Share

ตอนที่8 โล่งใจ

“ฉันยอมแลก”

เอริคจ้องที่หน้าของน้องชายของเขาสายตาอมหิตนั้นบ่งบอกว่าถ้าหากว่าน้องชายของเขาไม่ทำตามไม่ว่าอะไรเขาก็ยอมแลกแม้จะต้องผิดใจกับทานตะวันตอนนี้ก็ตามถ้ามันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ

“โอเคๆ...เดี๋ยวจะจัดการให้”

เบรย์เดนมองแค่แวบเดียวก็รู้ว่าสายตาแบบนี้ของพี่ชายเขานั้นเอาจริงทำให้เขาต้องรีบตอบตกลงพี่ชายของเขาอย่างทันทีเรื่องแค่นี้เขาจัดการให้ได้อยู่แล้วขอเพียงอย่างเดียงขอให้กระต่ายน้อยจันทร์เจ้าได้อยู่กับเขาก่อนก็พอ

เย็นวันต่อมา

สวนสาธารณะ

“ผมเห็นคุณดูเครียดๆก็เลยพามาเดินเล่นที่นี่น่ะครับ”

เอริคชวนหญิงสาวมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับบ้านพักทีพวกเขาอยู่เพราะชายหนุ่มนั้นอยากจะให้หญิงสาวได้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้างอีกอย่างวันนี้ก็จะเป็นวันที่ทำให้เธอยิ้มได้อีกด้วย

“ขอบคุณค่ะ”

ทานตะวันรู้ว่าชายหนุ่มนั้นหวังดีกับเธออันที่จริงเธอก็ไม่ได้อยากมีอาการกังวลนี้ให้คนอื่นเห็นสักเท่าไรแต่มันก็อดไม่ได้จริงๆเพราะในใจเธอมันมีแต่เรื่องมากมายเต็มไปหมด

“ผมมีข่าวดีเกี่ยวกับน้องสาวของคุณมาบอก”

เอริคเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครโทรมาเขายิ้มร่าและหันไปทางหญิงสาวพร้อมส่งมือถือให้หญิงสาว

“จริงเหรอคะ”

ทานตะวนมีท่าทางทีดีใจอยู่ไม่น้อยตอนนี้เธอดีใจยิ่กว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเมื่อชายหนุ่มบอกกับเธอว่ามีข่าวดีเกี่ยวกับน้องสาวของเธอ

“ตอนนี้เธออยู่ในสายครับ..คุณคุยกับเธอตามสบายเลยนะครับ”

“ขอบคุณคุณเอสมากๆเลยนะคะ”

เมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มนั้นบอกว่าน้องสาวของเธอนั้นอยู่ในทานตะวันเองก็รีบหยิบมือถือจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วตอนนี้น้ำตาเธอคลอเบ้าเพราะอาการดีใจ

“จันทร์เจ้า”

หญิงสาวเดินออกห่างชายหนุ่มมานิดหน่อยพร้อมทั้งเรียกชื่อน้องสาวขอเงธออย่างดีใจและมีน้ำเสียงปนความเป็นห่วง

“พี่ตะวัน”

“จันทร์ไปอยู่ที่ไหนรู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเธอขนาดไหนทำไมไม่เห็นติดต่อพี่มาบ้างเลย”

ทานตะวันรัวคำถามส่งไปที่น้องสาวของเธอไม่หยุดเพราะเธอนั้นอยากรู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นหายไปไหนมาทำให้เธอเป็นห่วงแทบแย่

“คือ...ตอนนี้ตะวันสบายดีค่ะพี่ตะวันไม่ต้องเป็นห่วง...”

“แล้วเราอยู่ที่ไหนเมื่อไรจะกลับ”

“คือ...จันทร์เจ้ารู้จักเพื่อที่อังกฤษพอดีเราอยากไปเที่ยวต่อด้วยกันน่ะค่ะที่จันทร์ไม่ได้ติดต่อพี่ตะวันไปก็เพราะที่ที่จันทร์เที่ยวมันห่างไกลความเจริญมากจันทร์ต้องขอโทษพี่ตะวันจริงๆนะคะที่ทำให้เป็นห่วง”

“แล้วเราจะกลับเมื่อไร”

“อืมม...จันทร์คงต้องขอเที่ยวอีกสักพักน่ะค่ะ...จันทร์ต้องวางแล้วแค่นี้ก่อนนะคะพี่ตะวันไม่ต้องเป็นห่วงจันทร์ค่ะเดี๋ยวจันทร์เที่ยวพอแล้วจะรีบกลับนะคะ”

“จันทร์...เดี๋ยวจันทร์เจ้า...แล้วเราอยู่ที่ไหนพี่ยังไม่รู้เลย”

ทานตะวันไม่รู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นจะรีบวางไปไหนนักหนาอีกอย่างเบอร์ที่โทรเข้ามาก็น่าจะเป็นเบอร์สาธารณะทำให้เธอนั้นโทรกลับไม่ได้แต่ก็ดีใจที่น้องสาวของเธอนั้นยังปลอดภัยอยู่

“ขอบคุณนะคะคุณเอส..”

ทานตะวันรู้สึกโล่งใจอย่างมากเพราะเรื่องที่เธอกังวลใจมานานตอนนี้มันได้หายสิ้นแล้วพร้อมเดินถือมือถือไปคืนชายหนุ่มที่นั่งรอเฮอยู่ที่เก้าอี้ของสวนสาธารณะ

“คุยเรียบร้อยแล้วเหรอครับ”

เอริคเห็นสีหน้าของหญิงสาวเขารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เรื่องที่เธอกังวลใจอยู่นานนั้นได้หายไปหมดแล้วเพราะหญิงสาวเดินอมยิ้มมาทางเขานั่นเอง

“ค่ะ...ไม่รู้ว่าจันทร์เจ้าจะรีบวางไปไหนนักหนาแต่ตะวันก็ดีใจนะคะที่รู้ว่าน้องยังปลอดภัย...เอ่อแล้วคุณเอสติดต่อเธอได้ยังไงคะ”

ทานตะวันรู้สึกขอบคุณชายหนุ่มมากเหลือเกินแต่เธอเองก็ยังสงสันว่าเขานั้นตามหาและติดต่อกับน้องสาวของเขาด้วยวิธีใดและเธอคิดว่าชายหนุ่มก็น่าจะรู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นอยู่ที่ไหนด้วย

“เอ่อ...ผมให้ลูกน้องผมเชคจากการเข้าอีเมลของน้องสาวคุณว่าอยู่ที่ไหนน่ะครับถึงติดต่อเธอได้”

เอริคลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิทเขาจำเป็นต้องแถด้นสดเรื่องนี้เพื่อให้แนบเนียน

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เองแล้วตอนนี้จันทร์เจ้าอยู่ที่ไหนคุณเอสทราบไหมคะ”

ทานตะวันพยักหน้าเป็นท่าทางที่เข้าใจและเธอก็ยังอยากรู้อีกว่าตอนนร้น้องสาวเธอนั้นอยู่ที่ไหนเพราะจันทร์เจ้าไม่ได้บอกเธอไว้นั่นเอง

“อะ...เอ่อ...ตอนที่คนของผมติดต่อเธอได้นั้นเธออยู่ที่ดูไบแต่ตอนนี้เห็นว่าเธอจะเที่ยวต่อที่ทะเลทรายที่ไหนสักแห่งน่ะครับ”

เอริคเริ่มเหงื่อตกไม่ใช่เพราะเขาหาเรื่องที่จะโกหกหญิงสาวไม่ได้แต่เพียงเพราะเขาไม่อยากโกหกเธอแต่จำเป็นต้องทำนั่นเองใจจริงเขาไม่อยากโกหกเธอไปมากกว่านี้แต่สถานการณ์มันบังคับจริงๆเพราะเขานั้นยังพาตัวน้องสาวของเธอกลับมาไม่ได้นั่นเอง

“เฮ้อ...จะเที่ยวที่ไหนตะวันไม่ว่าเลยแต่ก็น่าจะบอกกันบ้างคอยดูนะกลับมาตะวันจะจัดการให้เข็ดเลยแถมยังติดต่อเบอร์มือถือไม่ได้อีก”

ทานตะวันรู้ว่าน้องสาวของเธออยู่ที่ไหนจากปากของชายหนุ่มเธอถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เธอรู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นอยากเที่ยวแต่ก็ควรที่จะบอกเธอด้วยว่าอยู่ที่ไหนจะไปที่ไหนบ้างเพื่อที่จะให้เธอไม่ต้องเป็นห่วงแต่นี่กลับไม่ยอมบอกอะไรเธอเลยเบอร์มือถือก็ติดต่อไม่ได้เท่ากับว่าเธอต้องเป็นฝ่ายรอให้น้องสาวของเธอติดต่อกลับมาเอง

ถึงจะสบายใจเรื่องที่น้องสาวขอเงธอปลอดภัยแล้วก็เถอะแต่ใจนึงตอนนี้ก็ยังอยากรู้ความเคลื่อนไหวของน้องสาวตลอดก็เท่านั้นเอง

“เธอสบายดีก็ดีอยู่แล้วนะครับเธออาจจะใช่ชีวิตเที่ยวอย่างชิวๆแบบไม่อยากให้ใครรบกวนก็ได้”

เอริคพยายามหาเหตุผลที่น่าจะฟังขึ้นให้หญิงสาวได้ลองฟัง

“หื้มมม...”

ทานตะวันเม้มปากพร้อมส่งเสียงออกมาอย่างคนอ่อนใจ

“เอ่อ...คุณรู้ว่าน้องสาวคุณปลอดภัย...แล้ว....คุณจะเอายังไงต่อครับ”

เอริคเริ่มเปลี่ยนเรื่องคุยกับหญิงสาวทันทีเพราะไม่อยากให้เธอนั้นสงสัยอะไรเรื่องน้องสาวของเธออีกแล้วพร้อมทั้งถามคำถามที่เขาอยากจะรู้ตอนนี้ด้วยว่าหญิงสาวรู้เรื่องน้องสาวของเธอแล้วเธอจะเอายังไงต่อเขาเองก็หวั่นในใจอยู่เหมือนกันว่าเธอนั้นได้ทำสิ่งที่เธอต้องการสำเร็จแล้วเธอจะทำยังไงต่อเขาเดาออกว่าเธอนั้นก็คงจะอยากกลับบ้านเกิดของเธอแต่ในใจของเขาไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status