ตอนนี้เอริคส่งข้อความบอกกับลูคัสให้จัดการเรื่องนี้ให้เขาโดยด่วนเพราะว่าตอนนี้เขาอยากออกไปจากที่นี่แย่แล้วเอริคสั่งเบียร์เย็นๆมาดื่มเพียงขวดสองขวดเพื่อรอเวลาให้ลูกน้องของเขาจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จโดยเพื่อที่เขาจะได้พาหญิงสาวกลับเสียที
“คุณเอสไหวไหมคะ”
ทานตะวันเห็นท่าทางของชายหนุ่มมีท่าทีที่เหมือนจะเมามากแต่เธอเองเห็นเขานั้นดื่มไปแค่เบียร์ขวดสองขวดเองหญิงสาวคิดในใจว่าหรือชายหนุ่มนั้นจะเป็นคนคออ่อนก็เป็นได้
ตอนนี้ทานตะวันประคองชายหนุ่มเข้ามาในบ้านของเขาเธอพยุงตัวชายหนุ่มที่ดูจะใหญ่กว่าเธอหลายเท่ามาวางที่เตียงของเขาแล้วยืนสูดหายใจให้คลายเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่งจึงหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับชายหนุ่ม
ตอนนี้ชายหนุ่มหลับตาพริ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์แน่นอนว่าเขาไม่ได้เมาเพียงแต่อยากเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวเพียงเท่านั้นเพราะกว่าลูคัสจะส่งข้อความมาหาเขาว่าจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้วในการที่เขานั่งรอเวลาอยู่ในร้านนั้นมันทำให้เขาคิดอะไรออกนั่นเอง
“อืม”
เอริคที่หลับตาพริ้มอยู่นั้นเขารู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาแตะที่หน้าเขารู้ว่าหญิงสาวกำลังจะเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับเขาชายหนุ่มจึงขยับตัวเล็กน้อยแล้วแสร้งดึงมือเธอไปซุกที่หน้าของเขาและแกล้งทำเป็นไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป
“เอ่อ...คุณเอสคะ”
คราแรกทานตะวันตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆชายหนุ่มก็ดึงมือของเธอเอาไปซุกที่ใบหน้าของเขาเสียอย่างนั้นตอนนี้หญิงสาวนั่งยิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้กับอาการที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวของเขาเธอจึงใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ค่อยๆเช็ดหน้าเช็ดตาให้ชายหนุ่มนั่นเอง
ทานตะวันรู้สึกว่าการได้จ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มใกล้ๆตอนที่เขาหลับอยู่นั้นมันช่างเหมือนเธอโดนอะไรสะกดไว้ทำให้ละสายตาจากใบหน้าคมเข้มของเขาไม่ได้จริงๆคิ้วทรงสวยได้รูปกับจมูกที่เป็นสันอีกทั้งริมฝีปากหนาของเขานั่นมันไม่แพ้นายแบบหรือพระเอกหนังที่เธอเคยเห็นเลย
หญิงสาวแปลกใจมากที่ทำไมชายหนุ่มไม่มีครอบครัวหรือว่าสาวๆมาติดพันเพราะรูปร่างหรือน่าตาของเขาก็เป็นที่ดึงดูดสายตาอยู่ไม่น้อยแม้แต่เธอเองก็ยังมีแอบหวั่นไหวอยู่บ้างเพราะความสุภาพของเขาหรือเพราะเขาอาจจะทำตัวลึกลับสมกับเป็นนักสืบทำให้เขาไม่ค่อยได้เจอสาวๆมากนักจึงทำให้เขายังไม่มีครอบครัวนั่นเอง
“ว้ายยย...”
ในขณะที่ทานตะวันนั่งมองหน้าชายหนุ่มพร้อมอมยิ้มอยู่เพลินๆนั้นจู่ๆคนที่นอนซบมือของเธออยู่นั้นก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับดึงเธอไปกอดเอาไว้จนทำให้หญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวร้องตกใจพร้อมกับมีสีหน้าที่เหวออย่างเห็นได้ชัด
“อื้มมมมม”
เอริคไม่รีรอเขาใช้มือทั้งสองกดหัวหญิงสาวให้มาใกล้กับเขาพร้อมยื่นริมฝีปากหนาเข้าครอบคลุมริมฝีปากบางของหญิงสาวตอนนี้ทานตะวันเองแทบหยุดหายใจเพราะไม่เคยถูกลุกล้ำแบบนี้จากชายใดมาก่อน
เอริครีบส่งลิ้นร้ายเข้าไปตักตวงความหวานจากโพรงปากของหญิงสาวอย่างเพลิดเพลินทานตะวันที่นิ่งอึ้งไปชั่วครู่เมื่อตั้งสติได้เธอเองก็ดิ้นขลุกขลักอยู่บนแผงอกของชายหนุ่มพร้อมทั้งรวบรวมกำลังที่มีอยู่ของเธอตอนนี้ผลักตัวเองขึ้นให้พ้นจากพันธนาการของชายหนุ่มนั่นเอง
พลั้กก
“คุณเอส...ทำอะไรของคุณคะ”
ทานตะวันมีสีหน้าและอาการที่ตกใจอยู่ไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่พร้อมทั้งกำลังจะวิ่งออกไปจากตรงนี้แต่เธอก็โดนมือแกร่งของชายหนุ่มรั้งเอาไว้นั่นเอง
“ผมชอบคุณ”
เอริคจ้องที่หน้าหญิงสาวพร้อมบอกความในใจของขาให้เธอนั้นได้รู้เสียทีเขาไม่อยากรอเวลาอีกแล้ว
“เอ่อ...คุณเอสกำลังเมานะคะ..ตะวันขอตัวก่อนค่ะ”
ตอนนี้ใจของหญิงสาวนั้นแทบจะออกมาเต้นอยู่ด้านนอกเพราะการจู่โจมของชายหนุ่มเธอนั้นตั้งตัวไม่ถูกแต่ในหัวของเธอคิดว่าเขานั้นกำลังเมาสิ่งที่เขาพูดมาเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้เพราะฉะนั้นเธอคงต้องห้ามหวั่นไหวกับคำพูดของเขาเด็ดขาด
ทานตะวันวิ่งออกไปบ้านพักของเขาทันทีตอนนี้ใจของเธอเต้นแรงอย่างมากจนต้องยกมือมากอบกุมหัวใจของเธอและสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมปลอบตัวเองว่าที่ชายหนุ่มทำไปนั้นคงเพราะอาการที่เมานั่นเอง
“เฮ้ออ!!”
เอริคนั่งกุมขมับถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะเขาดูท่าแล้วหญิงสาวไม่ได้เห็นสนใจกับคำพูดของเขาเลยสักนิดแถมยังวิ่งหนีเขาไปด้วยอาการตกใจอีกด้วย
(อยู่ดีๆไปจับเค้ากดจูบแถมจู่โจมบอกชอบเค้าแบบนั้นเป็นใครก็ต้องตกใจอีเอสสส)
เช้าวันต่อมา
10.00 น.
“เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้เองลุค...นายไปจัดการเรื่องที่ฉันให้จัดการให้เรียบร้อยก็พอ”
“ครับคุณเอส”
เอริคได้รับข่าวจากลูคัสตั้งแต่เมื่อช่วงเช้าว่าที่บริษัทนั้นมีปัญหาและค่อนข้างที่จะเรื่องใหญ่เสียด้วยจึงทำให้เขานั้นต้องลงมือจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
เอริคนั่งดูเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาชายหนุ่มกำมือแน่นสีหน้าเครียดเกร็งที่ได้รู้ว่าคนที่เขานั้นไว้ใจให้เป็นคนที่ดูแลงานด้านการออกแบบคอลเลคชั่นเสื้อผ้าต่างๆของแบรนด์ของเขานั้นจะขายงานให้กับบริษัทคู่แข่งมานานร่วมครึ่งปีอีกด้วยเขาเองคิดว่าน่าจะเลือกคนที่ไว้ใจไม่ผิดแล้วเชียวต่อจากนี้เขาคงต้องเข้ามาดูงานเองบ่อยมากขึ้นชายหนุ่มคิดในใจเพื่อจะได้ไม่มีปัญหาแบบนี้ตามมาทีหลังเพราะมันส่งผลกระทบต่อสินค้าของเขาอย่างมาก
“มิเชลมาแล้วครับคุณเอส”
ลูคัสเดินนำหน้าหญิงสาวร่างสวยแต่งตัวดีแต่ตอนนี้มีใบหน้าที่ซีดเซียวและกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“นายออกไปรอข้างนอกลุค”
เอริคจ้องมองบุคคลตัวการของเรื่องนี้ด้วยแววตาที่มีความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
ปึ้งงงง
“คุณขายงานให้กับมอแกนกรุ๊ป..ทำแบบนี้เพื่ออะไร???...รายได้ที่มันน่าจะมากมายจนเหลือกินเหลือใช้ที่ผมให้คุณมันยังไม่พอใจคุณอีกหรือไงคุณถึงได้ทรยศหักหลังเราแบบนี้”
เมื่อลูคัสออกไปนอกห้องแล้วชายหนุ่มลุกยืนขึ้นพร้อมใช้มือตบโต๊ะทำงานเขาจนเกิดสียงดังสนั่นจนหญิงสาวที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงหน้าของเขานั้นถึงกับสะด้งเล็กน้อยและเริ่มมีเหงื่อผุดอยู่ที่หน้าผากเพราะท่านประธานหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นเขากำลังโกรธจัดจนน่ากลัวถ้าสายตาของเขาเป็นไฟก็น่าจะเผามอดไหม้หญิงสาวตรงหน้าให้สิ้นไปแล้วเมื่อตอนเข้ามาเอริคกัดฟันถามหญิงสาวอย่างเจ็บใจเธอเป็นดีไซน์เนอร์ที่เก่งหัวไวแถมยังทำงานให้เขาได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเขาจึงเลื่อนให้เธอได้เป็นหัวหน้าและตัดสินใจเลือกผลงานเองทั้งหมดในการจัดการสินค้าออกมาขายโดยที่ไม่ต้องผ่านเขาและรายได้ที่เขาให้เธอนั้นมันมหาศาลจนเขาเชื่อว่าเธอนั้นคงจะใช้ไม่มีวันหมดอย่างแน่นอนแต่เขานั้นไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอมีเหตุอะไรจึงต้องหักหลังบริษัทและเขาแบบนี้“มิเชลขอโทษค่ะ..มิเชลจำเป็นต้องทำ..”มิเชลยืนสูดหายใจเข้าอยู่ครู่หนึ่งเพื่อลดความกลัวของเธอพร้อมตอบประธานหนุ่มที่ถามเธอด้วยน้ำสียงที่เรียบเฉยเธอไม่ใช่ไม่รู้สึกผิดแต่เธอนั้นจำเป็นที่ต้องทำเรื่องนี้จริงๆอย่างเลี่ยงไม่ได้เธอไม่ได้อยากหักหลังและไม่ได้ลืมบุญคุณของประธานหนุ่มแต่สถานการณ์บางอย่างมันบีบเธอนั
“เป็นยังไงบ้างลุค”เมื่อลูคัสเข้ามาหาเขาที่เพนท์เฮ้าส์ตามคำสั่งเพราะเขาอยากฟังรายงานเรื่องที่เขาให้ชายหนุ่มนั้นจัดการแทนว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะเขาต้องรื้อระบบใหม่ของบริษัทเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ทุจริตแบบนี้ขึ้นอีก“มีคนมาประกันตัวเธอออกไปครับคุณเอส”ลูคัสรายงานเจ้านายหนุ่มของเขาตามที่เขานั้นได้รับเรื่องมาอีกทีหนึ่ง“หึ่!!...คิดแล้วไม่มีผิด”เอริคคิดแล้วว่าจะต้องมีคนมาช่วยเธอถึงแม้ว่าคนที่มาประกันตัวหญิงสาวจะเป็นบุคคลที่เขาไม่รู้จักแต่เขาก็รู้ว่าใครเป็นคนส่งมาเพื่อช่วยหญิงสาว“แล้วเรื่องนี้คุณเอสจะยังไงต่อครับ...เรื่องที่...เอ่อ..เรื่องมิเชล”ลูคัสเห็นว่าเจ้านายของเขานิ่งผิดปกติเพราะถ้าเขารู้แบบนี้แล้วอันที่จริงต้องสั่งให้เขาจัดการอะไรสักอย่างโดยไม่ต้องรอให้เขานั้นถามออกไปแต่นี่มันไม่ใช่“ฉันจะถอนแจ้งความ...”เอริคมองไปที่ลูคัสพร้อมบอกกับลูกน้องเขาเป็นแนวคำสั่งว่าให้ชายหนุ่มนั้นจัดการเรื่องอะไรต่อไป“เธอไม่น่าตกเป็นเหยื่อของคนพวกนั้นเลย”ลูคัสพูดออกมาเบาๆพร้อมหลบสายตาลงเขาดีใจที่เจ้านายของเขายังเห็นใจหญิงสาวอยู่บ้างเพราะเรื่องที่เขารู้มาพร้อมๆกับเจ้านายหนุ่มของเขาไม่นานมานี้ก็คือครอบ
วันต่อมา19.00 น.ก๊อกๆๆ“คุณเอสอยู่ไหมคะ”เป็นเวลาสองสามวันแล้วที่ทานตะวันนั้นไม่ได้เจอกับเอริคเธอเพียงอยากที่บอกกับเขาว่าเรื่องคืนนั้นเธอไม่ได้ถือสาอะไรเขาแล้วและอยากที่จะขอบคุณเขาอย่างมากที่ช่วยเหลือเธอมาโดยตลอดอีกทั้งตอนนี้เธอก็ยังเซ็นสัญญากับบริษัทของแบรนด์ดังที่ได้ความช่วยเหลือจากเขาแล้วด้วยแปลกที่ตอนนี้เธออยากให้เขานั้นรับรู้เป็นคนแรกว่าเธอดีใจมากแค่ไหนแต่กลับไม่เจอเขาเสียอย่างนั้นเธอพยายามติดต่อเขาไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ติดต่อไม่ได้หญิงสาวจึงให้กำลังใจตัวเองว่าตอนนี้เขาอาจจะรับงานสืบเรื่องอะไรอยู่ก็เป็นได้จึงทำให้เธอนั้นติดต่อเขาได้ยากนั่นเอง“คุณตะวัน”“อ้าวคุณวิลล์มาที่นี่ได้ไงคะ”ตะวันได้ยินเสียงของผู้ชายด้านหลังเรียกชื่อเธอเมื่อหันไปก็เห็นว่าเป็นวิลล์เพื่อนชายที่เธอพึ่งจะรู้จักโดยบังเอิญได้ไม่นานแต่ก็คุยกันถูกคอเพราะเป็นคนที่ชอบเรื่องผ้าเหมือนกันอีกทั้งยังไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่นี่“ก็คุณตะวันเป็นคนบอกผมเองนี่ครับว่าคุณอยู่ที่นี่”วิลล์ยิ้มเล็กน้อยพร้อมหอบของพลุงพลังออกมาจากรถและบอกว่าหญิงสาวเป็นคนบอกกับเขาเองว่าเธออยู่ที่นี่“อ๋อ...ใช่จริงด้วยตะวันลืมไปเลยค่ะ...คุณวิลล์มีธ
“นี่ครับ...คุณเอริค มาติเนส..ชื่อเค้าคล้ายเพื่อนคุณเลยนะครับผลงานของแบรนด์นี้ผู้คนทั่วโลกต่างก็รู้จักเพราะฝีมือการบริหารงานของเค้าเลยนะครับคุณโชคดีมากเลยที่ได้มาทำงานที่นี่เสียดายคุณน่าจะเจอผมก่อนไม่อย่างนั้นผมคงชวนคุณมาทำงานที่บริษัทผมแน่”วิลล์เห็นหญิงสาวจ้องมือถือด้วยสีหน้าและอาการที่ตกใจเล็กน้อยแต่เธอยังนิ่งอยู่เขาจึงค่อยๆอธิบายว่าคนในรูปเป็นใครเก่งแค่ไหนและยังไม่ลืมที่จะย้ำว่าชื่อเหมือนเพื่อนที่อยู่ข้างบ้านของเธออีกและสิ่งที่เขาเสียดายจริงๆก็คือเขาน่าจะเจอเธอก่อนเอริคนั่นเอง“อ๋อ...ค่ะ...เหมือนเพื่อนตะวันจริงๆด้วย”ทานตะวันค่อยๆส่งมือถือคืนชายหนุ่มด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อยเธอพยายามข่มไม่ให้น้ำตาของเธอนั้นไหลลงมาเพราะที่ผ่านมาทั้งหมดเธอเหมือนโดนคนที่เธอไว้ใจปั่นหัวเล่นเหมือนเธอเป็นตัวตลกนั่นเองเธอไม่เข้าใจว่าเขานั้นต้องการอะไรจากเธอกันแน่เขาดีกับเธอทุกอย่างแต่นั่นมันก็แฝงด้วยกาหลอกลวงเธออยู่ทุกอย่างเหมือนกัน“อืมม..นี่มันก็เริ่มดึกแล้วผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับตะวัน”วิลล์เห็นสีหน้าของหญิงสาวดูไม่คอยดีสักเท่าไรเขาเองคิดว่าตอนนี้ควรจะขอตัวกลับจะดีกว่าเพราะว่าหญิงสาวอาจจะมีอะไรให้ต้อ
ทานตะวันถึงกับต้องหันไปมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่โกรธจริงจังพร้อมบอกให้ขั้นหยุดที่จะมาสั่งเธอเสียทีเธอโตแล้วเธอคิดเองได้และเขาก็ไม่ได้มีสิทธิ์มาตัดสินใจอะไรแทนเธอด้วยและตอนนี้เธอจึงพูดประชดให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นรู้ความจริงแล้วว่าเขานั้นเป็นใครชายหนุ่มจะได้รู้ตัวว่าเธอนั้นไม่ได้โง่ให้เขาหลอกอีกต่อไปแล้ว“ตะวัน...”เอริคถึงกับตะลึงนิ่งงันเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะรู้เรื่องนี้เร็วขนาดนี้คงไม่พ้นฝีมือของวิลล์อีกเป็นแน่“ออกไปให้พ้นหน้าตะวัน...ตะวันหวังว่าคุณคงจะล้อเล่นกับตะวันมามากพอแล้วแต่ก็ขอบคุณเรื่องที่ผ่านมานะคะที่คุณยังอุตส่าห์ช่วยตามหาน้องสาวตะวัน...เราจะหย่ากันให้เร็วที่สุดแล้วตะวันจะกลับบ้าน”ทานตะวันเห็นว่าชายหนุ่มเถียงอะไรไม่ออกเมื่อเธอพูดสิ่งที่เธอนั้นรู้ออกมาพร้อมไล่ให้เขาไปให้พ้นหน้าเธอเพราะเธอเกลียดคนโกหกและเกลียดการที่เป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่นแต่ก็ยังต้องขอบคุณเขาที่ไม่รู้ว่าเขาจะใช้วิธีไหนก็ตามเพื่อตามหาน้องสาวของเธอให้เธอนั้นได้รู้ว่าน้องสาวของเธอยังมีชีวิตอยู่และอยู่ที่ไหนนั่นเอง“ไม่ได้นะตะวันผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น...ผมชอบคุณเหตุผลที่ผมทำไปทั้งหมดเพราะผมอยากอยู่ใกล้คุณ”เอร
“อร้ายยยย”ปึ้กกๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆทานตะวันเองได้แต่ส่งเสียงแผดร้องออกมาเพราะไม่พอใจในการกระทำของเขาที่ดูท่าว่าจะไม่หยุดง่ายๆเมื่อเธอเห็นว่าเขานั้นกำลังสนใจอยู่กับการฉีกเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มของเธออยู่นั้นหญิงสาวจึงรวบรวมกำลังจากแขนทั้งสองข้างทั้งตบตีจิกข่วนชายหนุ่ม“อื้มมมม”เมื่อมือหนาของเอริคดึงบราของหญิงสาวออกไปได้สองเต้างามก็โผล่ประจักษ์แกสายตาของเขาสองเต้ากลมกลึงที่เต็มไม้เต็มมือมันล่อตาล่อใจให้เขาอดที่จะใช้ปากดูดเม้มคลึงเล่นไม่ได้เสียจริงเมื่อเห็นดังนั้นแล้วเขาก็ไม่รีรอใช้ปากครอบคลุมยอดเต้างามดูดคลึงเล่นอย่างหิวกระหายมืออีกข้างก็ไม่ได้อยู่เฉยเขาใช้ให้มันมีประโยชน์โดยการบีบคลึงเล่นสร้างอารมณ์วาบหวามให้เขาและหญิงสาวไปในตัวอีกด้วย“อร้ายยยย...อื้มมมม”การกระทำที่ป่าเถื่อนของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บที่หน้าอกทั้งสองจึงร้องออกมาและตามด้วยเสียงกัดปากครางเบาๆเพราะรู้สึกวาบหวามแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนหญิงสาวเตือนตัวเองว่าเธอจะเผลอใจกับคนที่จะขืนใจเธอไม่ได้เพี๊ยะเพล้งงงงงงงหญิงสาวมือของเธอจิกที่ผมของชายหนุ่มขึ้นมาให้เขาหลุดจากการดูดคลึงเล่นที่ของสงวนของเธอเสียทีและใช้มืออีกข้างฟาดไป
ตอนนี้เนื้อตัวของหญิงสาวมีแต่รอยแดงเต็มไปหมดเพราะความหวานไปทั้งตัวของหญิงสาวนั่นเองจึงทำให้ชายหนุ่มอดที่จะดูดคลึงตามเนื้อตัวของหญิงสาวไม่ได้ที่เขาทำตามอารมณ์ของเขาได้ทั้งหมดในตอนนี้เพราะหญิงสาวนั้นไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเขาจะมีก็แต่เสียงครางเบาๆเรียกอารมณ์ให้เขานั่นเอง“ไม่ไหวแล้ว...อ้าส์”ช่องทางรักที่บีบรัดแน่นของหญิงสาวที่มันบีบรัดตัวตนของชายหนุ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆทำให้เขานั้นรู้ว่าเธอได้เสร็จสมแล้วเขาเองก็ควบคุมมันไม่ได้เหมือนกันจึงต้องปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวทุกหยาดหยดอย่างรวดเร็วนั่นเองทั้งที่เขานั้นก็ยังไม่หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกิจกรรมรักนี้ต่อ“ไม่นะ...ไอ้คนบ้า..ฮืออ”ทานตะวันที่นอนเหนื่อยหอบอยู่นั้นรู้ว่าชายหนุ่มนั้นไม่ได้ป้องกันและกำลังจะปล่อยน้ำรักของเขาเข้ามาในตัวเธอหญิงสาวจึงต้องสั่นหัวห้ามชายหนุ่มอย่างพัลวันเพราะเธอกลัวผลที่มันจะตามมาแต่มันก็ไม่ทันแล้วเธอจึงก่นด่าเขาอย่างเจ็บใจและมีน้ำตาไหลรินลงมาอีกรอบและมีสายตาจิกมองที่ชายหนุ่มอย่างโมโห“คนบ้าเหรอ...ขออีกรอบแล้วกัน”“ม่ายยย....อื้มมมม”เอริคไม่ได้สะท้านต่อคำพูดของหญิงสาวแต่อย่างใดเขาเห็นว่าเธอนั้นมีแรงท
บ้านมอแกน“เธออยู่ที่ไหน”วิลล์นั่งดื่มไวน์ราคาแพงอยู่ที่โซฟาหรูที่บ้านหลังใหญ่ของเขาเมื่อเห็นว่าฮานมือขวาของเขากำลังเดินเข้ามาเขาจึงถามหาบุคคลที่เขาต้องการพบทันที“ตอนนี้เธออยู่ที่เพนท์เฮ้าส์เธอครับ”ฮานตั้งใจจะเข้ามารายงานเรื่องนี้กับนายใหญ่ของบ้านเรื่องนี้พอดี“ดีนายรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันไปหาเธอเอง”วิลล์ตั้งใจว่าวันนี้ยังไงเขานั้นก็ต้องพบหน้าหญิงสาวให้ได้เพราะเธอบ่ายเบี่ยงกับการเรียกพบของเขามาหลายวันแล้วหลังจากที่เขาให้ลูกน้องของเขาไปประกันตัวเธอออกมาพร้อมใช้อำนาจในการจัดการของเขาเพื่อให้เธอหลุดคดี“ครับนาย”เพนท์เฮ้าส์มิเชลติ๊งต่องงงงง“คุณวิลล์”มิเชลที่กำลังเตรียมตัวจะเข้านอนเพราะมันดึกมากแล้วเธอแปลกใจนิดหน่อยที่มีคนมากดออดที่ห้องของเธอเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นว่าเป็นใครเธอถึงกับมีสีหน้าที่ซังกะตายอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอไม่ได้อยากเจอคนที่มาหาเธอสักเท่าไร“จะหลบหน้าผมอีกนานแค่ไหน”วิลล์เดินแทรกตัวเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขกเพนท์เฮ้าส์ของหญิงสาวพร้อมจ้องไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินตามเขาเข้ามาว่าทำไมเธอถึงพยายามที่จะหลบหน้าเขา“คุณจะมาช่วยมิเชลทำไม...มิเชลทำงานพลาดต้องขอโทษด้วยงานนี้