ตอนที่19 มาหาคนหลบหน้า

บ้านมอแกน

“เธออยู่ที่ไหน”

วิลล์นั่งดื่มไวน์ราคาแพงอยู่ที่โซฟาหรูที่บ้านหลังใหญ่ของเขาเมื่อเห็นว่าฮานมือขวาของเขากำลังเดินเข้ามาเขาจึงถามหาบุคคลที่เขาต้องการพบทันที

“ตอนนี้เธออยู่ที่เพนท์เฮ้าส์เธอครับ”

ฮานตั้งใจจะเข้ามารายงานเรื่องนี้กับนายใหญ่ของบ้านเรื่องนี้พอดี

“ดีนายรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันไปหาเธอเอง”

วิลล์ตั้งใจว่าวันนี้ยังไงเขานั้นก็ต้องพบหน้าหญิงสาวให้ได้เพราะเธอบ่ายเบี่ยงกับการเรียกพบของเขามาหลายวันแล้วหลังจากที่เขาให้ลูกน้องของเขาไปประกันตัวเธอออกมาพร้อมใช้อำนาจในการจัดการของเขาเพื่อให้เธอหลุดคดี

“ครับนาย”

เพนท์เฮ้าส์มิเชล

ติ๊งต่องงงงง

“คุณวิลล์”

มิเชลที่กำลังเตรียมตัวจะเข้านอนเพราะมันดึกมากแล้วเธอแปลกใจนิดหน่อยที่มีคนมากดออดที่ห้องของเธอเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นว่าเป็นใครเธอถึงกับมีสีหน้าที่ซังกะตายอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอไม่ได้อยากเจอคนที่มาหาเธอสักเท่าไร

“จะหลบหน้าผมอีกนานแค่ไหน”

วิลล์เดินแทรกตัวเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขกเพนท์เฮ้าส์ของหญิงสาวพร้อมจ้องไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินตามเขาเข้ามาว่าทำไมเธอถึงพยายามที่จะหลบหน้าเขา

“คุณจะมาช่วยมิเชลทำไม...มิเชลทำงานพลาดต้องขอโทษด้วยงานนี้จบแล้วหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาและเราจะได้ไม่ต้องมาเจอกันอีก”

มิเชลเองที่ตั้งใจจะให้เอริคจับได้ตั้งแต่แรกเพื่อที่เธอจะเลิกทำงานนี้ให้เขาเสียทีแต่เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะมาช่วยเธอทำไมเพราะเธอเองไม่ได้อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอย่างชายหนุ่มหญิงสาวคิดว่าอันที่จริงมันก็ดีถ้าเธอถูกจับติดคุกดีกว่าออกมาอยู่อย่างอิสระแต่ความรู้สึกก็ไม่ได้แตกต่างจากการถูกขังเลย

พร้อมทั้งยังทวงสัญญากับชายหนุ่มว่าถ้าแผนนี้เสร็จสิ้นแล้วเขาจะยกเลิกการเอาครอบครัวเธอมาขู่บังคับเธออกต่อไปเธอหวังว่าชายหนุ่มนั้นจะรักษาสัญญา

“เดี๋ยวว...ผมรู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของคุณ...อย่าลืมว่าพ่อแม่ของคุณอยู่ในมือของผม...”

วิลล์บอกกับหญิงสาวว่าเธอทำไม่ถูกต้องตั้งแต่แรกก่อนเพราะว่าเอริคนั้นไม่ได้จับได้ด้วยตัวเองแต่เป็นเพราะหญิงสาวนั้นจงใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ต่างหากเขาจึงคิดว่าข้อตกลงนี้ระหว่างเธอกับเขาถือเป็นโมฆะและยังโชว์รูปพ่อกับแม่ของหญิงสาวที่อยู่บนเรือในกลางทะเลอีกต่างหากเพื่อให้หญิงสาวได้รู้ว่าเธอนั้นอย่าได้คิดจะเล่นตุกติกกับเขา

“ไหนบอกจะรักษาสัญญาไง”

มิเชลมือไม้สั่นยืนแผดเสียงใส่ชายหนุ่มที่นั่งลอยหน้าลอยตาอยู่ที่โซฟาของเธอเพราะไม่พอใจที่ชายหนุ่มชอบเล่นสกปรกกับเธออยู่เรื่อย

“ก็คุณทำมันพังเอง”

วิลล์มองหน้าหญิงสาวพร้อมยกคิ้วและยกยิ้มมุมปากบอกกับหญิงสาวว่าเรื่องทั้งหมดหญิงสาวเป็นคนทำมันพังเองไม่ผิดที่เขาจะไม่รักษาสัญญา

“แล้วจะให้ฉันทำยังไง..ฮะ...ทำยังไงคุณถึงจะเลิกยุ่งกับฉันแล้วเลิกเอาพ่อแม่ฉันมาเป็นข้อต่อรองเสียที”

ตอนนี้มิเชลโกรธจนอยากจะกรีดเนื้อชายหนุ่มตรงหน้ามาเป็นชิ้นๆพร้อมกัดฟันถามชายหนุ่มด้วยความโมโหและน้ำตาคลอเบ้าว่าเขาจะให้เธอนั้นทำยังไงเขาถึงจะเลิกใช้วิธีนี้มาบีบบังคับเธอเสียที

“เป็นของผมสิ...”

วิลล์มีท่าทีที่พอใจในคำถามของหญิงสาวอย่างมากเพราะมันช่างเข้าทางกับเรื่องที่เขาต้องการเสียเหลือเกินเขานั้นพยายามเสนอข้อเสนอนี้ให้เธอหลายต่อหลายครั้งแต่เธอเองก็ทำเป็นเล่นตัวตั้งแง่รังเกียจเขาจนทำให้เขาอยากจะเอาชนะและครั้งนี้ก็จะเป็นอีกครั้งที่เขาบอกให้เธอยอมเป็นของเขานั่นเอง

“เลว!!!...ถ้าบ้านักก็ไปหาแม่พวกนางแบบที่มันพร้อมจะถวายตัวให้คุณโน่น...ฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร”

มิเชลหมดคำจะสรรหามาว่าชายหนุ่มเสียจริงทั้งที่เธอเคยปฏิเสธเรื่องนี้กับชายหนุ่มได้อยู่หลายครั้งแต่ไม่คิดว่าครั้งนี้เขาจะเอามันมาเป็นข้อต่อรอง

“ทำไม...กะอีแค่ยอมเป็นของผมมันยากสำหรับคุณนักเหรอ...มันน่าจะดีต่อตัวคุณด้วยซ้ำนะบางทีคุณจะได้ไม่ต้องมาทำงานตัวเป็นเกลียวแบบนี้ก็ได้”

วิลล์เริ่มมีอาการยิ้มไม่ออกเล็กน้อยกับคำที่หญิงสาวตอกกลับเขามาเขาไม่เข้าใจว่าเธอนั้นไม่อยากจะสบายเหมือนผู้หญิงที่เคยเป็นคู่ควงคนอื่นๆของเขาบ้างหรือไง

“ใช่...การเป็นของคุณน่ะมันยาก...เพราะฉันเกลียดคุณไง..เกลียดความเอาแต่ใจ..เกลียดความขี้โกง...เกลียดๆๆๆๆทุกอย่างในตัวคุณ”

มิเชลจำต้องพูดให้เขาได้รับรู้ความรู้สึกของเธอว่าเธอมีความรู้สึกอย่างไรกับเขาจึงทำใจได้ยากที่จะเป็นของเขานั่นเองอีกอย่างถึงเธอจะไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่ก็ไม่อยากจะยอมเป็นของเล่นใครง่ายๆเพื่อที่จะสบายทางลัด

“ดีคุณยิ่งเกลียดผม...ผมก็ยิ่งอยากจะได้คุณมากขึ้นไปอีก”

วิลล์ยืนกัดฟันจนขึ้นเป็นสันกรามเพราะเขาไม่เคยถูกหญิงสาวคนไหนปฏิเสธได้ลดค่าของตัวเขามากขนาดเธอชายหนุ่มกรูเข้าไปบีบที่หัวไหล่หญิงสาวพร้อมบอกกับเธอให้รู้เอาไว้ว่าเมื่อเธอนั้นยิ่งเกลียดเขามากเท่าไรเขายิ่งชอบแม้มันจะขัดกับในใจเขาก็ตามเพียงแค่อยากจะเอาชนะเธอให้ได้ก็เท่านั้น

“ไอ้บ้า...ไอ้โรคจิต”

มิเชลส่ายหัวมองดูคนตรงหน้าของเธอเขาช่างเหมือนหมาบ้าที่จ้องจะวิ่งไล่กัดเธออย่างไม่มีผิดเพี้ยน

“ดูนี่....ถ้าคุณไม่ยอมผมคิดดูนะว่าเรือที่อยู่กลางทะเลผมสามารถที่จะทำให้มันล่มเมื่อไรก็ได้...ถ้าคุณยอมเป็นของเล่นให้ผมสักวันสองวันผมก็จะพาพวกเค้ากลับมาอย่างปลอดภัยและให้พวกเค้าเป็นอิสระโดยทันที”

วิลล์ย้ำกับหญิงสาวอีกรอบว่าถ้าเธอไม่ยอมแต่โดยดีพ่อกับแม่ของเธอจะมีสภาพเป็นอย่างไรเธอคงจะรู้ว่าคนอย่างเขาเอาจริง

“ทำไมแกมันเลวแบบนี้นะ...”

มิเชลนั้นแทบอยากจะกรี๊ดออกมาเสียตรงนี้ดังๆพร้อมทั้งหามีดมาปาดคอชายหนุ่มให้ตายมันตรงนี้ไปเลยแต่ติดอยู่ตรงที่พ่อกับแม่ของเธอนั้นอยู่ในมือชองชายหนุ่มนั่นเอง

“ให้เวลา 10 วินาที..10...9”

วิลล์นั้นยืนมองนาฬิกานับเวลารอด้วยสีหน้าของผู้ชนะเขารู้ว่าหญิงสาวเป็นคนรักครอบครัวยังไงเรื่องนี้เขานั้นชนะเธอขาดเห็นๆ

“ให้ฉันทำอย่างอื่นไม่ได้หรือยังไง”

 “8...7...6..”