ตอนที่12 จัดการคนผิด

เมื่อลูคัสออกไปนอกห้องแล้วชายหนุ่มลุกยืนขึ้นพร้อมใช้มือตบโต๊ะทำงานเขาจนเกิดสียงดังสนั่นจนหญิงสาวที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงหน้าของเขานั้นถึงกับสะด้งเล็กน้อยและเริ่มมีเหงื่อผุดอยู่ที่หน้าผาก

เพราะท่านประธานหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นเขากำลังโกรธจัดจนน่ากลัวถ้าสายตาของเขาเป็นไฟก็น่าจะเผามอดไหม้หญิงสาวตรงหน้าให้สิ้นไปแล้วเมื่อตอนเข้ามา

เอริคกัดฟันถามหญิงสาวอย่างเจ็บใจเธอเป็นดีไซน์เนอร์ที่เก่งหัวไวแถมยังทำงานให้เขาได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเขาจึงเลื่อนให้เธอได้เป็นหัวหน้าและตัดสินใจเลือกผลงานเองทั้งหมดในการจัดการสินค้าออกมาขายโดยที่ไม่ต้องผ่านเขาและรายได้ที่เขาให้เธอนั้นมันมหาศาลจนเขาเชื่อว่าเธอนั้นคงจะใช้ไม่มีวันหมดอย่างแน่นอนแต่เขานั้นไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอมีเหตุอะไรจึงต้องหักหลังบริษัทและเขาแบบนี้

“มิเชลขอโทษค่ะ..มิเชลจำเป็นต้องทำ..”

มิเชลยืนสูดหายใจเข้าอยู่ครู่หนึ่งเพื่อลดความกลัวของเธอพร้อมตอบประธานหนุ่มที่ถามเธอด้วยน้ำสียงที่เรียบเฉยเธอไม่ใช่ไม่รู้สึกผิดแต่เธอนั้นจำเป็นที่ต้องทำเรื่องนี้จริงๆอย่างเลี่ยงไม่ได้เธอไม่ได้อยากหักหลังและไม่ได้ลืมบุญคุณของประธานหนุ่มแต่สถานการณ์บางอย่างมันบีบเธอนั่นเองซึ่งเธอนั้นก็บอกใครไม่ได้เพราะมันจะส่งผลถึงครอบครัวของเธอนั่นเอง

“คุณถูกพวกมอแกนสั่งให้คุณทำใช่ไหม”

เอริคถามหญิงสาวเพื่อความแน่ใจว่าคนดีๆอย่างมิเชลไม่น่าที่จะทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยตัวคนเดียวเขาสังหรณ์ใจว่าเธอน่าจะถูกบังคับหรือไม่เธอก็คงมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรที่มันสำคัญมากเธอจึงยอมทำเรื่องที่ผิดแบบนี้

“เอ่อ...ไม่ใช่ค่ะมันเป็นเพราะความโลภของมิเชลเองที่ทำเรื่องนี้ทั้งหมด”

มิเชลก้มหน้ายอมรับผิดเรื่องนี้คนเดียวเพราะเธอไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตบานปลายเพราะเธอรู้ว่าถ้าหากเรื่องมันทำให้มอแกนกรุ๊ปต้องถูกฟ้องร้องนั้นครอบครัวเธอต้องเจอกับอะไร

“ในเมื่อคุณสารภาพรับผิดเรื่องนี้ผมคงต้องดำเนินคดีตามกฎหมาย”

เอริคหลับตาข่มอารมณ์โกรธพร้อมถอนหายใจเข้าลึกๆเขาบอกกับหญิงสาวว่าในเมื่อเธอยอมรับสารภาพว่าเรื่องนี้เธอเป็นคนผิดเองเขานั้นก็ต้องดำเนินคดีตามกฎหมายนี่ถือเป็นการอนุโลมโทษของเธอสุดๆแล้วเพราะเห็นแก่ผลงานที่เธอเคยทำให้เขามาก่อนเพราะถ้าหากเป็นคนอื่นคงไม่ยืนมีทางยืนหายใจอยู่ต่อหน้าเขาด้วยอาการครบ32แบบนี้เป็นแน่

“ค่ะ”

มิเชลก้มหน้ารับชะตากรรมของเธออย่างเต็มใจเธอรู้สึกดีใจอยู่ในใจที่เรื่องนี้ได้เปิดเผยเสียทีเพราะเธอนั้นจะได้ไม่ต้องทำผิดอีกต่อไป

ทางด้านทานตะวัน

ตอนนี้หญิงสาวนั่งรอเพื่อนของเอริคที่นัดเธอมาคุยที่สวนสาธารณะเรื่องงานที่เธอจะสมัครกับบริษัทของแบรนด์เสื้อผ้าหญิงสาวได้รับข้อความจากเอริคเมื่อช่วงเช้าว่าวันนี้สายๆเพื่อนของชายหนุ่มนั้นจะนัดคุยกับเธอที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับหมู่บ้าน

หญิงสาวเข้าใจได้ว่าที่ชายหนุ่มไม่มาบอกกับเธอเองเพราะคงรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อคืนนั่นเองแต่ในใจเธอนั้นมันไม่ได้รู้สึกโกรธเขาเลยสักนิดไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนแรกที่เธอมีท่าทีโมโหนั้นเธอแค่ตกใจมากกว่าเมื่อตั้งสติได้เธอก็จึงคิดว่าการที่ชายหนุ่มทำไปนั้นคงเป็นเพราะความเมานั่นเอง

เมื่อช่วงเช้าเธอพยายามไปเคาะที่ประตูบ้านของเขาแล้วแต่ก็ไม่ยักจะมีใครมาเปิดเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขานั้นไปไหนเหมือนกันด้วยความที่เคยชินว่าชายหนุ่มอยู่บ้านทุกวันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆว่าวันนี้ไม่เจอเขาแล้วมันก็ทำให้ชีวิตของเธอดูเงียบๆเหงาๆอยู่เหมือนกัน

“คุณทานตะวันใช่ไหมครับ”

“อ๋อ..ใช่ค่ะ”

ทานตะวันเห็นว่ามีชายหนุ่มค่อนข้างจะภูมิฐานใส่สูตรเดินถือกระเป๋าเอกสารมาทางเธอพร้อมกับทักเธอขึ้นหญิงสาวจึงลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะทักทายกับเขา

“ผมลูคัสครับเป็นเพื่อนกับเอริค”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

เมื่อลูคัสมาถึงเขาก็แนะนำตัวกับเธอทันทีตามที่เข้านายหนุ่มของเขาได้สั่งไว้เขาพึ่งเห็นหญิงสาวครั้งแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้านายหนุ่มของเขานั้นทำไมได้ติดเธอนักหนาก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างมากคนหนึ่งเลย

“นี่ครับเอกสารสัญญาการทำงานกับรายละเอียดงานทั้งหมดที่ผมให้คุณเก็บไว้ดูเพื่อประกอบการตัดสินใจครับ”

“ขอบคุณนะคะ”

ลูคัสคุยรายละเอียดงานคร่าวๆกับหญิงสาวและให้เอกสารกับเธอไปอ่านก่อนซึ่งข้อเสนอในนั้นมันมากมายมากถ้าเธอปฏิเสธเขาก็คงจะต้องขอแอบคิดว่าเธอนั้นเสียสติไปแล้วเพราะถ้าควรพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไปถือว่าคนนั้นดวงซวยสุดๆเพราะว่าเอกสารที่ร่างโดยเจ้านายหนุ่มของเขานั้นมันทำให้หญิงสาวทำงานได้อย่างสบายๆไม่กดดันแถมไม่ต้องเขาบริษัทยังได้เงินสิทธิพิเศษแบบนี้เขาล่ะอยากจะเป็นคนรักของเจ้านายหนุ่มแทนเธอเสียจริงๆชายหนุ่มคิดไปพลางขำตัวเองอยู่ในใจไป

“ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับยังไงถ้าคุณรับข้อตกลงก็ส่งอีเมลมาหาผมได้ทันทีเลยนะครับตำแหน่งนี้กำลังรอคุณอยู่”

“ขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณลูคัส”

หลังจากที่คุยเรื่องงานกันอยู่พักใหญ่ลูคัสก็ต้องขอตัวกลับเพราะเจ้านายหนุ่มของเขานั้นมีเรื่องที่จะให้เขาจัดการต่อนั่นเองชายหนุ่มไม่วายที่จะทิ้งท้ายเหมือนเป็นการย้ำหญิงสาวว่าเขาต้องการให้เธอนั้นมาทำงานด้วยจริงๆ

ทานตะวันเองก็เห็นว่าข้อเสนอของลูคัสนั้นน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีบริษัทที่ให้อภิสิทธิ์กับพนักงานมากมายขนาดนี้แต่เธอคงต้องกลับไปอ่านสัญญาจ้างอย่างละเอียดก่อนอยู่ดีถึงจะตกลงเรื่องว่าจะทำงานที่นี่หรือไม่ทำได้

เย็นวันต่อมา

เอริคพักอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาเป็นวันที่สองแล้วเพราะเขานั้นต้องจัดการกับปัญหาโดยที่ไม่มีอะไรมากวนใจเขากลัวว่าถ้าหากเขากลับไปที่บ้านพักเขาก็จะต้องเจอกับหญิงสาวซึ่งเขาไม่อยากให้เธอเห็นอารมณ์ของเขาในช่วงที่มันขึ้นๆลงๆแบบนี้แต่ก็ไม่วายส่งคนไปลอบดูเธอเพราะเป็นห่วง