ตอนที่สิบสอง ถูกจับตัว

"ได้ยังไงคะคุณลุงก็ต้องอยู่ที่บ้านเค้าสิคะ"

พรฟ้าได้เห็นสีหน้าและน้ำเสียงออดอ้อนของลูกสาวเธอก็เกิดสงสารขึ้นมาอันที่จริงก็เป็นความผิดเธอที่ควรจะบอกลูกล่วงหน้าก่อนว่าจะต้องกลับบ้านกันแล้วไม่อย่างนั้นตะวันฉายคงไม่งอแงกับเธอแบบนี้

"คุณแม่ขาเอาคุณลุงไปด้วย"

เด็กหญิงเริ่มหน้าบึ้งตึงเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมทำตามที่ขอ

"เอ่อ.."

พรฟ้าหันมามองหน้ากับพลอยฝนแต่น้องเธอเองก็ดูหน้าเสียเพราะคำขอของหลานสาวไม่แพ้กัน

"อยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันไม่ได้เหรอครับคุณฟ้า"

ฟาทิทถามลองใจหญิงสาวอีกครั้งเพราะจะดูว่าคำขอของตะวันฉายมีผลต่อคนเป็นแม่แค่ไหนแต่เขาคิดว่าพรฟ้าคงจะทนลูกอ้อนของเจ้าตัวกลมได้ไม่นานแน่นอน

"อยู่ที่นี่อีกหน่อยคงไม่เป็นไรนะคะพี่ฟ้าอีกอย่างเราก็ไม่ได้บอกตะวันล่วงหน้าด้วย"

พลอยฝนเห็นทีจะทนดูความน่าสงสารของหลานสาวไม่ได้คิดว่าหากพวกเธออยู่ที่นี่ให้ตะวันฉายได้เล่นกับลุงของเธอให้ชื่นใจอีกสักสองสามวันคงไม่เสียหาย

"คือ...ก็ได้ค่ะแต่ของนี่ฉันขอเอากลับบ้านบางส่วนนะคะ"

พรฟ้าจำต้องยอมแต่เธอจะขอขนของกลับบ้านบางส่วนเพราะวันกลับจริงๆจะได้ไม่ต้องขนอะไรมากมาย

"ได้สิ..เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง"

ฟาทิทโล่งใจจนยิ้มหน้าบานเขาอาสา