เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ยี่สิบเก้า เฉียดตาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบ หน่วงในใจ
ก๊อกๆๆ พลอยฝนที่กำลังจะเตรียมตัวนอนเพราะนี่ก็เริ่มดึกแล้วเธอก็ต้องผงกหัวจากหมอนหยิบแว่นขึ้นมาใส่ก่อนจะผุดลุกออกมาเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ"คุณโรฮาน"พลอยฝนแปลกใจพอสมควรที่เห็นโรฮานเคาะประตูห้องเธอเวลานี้"คุณถูกทำร้ายตรงไหนหรือเปล่าครับ"โรฮานเอ่ยถามหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนใจ"ไม่ค่ะ..ฉันไม่เป็นอะไร"สาวเจ้าส่ายหัวเบาๆตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเขินแปลกๆเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ามีท่าทีห่วงใย"ดีแล้วล่ะ...ผมขอตัวนะครับ"โรฮานรู้แบบนี้เขาก็โล่งใจก่อนจะจ้องหน้าหญิงสาวในขณะที่เธอเองก็จ้องมาที่เขาเหมือนกันเมื่อไม่รู้จะสนทนาอะไรต่อจึงจำใจหันหลังกลับแม้นจะอยากอยู่ใกล้หญิงสาวนานๆก็ตาม"เอ่อ..แล้วคุณล่ะคะ..มีแผลตรงไหนหรือเปล่า...ฉันจะทำแผลให้ค่ะ"พลอยฝนรั้งมือหนาของโรฮานเอาไว้เธอเองก็เป็นห่วงเขาไม่แพ้กัน"ไม่ครับพวกเราไม่ได้ต่อสู้อะไร"โรฮานอมยิ้มอ่อนก่อนจะส่ายหัวเบาๆครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พลอยฝนได้เห็นรอยยิ้มของเขาเธอแทบละสายตาจากรอยยิ้มนี้ไม่ได้เลย"อ่อ..อย่างนั้นก็ฝันดีนะคะ"เมื่อตั้งสติหลุดจากภวังค์ได้วาวเจ้าก็รีบปล่อยมือชายหนุ่มเพราะรู้ตัวว่ารั้งเขาเอาไว้นานเกินไปแล้ว"ครับ..เอ่อ..ฝันดีเ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบเอ็ด จากลา
หลายวันต่อมาตอนนี้โรฮานและมัคซิมต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วเห็นทีงานหนักจะเป็นของโรฮานเพราะต้องบริหารงานแทนในตำแหน่งของเฟอฮัทหลังจากที่เฟอฮัทหายตัวไปเป็นปริศนาแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามหาเพราะเห็นว่าขนาดฟาทิทยังไม่เอ่ยปากถามหาอาของตนพวกเขาก็รู้ได้ว่าคงมีปัญหาขัดใจกันร้ายแรงระหว่างอากับหลานแน่นอนหลายวันมานี้พรฟ้ารู้สึกดีขึ้นกับฟาทิทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเพราะเห็นว่าเขาทำหน้าที่พ่อได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่องห้างสรรพสินค้าสองพี่น้องออกจากคลินิกได้ก็ตรงมาที่ห้างสรรพสินค้าเพราะวันนี้ต้องหาซื้อของใช้ส่วนตัวและพวกอาหารสดเข้าบ้านหลังจากที่เลือกซื้อของใช้กันพักใหญ่ตอนนี้สองสาวก็เดินซื้ออาหารสดกันอยู่ที่ซุปเปอร์พรฟ้าไม่ลืมที่จะหยิบไอศครีมวานิลลาของโปรดตะวันฉายและฟาทิทลงรถเข็นเพราะในตู้เย็นที่บ้านเหลือไม่เท่าไรแล้ว"ซื้อให้ตะวันเยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ"พลอยฝนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นพี่สาวเธอเหมาไอศครีมวานิลลาแทบหมดตู้ทั้งที่ปกติจะซื้อน้อยกว่านี้"พี่ซื้อเผื่อคุณฟาทิทด้วยน่ะ"พรฟ้าเอ่ยกับน้องสาวตนขณะที่มือน้อยก็ยังหยิบไอศครีมใส่รถเข็นไม่ขาดมือ"อ๋อ.. เผื่อคุณฟาทิท"พลอยฝนอมยิ้มกริ่มทั้งแอบเหล่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสอง ท้อง
เดือนต่อมาเป็นเวลาร่วมเดือนกว่าแล้วที่ฟาทิทกลับไปคราแรกตะวันฉายก็มีงอแงร้องหาคนเป็นพ่อบ้างแต่เมื่อได้พูดได้คุยกับคนเป็นพ่อทางโทรศัพท์ก็พอทุเลาความอ้อนลงได้บวกกับพรฟ้าเองก็ย้ำกับลูกอยู่เสมอว่าพ่อเจ้าตัวนั้นมีงานที่จะต้องรับผิดชอบหลังๆมาตะวันฉายจึงไม่งอแงเท่าไร"คุณแม่ขาโทรหาคุณพ่อได้หรือเปล่าคะตะวันอยากคุยกับคุณพ่อ"เด็กหญิงกลับมาที่คลินิคหลังจากเลิกเรียนพร้อมกับน้าสาวได้ก็รีบวิ่งแจ้นตรงไปที่ห้องทำงานคนเป็นแม่ทันทีเพราะวันนี้อยากจะคุยกับพ่อตนเสียเหลือเกินเนื่องจากไม่ได้คุยหลายวันแล้ว"อืม...ไว้แม่ว่างเมื่อไรแม่จะโทรให้นะคะ..แต่ตอนนี้ตะวันต้องทำการบ้านก่อนน้า""ค่ะ"พรฟ้าหน้าเสียเล็กน้อยเพราะเธอเองก็ติดต่อฟาทิทไม่ได้หลายวัน"ทำไมติดต่อไม่ได้กันนะ"หลังจากที่เจ้าตัวกลมวิ่งออกจากห้องเธอไปหาพลอยฝนแล้วหญิงสาวก็ลองติดต่อฟาทิทอีกรอบแต่ก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิมเธอจึงค่อนข้างกังวลพอสมควรว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่หลายวันต่อมาคลินิควันนี้คนไข้ไม่ค่อยมากเท่าไรหมอสาวทั้งสามจึงได้ทานข้าวพร้อมกันในเวลาเที่ยงอลินเร่งมือจัดแจงอาหารวางบนโต๊ะเพราะตอนนี้เธออยากจะทานอาหารตรงหน้าจะแย่มีทั้งปลาสามรสผ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสาม เกือบแท้ง
อาทิตย์ต่อมาร่วมสามสี่วันแล้วที่พรฟ้าพาลูกน้อยมาเฝ้าฟาทิทที่โรงพยาบาลคราแรกที่ฟาทิทรู้ว่าโรฮานเป็นคนไปรับพรฟ้าและตะวันฉายมาที่นี่เขาก็ไม่ได้ตำหนิโรฮานแต่อย่างใดเพราะรู้ว่าสิ่งที่โรฮานกับมัคซิมตัดสินใจทำลงไปเพราะความเป็นห่วงเขาในการมาของหญิงสาวและลูกทำให้เขามีกำลังใจในการที่จะหายป่วยมากนับว่าลูกและภรรยาเป็นยาดีที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ก็ว่าได้โรงพยาบาล"คุณพ่อขา.."ตะวันฉายตื่นขึ้นมาได้เจ้าตัวกลมก็วิ่งแจ้นไปที่เตียงคนเป็นพ่อที่กำลังนอนอยู่ตอนเช้า"ชู่ว.. คุณพ่อหลับอยู่ตะวันอย่าส่งเสียงดังนะคะ"พรฟ้ารีบปรามเจ้าตัวกลมที่กำลังกวนคนเป็นพ่อเพราะเธออยากให้ฟาทิทพักผ่อนให้มาก"ค่ะ.. คุณแม่ตะวันหอมคุณพ่อได้หรือเปล่าคะ"เด็กหญิงรีบวิ่งกลับมาหาคนเป็นแม่ก่อนจะกระซิบกระซาบจนน่าเอ็นดู"ได้สิคะ"ว่าจบพรฟ้าก็อุ้มตะวันฉายเดินไปที่เตียงของฟาทิทก่อนจะปล่อยเจ้าตัวกลมลงข้างๆคนเป็นพ่อให้ตะวันฉายนั้นก้มลงหอมพ่อตนได้สะดวกตลอดหลายวันที่ผ่านมาเมื่อพรฟ้ามาถึงเธอก็พักที่บ้านแค่คืนเดียวหลังจากนั้นเธอก็มาขลุกอยู่แต่ที่โรงพยาบาลเธอไม่ได้รู้สึกลำบากแม้นแต่น้อยทั้งกลับรู้สึกมีความสุขมากกว่าลูกสาวเธอเองก็เห็นจะพอใจที่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสี่ ตอนจบ
22.00 น."ผมไม่อยากจะเชื่อว่าโรฮานจะมีความรักกับเค้าเป็น"ฟาทิทกล่อมเจ้าตัวกลมจนหลับไปแล้วจึงหันมาเอ่ยกับพรฟ้าถึงเรื่องโรฮานยอมรับเลยว่าเขาตกใจพอสมควรที่รู้เรื่องโรฮานกับพลอยฝนทั้งยังเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดติดมาก่อนว่าโรฮานจะรักใครได้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าไม่มีผู้หญิงเข้าหาโรฮานแต่โรฮานไม่เคยสนใจเช่นเดียวกับเขาเพราะเป็นจำพวกจ่ายเงินแล้วจบไม่มีข้อผูกมัดเท่านั้น"ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคุณโรฮานเปลี่ยนไปได้คุณเองก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะลืมไปแล้วเหรอ"ว่าจบก็อมยิ้มกริ่มพรฟ้าเห็นว่าฟาทิทคงจะลืมไปแล้วว่าตนเองก็เป็นเช่นเดียวกับโรฮานเธอจึงต้องเตือนความจำเสียหน่อย"นั่นสินะ...ผมเปลี่ยนไปเพราะคุณ"ฟาทิทพยักหน้าเบาๅก่อนจะรวบกอดภรรยารักเอาไว้แน่น"งานที่คาสิโนไม่ค่อยมีอะไรน่าห่วงแล้วผมเลยให้มัคซิมไปช่วยอลินดูแลที่คลินิคคุณว่าดีหรือเปล่า""ดีเหมือนกันนะคะระหว่างที่รอหาหมอคนใหม่มาที่คลินิค"พรฟ้าไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฟาทิทเพราะเห็นทีหลังจากนี้อลินคงหัวหมุนหากไม่มีคนช่วยเป็นลูกมือ"อยากรู้จังว่าถ้าคุณไม่เป็นหมอเราจะได้เจอกันหรือเปล่า"ฟาทิทก่อยกระซิบข้างแก้มนวล"ถ้าชะตาลิขิตให้เราเจอกันยัง
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่หนึ่ง หมอสาวใจดี
ณ. คลินิกเวชกรรมเล็กๆแห่งหนึ่งเป็นตึกคูหาที่อยู่ไม่ไกลจากตลาดในตัวอำเภอมากนักมีหมอสาวพรฟ้าเป็นเจ้าของคลินิกตอนนี้เป็นเวลาเช้า คนไข้ค่อนข้างแน่นเป็นพิเศษเพราะช่วงนี้เป็นหน้าฝนคนเลยเป็นไข้หวัดกันเยอะช่วงนี้เช้าๆจะยุ่งทุกวันบ่ายๆก็จะไม่ค่อยมีคนหมอในคลินิกก็จะได้พักช่วงนี้คลินิกที่นี่จะปิดทุกวันอาทิตย์มีหมอทำงานกันอยู่สามคนมีหมอพรฟ้าและหมอพลอยฝนที่เป็นน้องสาวอีกคนก็หมออลินเป็นเพื่อนของหมอพลอยฝนเข้ามาทำงานที่นี่พร้อมกันได้ปีกว่าแล้ว"น้องหอบหนักมากเลยนะคะทำไมไม่พามาเร็วกว่านี้คะ"พรฟ้าตรวจลูกสาววัยสี่ขวบของหญิงชาวพม่าตอนนี้หลอดลมเด็กหญิงตีบมากจนเธอต้องรีบพ่นยาไม่รู้ว่าคนเป็นแม่ปล่อยลูกให้เป็นหวัดหนักจนปอดบวมได้อย่างไรทั้งที่ควรจะรีบมาหาหมอนานแล้ว"ฉันไม่ค่อยมีเงินค่ะหมอฉันไม่ใช่คนไทย" หญิงสาวแม่ของเด็กตอบกลับหมอด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักก่อนหน้าเธอเป็นแค่ลูกจ้างในสวนผลไม้แห่งหนึ่งเงินก็ไม่ได้มีมากอะไรแถมต้องตกงานถูกไล่ออกเพราะมัวแต่เอาเวลามาดูแลลูกที่อุ้มลูกมาที่นี่ก็เห็นว่าลูกเป็นหนักมากจึงยอมมาทั้งที่มีเงินติดตัวไม่ถึงหนึ่งร้อยบาท"โถ่.. ถ้าลูกเป็นแบบนี้อีกรีบพามาเลยนะคะถ้าไม่มีเงินก
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สอง ไม่อยากมีครอบครัว
โรงแรมxxxฟาทิทนั่งอยู่ริมระเบียงกว้างในห้องของโรงแรมหรูในย่านตัวเมืองกรุงเทพมหานครฟาทิทเป็นหนุ่มใหญ่ลูกครึ่งไทยตุรกีอายุ45ความสูงของเขาเกือบสองเมตรเป็นลูกครึ่งไทยตุรกีหุ่นล่ำบึกบึนสมส่วนผมสีน้ำตาลเข้มตัดลองทรงเซ็ทเนี้ยบใบหน้าเป็นสันคมมีไรหนวดเคราเล็กน้อยดวงตาหวานขนตางอนราวกับผู้หญิงนัยห์ตาสีฟ้าน้ำทะเลที่เมื่อใครได้มองเป็นดั่งต้องมนต์สะกดยากที่จะละสายตาคิ้วหนาเข้มได้รูปจมูกโด่งเป็นสันปากหนาเป็นกระจับอมชมพูฟาทิททำธุรกิจเกี่ยวกับปิโตรเลียมมีหุ้นส่วนมากมายทั้งในแคนาดาและซาอุดิอาราเบียและยังเป็นเจ้าของคาสิโนอีกหลายแห่งแถมยังมีหุ้นเล็กหุ้นน้อยในบริษัทอสังหาเรียกได้ว่าชีวิตของเขามีแต่งานรัดตัวที่ชีวิตของเขาสนใจแต่เพียงเรื่องงานเพราะธุรกิจมากมายล้วนแล้วแต่ตกทอดเป็นมรดกให้เขาเพียงแค่คนเดียวและการที่เกิดมาเป็นลูกคนเดียวชีวิตแต่ละช่วงวัยก็จะไม่ได้ใช้ไปเหมือนคนอื่นเขาถูกฝึกมาเพื่อเป็นผู้นำชีวิตของเขาตั้งแต่เด็กๆจึงอยู่กับการฝึกการต่อสู้เรียนรู้การบริหารไม่ได้มีสัมพันธ์ครอบครัวกับพ่อแม่เหมือนคนอื่นๆชีวิตจึงไม่ได้ใส่ใจที่จะหาคนรักเพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นหากมีความต้องการของความเป็นบุรุษเพศเขาก็
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สาม ยอมอุ้มท้อง
"วันนี้มีไอศครีมวานิลลาของโปรดตะวันหรือเปล่าคะ" เป็นประจำของทุกวันที่ตะวันฉายจะร้องขอไอศครีมวานิลลากับคนเป็นแม่เพราะเป็นของโปรดจนพรฟ้าต้องมีติดตู้เย็นที่บ้านและทั้งคลินิกเพื่อเอาไว้ให้ตะวันฉาย"เอ...มีหรือเปล่าน้า.." "ไม่มีเหรอคะ" จากน้ำเสียงลังเลที่คนเป็นแม่แกล้งทำเอาเด็กหญิงเริ่มคอตกเอ่ยน้ำเสียงอ่อน"ใครว่าล่ะคะ...อยู่ในตู้เย็นนี่ไง" พรฟ้ารีบอุ้มลูกสาวเธอเดินเข้าไปในห้องทานอาหารของคลินิกก่อนจะเปิดตู้หยิบกล่องไอศครีมของโปรดลูกสาวเธอออกมา"เย่..ตะวันรักคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ" ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองดูกล่องไอศครีมในมือคนเป็นแม่ด้วยตาเป็นประกายตบมือชอบใจและโผกอดคอคนเป็นแม่ก่อนจะเอ่ยคำหวานเอาใจแม่ตนอีกรอบเพราะดีใจที่จะได้ทานของโปรด20.30"ตะวันหลับแล้วเหรอพี่ฟ้า" พลอยฝนเอ่ยทักคนเป็นพี่ขณะที่ตนกำลังจัดแจงข้าวของที่ซื้อมาเพื่อที่จะไปทำสังฆทานที่วัดใกล้บ้านในวันพรุ่งนี้เพราะวันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบเสียชีวิตของคุณยายฉวีวรรณคนที่มีพระคุณชุบเลี้ยงพวกเธอมาตั้งแต่ที่พ่อกับแม่เสีย "อืม...กลิ้งคว่ำกลิ้งหงายกับถั่วเน่าจนหลับคากันเลย" พรฟ้าเอ่ยถึงลูกสาวตนด้วยรอยยิ้มอ่อน"นี่ถ้าขาดถัวเน่
บทล่าสุด
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสี่ ตอนจบ
22.00 น."ผมไม่อยากจะเชื่อว่าโรฮานจะมีความรักกับเค้าเป็น"ฟาทิทกล่อมเจ้าตัวกลมจนหลับไปแล้วจึงหันมาเอ่ยกับพรฟ้าถึงเรื่องโรฮานยอมรับเลยว่าเขาตกใจพอสมควรที่รู้เรื่องโรฮานกับพลอยฝนทั้งยังเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดติดมาก่อนว่าโรฮานจะรักใครได้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าไม่มีผู้หญิงเข้าหาโรฮานแต่โรฮานไม่เคยสนใจเช่นเดียวกับเขาเพราะเป็นจำพวกจ่ายเงินแล้วจบไม่มีข้อผูกมัดเท่านั้น"ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคุณโรฮานเปลี่ยนไปได้คุณเองก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะลืมไปแล้วเหรอ"ว่าจบก็อมยิ้มกริ่มพรฟ้าเห็นว่าฟาทิทคงจะลืมไปแล้วว่าตนเองก็เป็นเช่นเดียวกับโรฮานเธอจึงต้องเตือนความจำเสียหน่อย"นั่นสินะ...ผมเปลี่ยนไปเพราะคุณ"ฟาทิทพยักหน้าเบาๅก่อนจะรวบกอดภรรยารักเอาไว้แน่น"งานที่คาสิโนไม่ค่อยมีอะไรน่าห่วงแล้วผมเลยให้มัคซิมไปช่วยอลินดูแลที่คลินิคคุณว่าดีหรือเปล่า""ดีเหมือนกันนะคะระหว่างที่รอหาหมอคนใหม่มาที่คลินิค"พรฟ้าไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฟาทิทเพราะเห็นทีหลังจากนี้อลินคงหัวหมุนหากไม่มีคนช่วยเป็นลูกมือ"อยากรู้จังว่าถ้าคุณไม่เป็นหมอเราจะได้เจอกันหรือเปล่า"ฟาทิทก่อยกระซิบข้างแก้มนวล"ถ้าชะตาลิขิตให้เราเจอกันยัง
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสาม เกือบแท้ง
อาทิตย์ต่อมาร่วมสามสี่วันแล้วที่พรฟ้าพาลูกน้อยมาเฝ้าฟาทิทที่โรงพยาบาลคราแรกที่ฟาทิทรู้ว่าโรฮานเป็นคนไปรับพรฟ้าและตะวันฉายมาที่นี่เขาก็ไม่ได้ตำหนิโรฮานแต่อย่างใดเพราะรู้ว่าสิ่งที่โรฮานกับมัคซิมตัดสินใจทำลงไปเพราะความเป็นห่วงเขาในการมาของหญิงสาวและลูกทำให้เขามีกำลังใจในการที่จะหายป่วยมากนับว่าลูกและภรรยาเป็นยาดีที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ก็ว่าได้โรงพยาบาล"คุณพ่อขา.."ตะวันฉายตื่นขึ้นมาได้เจ้าตัวกลมก็วิ่งแจ้นไปที่เตียงคนเป็นพ่อที่กำลังนอนอยู่ตอนเช้า"ชู่ว.. คุณพ่อหลับอยู่ตะวันอย่าส่งเสียงดังนะคะ"พรฟ้ารีบปรามเจ้าตัวกลมที่กำลังกวนคนเป็นพ่อเพราะเธออยากให้ฟาทิทพักผ่อนให้มาก"ค่ะ.. คุณแม่ตะวันหอมคุณพ่อได้หรือเปล่าคะ"เด็กหญิงรีบวิ่งกลับมาหาคนเป็นแม่ก่อนจะกระซิบกระซาบจนน่าเอ็นดู"ได้สิคะ"ว่าจบพรฟ้าก็อุ้มตะวันฉายเดินไปที่เตียงของฟาทิทก่อนจะปล่อยเจ้าตัวกลมลงข้างๆคนเป็นพ่อให้ตะวันฉายนั้นก้มลงหอมพ่อตนได้สะดวกตลอดหลายวันที่ผ่านมาเมื่อพรฟ้ามาถึงเธอก็พักที่บ้านแค่คืนเดียวหลังจากนั้นเธอก็มาขลุกอยู่แต่ที่โรงพยาบาลเธอไม่ได้รู้สึกลำบากแม้นแต่น้อยทั้งกลับรู้สึกมีความสุขมากกว่าลูกสาวเธอเองก็เห็นจะพอใจที่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบสอง ท้อง
เดือนต่อมาเป็นเวลาร่วมเดือนกว่าแล้วที่ฟาทิทกลับไปคราแรกตะวันฉายก็มีงอแงร้องหาคนเป็นพ่อบ้างแต่เมื่อได้พูดได้คุยกับคนเป็นพ่อทางโทรศัพท์ก็พอทุเลาความอ้อนลงได้บวกกับพรฟ้าเองก็ย้ำกับลูกอยู่เสมอว่าพ่อเจ้าตัวนั้นมีงานที่จะต้องรับผิดชอบหลังๆมาตะวันฉายจึงไม่งอแงเท่าไร"คุณแม่ขาโทรหาคุณพ่อได้หรือเปล่าคะตะวันอยากคุยกับคุณพ่อ"เด็กหญิงกลับมาที่คลินิคหลังจากเลิกเรียนพร้อมกับน้าสาวได้ก็รีบวิ่งแจ้นตรงไปที่ห้องทำงานคนเป็นแม่ทันทีเพราะวันนี้อยากจะคุยกับพ่อตนเสียเหลือเกินเนื่องจากไม่ได้คุยหลายวันแล้ว"อืม...ไว้แม่ว่างเมื่อไรแม่จะโทรให้นะคะ..แต่ตอนนี้ตะวันต้องทำการบ้านก่อนน้า""ค่ะ"พรฟ้าหน้าเสียเล็กน้อยเพราะเธอเองก็ติดต่อฟาทิทไม่ได้หลายวัน"ทำไมติดต่อไม่ได้กันนะ"หลังจากที่เจ้าตัวกลมวิ่งออกจากห้องเธอไปหาพลอยฝนแล้วหญิงสาวก็ลองติดต่อฟาทิทอีกรอบแต่ก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิมเธอจึงค่อนข้างกังวลพอสมควรว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่หลายวันต่อมาคลินิควันนี้คนไข้ไม่ค่อยมากเท่าไรหมอสาวทั้งสามจึงได้ทานข้าวพร้อมกันในเวลาเที่ยงอลินเร่งมือจัดแจงอาหารวางบนโต๊ะเพราะตอนนี้เธออยากจะทานอาหารตรงหน้าจะแย่มีทั้งปลาสามรสผ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบเอ็ด จากลา
หลายวันต่อมาตอนนี้โรฮานและมัคซิมต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วเห็นทีงานหนักจะเป็นของโรฮานเพราะต้องบริหารงานแทนในตำแหน่งของเฟอฮัทหลังจากที่เฟอฮัทหายตัวไปเป็นปริศนาแต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามหาเพราะเห็นว่าขนาดฟาทิทยังไม่เอ่ยปากถามหาอาของตนพวกเขาก็รู้ได้ว่าคงมีปัญหาขัดใจกันร้ายแรงระหว่างอากับหลานแน่นอนหลายวันมานี้พรฟ้ารู้สึกดีขึ้นกับฟาทิทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเพราะเห็นว่าเขาทำหน้าที่พ่อได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่องห้างสรรพสินค้าสองพี่น้องออกจากคลินิกได้ก็ตรงมาที่ห้างสรรพสินค้าเพราะวันนี้ต้องหาซื้อของใช้ส่วนตัวและพวกอาหารสดเข้าบ้านหลังจากที่เลือกซื้อของใช้กันพักใหญ่ตอนนี้สองสาวก็เดินซื้ออาหารสดกันอยู่ที่ซุปเปอร์พรฟ้าไม่ลืมที่จะหยิบไอศครีมวานิลลาของโปรดตะวันฉายและฟาทิทลงรถเข็นเพราะในตู้เย็นที่บ้านเหลือไม่เท่าไรแล้ว"ซื้อให้ตะวันเยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ"พลอยฝนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นพี่สาวเธอเหมาไอศครีมวานิลลาแทบหมดตู้ทั้งที่ปกติจะซื้อน้อยกว่านี้"พี่ซื้อเผื่อคุณฟาทิทด้วยน่ะ"พรฟ้าเอ่ยกับน้องสาวตนขณะที่มือน้อยก็ยังหยิบไอศครีมใส่รถเข็นไม่ขาดมือ"อ๋อ.. เผื่อคุณฟาทิท"พลอยฝนอมยิ้มกริ่มทั้งแอบเหล่
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่สามสิบ หน่วงในใจ
ก๊อกๆๆ พลอยฝนที่กำลังจะเตรียมตัวนอนเพราะนี่ก็เริ่มดึกแล้วเธอก็ต้องผงกหัวจากหมอนหยิบแว่นขึ้นมาใส่ก่อนจะผุดลุกออกมาเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงเคาะ"คุณโรฮาน"พลอยฝนแปลกใจพอสมควรที่เห็นโรฮานเคาะประตูห้องเธอเวลานี้"คุณถูกทำร้ายตรงไหนหรือเปล่าครับ"โรฮานเอ่ยถามหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนใจ"ไม่ค่ะ..ฉันไม่เป็นอะไร"สาวเจ้าส่ายหัวเบาๆตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเขินแปลกๆเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ามีท่าทีห่วงใย"ดีแล้วล่ะ...ผมขอตัวนะครับ"โรฮานรู้แบบนี้เขาก็โล่งใจก่อนจะจ้องหน้าหญิงสาวในขณะที่เธอเองก็จ้องมาที่เขาเหมือนกันเมื่อไม่รู้จะสนทนาอะไรต่อจึงจำใจหันหลังกลับแม้นจะอยากอยู่ใกล้หญิงสาวนานๆก็ตาม"เอ่อ..แล้วคุณล่ะคะ..มีแผลตรงไหนหรือเปล่า...ฉันจะทำแผลให้ค่ะ"พลอยฝนรั้งมือหนาของโรฮานเอาไว้เธอเองก็เป็นห่วงเขาไม่แพ้กัน"ไม่ครับพวกเราไม่ได้ต่อสู้อะไร"โรฮานอมยิ้มอ่อนก่อนจะส่ายหัวเบาๆครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พลอยฝนได้เห็นรอยยิ้มของเขาเธอแทบละสายตาจากรอยยิ้มนี้ไม่ได้เลย"อ่อ..อย่างนั้นก็ฝันดีนะคะ"เมื่อตั้งสติหลุดจากภวังค์ได้วาวเจ้าก็รีบปล่อยมือชายหนุ่มเพราะรู้ตัวว่ารั้งเขาเอาไว้นานเกินไปแล้ว"ครับ..เอ่อ..ฝันดีเ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบเก้า เฉียดตาย
22.00 น.พรฟ้าเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จวันนี้เธอไม่ได้นอนกับลูกเพราะพลอยฝนคิดถึงหลานมากคืนนี้จึงขอพาเจ้าตัวกลมไปนอนด้วย"คุณจะอยู่ที่นี่กี่วันคะ"หญิงสาวในชุดนอนสีฟ้าหย่อนก้นลงนั่งตรงข้ามชายหนุ่มที่ห้องนั่งเล่นเพราะมีเรื่องที่จะต้องบอกเขา"เสร็จธุระแล้วผมว่าจะอยู่ไทยต่อสักเดือน""ฉันจะพาตะวันกับพลอยฝนกลับเขาใหญ่นะคะตะวันจะได้กลับไปเรียนที่เดิมแล้วฉันก็จะได้กลับไปเปิดคลีนิคด้วย""ได้สิงั้นถ้าผมเสร็จธุระแล้วเรากลับเขาใหญ่กัน""คุณ...จะทำอะไรกับคุณกวินเหรอคะ""มีอะไรหรือเปล่า""ฉันแค่จะบอกว่าให้กฏหมายเป็นคนจัดการเค้าดีกว่านะคะ"พรฟ้ารู้ว่าคืนนี้ฟาทิทต้องออกไปพร้อมโรฮานเธอรู้ว่าฟาทิทมีอำนาจในมือมากพอที่จะสั่งเก็บใครก็ได้แต่เธอไม่อยากให้เขาทำร้ายคนอื่นอีกต้องการให้คนผิดถูกกฏหมายลงโทษมากกว่าและเชื่อว่าคุณยายคงคิดเหมือนกับเธอ"ผมขอเป็นคนลงโทษคนแบบนั้นด้วยตัวผมเอง""ถือว่าฉันขอร้องคุณนะคะ""ถ้าคุณขอร้อง.. ผมก็จะไม่ทำมันถึงตาย...คุณไปอยู่กับลูกเถอะผมจะออกไปจัดการธุระของผม"ว่าจบก็ผุดลุกออกไปข้างนอกพรฟ้ามองตามหลังคนตัวโตด้วยแววตาที่ค่อนข้างหดหู่แม้นเธอจะรู้ว่าฟาทิทจะไว้ชีวิตกวินตาม
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบแปด ข้อต่อรอง
"จะให้ฉันพูดตรงๆฉันคิดว่าศักยภาพในเรื่องเงินทองคุณมีมาก..แต่เวลาที่จะเอาใจใส่ลูกคุณไม่น่าจะมีเพราะฉะนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันดีที่สุดแล้วค่ะ"พรฟ้าเอ่ยตามอย่างที่ใจคิดไม่ได้อยากอ้อมค้อมอะไรมากมายสิ้นเสียงของพรฟ้าชายหนุ่มก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปประชิดร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟามุมห้องเขาค่อยๆกุมมือเธอเอาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยความในใจเสียงอ่อน"ถ้าผมจะขอร้องให้คุณอยู่กับผมในฐานะแม่ของตะวันฉายและภรรยาผมจริงๆจะได้หรือเปล่า"ฟาทิทรู้ตัวว่าหญิงสาวคงจะคิดว่าเขาหน้าไม่อายที่ทำเธอเจ็บแล้วยังจะกล้ามาขอร้องให้เธอทำตามคำขออีก"คุณคิดว่าฉันอยากจะอยู่กับคุณอย่างนั้นเหรอคะ?"พรฟ้าจ้องตาชายหนุ่มนิ่งแววตาของเธอไหวระริกเปล่งเสียงเอ่ยถามประชดเสียงสั่นหากเป็นเขาจะให้อภัยคนที่ทำมห้ตัวเองเจ็บง่ายๆหรืออย่างไร"ถึงคุณจะเกลียดผม..แต่ผมอยากจะบอกว่าผมมีความรู้สึกดีๆให้คุณไม่เคยเปลี่ยนแม้แต่ตอนที่ผมคิดว่าคุณเป็นคนทำร้ายคุณยาย...หัวใจของผมก็ยังคงเป็นของคุณ"คนตัวโตรวบกอดร่างบางเอาไว้แน่นเขาไม่ได้พูดเพื่อให้เธออภัยแค่อยากพูดความในใจให้หญิงสาวได้รับรู้เท่านั้นว่าหัวใจของเขาให้เธอไปเท่าไรไม่เคยเอากลับคืน..แม้นจะหลอกต
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบเจ็ด ต้องการให้ตายไวๆ
ในส่วนของฟาทิทหลังจากที่พาพรฟ้าออกจากโรงพยาบาลได้ไม่เท่าไรเขาก็ได้รู้เรื่องกวินและรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นแต่อย่างเดียวที่เขาไม่รู้ก็คืออัสลานจะทำร้ายพวกเขาไปเพื่ออะไรตอนนี้ยังเป็นปริศนาและอีกเรื่องที่เขากำลังเครียดก็คือเขาดันไปมั่นอกมั่นใจตั้งแต่แรกว่าพรฟ้าคือคนร้ายพอความจริงเปิดเผยได้เขาก็รู้สึกผิดจนอยากจะต่อยหน้าตัวเองสักหลายพันครั้งพอทิฐิเริ่มคลายเขาก็มานั่งคิดได้ว่าไม่ควรจะปรักปรำใครเพียงเพราะเชื่อในความคิดของตัวเองขณะที่ยังไม่มีหลักฐานแถมเขายังทำร้ายเธอด้วยคำพูดและการกระทำอีกต่างหากไม่รู้เลยว่าหญิงสาวจะให้อภัยเขาได้หรือไม่"อร่อยไหมคะ"พรฟ้านั่งอยู่ข้างๆตะวันฉายขณะที่ลูกสาวของเธอนั่งทานไอศครีมของโปรด"ค่ะ...คุณแม่ขาเมื่อไรตะวันจะได้กลับไปเล่นกับเพื่อนๆคะ"เด็กหญิงหันมาถามคนเป็นแม่ตาแป๋วเพราะรู้สึกเบื่อที่จะต้องเล่นคนเดียวแล้วคำพูดและแววตาที่ไร้เดียงสาของลูกน้อยบีบคั้นหัวใจของพรฟ้าพอสมควรเพราะเธอไม่รู้ได้เลยว่าเธอกับลูกจะกลับไปใช้ชีวิตปกติได้เมื่อไร"ตะวันคิดถึงเพื่อนๆเหรอลูก""ค่ะตะวันคิดถึงเพื่อนๆคิดถึงคุณครูด้วย""รออีกนิดนะคะแม่จะพาตะวันกลับไปหาเพื่อนๆ"มือเรียวยกลูบหัวเจ
วอนฟ้าฝากรัก ตอนที่ยี่สิบหก สารเลว
"พวกมึงเป็นใคร"กวินชี้หน้าถามชายหนุ่มทั้งสองด้วยความไม่พอใจ"เดี๋ยวมึงก็รู้.. แล้วไม่ต้องคิดจะเรียกคนของมึงถ้าไม่อยากนอนตายตรงนี้"มัคซิมจ่อปากกระบอกปืนไปที่หัวของกวินก่อนจะใส่กุญแจมือและใช้ถุงผ้าคลุมหัวกวินออกจากห้องไปที่รถมัคซิมและโรฮานใช้ความมืดหลังผับพาตัวกวินออกไปจากผับจนได้ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงโกดังร้างที่มัคซิมจัดเตรียมสถานที่เอาไว้"ฮึก..ฮือๆๆ.."พลอยฝนที่นั่งรถมากับโรฮานตามหลังมัคซิมมาติดๆสาวเจ้าพยายามข่มอารมณ์ให้เป็นปกติแต่ก็ทำได้ยากเพราะความกลัวยังไม่หายเธอยังคงสะอื้นเบาๆแบบนั้นจนมาถึงที่นี่"คุณรอผมอยู่บนรถแล้วผมจะรีบมา"โรฮานห่วงสภาพจิตใจของหญิงสาวพอสมควรแต่ตอนนี้เขาก็ต้องช่วยมัคซิมก่อนจึงให้เธอรออยู่ที่รถเขาจะรีบจัดการงานให้เสร็จจะได้รีบพาพลอยฝนกลับบ้านครู่ต่อมา"บอกมาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณฉวีวรรณ"มัคซิมและโรฮานนั่งถามคนที่ฟุบกองกับพื้น"พวกมึงเป็นใครกล้ามาทำกับกูแบบนี้"กวินตวาดกลับคนทั้งสองอย่างไม่เกรงกลัว"กูเป็นคนของคุณฟาทิทเข้าใจหรือยัง"ปึกมัคซิมฟาดกระบอกปืนไปที่ปากของกวินจนอีกฝ่ายเลือดกลบปากร้องลั่น"อ้าสส...กูแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"กวินใจเต้นโครมครามเ
