ตอนที่33 กำลังจะมีลูก

“ค่ะ...คุณเอส”

ทานตะวันน้ำตาคลอพร้อมยื่นมือซ้ายให้ชายหนุ่มเธอพร้อมแล้วที่จะให้เขานั้นดูแลเธอไปตลอดชีวิตและเธอก็ยังมีชีวิตน้อยๆในท้องที่จะให้เขาได้ดูแลอีกด้วย

“ขอบคุณนะครับตะวัน..ผมรักคุณมากเลยรู้ไหม”

“ตะวันก็รักคุณค่ะ...แต่คุณจะดูแลแค่ตะวันคนเดียวก็คงไม่ได้”

เอริครีบสวมแหวนให้หญิงสาวพร้อมลุกขึ้นมากอดเธอเอาไว้อย่างแนบแน่นด้วยอาการดีใจทานตะวันเองก็เช่นกันเธอมีความสุขที่สุดเลยไม่คิดว่าเขาจะตามตื๊อเธอจนมีวันนี้ได้พร้อมบอกกับชายหนุ่มว่าหากเขานั้นจะดูแลเธอคนเดียวเห็นทีคงจะไม่ได้เสียแล้ว

“คุณกำลังหมายถึงอะไรผมไม่เข้าใจ”

เอริคผละกอดจากหญิงสาวพร้อมมองหน้าของเธอเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดสักเท่าไร

“นี่ค่ะ”

ทานตะวันหยิบผลการตั้งครรภ์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเธอมาให้ชายหนุ่มดูสองอันเป็นคำตอบว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่กับเข้านั้นมันคืออะไร

“นี่เรากำลัง...จะมีลูกกก...ลูกเรา...เย่!!”

“55555...คุณเอสเบาๆค่ะ”

เอริคมือสั่นเล็กน้อยเมื่อหยิบผลตรวจครรภ์จากมือหญิงสาวมาดูตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าที่เธอพูดมันคืออะไรชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างภูมิใจต่อไปนี้เขาจะเป็นพ่อคนแล้วและตอนนี้เขาก็กำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้วด้วยต่อให้มีลูกสักสิบคนเขาก็ดูแลไหวอยู่แล้วขอแค่หญิงสาวมีไหวเถอะ

“เย่ๆๆ...เราจะมีลูกกันแล้ววววววว...วู้ววววววส”

ด้วยความดีใจเอริคจึงอุ้มเธอขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวแล้วพร้อมกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปชายหาดและตะโกนว่าเธอกับเขานั้นกำลังจะมีลูกกันแล้วจนทานตะวันเองต้องปรามให้ชายหนุ่มนั้นดีใจน้อยกว่านี้หน่อยเพราะเธอเริ่มกลัวว่าคนอื่นจะได้ยินแล้ว

แต่หญิงสาวนั้นหารู้ไม่ว่าคนทั้งเกาะนี้เห็นทุกอย่างตั้งแต่ตอนต้นแต่แค่หลบอยู่ตามมุมมืดเท่านั้นเพราะพวกเค้าช่วยกันเตรียมจัดเซอร์ไพรซ์วันนี้ขึ้นมานั่นเองทั้งไฟทั้งซุ้มสวยๆแถมโต๊ะดินเนอที่มีอาหารน่าทานนั่นอีกล้วนเนรมิตออกมาได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเพราะทุกคนร่วมด้วยช่วยกันเพื่อเจ้านายของพวกเขานั่นเอง

เช้าวันต่อมา

ฟอดดด

“ตื่นได้แล้วครับตะวัน”

เอริคเข้าไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่เป็นการปลุกเธอให้ตื่นมาชมบรรยากาศยามเช้าของที่นี่

“คะ..ตะวันยังง่วงอยู่เลยค่ะ”

ทานตะวันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทีงัวเงียเพราะเธอนั้นพึ่งจะได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เองเพราะการรบกวนของชายหนุ่มนั้นเอง

“วันนี้ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่งรับรองคุณต้องชอบแน่ๆ”

เอริคพูดไปมือไม้ก็ปัดป่ายไปตามเนื้อตัวหญิงสาวอย่างอยู่ไม่สุข

“อืมม...งั้นตะวันขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ...”

“ครับ”

ทานตะวันต้องจำใจลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปข้างนอกกับชายหนุ่มตามที่เขานั้นอยากพาเธอไปขืนเธอยังไม่ยอมตื่นดีๆมีหวังเธอไม่ได้ลุกจากเตียงเป็นแน่เมื่อดูจากอาการของชายหนุ่มแล้ว

1 ชั่วโมงต่อมา

“คุณเอสพาตะวันเดินเข้ามาในป่าทำไมคะ”

ทานตะวันเดินตามชายหนุ่มมาพักหนึ่งจนตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วแต่ก็ไม่ยักจะเห็นอะไรพิเศษนอกจากต้นไม้กับต้นไม้จึงเอ่ยถามเค้าว่าตกลงเขานั้นพาเธอมาที่นี่ทำไมกันแน่

“ดูข้างหน้าสิครับตะวัน”

เอริคหันไปมองหญิงสาวที่มีอาการเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัดพร้อมเดินหลีกออกจากสายตาหญิงสาวแล้วให้เธอมองไปหาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าว่ามันเธอจะชอบมันอย่างที่เขาคิดว่าเธอจะชอบหรือเปล่า

“โห...นี่มันเป็นป่าที่สวยมากๆเลยค่ะคุณเอส...ว้าว...เห็นแบบนี้ตะวันหายเหนื่อยเลยค่ะ”

“ผมดีใจนะที่คุณชอบ”

ทานตะวันถึงกับตาโตอ้าปากค้างเพราะภาพที่เธอเห็นตรงหน้าคือเหล่าต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งสูงตระหง่านแต่ไม่ได้รกทึบเพราะน่าจะมีคนดูแลอยู่ตามต้นไม้ก็จะมีกล้วยไม้ป่าที่หลากสีสันช่างเป็นธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์อย่างมากแถมยังมีเหล่าผีเสื้อบอนไปมาเป็นกลุ่มๆจนทำให้เธออดที่จะเดินไปดูตรงโน้นทีตรงนี้ทีไม่ได้

เอริคเห็นว่าทานตะวันมีท่าทีที่ตื่นเต้นเพราะชอบสิ่งที่เขาพาเธอมาดูเขาเองก็พลอยมีความสุขกับเธอไปด้วยเขาดีใจที่ทำให้หญิงสาวนั้นยิ้มได้ในทุกๆวัน

“กล้องครับ”

“รู้ใจตะวันที่สุดเลยขอบคุณนะคะ”

เอริคเดินถือกล้องถ่ายรูปของหญิงสาวมาให้เธอเขาเตรียมมาเพราะเขารู้ว่าเธอต้องอยากเก็บภาพที่นี่ไว้เป็นแน่ทานตะวันรับกล้องจากชายหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่งเธอรู้สึกขอบคุณชายหนุ่มที่ไม่ลืมที่จะใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้แสดงว่าเขานั้นรู้ใจเธอว่าเธอจะต้องอยากที่จะเก็บภาพที่นี่ไว้นั่นเอง

20.00 น.

“นมอุ่นๆสำหรับคุณแม่คนสวยครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

“นั่งทำงานอีกแล้วผมพาคุณมาพักนะครับไม่ใช่มาทำงาน”

เอริคเห็นว่าหญิงสาวกำลังนั่งจ้องอยู่กับหน้าโน๊ตบุ๊คเพื่อทำงานอีกแล้วเขาจึงบอกกับเธอด้วยความเป็นห่วงว่าเขาให้เธอมาที่นี่เพื่อพักผ่อนและเธอก็ควรที่จะวางมือจากงานก่อน

“คือตะวันนึกไอเดียออกพอดีค่ะก็เลยอยากจะลองร่างเอาไว้..คุณเอสว่ามันโอเคไหมคะ”

ทานตะวันคิดไอเดียออกเธอก็เลยอยากที่จะร่างมันเอาไว้เสียตอนนี้และแบบที่เธอร่างออกมาก็เป็นที่น่าพอใจของเธอด้วยหญิงสาวเลยเรียกให้ชายหนุ่มนั้นดูผลงานที่เธอทำออกมาว่ามันโอเคไหมเพราะใจเธอตอนนี้เห็นว่ามันดีแล้วแต่อยากขอความเห็นจากเจ้าของแบรนด์เท่านั้นเอง

“ไหนขอดูฝีมือคุณหน่อย...หืมม...เป็นอะไรที่ค่อนข้างฉีกไปจากแบบเดิมนะแต่ผมว่ามันโอเคมากเลยอย่าบอกนะว่าได้ไอเดียมาจากดอกไม้กับผีเสื้อ”

เอริคยืนมองดูผลงานของหญิงสาวเขาเลื่อนดูแต่ละภาพชุดแต่ละชุดที่หญิงสาวออกแบบนั้นมันฉีกจากคอนเซปของแบรนด์นิดหน่อยแต่ยังคงแพทเทิลความหรูแบบฉบับเดิมของแบรนด์ไว้อยู่แตกต่างจากเดิมก็ตรงสีสันและลายผ้าเท่านั้นเองที่ดูจะจับกลุ่มเด็กวัยรุ่นเข้าไปด้วยเพราะแบบเดิมเสื้อผ้าของแบรนด์เขาสวยมากคนที่ใส่จะเป็นวัยทำงานนั่นเอง