ตอนที่25 ตามแผนที่วางไว้

“หยุดพูดแล้วฟังผม...ผมดูออกว่ามันไม่ได้อยากเป็นแค่พี่น้องกับคุณเพราะฉะนั้นคุณก็อยู่ห่างๆมันไว้”

เอริคไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พูดจบประโยคเขาดูออกว่าคงไทยคิดยังไงกับหญิงสาวจากที่เคยคุยกันและภาพที่เห็นเขาเป็นผู้ชายเขาดูออกเขาจึงต้องสั่งให้หญิงสาวสุดที่รักของเขาอยู่ห่างจากคงไทยมากเท่าไรก็ยิ่งดีที่สุด

“อย่ามาสั่งตะวัน...ตะวันโตแล้วคิดเองได้ว่าใครดีหรือใครไม่ดีถ้าพี่ไทยชอบตะวันจริงก็ไม่เสียหายที่ตะวันจะเปิดใจให้คนดีๆอย่างเค้าเพราะเค้าไม่เคยหลอกลวงตะวัน”

ทานตะวันตอกกลับชายหนุ่มด้วยคำประชดประชันเพราะหลายครั้งแล้วที่ชายหนุ่มนั้นสั่งเธออย่างเอาแต่ใจและไร้เหตุผลใจจริงของเธอนั้นไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วเพียงแค่พูดประชดชายหนุ่มให้รู้ไว้ว่าเขานั้นไม่มีสิทธิ์ห้ามการกระทำของเธอ

“หึ่!!...คำก็พี่ไทยสองคำก็พี่ไทย...อย่าหวังว่ามันจะได้มาเจ๊าะแจ๊ะกับคุณอีกเลย”

เอริครู้สึกระคายหูกับชื่อที่หญิงสาวเรียกคงไทยเสียเหลือเกินมันดูสนิทเกินหน้าเกินตาของเขาเกินไปทั้งที่เขาเป็นสามีของเธอหญิงสาวยังไม่เคยเรียกเขาแบบนี้มาก่อนเลยความน้อยใจบวกกับอารมณ์หึงทำให้ชายหนุ่มนั้นอยากแสดงให้เธอได้รู้อีกครั้งว่าทุกอย่างในตัวเธอนั้นมันเป็นของเขาทั้งหมดและอย่าหวังว่าต่อไปคงไทยจะได้อยู่ใกล้หญิงสาวอีกเลย

“อื้มมมมม”

เอริคประกบจูบริมฝีปากบางของหญิงสาวอย่างกระหายนานแล้วที่เขาไม่ได้รสสัมผัสนี้สัมผัสที่เขานั้นโหยหาและตอนนี้เขาก็ได้ครอบครองมันอีกครั้งและตลอดไปอีกด้วย

“อื้อ...อืมม”

ชายหนุ่มพรมจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนเธอนั้นเริ่มคล้อยตามอารมณ์รักของเขาเสียงครางเบาๆของหญิงสาวนั้นแว่วดังเป็นระยะๆช่วยกระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดีสายตาที่หวานเยิ้มของหญิงสาวในตอนนี้นั้นมันช่างเซ็กซี่ยั่วใจของชายหนุ่มเป็นอย่างมากจนเขานั้นอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“อื้ออ...มันเจ็บ”

“ยังแน่นเหมือนเดิม...อื้มม..อ้าส์”

เอริคปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาและหญิงสาวออกอย่างรวดเร็วเพราะเขาพร้อมกับบทรักครั้งนี้เต็มที่แล้วหลังจากเล้าโลมหญิงสาวอยู่พักใหญ่เมื่อเขาสอดใส่เจ้ามังกรยักษ์องเขาในช่องทางรักที่แสนจะคับแคบของเธอในคราเดียวทำให้หญิงสาวนั้นต้องส่งเสียงร้องออกมาเพราะความเจ็บและจุก

ชายหนุ่มกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสันนูนเพราะความเสียวกระสันสัมผัสที่เขาได้รับจากเธอนั้นมันบีบรัดตัวตนของเขาไม่ต่างจากครั้งแรกที่เคยร่วมรักกันชายหนุ่มค่อยๆบดสะโพกของเขาเข้าออกอย่างเป็นจังหวะเร็วแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขานั้นมันพลุ่งพล่านขึ้นเรื่อยๆบวกกับเสียงครางของหญิงสาวที่มันทำให้เขานั้นรู้ว่าเธอมีความสุขกับบทรักที่เขามอบให้อยู่ไม่น้อยทำให้ชายหนุ่มนั้นได้ใจที่จะมอบรสสวาทอันวาบหวามให้เธอไม่มีหยุดหย่อน

เนิ่นนานจนเกือบเย็นกว่าที่ชายหนุ่มนั้นจะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระเมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมรักด้วยความเหนื่อยล้าทั้งสองจึงนอนกอดกันแล้วหลับไปคนที่ดูจะสุขจนล้นคงน่าจะเป็นชายหนุ่มที่ได้หญิงสาวกลับคืนมาอย่างสมใจเสียที

17.00 น.

ติ๊งงง

“คุยงานเป็นไงบ้างครับตะวัน”

เอริคตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความในมือถือของหญิงสาวนั้นดังขึ้นมาเขาจึงถือวิสาสะหยิบมันขึ้นมาดูแล้วเขาก็ต้องกำมือถือแน่นเพราะคนที่ส่งข้อความหาเธอนั้นขึ้นชื่อว่าพี่ไทยเขารู้ว่าชายหนุ่มคงไม่ทักมาถามเรื่องงานกับภรรยาของเขาเป็นแน่

“เอามานี่”

ทานตะวันรู้สึกตัวตื่นเพราะเอริคนั้นขยับตัวเมื่อเธอเห็นว่าเขากำลังก้าวก่ายเร่องส่วนตัวของเธอโดยการเล่นมือถือของเธอหญิงสาวเลยดึงมันกลับมาจากมือของเขาอย่างรวดเร็ว

พร้อมดูว่าในมือถือมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าเธอเห็นว่ามีข้อความจากคงไทยส่งมาหาเธอแต่หญิงสาวไม่ได้ตอบกลับไปเธอรู้สึกว่าไม่สะดวกเท่าไรนักที่จะคุยตอนนี้เพราะตอนนี้เธอต้องจัดการกับมือไม้ที่เป็นปลาหมึกของชายหนุ่มที่นอนเปลือยกายอยู่ข้างๆก่อน

“อื้มมมมมม....พอได้แล้ว”

ทานตะวันต้องร้องท้วงเพราะเอริคนั้นเริ่มที่จะไม่อยู่สุขโดยการลูบๆคลำๆที่ตัวของเธอตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มนั้นคงจะทำให้เธอนั้นเหนื่อยอีกรอบเป็นแน่เพราะแท่งอุ่นของเขาที่มันนาบอยู่ที่หน้าขาของเธอนั่นทำให้เธอรู้ว่าเขามีความต้องการอีกเป็นแน่

“ไม่”

“อื้มมม”

เอริคที่กำลังดูดกลืนความหวานจากตัวหญิงสาวกับตัวหญิงสาวอย่างเพลิดเพลินเมื่อได้ยินว่าเธอสั่งให้หยุดมีหรือว่าอารมณ์ในตอนนี้เขาจะหยุดมันได้เขาตอบปฏิเสธเธอไปในทันท่วงทีว่าไม่แล้วกิจกรรมรักของทั้งสองก็ดำเนินขึ้นอีกรอบเพราะชายหนุ่มนั้นยังรู้สึกกระหายในตัวหญิงสาวอย่างไม่หยุดหย่อนนั่นเอง

2 เดือนต่อมา

เคมบริจด์

ทานตะวันต้องจำใจมาทำงานให้เอริคเพราะข้อบังคับของชายหนุ่มที่เจ้าเล่ห์เธอไม่อยากให้คงไทยต้องเดือดร้อนเพราะเธอเลยจำใจต้องมาทำงานที่นี่กับเขา

20.00 น.

“เหนื่อยไหมวันนี้”

เอริคเดินถือนมอุ่นมาให้หญิงสาวที่นั่งจ้องที่หน้าจอคอมพร้อมถามไถ่ว่าหญิงสาวทำงานเหนื่อยหรือเปล่า

“ไม่เหนื่อยสักนิดก็คุณเล่นไม่ให้ตะวันทำอะไรเลยนี่คะ”

ทานตะวันละสายตาจากหน้าจอคอมและหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่ช่วงนี้เฮไม่ได้เจอเขาหลายวันพร้อมบอกกับชายหนุ่มว่าเธอนั้นไม่เหนื่อยเลยสักนิดเพราะชายหนุ่มเล่นส่งคนมาตามดูแลเธอทุกวินาทีแถมยังไม่ให้เธอหยิบจับอะไรเลยต่างหากจนเธอนั้นเริ่มที่จะอึดอัด

“โถ่ที่รัก...ผมก็อยากให้คุณสบายนี่นา”

เอริครู้ว่าหญิงสาวไม่พอใจแต่เขาเพียงแค่อยากจะให้เธอสบายที่สุดนั่นเอง

“ตะวันอยากทำงานค่ะ...จะได้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าตะวันไม่อยากอยู่เฉยๆคุณให้ตะวันทำงานก็จริงแต่คุณส่งคนมาช่วยตะวันและลูกน้องคุณก็แทบจะห้ามตะวันหยิบจับอะไรทุกอย่างแบบนี้มันจะเรียกว่าทำงานได้ยังไงล่ะคะ”

ทานตะวันบ่นอุกเพราะวันนี้เธอได้เจอหน้าชายหนุ่มเสียทีจึงระบายความอัดอั้นออกมาทั้งหมดเขาให้เธอมาที่นี่เพื่อช่วยงานแต่เธอเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลยแบบนี้จะให้เธอภูมิใจในงานได้อย่างไร

“..............”

ตุ้บบบ

ทานตะวันเห็นชายหนุ่มยืนเงียบจากคำที่เธอระบายให้เขาฟังเมื่อเห็นว่าเขานั้นไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบเธอเองคิดว่าเขาคงจะคิดได้ว่าควรที่จะให้เธอนั้นทำอะไรด้วยตัวเองเพราะเธอนั้นไม่ได้เป็นคนพิการสามารถทำงานได้ทุกอย่างแล้วก็ต้องหันกลับไปหาชายหนุ่มอีกครั้งทันทีเพราะจู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มล้มลงไปนอนกองกับพื้นต่อหน้าต่อตานั่นเอง