ตอนที่3 ผมเป็นนักสืบ

หญิงสาวพยายามเข้าไปสอบถามพนักงานในโรงแรมว่ามีรายชื่อน้องสาวของเธอที่เคยเข้าพักที่นี่หรือไม่ก็ได้คำตอบอย่างผิดหวังกลับมาว่าไม่มีชื่อหญิงสาวเข้าพักที่นี่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีชื่อหญิงชื่อน้องสาวของเธอเข้ามาพักที่นี่เพราะว่าหลังจากที่จันทร์เจ้ามาที่อังกฤษน้องสาวของเธอบอกกับเธอเองว่าเธอนั้นพักอยู่ที่นี่

แต่ในเมื่อได้รับความผิดหวังกลับมาทานตะวันก็ยังไม่ละความพยายามเธอพยายามที่จะสืบเสาะตามหาน้องสาวของเธอในเมืองนี้อยู่เพราะเธอคิดว่ายังไงเธอนั้นก็จะต้องตามหาน้องสาวของเธอให้เจอให้ได้แม้จะใช้ความพยายามมากมายแค่ไหนก็ตาม

“ว้าย...ช่วยด้วยค่ะ”

ในขณะที่ทานตะวันยืนคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นจู่ๆก็ได้มีผู้ชายฉกรรจ์วิ่งมาฉกกระเป๋าเธอและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วทำให้หญิงสาวตกใจอย่างมากเพราะในกระเป๋านั้นมีทั้งมือถือและเงินสดอีกมากมายที่จะทำให้เธอใช้ชีวิตที่นี่ได้อีกเป็นเดือนๆหญิงสาวเลยวิ่งตามคนที่ขโมยกระเป๋าเธออย่างไม่คิดชีวิตพร้อมร้องเรียกให้คนอื่นช่วยเป็นภาษาของคนที่นี่

“หืมมม”

เอริคที่กำลังนั่งจิบกาแฟยามเช้ายังสบายอารมณ์อยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของหญิงสาวว่าต้องค่ะต้องการความช่วยเหลือเขาจึงรีบหันไปดูพบว่าตอนนี้กำลังมีผู้ชายฉกชิงวิ่งราวกระเป๋าของหญิงสาวอยู่เขาจึงรีบลุกออกจากโต๊ะแล้ววิ่งไปช่วยเธอทันที

“โอ้ยยย”

เอริควิ่งตามผู้ร้ายไปอย่างรวดเร็วและว่องไวตามที่เคยถูกฝึกมาเขาวิ่งมาสกัดขาของโจรคนนั้นทำให้โจรคนนั้นล้มลงพร้อมดึงกระเป๋าของหญิงสาวขึ้นมาอย่างรวดเร็วแต่โจรคนนั้นเมื่อเห็นว่ามีคนมาช่วยหญิงสาวและท่าทางจะเก่งกว่าตัวเองอีกด้วยจึงรีบวิ่งหนีไปทันทีเพราะตอนนี้คนเริ่มวิ่งมาช่วยเยอะแล้ว

“นี่กระเป๋าของคุณครับ”

เอริคเห็นหญิงสาวที่วิ่งตามมาอย่างเหนื่อยหอบอยู่ตรงหน้าของเขาชายหนุ่มจึงส่งกระเป๋าคืนให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ”

ทานตะวันรู้สึกโล่งใจที่มีคนมาช่วยเธอไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นเธอคงแย่แน่ๆหญิงสาวพูดขอบคุณในภาษาของคนที่นี่สีหน้าที่โล่งใจของเธอในตอนนี้มันบ่งบอกถึงความดีใจอย่างมากจนชายหนุ่มสังเกตได้

“คุณบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าคะ”

ทานตะวันเป็นห่วงชายหนุ่มที่วิ่งตามโจรผู้ร้ายเพื่อช่วยเหลือเธอเธออยากรู้ว่าเขาเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า

“ผมไม่เป็นอะไรครับดูท่าทางคุณจะไม่ใช่คนที่นี่”

ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวน่าจะเป็นชาวเอเชียมากกว่าเพราะว่าดูจากสีผมและใบหน้าที่คมแบบนั้น

“ใช่ค่ะฉันเป็นคนไทย”

หญิงสาวตอบชายหนุ่มพร้อมยิ้มให้เขาเล็กน้อย

“ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆที่มาช่วยเหลือฉันฉันไม่อย่างนั้นฉันคงแย่แน่ๆ”

ทานตะวันขอบคุณชายหนุ่มยกใหญ่จนชายหนุ่มเองรู้สึกเกรงใจเธอเสียแล้วสิ

“แล้วคุณมาที่นี่มาเที่ยวหรือว่ามาทำอะไรเหรอครับ”

ชายหนุ่มอยากรู้ว่าหญิงสาวที่หน้าตาสวยหวานตรงสเปคของเขาตั้งแต่แรกเห็นนี้เธอนั่นเธอนั้นมาทำอะไรที่นี่กันแน่

“พอดีว่าฉันมาตามหาน้องสาวของฉันน่ะค่ะ”

ทานตะวันบอกความจำนงของตัวเองว่ามาที่นี่เพราะอะไรเพราะเธอเห็นว่าเขาเป็นคนที่นี่และเผื่อว่าเขานั้นอาจจะมีแนวทางที่ช่วยเหลือเธอได้ก็ได้

“ผมว่าเราไปนั่งคุยกันที่โต๊ะดีกว่านะครับ”

เอริคเห็นว่าหญิงสาวมาตามหาน้องสาวที่นี่เขาคิดว่าเขาสามารถช่วยเธอได้เขาจึงอยากจะคุยกับรายละเอียดกับเธอให้มากกว่านี้

“คุณลองเล่ามาให้ผมฟังสิครับว่าน้องสาวคุณทำไมถึงมาตามหาน้องสาวของคุณที่นี่”

“คือพอดีว่า....”

ทานตะวันเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ชายหนุ่มฟังว่าเธอมาทำมาตามหาน้องสาวของเธอที่นี่เพราะว่าหลังจากที่น้องสาวของเธอเข้าเข้าพักที่โรงแรมในเมืองนี้น้องสาวของเธอก็ขาดการติดต่อไปเลยเธอพยายามให้ตำรวจช่วยตามหาก็ไม่ได้ข้อมูลเสียทีเธอจึงคิดว่าต้องออกตามหาเอง

ชายหนุ่มยิ้มอยู่ในใจเพราะว่าโรงแรมที่น้องสาวของเธอพักนั้นเขาเป็นเจ้าของโรงแรมที่นั่นเองแต่เขายังไม่เปิดเผยตัวให้เธอได้รู้เพราะว่าเขานั้นยังต้องมีอะไรให้สืบอีกมากมายและเรื่องนี้เขาคิดว่าต้องเกี่ยวข้องกับน้องชายเขาเป็นแน่

“ผม...จะบอกกับคุณว่าผมเป็นนักสืบและผมสามารถช่วยคุณได้”