ตอนที่6 รับข้อเสนอ

“คือข้อเสนอของผมที่จะบอกกับคุณก็คือผมอยากให้คุณจดทะเบียนสมรสกับผมครับเพื่อที่จะให้การเป็นอยู่ชีวิตที่นี่ง่ายขึ้น"

ชายหนุ่มพูดพร้อมมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวตอนนี้เขาสังเกตได้ว่าสีหน้าหญิงสาวมีอาการที่อึ้งเล็กน้อยและคิดหนักอย่างเห็นได้ชัดแถมยังตกใจกับคำที่เขาพูดอย่างมากอีกด้วยก็ไม่แปลกที่เธอตกใจเพราะว่าเจอเธอเจอกับเขาได้ไม่ดีวันเขากลับจะมาให้เธอจดทะเบียนกับเราเสียอย่างนั้นเป็นคนอื่นก็คงจะตกใจประมาณนี้แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นเขาคิดได้เพียงวิธีเดียวในตอนนี้ที่จะรั้งเธอเอาไว้ก็คือให้เธอจดทะเบียนกับเขานั่นเอง

“อันที่จริงมันก็..อืมม..ตะวันขอคิดดูอีกนิดนะคะคุณเอส”

หญิงสาวพูดติดขัดเล็กน้อยเพราะเธอยังสับสนเรื่องที่อยู่ในใจที่จริงที่เขาพูดมันก็ถูกถ้าจะให้เธอใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อย่างอิสระก็คือจะต้องเป็นประชาชนของคนที่นี่ซึ่งมีวิธีเดียวก็คือจะต้องแต่งงานกับคนที่ภูมิลำเนาอยู่ที่นี่เพราะว่าเธอก็ไม่ได้มีญาติอยู่ที่นี่เลยและอีกอย่างเธอก็เป็นคนไทยแท้ด้วยถ้าจะให้ใช้ชีวิตที่นี่โดยง่ายก็คงต้องเลือกวิธีของชายหนุ่มนั่นเอง

เอริคกลับมาที่บ้านพักของเขาพร้อมนั่งรอหญิงสาวอย่างใจจดใจจ่อภาวนาในใจว่าให้หญิงสาวเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขาเถอะในชีวิตของเขานั้นไม่เคยคิดที่จะเล่นแง่กับหญิงสาวคนไหนแต่กับเธอนั้นเขาอยากได้เธอมาครอบครองอย่างมากจนต้องเลือกที่จะใช้วิธีที่ที่เรียกว่าลวงหลอกกับเธอก็ว่าได้

ก็อกๆๆ

“ว่าไงครับตะวัน”

เอริคที่เดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูเขาจึงรีบเดินไปเปิดทันทีพร้อมกับเค้นเอาคำตอบที่อยากรู้กับหญิงสาว

“คือตะวันตกลงที่จะทำตามข้อเสนอของคุณค่ะ”

ตอนนี้ทานตะวันไม่ลังเลอะไรแล้วเธอยอมรับข้อเสนอของชายหนุ่มเพราะเธอคิดว่าเธอไม่สามรถที่จะลีลาอะไรได้อีกกับสถานการณ์การหายตัวไปของน้องสาวเธอในตอนนี้เธอสามารถทำอะไรก็ได้เพื่อที่จะให้การตามหาน้องสาวของเธอเจอให้เร็วที่สุด

“ผมดีใจที่คุณรับข้อเสนอของผม...อืมม...แล้วยังไงเมื่อเจอน้องคุณแล้วค่อยว่ากันอีกทีนะครับ”

ตอนนี้เอริคแทบอยากจะกระโดดอย่างดีใจอยู่ตรงนั้นแต่เขานั้นต้องเก็บอาการเพื่อไม่ให้หญิงสาวดูออกว่าเขานั้นดีใจกับเรื่องนี้มากขนาดไหน

“ค่ะ...เอ่อแล้วเราจะไปจดทะเบียนกันเมื่อไรคะ”

ทานตะวันอยากรู้ว่าเธอนั้นต้องจดทะเบียนกับเขาตอนไหนเพื่อที่เธอจะได้ปเตรียมตัวนั่นเอง

“เร็วที่สุดครับ”

เอริคโพร่งออกมาอย่างเสียงดังเพราะว่าเจาเริ่มใจร้อนอยากจะจดทะเบียนกับเธอเสียตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

“คะ..”

“ผมหมายถึงถ้าเร็วที่สุดมันก็ดีต่อตัวคุณน่ะครับ”

ทานตะวันเห็นอาการของชายหนุ่มเธอเองถึงกับตกใจจนชายหนุ่มต้องดึงสติเก็บอาการให้อยู่พร้อมให้เหตุผลกับหญิงสาวว่ายิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดีกับตัวของหญิงสาวและน้องสาวของเธอเอง

“อ๋อ...ค่ะงั้นตกลงวันไหนดีคะ...แล้วเรื่องเอกสารมันจะไม่ยุ่งยากเหรอคะ”

ทานตะวันคิดว่าการจะทะเบียนสมรสอาจจะยุ่งยากเป็นแน่เพราะเธอนั้นเคยรู้มาว่าการมาจดทะเบียนกับชายต่างชาติและในประเทศของเขานั้นมันต้องตรวจสอบหลายอย่างอีกทั้งต้องขอเอกสารรับรองจากหน่วยราชการอีกมากมายอย่างเร็วก็น่าจะเป็นเดือน

“ไม่มีปัญหาครับเรื่องนั้นผมจัดการได้พรุ่งนี้ครับพรุ่งนี้เช้า...เดี๋ยวผมจะให้เจ้าหน้าที่มาที่นี่”

เอริคเห็นว่าเรื่องนี้มันไม่ได้เป็นปัญหาต่อเขาเลยสักนิดเพียงแค่เขากระดิกนิ้วสั่งลูกน้องทุกอย่างมันก็ราบรื่น

“อ๋อ..ค่ะ...ตะวันขอตัวนะคะ”

หญิงสาวเดินกลับบ้านพักของเธอเองอย่างมีสีหน้าที่สงสัยเล็กน้อยว่าเขาจะจัดการอะไรได้เร็วขนาดนั้นเชียวหรือเธอคิดว่าคงเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนที่นี่เขาเลยรู้วิธีที่ดีกว่าเธอหญิงสาวพยายามสลัดความคิดเรื่องนี้ออกไปเพราะตอนนี้90เปอร์เซ็นในหัวของเธอมีแต่เรื่องของน้องสาวของเธอเท่านั้น

เช้าวันต่อมา

“ยินดีด้วยนะครับคุณสองคนเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว”

หลังจากที่เจ้าหน้าที่นำเอกสารมาให้ทั้งสองเซ็นรวดเร็วอย่างกับสายฟ้าฟาดเพราะฝีมือการจัดการของลูกน้องของชายหนุ่มที่ทำตามคำสั่งได้รวดเร็วทันใจเจ้านายของเขาเพราะรู้ใจว่าเจ้านายหนุ่มนั้นตอนนี้ใจร้อนแค่ไหน

เมื่อเสร็จสิ้นการจดทะเบียนคนที่ดีใจจนเนื้อเต้นที่สุดก็คงจะไม้พ้นเอริคที่ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยใช้วิธีนี้กับผู้หญิงคนไหนเพราะต่างก็เข้ามาหาเขาเองโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลยทั้งนั้นแต่กับทานตะวันนั้นไม่ใช่เขาเห็นเธอครั้งแรกก็รู้ได้ในทันทีว่าเขานั้นจะปล่อยเธอไปไม่ได้เลยคิดหาวิธีต่างๆนานๆเพื่อให้ได้เธอมานั่นเอง

“คุณเอสคะ...เอ่อ..พอจะได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับน้องสาวตะวันบ้างไหมคะ”

ทานตะวันเห็นว่านี่มันก็เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เธอนั้นได้ให้ชายหนุ่มช่วยตามหาน้องสาวของเธอหญิงสาวคิดว่ามันน่าจะได้เบาะแสอะไรบ้างถ้ายังไงก็ได้เป็นความคืบหน้าในการทำงานของเขาก็ยังดีมันพอให้เธอได้มีกำลังใจนั่นเอง

“ตอนนี้...เอ่อ...ผมกำลังรอให้ลูกน้องของผมส่งเรื่องมาอีกทีไม่เกินพรุ่งนี้รู้เรื่องครับ...”

เอริครู้สึกผิดในใจอย่างไรบอกไม่ถูกเพราะว่าเขารู้แล้วว่าน้องสาวของเธออยู่ที่ไหนแต่ก็ไม่สามารถบอกกับเธอได้นะสิพร้อมยื่นมือไปกุมที่มือของเธอที่มันกุมกันเอาไว้แสดงถึงความกังวลในใจอย่างเห็นได้ชัดเห็นทีเขาจะต้องรีบจัดการเร่องนี้ให้เร็วขึ้นเสียแล้วไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงต้องมีสีหน้าที่อมทุกข์อยู่ทุกวันเป็นแน่

“ค่ะแล้วตะวันจะรอฟังข่าวดีนะคะ”

ทานตะวันเดินกลับบ้านพักของเธอด้วยสีหน้าและจิตใจที่ห่อเหี่ยวตอนนี้เธอเริ่มคิดแล้วว่าการที่เธอรอให้คนอื่นช่วยอย่างเดียวนั้นมันจะดีหรือเปล่าหรือเธอนั้นจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองจะดีกว่า

คฤหาสน์มาติเนส

“ลูคัสนายรออยู่ที่นี่ก็ได้”

“ครับคุณเอส”

เอริคตั้งใจมาหาน้องชายเขาเพื่อจัดการเรื่องที่เขานั้นต้องการให้จบเพื่อทำให้หญิงสานั้นสบายใจเมื่อถึงวันนั้นแล้วเขาคงจะต้องบอกความจริงกับเธอว่าเขานั้นเป็นใครเขาคิดว่าหากเธอรู้ว่าเธอนั้นได้จดทะเบียนกับใครเธอคงจะไม่ปฏิเสธเขาแน่นอนเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองและไม่ได้ดูถูกเธอผู้หญิงที่ได้ผู้ชายที่ดูแลเธอให้สุขสบายได้เป็นสามีเธอก็คงจะไม่ปฏิเสธเขาหวังว่ามันจะเป็นตามที่เขาคิด