เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่สิบสาม ไม่อยากตาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบสี่ รับผิดชอบเต็มที่
"นายครับ.."มัคซิมและโรฮานเห็นตนเป็นนายก็รีบเข้าไปหาเมื่อรู้ว่าพรฟ้าบาดเจ็บจึงรีบช่วยกันพาหญิงสาวกลับบ้านอย่างรวดเร็วและโทรบอกให้พลอยฝนเตรียมอุปกรณ์การรักษาพรฟ้าไว้ก่อนที่พวกเขานั้นจะกลับถึงบ้าน“โถ่โว้ย...โง่อะไรกันขนาดนี้วะ”เลออนที่พึ่งมาถึงจุดนัดหมายของคนที่เจ้างให้จับตัวฟาทิทมาได้ก็ต้องหัวเสียเพราะคนที่เขาจ้างตายหมดส่วนฟาทิทรอดไปได้อีกเช่นเคยเขาโมโหอย่างมากเพราะงานที่พลาดครั้งที่สองนี้เสียชื่อของเขามากทีเดียวสองชั่วโมงต่อมา"คุณฟ้าเป็นยังไงบ้าง"หลังจากหารือกับมัคซิมและโรฮานเรื่องคนร้ายเรียบร้อยแล้วว่าจะจัดการกับพวกมันอย่างไรฟาทิทก็เข้ามาดูอาการพรฟ้าขณะที่พลอยฝนเฝ้าพี่สาวของเธออยู่ไม่ห่าง"ฉันทำแผลแล้วก็ฉีดยาแก้อักเสบให้แล้วไม่นานก็คงดีขึ้นค่ะ"พลอยฝนหันมาตอบฟาทิทเสียงอ่อนพี่สาวเธอคงจะหลับอีกยาวหลังจากที่เธอเย็บแผลเสร็จและให้ยาไป"ผมขอดูแลเธอเองนะครับ"ฟาทิทรู้ว่าพลอยฝนจะต้องเข้าคลินิคในวันพรุ่งนี้หากไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วเขาก็อยากจะดูแลพรฟ้าเองรู้สึกผิดที่เธอเจ็บแบบนี้มันก็เป็นเพราะเขา"เอ่อ...ให้เป็นหน้าที่ฉันดีกว่านะคะ""คุณต้องดูแลตะวันไหนพรุ่งนี้จะต้องไปทำงานผมดูพี่สาวคุณ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบห้า ความจริง
อาทิตย์ต่อมาหลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นฟาทิทก็ทำตัวเป็นคนเฝ้าไข้จนพรฟ้าอาการดีขึ้นทุกอย่างแถมยังเอาอกเอาใจป้อนคำหวานกับเธอสารพัดจนหญิงสาวเริ่มรู้ตัวแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดกับเธอแค่คนรู้จักทั่วไปแน่นอนส่วนเธอเองก็ไม่ปฏิเสธที่จะบอกว่าประทับใจในตัวของเขาเช่นกัน"เย่...ไอศครีมเยอะเลยตะวันช้อบชอบค่ะ...รักคุณลุงที่สุดเลย"ฟาทิทไม่เอาใจแค่พรฟ้าเท่านั้นตะวันฉายเองเขาก็เอาใจสารพัดไม่ได้เพราะอยากทำคะแนนแต่ถูกชะตาและรู้สึกผูกพันธ์กับตะวันเป็นพิเศษด้วยเจ้าตัวกลมมีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกับเขา"ปากหวานกับลุงอีกแล้ว..มาให้ฟัดซะดีๆ"ฟอด..ฟอด"ฮ่าๆๆ..."เป็นประจำทุกวันที่ฟาทิทจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตะวันฉายเขาทำทุกอย่างเป็นธรรมชาติจนพรฟ้าและพลอยฝนต่างก็เอ็นดูในความสนิทสนมของลุงกับหลานที่ดูจะเข้ากันได้ดีเสียเหลือเกิน"คุณฟาทิทเข้ากับตะวันได้ดีมากเลยนะคะ"พลอยฝนเอ่ยพูดกับคนเป็นพี่ขณะที่ช่วยกันทำอาหารอยู่ในครัว"นั่นสิ...นี่ไม่อยากนึกถึงวันที่จะต้องอยู่กันเหมือนเดิมเลย"พรฟ้าพยักหน้ารับเบาๆหากวันที่จะต้องจากที่นี่และชายหนุ่มทั้งสามไปเธอไม่รู้เลยว่าลูกสาวเธอจะดูเศร้าแค่ไหน"หมายถึงแค่ตะวันหรือพี่ฟ้าคะ"พล
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบหก ผมชอบคุณ
"อืม...ตอนนี้พี่ไม่รู้ว่าจะบอกคุณฟาทิทดีหรือเปล่า...พี่กลัวว่าจะต้องเสียลูกไป"พรฟ้ากุมมือตัวเองแน่นสีหน้าของเธอกังวลอย่างมากทั้งมองไปยังตะวันฉายที่ยังหลับอุตุเธอก็ยิ่งรู้ว่าหากตัวเองขาดลูกไปคงจะเหมือนตายทั้งเป็นแน่"เอายังไงดีล่ะ...พี่ฟ้าลองคิดอีกสักสองสามวันดีหรือเปล่าคะตอนนี้ทำใจสบายๆไปก่อนยังไงคนอื่นก็ยังไม่รู้"พลอยฝนก็ใจเสียไม่แพ้กันอีกความคิดหนึ่งก็เห็นแก่คำขอของฉวีวรรณอีกใจหนึ่งก็เห็นใจพี่สาวเธอทั้งนี้ทั้งนั้นเธอคิดว่าตอนนี้พี่สาวเธออาจจะตกใจกับเรื่องที่ได้รับรู้ให้มีเวลาคิดอีกสักพักคงไม่เสียหายว่าจะเอาอย่างไรและไม่ว่าพี่สาวเธอจะตัดสินใจอย่างไรเธอก็เคารพในการตัดสินใจนั้น"..เฮ้อ.."พรฟ้าถอนหายใจน้ำตาคลอเธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นคนโลเลแบบนี้แม้แต่นิดเดียวไม่คิดว่าโลกจะช่างแสนกลมทำให้วันที่เธอไม่เคยคาดคิดมาถึงวันต่อมาวันนี้ทั้งวันพรฟ้าเอาแต่นิ่งเงียบแถมเธอยังดูไม่ร่าเริงจนฟาทิทจับสังเกตุได้พรฟ้าพยายามทำตัวเป็นปกติแล้วแต่มันก็ทำได้ยากด้วยความวุ่นวายในใจมากมายเสียเหลือเกินยิ่งได้มองหน้าฟาทิทมากเท่าไรมันก็ยิ่งทำให้เธอเกิดความกลัววันข้างหน้าขึ้นมามากขึ้นเท่านั้น21.00 น. พรฟ้าออกมา
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบเจ็ด ความลับในไดอารี่
ไม่นานนักทั้งสามก็ออกจากบ้านไปตอนนี้พรฟ้าตัดสินใจถึงเรื่องของตะวันฉายดีแล้วว่าเธอจะบอกกับฟาทิทเรื่องที่ตะวันฉายเป็นลูกของเขาหลังจากที่เขากลับมาเพราะเมื่อคืนพรฟ้าได้รู้ว่าชายหนุ่มนั้นคิดอย่างไรกับเธอเมื่อฟาทิทรู้สึกดีกับเธอความกลัวที่จะถูกพรากลูกหายไปปลิดทิ้งส่วนตัวเธอเองก็รู้สึกดีกับเขาไม่น้อยเวลาหลังจากนี้หากเขาเสมอต้นเสมอปลายคงไม่ยากที่เธอจะมอบใจให้เขาเต็มร้อยและตะวันฉายก็จะได้มีพ่อและแม่ครบครอบครัวที่สมบูรณ์สามวันต่อมาฟาทิทจัดการประชุมที่บริษัทในตุรกีเรียบร้อยเขาจึงเดินทางมาที่ซาอุดิอาราเบียเพื่อมาดูแลความเรียบร้อยที่แท่นขุดเจาะน้ำมันพอมาถึงเขาก็ต้องเจอกับเรื่องปวดหัวเพราะพนักงานหลายคนที่นี่ดันป่วยพร้อมกันจนงานเกิดปัญหาฟาทิทยืนเท้าเอวอย่างหัวเสียตรงหน้าผู้จัดการที่นี่ในห้องประชุมตอนนี้เขาโวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์จึงสั่งให้ผู้จัดการหาคนมาเสริมให้เร็วที่สุด"เฮ้อ...หาคนมาแทนให้เร็วที่สุด""ครับนาย"ผู้จัดการหนุ่มได้ยินเช่นนั้นจึงรีบไปจัดการทันทีไม่รู้ว่าทำไมเหล่าพนักงานถึงต้องมาป่วยพร้อมกันในวันที่เจ้านายมาที่นี่ได้“หืม...”ในส่วนของโรฮานที่เดินตรวจตราดูความเรียบร้อยตามแท่นขุดเจาะ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบแปด หนี
ฟาทิทเปิดอ่านหน้าต่อไปด้วยความตื่นเต้นตอนนี้เขาแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอเพราะรูปต่อๆไปคือรูปที่ยายของเขาถ่ายกับพรฟ้าเมื่อตอนตั้งครรภ์อ่อนๆใต้รูปอธิบายตลอดว่าตอนนี้เหลนในท้องได้กี่สัปดาห์จนมาถึงหน้าสุดท้ายที่ดูคุณยายของเขาจะเริ่มเขียนอะไรแปลกๆข้อความ: ยายรู้ตัวว่ายายไม่ปลอดภัยเพราะคนที่มันอยากได้อยากมีของที่ไม่ใช่ของตัวเองหากยายเป็นอะไรไปสมุดเล่มนี้จะถึงมือของหลานรักของยายขอให้รู้เอาไว้ว่ายายทำทุกอย่างเพื่อเราเสมอ"คุณยาย.."ฟาทิทยกมือกุมริมฝีปากน้ำตาลูกผู้ชายของเขาคลอเบ้าเล็กน้อยด้วยความคิดถึงคนเป็นยายทั้งยังใจเต้นแรงไม่หายเมื่อรู้ว่าตะวันฉายคือลูกของตัวเองโดยไม่ต้องเดามิน่าตะวันฉายถึงได้มีอะไรเหมือนเขาหลายอย่างและตอนนี้เขาก็คิดว่าพรฟ้าก็ต้องรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเขาคือพ่อของตะวันฉายแต่เขาไม่เข้าใจทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกกับเขาแม้นแต่จะบอกว่ารู้จักกับยายของเขาก็ยังไม่เคยวันต่อมาฟาทิทไปหาเฟอฮัทที่บ้านตั้งแต่ช่วงเช้าเพราะเรื่องที่พึ่งได้รับรู้เมื่อคืนเขาสงสัยว่าที่ยายของเขาเกิดอุบัติเหตุรถตกเหวพร้อมคนขับรถอาจจะเป็นเพราะมีคนจงใจทำให้เป็นเช่นนั้น"ผมว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณยายไม่ใช่อุบัติเหตุ""
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สิบเก้า ปรักปรำ
"จะจับฉันมัดเพื่ออะไรเนี่ย"เมื่อเข้าห้องนอนอลินมาได้มัคซิมก็รวบหญิงสาวไว้กับเก้าอี้สีชมพูหวานของเธอใช้เทปกาวที่เตรียมมาพันรอบตัวเธอติดกับเก้าอี้แน่น"เค้นความจริงไง""ฉันจะตะโกนให้คนมาช่วยทีนี้คุณถูกคนในไร่ฉันกระทืบตายแน่"อลินมองอีกฝ่ายอย่างกับจะฉีกเนื้อเขาให้กระจุยกระจายเสียให้ได้"ให้พวกเค้ามากันเยอะๆเลยผมจะบอกพวกเค้าว่าผมเป็นผัวคุณ...ถ้าไม่อายก็เชิญ"มัคซิมไม่ได้สนใจคำขู่ของอลินแม้นแต่น้อยเขายังคงนั่งกอดอกจ้องมองหญิงสาวหน้าตาเฉย"ไอ้บ้าเอ้ย!!""บอกที่อยู่มา""ไม่""ด้ายย.."มือหนาค่อยๆลอกเทปกาวออกกระชากแรงจนเทปกาวขาดแล้วแปะมันลงที่ริมฝีปากของหญิงสาวให้เธอนั้นหยุดส่งเสียงแต่ก็ยังคงมีเสียงประท้วงในลำคออยู่ดี"อื้ออ..""ผมจะแก้ผ้าคุณถ่ายคลิปส่งต่อไปเรื่อยๆให้ว่อนเลยดีหรือเปล่า"ฟึ่บบเขาไม่ได้พูดเปล่าแต่กระชากตรงแขนเสื้อยืดตัวโคร่งของเธอจนหลุดจากหัวไหล่"อื้ออ..."อลินส่ายหัวพัลวันไม่ได้อยากมีชื่อเสียงในเรื่องฉาวแม้แต่น้อยครั้งนี้เห็นทีเธอคงต้องผิดสัญญาที่จะช่วยพรฟ้าจริงๆ"จะยอมพูดหรือเปล่า""อืม..."เมื่อหญิงสาวพยักหน้ารับมัคซิมจึงเปิดปากอีกฝ่ายให้พูดได้"ที่ไหนพูดมา""หมู่บ้านxxx.
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบ เผลอใจ
"ฉันยอมรับว่าฉันผิดแต่ฉันรักตะวันฉันเสียลูกไปไม่ได้.. ส่วนเรื่องคุณยายฉันไม่ได้ทำร้ายคุณยายจริงๆ"พรฟ้าเริ่มน้ำตาคลอหวังว่าอีกฝ่ายจะเชื่อที่ตัวเองพูดบ้างเธอยอมรับว่าเธอผิดเรื่องตะวันฉายแต่เธอไม่ยอมรับข้อหาที่ชายหนุ่มปรักปรำเธอว่าเป็นผู้ร้าย"คิดว่าผมจะเชื่อคุณอย่างนั้นเหรอ...รอให้ผมมีหลักฐานก่อนเถอะผมจะฆ่าคุณด้วยมือของผมเอง"ฟาทิทสบถใส่หญิงสาวเน้นเขี้ยวเน้นฟันคำพูดของเขาบาดลึกเข้าไปในหัวใจของหญิงสาวที่อีกฝ่ายคิดจะฆ่าจะแกงเธอลง"ฉันภาวนาขอให้คุณเจอหลักฐานเร็วๆก็แล้วกันจะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณคิดมันผิด"พรฟ้าดูท่าว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจอะไรยากพอสมควรเธอจึงท้าแบบไม่กลัวหากเขาหาหลักฐานมาได้เร็วเท่าไรก็ยิ่งดี...แบบนี้นี่เองที่เค้าว่ากันว่าดูคนต้องดูให้นานๆดีที่เธอไม่ปักใจหลงไหลไปกับความอ่อนโยนก่อนหน้าของเขา"อย่าท้าทายผม"มือหนายกมือชี้หน้าหญิงสาวที่ทำท่าทางพยศใส่"ฉันไม่ได้ท้าทายอะไรคุณทั้งนั้น..ตะวันกับน้องสาวฉันอยู่ที่ไหนฉันจะไปหาพวกเค้า""ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวตะวันทั้งนั้น""หมายความว่ายังไง""ผมก็ไม่ยอมให้คุณไปจากที่นี่ง่ายๆน่ะสิผมจะทรมานคุณให้เหมือนตายทั้งเป็นคุณคิดจะพรากลูกไปจากผม..
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบเอ็ด ใจร้ายใจดำ
ขณะที่นั่งสงบอารมณ์พักใหญ่ฟาทิทก็นึกขึ้นได้ว่าจะต้องโทรถามความเป็นอยู่ของตะวันฉายกับโรฮานไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะงอแงหนักหรือไม่เมื่อไม่เห็นคนเป็นแม่"หืม.." มือหนาที่คลำหามือถือที่กระเป๋ากางเกงกลับไม่พบทั้งยังนึกถึงก่อนหน้าที่เขาลงนั่งบนโซฟาเมื่อครู่ก็ไม่รู้สึกทว่าจะเอาไปวางไว้ไหนก็ไม่ใช่เพราะเขาไม่ใช่คนขี้ลืมคิ้วหนาเริ่มขมวดเข้าหากันก่อนจะขบฟันจนขึ้นสันกรามอีกข้อที่จะเป็นไปได้ก็คือมันจะต้องอยู่กับพรฟ้าขณะที่เธอทำทีเผลอตัวกับเขาเป็นแน่คิดได้ดังนั้นจึงปรี่เข้าไปที่ห้องของเขาทันทีฟาทิทพยายามเปิดประตูเท่าไรก็ไม่ออกรู้ได้ทันทีว่าสาวเจ้าคงล็อคจากด้านในปั้งๆๆมือหนายกฟาดเคาะประตูรัวเสียงดังก่อยจะตวาดคนด้านในเสียงฝาดด้วยอาการโมโห"เปิดประตู"พรฟ้าเองรีบกดโทรหาอคิณเป็นรอบที่สิบเห็นจะได้เพราะปลายสายที่เธอโทรหาไม่ยอมรับสายเสียทีแถมตอนนี้ดูท่าฟาทิทคงจะรู้ตัวแล้วด้วยว่ามือถือของเขานั้นอยู่กับเธอ"รับสิคะคุณคิณ"ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่ประตูด้วยความหวาดกลัวใบหน้านวลที่มีเลือดฝาดก่อนหน้าตอนนี้ซีดเซียวเหลืองจนแทบไม่มีเลือดทั้งภาวนาให้อคิณรับสายโดยเร็วแม้นเขาจะยังไม่มาช่วยเธอตอนนี้อย่างน้อยเขาก็จะไ
บทล่าสุด
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสี่ ตอนจบ
22.00 น."ผมไม่อยากจะเชื่อว่าโรฮานจะมีความรักกับเค้าเป็น"ฟาทิทกล่อมเจ้าตัวกลมจนหลับไปแล้วจึงหันมาเอ่ยกับพรฟ้าถึงเรื่องโรฮานยอมรับเลยว่าเขาตกใจพอสมควรที่รู้เรื่องโรฮานกับพลอยฝนทั้งยังเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดติดมาก่อนว่าโรฮานจะรักใครได้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าไม่มีผู้หญิงเข้าหาโรฮานแต่โรฮานไม่เคยสนใจเช่นเดียวกับเขาเพราะเป็นจำพวกจ่ายเงินแล้วจบไม่มีข้อผูกมัดเท่านั้น"ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคุณโรฮานเปลี่ยนไปได้คุณเองก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะลืมไปแล้วเหรอ"ว่าจบก็อมยิ้มกริ่มพรฟ้าเห็นว่าฟาทิทคงจะลืมไปแล้วว่าตนเองก็เป็นเช่นเดียวกับโรฮานเธอจึงต้องเตือนความจำเสียหน่อย"นั่นสินะ...ผมเปลี่ยนไปเพราะคุณ"ฟาทิทพยักหน้าเบาๅก่อนจะรวบกอดภรรยารักเอาไว้แน่น"งานที่คาสิโนไม่ค่อยมีอะไรน่าห่วงแล้วผมเลยให้มัคซิมไปช่วยอลินดูแลที่คลินิคคุณว่าดีหรือเปล่า""ดีเหมือนกันนะคะระหว่างที่รอหาหมอคนใหม่มาที่คลินิค"พรฟ้าไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฟาทิทเพราะเห็นทีหลังจากนี้อลินคงหัวหมุนหากไม่มีคนช่วยเป็นลูกมือ"อยากรู้จังว่าถ้าคุณไม่เป็นหมอเราจะได้เจอกันหรือเปล่า"ฟาทิทก่อยกระซิบข้างแก้มนวล"ถ้าชะตาลิขิตให้เราเจอกันยัง
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสาม เกือบแท้ง
อาทิตย์ต่อมาร่วมสามสี่วันแล้วที่พรฟ้าพาลูกน้อยมาเฝ้าฟาทิทที่โรงพยาบาลคราแรกที่ฟาทิทรู้ว่าโรฮานเป็นคนไปรับพรฟ้าและตะวันฉายมาที่นี่เขาก็ไม่ได้ตำหนิโรฮานแต่อย่างใดเพราะรู้ว่าสิ่งที่โรฮานกับมัคซิมตัดสินใจทำลงไปเพราะความเป็นห่วงเขาในการมาของหญิงสาวและลูกทำให้เขามีกำลังใจในการที่จะหายป่วยมากนับว่าลูกและภรรยาเป็นยาดีที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ก็ว่าได้โรงพยาบาล"คุณพ่อขา.."ตะวันฉายตื่นขึ้นมาได้เจ้าตัวกลมก็วิ่งแจ้นไปที่เตียงคนเป็นพ่อที่กำลังนอนอยู่ตอนเช้า"ชู่ว.. คุณพ่อหลับอยู่ตะวันอย่าส่งเสียงดังนะคะ"พรฟ้ารีบปรามเจ้าตัวกลมที่กำลังกวนคนเป็นพ่อเพราะเธออยากให้ฟาทิทพักผ่อนให้มาก"ค่ะ.. คุณแม่ตะวันหอมคุณพ่อได้หรือเปล่าคะ"เด็กหญิงรีบวิ่งกลับมาหาคนเป็นแม่ก่อนจะกระซิบกระซาบจนน่าเอ็นดู"ได้สิคะ"ว่าจบพรฟ้าก็อุ้มตะวันฉายเดินไปที่เตียงของฟาทิทก่อนจะปล่อยเจ้าตัวกลมลงข้างๆคนเป็นพ่อให้ตะวันฉายนั้นก้มลงหอมพ่อตนได้สะดวกตลอดหลายวันที่ผ่านมาเมื่อพรฟ้ามาถึงเธอก็พักที่บ้านแค่คืนเดียวหลังจากนั้นเธอก็มาขลุกอยู่แต่ที่โรงพยาบาลเธอไม่ได้รู้สึกลำบากแม้นแต่น้อยทั้งกลับรู้สึกมีความสุขมากกว่าลูกสาวเธอเองก็เห็นจะพอใจที่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสอง ท้อง
เดือนต่อมาเป็นเวลาร่วมเดือนกว่าแล้วที่ฟาทิทกลับไปคราแรกตะวันฉายก็มีงอแงร้องหาคนเป็นพ่อบ้างแต่เมื่อได้พูดได้คุยกับคนเป็นพ่อทางโทรศัพท์ก็พอทุเลาความอ้อนลงได้บวกกับพรฟ้าเองก็ย้ำกับลูกอยู่เสมอว่าพ่อเจ้าตัวนั้นมีงานที่จะต้องรับผิดชอบหลังๆมาตะวันฉายจึงไม่งอแงเท่าไร"คุณแม่ขาโทรหาคุณพ่อได้หรือเปล่าคะตะวันอยากคุยกับคุณพ่อ"เด็กหญิงกลับมาที่คลินิคหลังจากเลิกเรียนพร้อมกับน้าสาวได้ก็รีบวิ่งแจ้นตรงไปที่ห้องทำงานคนเป็นแม่ทันทีเพราะวันนี้อยากจะคุยกับพ่อตนเสียเหลือเกินเนื่องจากไม่ได้คุยหลายวันแล้ว"อืม...ไว้แม่ว่างเมื่อไรแม่จะโทรให้นะคะ..แต่ตอนนี้ตะวันต้องทำการบ้านก่อนน้า""ค่ะ"พรฟ้าหน้าเสียเล็กน้อยเพราะเธอเองก็ติดต่อฟาทิทไม่ได้หลายวัน"ทำไมติดต่อไม่ได้กันนะ"หลังจากที่เจ้าตัวกลมวิ่งออกจากห้องเธอไปหาพลอยฝนแล้วหญิงสาวก็ลองติดต่อฟาทิทอีกรอบแต่ก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิมเธอจึงค่อนข้างกังวลพอสมควรว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่หลายวันต่อมาคลินิควันนี้คนไข้ไม่ค่อยมากเท่าไรหมอสาวทั้งสามจึงได้ทานข้าวพร้อมกันในเวลาเที่ยงอลินเร่งมือจัดแจงอาหารวางบนโต๊ะเพราะตอนนี้เธออยากจะทานอาหารตรงหน้าจะแย่มีทั้งปลาสามรสผ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบเอ็ด จากลา
หลายวันต่อมาตอนนี้โรฮานและมัคซิมต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วเห็นทีงานหนักจะเป็นของโรฮานเพราะต้องบริหารงานแทนในตำแหน่งของเฟอฮัทหลังจากที่เฟอฮัทหายตัวไปเป็นปริศนาแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามหาเพราะเห็นว่าขนาดฟาทิทยังไม่เอ่ยปากถามหาอาของตนพวกเขาก็รู้ได้ว่าคงมีปัญหาขัดใจกันร้ายแรงระหว่างอากับหลานแน่นอนหลายวันมานี้พรฟ้ารู้สึกดีขึ้นกับฟาทิทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเพราะเห็นว่าเขาทำหน้าที่พ่อได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่องห้างสรรพสินค้าสองพี่น้องออกจากคลินิกได้ก็ตรงมาที่ห้างสรรพสินค้าเพราะวันนี้ต้องหาซื้อของใช้ส่วนตัวและพวกอาหารสดเข้าบ้านหลังจากที่เลือกซื้อของใช้กันพักใหญ่ตอนนี้สองสาวก็เดินซื้ออาหารสดกันอยู่ที่ซุปเปอร์พรฟ้าไม่ลืมที่จะหยิบไอศครีมวานิลลาของโปรดตะวันฉายและฟาทิทลงรถเข็นเพราะในตู้เย็นที่บ้านเหลือไม่เท่าไรแล้ว"ซื้อให้ตะวันเยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ"พลอยฝนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นพี่สาวเธอเหมาไอศครีมวานิลลาแทบหมดตู้ทั้งที่ปกติจะซื้อน้อยกว่านี้"พี่ซื้อเผื่อคุณฟาทิทด้วยน่ะ"พรฟ้าเอ่ยกับน้องสาวตนขณะที่มือน้อยก็ยังหยิบไอศครีมใส่รถเข็นไม่ขาดมือ"อ๋อ.. เผื่อคุณฟาทิท"พลอยฝนอมยิ้มกริ่มทั้งแอบเหล่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบ หน่วงในใจ
ก๊อกๆๆ พลอยฝนที่กำลังจะเตรียมตัวนอนเพราะนี่ก็เริ่มดึกแล้วเธอก็ต้องผงกหัวจากหมอนหยิบแว่นขึ้นมาใส่ก่อนจะผุดลุกออกมาเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ"คุณโรฮาน"พลอยฝนแปลกใจพอสมควรที่เห็นโรฮานเคาะประตูห้องเธอเวลานี้"คุณถูกทำร้ายตรงไหนหรือเปล่าครับ"โรฮานเอ่ยถามหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนใจ"ไม่ค่ะ..ฉันไม่เป็นอะไร"สาวเจ้าส่ายหัวเบาๆตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเขินแปลกๆเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ามีท่าทีห่วงใย"ดีแล้วล่ะ...ผมขอตัวนะครับ"โรฮานรู้แบบนี้เขาก็โล่งใจก่อนจะจ้องหน้าหญิงสาวในขณะที่เธอเองก็จ้องมาที่เขาเหมือนกันเมื่อไม่รู้จะสนทนาอะไรต่อจึงจำใจหันหลังกลับแม้นจะอยากอยู่ใกล้หญิงสาวนานๆก็ตาม"เอ่อ..แล้วคุณล่ะคะ..มีแผลตรงไหนหรือเปล่า...ฉันจะทำแผลให้ค่ะ"พลอยฝนรั้งมือหนาของโรฮานเอาไว้เธอเองก็เป็นห่วงเขาไม่แพ้กัน"ไม่ครับพวกเราไม่ได้ต่อสู้อะไร"โรฮานอมยิ้มอ่อนก่อนจะส่ายหัวเบาๆครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พลอยฝนได้เห็นรอยยิ้มของเขาเธอแทบละสายตาจากรอยยิ้มนี้ไม่ได้เลย"อ่อ..อย่างนั้นก็ฝันดีนะคะ"เมื่อตั้งสติหลุดจากภวังค์ได้วาวเจ้าก็รีบปล่อยมือชายหนุ่มเพราะรู้ตัวว่ารั้งเขาเอาไว้นานเกินไปแล้ว"ครับ..เอ่อ..ฝันดีเ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบเก้า เฉียดตาย
22.00 น.พรฟ้าเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จวันนี้เธอไม่ได้นอนกับลูกเพราะพลอยฝนคิดถึงหลานมากคืนนี้จึงขอพาเจ้าตัวกลมไปนอนด้วย"คุณจะอยู่ที่นี่กี่วันคะ"หญิงสาวในชุดนอนสีฟ้าหย่อนก้นลงนั่งตรงข้ามชายหนุ่มที่ห้องนั่งเล่นเพราะมีเรื่องที่จะต้องบอกเขา"เสร็จธุระแล้วผมว่าจะอยู่ไทยต่อสักเดือน""ฉันจะพาตะวันกับพลอยฝนกลับเขาใหญ่นะคะตะวันจะได้กลับไปเรียนที่เดิมแล้วฉันก็จะได้กลับไปเปิดคลีนิคด้วย""ได้สิงั้นถ้าผมเสร็จธุระแล้วเรากลับเขาใหญ่กัน""คุณ...จะทำอะไรกับคุณกวินเหรอคะ""มีอะไรหรือเปล่า""ฉันแค่จะบอกว่าให้กฏหมายเป็นคนจัดการเค้าดีกว่านะคะ"พรฟ้ารู้ว่าคืนนี้ฟาทิทต้องออกไปพร้อมโรฮานเธอรู้ว่าฟาทิทมีอำนาจในมือมากพอที่จะสั่งเก็บใครก็ได้แต่เธอไม่อยากให้เขาทำร้ายคนอื่นอีกต้องการให้คนผิดถูกกฏหมายลงโทษมากกว่าและเชื่อว่าคุณยายคงคิดเหมือนกับเธอ"ผมขอเป็นคนลงโทษคนแบบนั้นด้วยตัวผมเอง""ถือว่าฉันขอร้องคุณนะคะ""ถ้าคุณขอร้อง.. ผมก็จะไม่ทำมันถึงตาย...คุณไปอยู่กับลูกเถอะผมจะออกไปจัดการธุระของผม"ว่าจบก็ผุดลุกออกไปข้างนอกพรฟ้ามองตามหลังคนตัวโตด้วยแววตาที่ค่อนข้างหดหู่แม้นเธอจะรู้ว่าฟาทิทจะไว้ชีวิตกวินตาม
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบแปด ข้อต่อรอง
"จะให้ฉันพูดตรงๆฉันคิดว่าศักยภาพในเรื่องเงินทองคุณมีมาก..แต่เวลาที่จะเอาใจใส่ลูกคุณไม่น่าจะมีเพราะฉะนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันดีที่สุดแล้วค่ะ"พรฟ้าเอ่ยตามอย่างที่ใจคิดไม่ได้อยากอ้อมค้อมอะไรมากมายสิ้นเสียงของพรฟ้าชายหนุ่มก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปประชิดร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟามุมห้องเขาค่อยๆกุมมือเธอเอาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยความในใจเสียงอ่อน"ถ้าผมจะขอร้องให้คุณอยู่กับผมในฐานะแม่ของตะวันฉายและภรรยาผมจริงๆจะได้หรือเปล่า"ฟาทิทรู้ตัวว่าหญิงสาวคงจะคิดว่าเขาหน้าไม่อายที่ทำเธอเจ็บแล้วยังจะกล้ามาขอร้องให้เธอทำตามคำขออีก"คุณคิดว่าฉันอยากจะอยู่กับคุณอย่างนั้นเหรอคะ?"พรฟ้าจ้องตาชายหนุ่มนิ่งแววตาของเธอไหวระริกเปล่งเสียงเอ่ยถามประชดเสียงสั่นหากเป็นเขาจะให้อภัยคนที่ทำมห้ตัวเองเจ็บง่ายๆหรืออย่างไร"ถึงคุณจะเกลียดผม..แต่ผมอยากจะบอกว่าผมมีความรู้สึกดีๆให้คุณไม่เคยเปลี่ยนแม้แต่ตอนที่ผมคิดว่าคุณเป็นคนทำร้ายคุณยาย...หัวใจของผมก็ยังคงเป็นของคุณ"คนตัวโตรวบกอดร่างบางเอาไว้แน่นเขาไม่ได้พูดเพื่อให้เธออภัยแค่อยากพูดความในใจให้หญิงสาวได้รับรู้เท่านั้นว่าหัวใจของเขาให้เธอไปเท่าไรไม่เคยเอากลับคืน..แม้นจะหลอกต
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบเจ็ด ต้องการให้ตายไวๆ
ในส่วนของฟาทิทหลังจากที่พาพรฟ้าออกจากโรงพยาบาลได้ไม่เท่าไรเขาก็ได้รู้เรื่องกวินและรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นแต่อย่างเดียวที่เขาไม่รู้ก็คืออัสลานจะทำร้ายพวกเขาไปเพื่ออะไรตอนนี้ยังเป็นปริศนาและอีกเรื่องที่เขากำลังเครียดก็คือเขาดันไปมั่นอกมั่นใจตั้งแต่แรกว่าพรฟ้าคือคนร้ายพอความจริงเปิดเผยได้เขาก็รู้สึกผิดจนอยากจะต่อยหน้าตัวเองสักหลายพันครั้งพอทิฐิเริ่มคลายเขาก็มานั่งคิดได้ว่าไม่ควรจะปรักปรำใครเพียงเพราะเชื่อในความคิดของตัวเองขณะที่ยังไม่มีหลักฐานแถมเขายังทำร้ายเธอด้วยคำพูดและการกระทำอีกต่างหากไม่รู้เลยว่าหญิงสาวจะให้อภัยเขาได้หรือไม่"อร่อยไหมคะ"พรฟ้านั่งอยู่ข้างๆตะวันฉายขณะที่ลูกสาวของเธอนั่งทานไอศครีมของโปรด"ค่ะ...คุณแม่ขาเมื่อไรตะวันจะได้กลับไปเล่นกับเพื่อนๆคะ"เด็กหญิงหันมาถามคนเป็นแม่ตาแป๋วเพราะรู้สึกเบื่อที่จะต้องเล่นคนเดียวแล้วคำพูดและแววตาที่ไร้เดียงสาของลูกน้อยบีบคั้นหัวใจของพรฟ้าพอสมควรเพราะเธอไม่รู้ได้เลยว่าเธอกับลูกจะกลับไปใช้ชีวิตปกติได้เมื่อไร"ตะวันคิดถึงเพื่อนๆเหรอลูก""ค่ะตะวันคิดถึงเพื่อนๆคิดถึงคุณครูด้วย""รออีกนิดนะคะแม่จะพาตะวันกลับไปหาเพื่อนๆ"มือเรียวยกลูบหัวเจ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบหก สารเลว
"พวกมึงเป็นใคร"กวินชี้หน้าถามชายหนุ่มทั้งสองด้วยความไม่พอใจ"เดี๋ยวมึงก็รู้.. แล้วไม่ต้องคิดจะเรียกคนของมึงถ้าไม่อยากนอนตายตรงนี้"มัคซิมจ่อปากกระบอกปืนไปที่หัวของกวินก่อนจะใส่กุญแจมือและใช้ถุงผ้าคลุมหัวกวินออกจากห้องไปที่รถมัคซิมและโรฮานใช้ความมืดหลังผับพาตัวกวินออกไปจากผับจนได้ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงโกดังร้างที่มัคซิมจัดเตรียมสถานที่เอาไว้"ฮึก..ฮือๆๆ.."พลอยฝนที่นั่งรถมากับโรฮานตามหลังมัคซิมมาติดๆสาวเจ้าพยายามข่มอารมณ์ให้เป็นปกติแต่ก็ทำได้ยากเพราะความกลัวยังไม่หายเธอยังคงสะอื้นเบาๆแบบนั้นจนมาถึงที่นี่"คุณรอผมอยู่บนรถแล้วผมจะรีบมา"โรฮานห่วงสภาพจิตใจของหญิงสาวพอสมควรแต่ตอนนี้เขาก็ต้องช่วยมัคซิมก่อนจึงให้เธอรออยู่ที่รถเขาจะรีบจัดการงานให้เสร็จจะได้รีบพาพลอยฝนกลับบ้านครู่ต่อมา"บอกมาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณฉวีวรรณ"มัคซิมและโรฮานนั่งถามคนที่ฟุบกองกับพื้น"พวกมึงเป็นใครกล้ามาทำกับกูแบบนี้"กวินตวาดกลับคนทั้งสองอย่างไม่เกรงกลัว"กูเป็นคนของคุณฟาทิทเข้าใจหรือยัง"ปึกมัคซิมฟาดกระบอกปืนไปที่ปากของกวินจนอีกฝ่ายเลือดกลบปากร้องลั่น"อ้าสส...กูแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"กวินใจเต้นโครมครามเ
