสน่ห์ให้เธอมาสามวันติด..ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องคาถาเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการแม้นรู้อยู่แก่ใจว่ามันผิดแต่ผกาก็ยินดีที่จะทำเพราะความอยากได้อยากมีในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status