“ฝีมือคุณใช่ไหม”
มิเชลค่อยๆหันมาหาชายหนุ่มเธอตัวสั่นเล็กน้อยเพราะความโมโหหญิงสาวกำมือแน่นพร้อมถามชายหนุ่มว่าเรื่องที่เกิดนั้นเป็นฝีมือของชายหนุ่มใช่หรือไม่เพราะเมื่อคืนเขานั้นพึ่งมีปากเสียงกับเธอจึงทำให้เธอนั้นคิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากว่าชายหนุ่มเป็นคนสั่งการ
“คุณพูดเรื่องอะไร”
ตอนนี้คิ้วของวิลล์ขมวดชนกันในทันทีเพราะเขานั้นไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดอีกทั้งยังตกใจในสีหน้าที่ซีดเผือดและมีน้ำตาของหญิงสาวตอนนี้อีกด้วย
“ที่พ่อแม่ฉันโดนรถชนเสียชีวิต...ฮือ..ฮือ..มันฝีมือคุณใช่ไหม...ฮือๆๆๆๆ”
มิเชลรู้สึกไม่ชอบสีหน้าชายหนุ่มที่ทำท่าทางเหมือนไม่รู้อะไรเอาเสียเลยเธอแน่ใจว่ายังไงมันก็เป็นฝีมือของเขาแน่นอนพร้อมบอกเรื่องที่เขาอยากจะรู้ให้เขาฟังว่าที่เธอมีอาการเป็นแบบนี้เพราะอะไร
“คุณพูดอะไรผมไม่รู้เรื่อง”
วิลล์ถึงกับแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินข่าวร้ายเกี่ยวกับครอบครัวของเธอจากปากหญิงสาวพร้อมยังตกใจที่เธอมากล่าวหาเขาอีกด้วยตอนนี้เขายืนยันกับเธอได้คำเดียวว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะเขาไม่คิดที่จะทำร้ายพ่อแม่ของหญิงสาวเพื่อประชดเธอมานานแล้วและยังจัดหาที่อยู่ให้พ่อแม่ของหญิงสาวอยู่อย่างสบายอีกด้วยแต่เรื่องนี้หญิงสาวเองก็ยังไม่รู้
“ไหนคุณบอกว่าจะไม่แตะต้องพ่อแม่ฉันไงถ้าฉันยอมอยู่กับคุณ...ถ้าคุณไม่พอใจอะไรฉันคุณก็ฆ่าฉันสิ...ฮือ.ๆๆ..ฆ่าเลยย”
ปั้กก เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆ ตุ้บ
มิเชลตอนนี้หูอื้อไปหมดเธอไม่รับฟังคำแก้ตัวอะไรของชายหนุ่มทั้งนั้นตอนนี้เธอเอาแต่อาละวาดอย่างคนไร้สติเพราะเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างมากพร้อมทั้งตบตีชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง
“มิเชลคุณใจเย็นๆนะฟังผม...ผมไม่ยุ่งกับพวกเค้ามานานแล้วและไม่ได้คิดที่จะเอาพ่อกับแม่คุณมาเป็นข้อต่อรองแล้วด้วย”
วิลล์เข้าไปโอบกอดหญิงสาวที่กำลังอาละวาดตบตีเขาเพื่อให้เธอสงบสติอารมณ์และฟังที่เขาพูดบ้างเขาพยายามอธิบายให้คนที่กำลังน้ำตานองหน้าได้ฟังความจริงจากปากของเขาแต่ดูเหมือนหญิงสาวเชื่อไปอย่างสนิทใจแล้วว่ายังไงมันก็ต้องเป็นฝีมือของเขานั่นเอง
“อย่ามาโกหก...ปล่อยฉัน..ฮือๆๆๆๆๆ...ฮื้ออออ..ฮือ..อือ..”
มิเชลดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่เธอตราหน้าว่าฆาตกรพร้อมทั้งด่าทอเขาต่างๆนาๆพร้อมทั้งร้องให้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน
“มิเชล...มิเชล”
วิลล์โอบกอดหญิงสาวที่เขารักอย่างไม่ยอมปล่อยไม่ว่าเธอจะดิ้นหรือตีจิกข่วนเขาแค่ไหนก็ตามและจู่ๆหญิงสาวก็นิ่งลงเพราะเธอหมดสตินั่นเอง
30 นาทีต่อมา
“ฮานนายจัดการเรื่องนี้ต่อให้ฉันที”
หลังจากที่หญิงสาวหมดสติไปวิลล์ก็เรียกหมอมาดูอาการเธอและให้ยาคลายเครียดจนตอนนี้เธอนั้นหลับไปแล้วเขานั่งเฝ้าเธออยู่ในห้องพร้อมทั้งสั่งให้ฮานจัดการธุระเรื่องพ่อและแม่ของมิเชลให้เสร็จเพราะเขาคิดว่าหญิงสาวคงจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองไม่ได้แน่นอนเพราะสภาพจิตใจเธอตอนนี้นั้นไม่พร้อมอย่างมาก
“ครับนาย”
วันต่อมา
วิลล์เป็นคนจัดการทุกอย่างในงานศพของพ่อแม่หญิงสาวเขาไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้จริงๆไม่แปลกหรอกที่หญิงสาวจะคิดว่าเขาทำเพราะเขานั้นชอบใช้พ่อกับแม่ของเธอเป็นข้ออ้างในการบังคับเธอน่ะสิแต่ครั้งนี้ตำรวจก็สรุปมาแล้วว่าทั้งสองเสียชีวิตเพราะเกิดจากอุบัติเหตุจริงๆไม่ว่าหญิงสาวจะเชื่อหรือไม่ก็สุดแล้วแต่
ที่เขาต้องจัดการทุกอย่างเองเพราะตอนนี้หญิงสาวนั้นเอาแต่ร้องให้เสียใจอยู่ตลอดเวลาจนเขาคิดว่าเธอจะกลายเป็นคนที่ซึมเศร้าได้ตอนนี้เขานั้นเลยต้องตามใจเธอทุกอย่างคอยดูแลเธออยู่ไม่ห่างทั้งที่เขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนยิ่งเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวก็อย่าหวังแต่นี่เป็นเธอเป็นหญิงสาวที่เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปเพราะความเข้าใจผิดอย่างแน่นอน
5วันต่อมา
หลังจากงานศพพ่อและแม่ของมิเชลเสร็จสิ้นหญิงสาวก็เริ่มมีสติขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังมีสีหน้าที่เศร้าหมองเพราะยังทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้มีบางครั้งที่เธออาละวาดตบตีชายหนุ่มเพราะเธอยังคิดว่าเขานั้นเป็นคนทำให้เกิดเรื่องขึ้นทั้งหมดแต่ชายหนุ่มนั้นก็ไม่ได้ถือสาเธอ แม้แต่น้อยเขาพยายามทุกอย่างที่จะทำให้อาการของหญิงสาวดีขึ้นแต่เหมือนว่าเธอนั้นมีเขาอยู่ใกล้เท่าไรเธอก็ยิ่งจะแย่ลงจนตอนนี้เขาเริ่มท้อใจบ้างแล้ว
“คุณทานอะไรหน่อยเถอะ”
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มิเชลนั้นยังไม่ยอมทานอะไรเลยเหมือนเดิมแม้ชายหนุ่มจะสรรหาของที่คิดว่าเธอจะชอบมาให้แล้วก็ตาม
“ออกไป...อย่ามายุ่งกับฉัน”
มิเชลยังนั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอนอย่างไม่มีจุดหมายเธอทำเหมือนชายหนุ่มที่คอยดูแลเธอนั้นเป็นแค่ฝุ่นละอองที่เธอไม่อยากมองไม่อยากอยู่ใกล้พร้อมทั้งไล่เขาไปให้พ้นหน้าเธอวันละสามเวลาด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวผมให้เมดมาดูแลคุณก็แล้วกันนะ”
“ไม่ต้องฉันอยากอยู่คนเดียว”
วิลล์เห็นว่าหญิงสาวไม่อยากที่จะอยู่ใกล้เขาเท่าไรเขาจึงคิดว่าถ้าหากให้เมดเป็นคนมาดูแลเธอแทนเขาหญิงสาวอาจจะอารมณ์ดีขึ้นและยอมทานอะไรบ้างแต่ก็ต้องได้รับคำปฏิเสธจากหญิงสาวออกมาอีกครั้งว่าเธอนั้นอยากอยู่คนเดียวจนทำให้ชายหนุ่มถอดใจเดินออกไปจากห้องนอนของเธออย่างอ่อนใจ
ในเมื่อเฮอยากอยู่คนเดียวเขาก็จะให้เธออยู่แต่เขาเองก็ยังคอยเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องของเธอเป็นระยะอยู่ไม่ขาดด้วยความเป็นห่วงเขาคิดว่าเรื่องนี้อาจจะต้องให้เวลาหญิงสาวทำใจอีกสักพัก
วิลล์ยอมออกจากห้องหญิงสาวเพราะเธอนั้นอยากอยู่คนเดียวโดยเขานั้นก็ยังวนเวียนอยู่แถวหน้าห้องเธอไม่ห่าง
20.00 น.
“มิเชล!!!”
วิลล์เห็นว่ามันดึกมากแล้วหญิงสาวยังไม่ยอมเปิดห้องให้เขาเสียทีเขาพยายามเดินเวียนเคาะประตูอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้มีเสียงตอบรับกลับมาจนเขาเห็นว่ามันเริ่มผิดปกติเลยไขกุญแจเข้าไปในห้อของเธอพบว่าหญิงสาวนอนตัวซีดที่ข้อมือมีรอยกรีดและกำลังมีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก
ภาพตรงหน้าทำให้วิลล์นั้นช็อคไปครู่หนึ่งเมื่อเขาตั้งสติได้เขาก็พาเธอไปโรงพยาบาลทันทีเขาไม่รู้ว่าเธอนั้นพกมีดไว้ในห้องตั้งแต่ตอนไหนชายหนุ่มได้แต่ตำหนิตัวเองว่าไม่ดูแลเธอให้ดี
โรงพยาบาลXXXหลังจากที่หญิงสาวถึงมือหมอแล้วเธออยู่ในห้องฉุกเฉินเกือบสองชั่วโมงชายหนุ่มที่นั่งรอผลการตรวจของหมดด้วยความใจจดใจจ่ออยู่ที่หน้าห้องตอนนี้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้วเพราะตอนนี้เขานั้นรู้สึกเป็นห่วงเธอเหลือเกินเขาไม่เข้าใจว่าเธอจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเช้าวันต่อมาหลังจากที่หญิงสาวอยู่ในห้องฉุกเฉินประมาณสามชั่วโมงของเมื่อคืนเธอก็พ้นขีดอันตรายแต่ก็ต้องให้เลือดและน้ำเกลือเพื่อให้เธอฟื้นตัวได้เร็วและยังต้องคอยดูอาการที่โรงพยาบาลอีกระยะเพราะเมื่อร่างกายหายดีแล้วก็ยังกลับไม่ได้เพราะจิตใจข้างในนั้นของเธอยังบอบช้ำอยู่ต้องให้เธออยู่รักษากับจิตแพทย์ระยะหนึ่ง10.00 น.“มิเชล...คุณทำแบบนี้ทำไม”หลังจากที่หมอตรวจอาการของมิเชลเสร็จเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงถือโอกาสนี้เข้ามาคุยกับเธอดูว่าเธอทำแบบนี้ต้องการอะไรเพราะมันมีแต่เสียกับเสียเขาอยากให้เธอรับรู้ได้ว่าหัวใจเขานั้นสลายแค่ไนเมื่อเห็นเธอนอนเจ็บปางตายอยู่ต่อหน้าเขาเองไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นอีกต่อไปถ้าเขาทำอะไรให้เธอสบายใจขึ้นได้เขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างแล้วตอนนี้เขาพร้อมจริงๆ“ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย”มิเชลไม่ได้สนใจคำถามของชายหนุ่มแม้แต่น้อยตอนน
มาติเนสทานตะวันคอยดูแลเรื่องอาหารการกินให้ชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างการที่ทั้งสองได้ดูแลกันและกันทำให้ทานตะวันนั้นรู้สึกรักและผูกพันธ์ชายหนุ่มมากขึ้นแต่ก็ยังปากแข็งอยู่ดีเธอคอยดูพฤติกรรมของชายหนุ่มอยู่ตลอดว่าเขานั้นจริงใจกับเธอแค่ไหนหญิงสาวคิดว่าเวลาที่ผ่านมาเธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าชายหนุ่มนั้นต้องการเพียงแค่เธอคนเดียวจริงๆแต่เธอก็ยังต้องดัดนิสัยเขาโดยการไม่ให้ได้อะไรมาง่ายๆโดยเฉพาะใจเธอถึงเขาจะได้มันมาแล้วเขาก็ควรได้เรียนรู้ว่าควรจะได้ทุกอย่างมาอย่างถูกต้องไม่ใช่ใช้เล่ห์ใช้กลเพื่อให้ได้มันมาอย่างที่เคยทำกับเธอคราแรก“ทำอะไรอยู่เหรอครับหน้าเคร่งเครียดเชียว”เอริคเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งจ้องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อย่างเคร่งเครียดเขาเดินมาจับที่ไหล่ของเธอพร้อมถามว่าเธอทำอะไรถึงได้เคร่งเครียดขนาดนี้ท่าทางจะเป็นงานหิน“คือตะวันออกแบบชุดที่อยากให้ฉีกไปจากแบบเดิมที่ตะวันเคยทำแต่ว่าลองวาดโครงออกมามันก็ไม่ถูกใจเสียทีเลยค่ะ”ทานตะวันนั่งวาดแบบอยู่ทั้งวันแต่เมื่อแบบที่เธอวาดเสร็จแล้วนั้นหญิงสาวคิดว่ามันยังไม่ใช่สำหรับเธอเสียทีจนเธอแก้ไปแก้มาอยู่หลายรอบและตอนนี้สมองเธอก็เริ่มที่จะคิดอะไรไม่ออกแล้วด้วยเนื่
“เอาเป็นว่าตอนนี้ผมจะเก็บมันไว้ก่อนผมเชื่อว่ามันต้องมีวันที่คุณรับแหวนวงนี้ไปจากผมอย่างเต็มใจ”เอริคบอกกับหญิงสาวเป็นนัยๆถึงเรื่องแหวนแต่เขาก็ยังเผยไม่หมดว่ามันเป็นเรื่องอะไรเขามั่นใจว่าอีกไม่นานหญิงสาวจะต้องเต็มใจรับแหวนวงนี้จากเขาเป็นแน่“อาหารมาแล้วทานเถอะค่ะเดี๋ยวเลยเวลาอาหารนะคะ”ทานตะวันทำท่าไม่สนใจที่ชายหนุ่มพูดเธอเบนความสนใจมาที่อาหารตรงหน้าพร้อมบอกให้ชายหนุ่มรีบทานเพราะเดี๋ยวจะเลยเวลาอาหารเย็นนั่นเองวันต่อมา“..ที่นี่สวยมากเลยค่ะ..”เมื่อเรือใกล้ที่จะเข้าฝั่งทานตะวันถึงกับต้องวิ่งมาชมวิวที่หัวเรือแล้วหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเพราะธรรมชาติที่นี่ช่างสวยงามสะกดสายตาของเธอเหลือเกินจนอดเอ่ยปากชมภาพตรงหน้าไม่ได้เธอไม่ยักรู้ว่าจะมีที่สวยๆเหมือนในหนังที่สร้างขึ้นแบบนี้ด้วย“คุณชอบหรือเปล่า”เอริคเดินมาโอบกอดที่หลังของหญิงสาวเขาเห็นอาการของเธอก็ดูออกว่าหญิงสาวนั้นชอบขนาดไหนเขาเลือกที่ไม่ผิดจริงๆ“ชอบมากเลยค่ะ...ที่นี่มีคนอยู่ด้วยเหรอคะ”ทานตะวันตอบชายหนุ่มแต่สายตานั้นก็ยังหยุดจับต้องภาพตรงหน้าไม่ได้ตอนนี้พอเรือเทียบทาเรือเล็กๆเธอเห็นคนเดินไปมาจึงถามชายหนุ่มว่ามีคนใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ด้วยเ
“ผมว่าผมถือดีกว่านะ”เอริคเห็นว่าแขนของเขานั้นยาวกว่าหญิงสาวอยู่มากเลยคิดว่าเขาเป็นคนถือจะดีเสียกว่าเพราะจะได้ภาพที่มุมว้างขึ้นนั่นเอง“ค่ะ”ฟอด“คุณเอส”ทานตะวันที่กำลังยิ้มให้กล้องอยู่นั้นเธอต้องตกใจเพราะจู่ๆชายหนุ่มก็หันหน้ามาหอมเธอฟอดใหญ่โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเฮทั้งตกใจทั้งเขินไปในคราเดียวกันรูปในกล้องเธอรู้เลยว่ามันต้องเป็นหน้าของเธอตกใจโดยมีชายหนุ่มหอมแก้มเธออยู่เป็นแน่“แกล้งตะวันอีกแล้วนะคะ”ทานตะวันตอนนี้ปั้นสีหน้าไม่ถูกไม่รู้จะเขินหรือไม่พอใจดีแต่ตอนนี้หน้าเธอนั้นแดงเป็นลูกตำลึงจนชายหนุ่มเห็นได้ชัดพร้อมบ่นชายหนุ่มว่าเขานั้นชอบหาเรื่องแกล้งเธออยู่เรื่อย“น่ารักดีออก..เก็บไว้ให้ลูกเราดูไง”เอริคเปิดรูปที่พึ่งถ่ายเมื่อครู่ให้หญิงสาวนั้นดูพร้อมบอกกับเธอว่ารูปนี้ออกจะน่ารักเขาไม่ได้ตั้งใจแกลงเธอแค่อยากมีรูปที่ดูหวานๆแค่นั้นเองพร้อมแอบกระซิบคนที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆเขาว่าจะเก็บเอาไว้ให้ลูกดูอีกด้วย“คุณเอส...ตะวันไม่คุยด้วยแล้ว”จากที่ทานตะวันนั้นเขินเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกลับเขินหนักขึ้นไปอีกเพราคำพูดของชายหนุ่มเธอทำตัวไปถูกเลยจำต้องเดินหนีเขาออกไปจากตรงนั้นทันที“จะไปไหน...”เอริครี
“ค่ะ...คุณเอส”ทานตะวันน้ำตาคลอพร้อมยื่นมือซ้ายให้ชายหนุ่มเธอพร้อมแล้วที่จะให้เขานั้นดูแลเธอไปตลอดชีวิตและเธอก็ยังมีชีวิตน้อยๆในท้องที่จะให้เขาได้ดูแลอีกด้วย“ขอบคุณนะครับตะวัน..ผมรักคุณมากเลยรู้ไหม”“ตะวันก็รักคุณค่ะ...แต่คุณจะดูแลแค่ตะวันคนเดียวก็คงไม่ได้”เอริครีบสวมแหวนให้หญิงสาวพร้อมลุกขึ้นมากอดเธอเอาไว้อย่างแนบแน่นด้วยอาการดีใจทานตะวันเองก็เช่นกันเธอมีความสุขที่สุดเลยไม่คิดว่าเขาจะตามตื๊อเธอจนมีวันนี้ได้พร้อมบอกกับชายหนุ่มว่าหากเขานั้นจะดูแลเธอคนเดียวเห็นทีคงจะไม่ได้เสียแล้ว“คุณกำลังหมายถึงอะไรผมไม่เข้าใจ”เอริคผละกอดจากหญิงสาวพร้อมมองหน้าของเธอเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดสักเท่าไร“นี่ค่ะ”ทานตะวันหยิบผลการตั้งครรภ์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเธอมาให้ชายหนุ่มดูสองอันเป็นคำตอบว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่กับเข้านั้นมันคืออะไร“นี่เรากำลัง...จะมีลูกกก...ลูกเรา...เย่!!”“55555...คุณเอสเบาๆค่ะ”เอริคมือสั่นเล็กน้อยเมื่อหยิบผลตรวจครรภ์จากมือหญิงสาวมาดูตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าที่เธอพูดมันคืออะไรชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างภูมิใจต่อไปนี้เขาจะเป็นพ่อคนแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว
ชายหนุ่มพอจะเดาออกว่าไอ้สีสันที่หลากหลายของลายผ้านี้เธอคงจะได้ไอเดียมาจากสิ่งที่เขาพาเธอไปดูวันนี้เป็นแน่แต่โดยรวมถือว่าเขาชอบอย่างมากและเขาคิดว่าหากนำเสนอบนบอร์ดประชุมทุกคนต้องเห็นด้วยในเสื้อผ้าคอลเลคชั่นที่หญิงสาวออกแบบเป็นแน่“ค่ะ...พวกเค้าช่วยตะวันได้ไอเดียเยอะเลยค่ะ”ทานตะวันหันมายิ้มให้ชายหนุ่มที่เขารู้ทันเธอว่าได้ไอเดียมาจากไหนเธอหวังว่านี่มันจะเป็นมิติใหม่ของแบรนด์ที่จะจับกลุ่มการตลาดแบบไหม่ที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นผลดีต่อแบรนด์อีกด้วย“แต่ว่าผมอยากให้ตะวันพักจากการทำงานทั้งหมดแล้วเอาเวลาดูแลครรภ์ดีกว่าเนอะเรื่องต่อจากนี้เดี๋ยวผมกับทีมจะจัดการเอง”เอริคเห็นว่าตอนนี้หญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาไม่อยากให้เธอทำงานอะไรทั้งสิ้นถ้าเธอออกแบบเสร็จแล้วต่อไปเขาจะเป็นคนสานต่อเรื่องนี้เองเพราะเขาอยากให้เธอได้พักเอาเวลาดูแลตัวเองกับลูกที่อยู่ในท้องจะดีกว่า“อืมม...แต่ตะวันอยากลงมืองานนี้ด้วยตัวเองนะคะ..นะคะคุณเอสไม่อย่างนั้นตะวันคงเครียดแย่”ทานตะวันหน้าบูดขึ้นทันทีเธอคิดไว้แล้วว่าชายหนุ่มต้องห้ามเธอทำงานแน่นอนรู้แบบนี้เธอค่อยบอกกับเขาเรื่องลูกดีกว่าหญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มเป็นห่วงแต่เธอเองรู้ว่าเธอทำ
3 เดือนต่อมา01.00 น.“โอ้ะ..โอ้ยย..คุณเอสคะ...”ทานตะวันรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมากะทันหันเอรู้ว่านี่น่าจะเป็นอาการของคนเจ็บท้องคลอดเพราะเธอได้เข้ารับการอบรมกับคุณหมอและพยาบาลมาแล้วหญิงสาวพยายามหายใจเข้าออกลึกๆพร้อมเรียกชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ข้างๆเธอให้รู้สึกตัว“อือ...อืม...เป็นอะไรครับตะวัน”เอริคยังมีอาการงัวเงียจากการปลุกของหญิงสาวพร้อมหันมาถามเธอว่าเป็นอะไรหรือเปล่าถึงได้ปลุกเขากลางึกแบบนี้“ตะวันเจ็บท้องค่ะ”“ฮะ...!!”เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวบอกกว่าเจ็บท้องชายหนุ่มที่กำลังมีตาสะลึมสะลืออยู่นั้นกลับเบิกตาโพรงพร้อมพาหญิงสาวไปส่งโรงพยาบาลทันทีตอนนี้อาการง่วงนอนหายไปหมดเหลือแต่อาการตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าลูกแล้วนั่นเองโรงพยาบาลXXXลูคัสใช้เวลาขับรถไม่นานก็พาทั้งสองมาถึงโรงพยาบาลเมื่อมาถึงแล้วพยาบาลกพาหญิงสาวไปตรวจที่ด้านในทันทีว่าตอนนี้ปากมดลูกนั้นเปิดกี่เซ็นแล้วและเธอนั้นพร้อมที่จะคลอดเองหรือเปล่า10 นาทีผ่านไป“ตอนนี้ภรรยาผมเป็นอย่างไรบ้างครับหมอ”เอริครีบเดินเข้าไปคุยกับหมอที่พึ่งเดินออกมาจากห้องตรวจหญิงสาวเขาอยากรู้ว่าอาการของเธอตอนนี้นั้นเป็นอย่างไรบ้างและเธอนั้นพร้อมคลอดแล้วหรือยัง
“มิเชล”วิลล์เปิดซองเอกสารตรงหน้าดูว่าฮานนั้นเอาอะไรมาวางไว้ให้เขาแล้วก็ไปเมื่อเปิดดูข้างในซองปรากฏว่าข้างในมีรูปถ่ายของหญิงสาวตอนที่อยู่โรงพยาบาลตอนที่เธอตรวจครรภ์และรูปอัลตร้าซาวด์ลูกในท้องของหญิงสาวอีกด้วยจากเอกสารที่เขาได้อ่านตอนนี้หญิงสาวก็ท้องได้ประมาณหกเดือนแล้วชายหนุ่มนั่งอึ้งอยู่พักใหญ่เขาไม่ยักรู้ว่าฮานนั้นไปเอาข้อมูลนี้มาจากไหนแต่ตอนนี้เขารู้สึกขอบคุณลูกน้องของเขาอย่างมากที่วันนี้ทำให้เขานั้นเขาได้รับข่าวดีที่สุดในตอนนี้เลยเช้าวันต่อมา“ฮานวันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทนายจัดการงานแทนฉันด้วย”“ครับนาย...โชคดีนะครับ”“ขอบใจนายมากเรื่องเมื่อคืน”“ครับ”วิลล์ยกกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากบ้านตั้งแต่เช้าพร้อมบอกกับลูกน้องของให้ดูแลงานแทนเพราะวันนี้เขาต้องไปจัดการธุระส่วนตัวของเขาให้เรียบร้อยอีกทั้งยังไม่ลืมที่จะขอบคุณฮานจากการที่เก็บข้อมูลดีๆไว้ให้เขานั่นเองตัวของฮานเองก็ดีใจกับเจ้านายของเขาที่เริ่มทำตามใจของตัวเองเสียทีเพราะเขาคิดว่ายังไงเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วการที่ทั้งสองคนได้คุยกันมันอาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้บ้านพักมิเชลเดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะมาดื่มนมบำรุงครรภ์ของเธอในตอนเช้าหญิง