เมื่อลูคัสออกไปนอกห้องแล้วชายหนุ่มลุกยืนขึ้นพร้อมใช้มือตบโต๊ะทำงานเขาจนเกิดสียงดังสนั่นจนหญิงสาวที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงหน้าของเขานั้นถึงกับสะด้งเล็กน้อยและเริ่มมีเหงื่อผุดอยู่ที่หน้าผาก
เพราะท่านประธานหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นเขากำลังโกรธจัดจนน่ากลัวถ้าสายตาของเขาเป็นไฟก็น่าจะเผามอดไหม้หญิงสาวตรงหน้าให้สิ้นไปแล้วเมื่อตอนเข้ามา
เอริคกัดฟันถามหญิงสาวอย่างเจ็บใจเธอเป็นดีไซน์เนอร์ที่เก่งหัวไวแถมยังทำงานให้เขาได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเขาจึงเลื่อนให้เธอได้เป็นหัวหน้าและตัดสินใจเลือกผลงานเองทั้งหมดในการจัดการสินค้าออกมาขายโดยที่ไม่ต้องผ่านเขาและรายได้ที่เขาให้เธอนั้นมันมหาศาลจนเขาเชื่อว่าเธอนั้นคงจะใช้ไม่มีวันหมดอย่างแน่นอนแต่เขานั้นไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอมีเหตุอะไรจึงต้องหักหลังบริษัทและเขาแบบนี้
“มิเชลขอโทษค่ะ..มิเชลจำเป็นต้องทำ..”
มิเชลยืนสูดหายใจเข้าอยู่ครู่หนึ่งเพื่อลดความกลัวของเธอพร้อมตอบประธานหนุ่มที่ถามเธอด้วยน้ำสียงที่เรียบเฉยเธอไม่ใช่ไม่รู้สึกผิดแต่เธอนั้นจำเป็นที่ต้องทำเรื่องนี้จริงๆอย่างเลี่ยงไม่ได้เธอไม่ได้อยากหักหลังและไม่ได้ลืมบุญคุณของประธานหนุ่มแต่สถานการณ์บางอย่างมันบีบเธอนั่นเองซึ่งเธอนั้นก็บอกใครไม่ได้เพราะมันจะส่งผลถึงครอบครัวของเธอนั่นเอง
“คุณถูกพวกมอแกนสั่งให้คุณทำใช่ไหม”
เอริคถามหญิงสาวเพื่อความแน่ใจว่าคนดีๆอย่างมิเชลไม่น่าที่จะทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยตัวคนเดียวเขาสังหรณ์ใจว่าเธอน่าจะถูกบังคับหรือไม่เธอก็คงมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรที่มันสำคัญมากเธอจึงยอมทำเรื่องที่ผิดแบบนี้
“เอ่อ...ไม่ใช่ค่ะมันเป็นเพราะความโลภของมิเชลเองที่ทำเรื่องนี้ทั้งหมด”
มิเชลก้มหน้ายอมรับผิดเรื่องนี้คนเดียวเพราะเธอไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตบานปลายเพราะเธอรู้ว่าถ้าหากเรื่องมันทำให้มอแกนกรุ๊ปต้องถูกฟ้องร้องนั้นครอบครัวเธอต้องเจอกับอะไร
“ในเมื่อคุณสารภาพรับผิดเรื่องนี้ผมคงต้องดำเนินคดีตามกฎหมาย”
เอริคหลับตาข่มอารมณ์โกรธพร้อมถอนหายใจเข้าลึกๆเขาบอกกับหญิงสาวว่าในเมื่อเธอยอมรับสารภาพว่าเรื่องนี้เธอเป็นคนผิดเองเขานั้นก็ต้องดำเนินคดีตามกฎหมายนี่ถือเป็นการอนุโลมโทษของเธอสุดๆแล้วเพราะเห็นแก่ผลงานที่เธอเคยทำให้เขามาก่อนเพราะถ้าหากเป็นคนอื่นคงไม่ยืนมีทางยืนหายใจอยู่ต่อหน้าเขาด้วยอาการครบ32แบบนี้เป็นแน่
“ค่ะ”
มิเชลก้มหน้ารับชะตากรรมของเธออย่างเต็มใจเธอรู้สึกดีใจอยู่ในใจที่เรื่องนี้ได้เปิดเผยเสียทีเพราะเธอนั้นจะได้ไม่ต้องทำผิดอีกต่อไป
ทางด้านทานตะวัน
ตอนนี้หญิงสาวนั่งรอเพื่อนของเอริคที่นัดเธอมาคุยที่สวนสาธารณะเรื่องงานที่เธอจะสมัครกับบริษัทของแบรนด์เสื้อผ้าหญิงสาวได้รับข้อความจากเอริคเมื่อช่วงเช้าว่าวันนี้สายๆเพื่อนของชายหนุ่มนั้นจะนัดคุยกับเธอที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับหมู่บ้าน
หญิงสาวเข้าใจได้ว่าที่ชายหนุ่มไม่มาบอกกับเธอเองเพราะคงรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อคืนนั่นเองแต่ในใจเธอนั้นมันไม่ได้รู้สึกโกรธเขาเลยสักนิดไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนแรกที่เธอมีท่าทีโมโหนั้นเธอแค่ตกใจมากกว่าเมื่อตั้งสติได้เธอก็จึงคิดว่าการที่ชายหนุ่มทำไปนั้นคงเป็นเพราะความเมานั่นเอง
เมื่อช่วงเช้าเธอพยายามไปเคาะที่ประตูบ้านของเขาแล้วแต่ก็ไม่ยักจะมีใครมาเปิดเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขานั้นไปไหนเหมือนกันด้วยความที่เคยชินว่าชายหนุ่มอยู่บ้านทุกวันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆว่าวันนี้ไม่เจอเขาแล้วมันก็ทำให้ชีวิตของเธอดูเงียบๆเหงาๆอยู่เหมือนกัน
“คุณทานตะวันใช่ไหมครับ”
“อ๋อ..ใช่ค่ะ”
ทานตะวันเห็นว่ามีชายหนุ่มค่อนข้างจะภูมิฐานใส่สูตรเดินถือกระเป๋าเอกสารมาทางเธอพร้อมกับทักเธอขึ้นหญิงสาวจึงลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะทักทายกับเขา
“ผมลูคัสครับเป็นเพื่อนกับเอริค”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
เมื่อลูคัสมาถึงเขาก็แนะนำตัวกับเธอทันทีตามที่เข้านายหนุ่มของเขาได้สั่งไว้เขาพึ่งเห็นหญิงสาวครั้งแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้านายหนุ่มของเขานั้นทำไมได้ติดเธอนักหนาก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างมากคนหนึ่งเลย
“นี่ครับเอกสารสัญญาการทำงานกับรายละเอียดงานทั้งหมดที่ผมให้คุณเก็บไว้ดูเพื่อประกอบการตัดสินใจครับ”
“ขอบคุณนะคะ”
ลูคัสคุยรายละเอียดงานคร่าวๆกับหญิงสาวและให้เอกสารกับเธอไปอ่านก่อนซึ่งข้อเสนอในนั้นมันมากมายมากถ้าเธอปฏิเสธเขาก็คงจะต้องขอแอบคิดว่าเธอนั้นเสียสติไปแล้วเพราะถ้าควรพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไปถือว่าคนนั้นดวงซวยสุดๆเพราะว่าเอกสารที่ร่างโดยเจ้านายหนุ่มของเขานั้นมันทำให้หญิงสาวทำงานได้อย่างสบายๆไม่กดดันแถมไม่ต้องเขาบริษัทยังได้เงินสิทธิพิเศษแบบนี้เขาล่ะอยากจะเป็นคนรักของเจ้านายหนุ่มแทนเธอเสียจริงๆชายหนุ่มคิดไปพลางขำตัวเองอยู่ในใจไป
“ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับยังไงถ้าคุณรับข้อตกลงก็ส่งอีเมลมาหาผมได้ทันทีเลยนะครับตำแหน่งนี้กำลังรอคุณอยู่”
“ขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณลูคัส”
หลังจากที่คุยเรื่องงานกันอยู่พักใหญ่ลูคัสก็ต้องขอตัวกลับเพราะเจ้านายหนุ่มของเขานั้นมีเรื่องที่จะให้เขาจัดการต่อนั่นเองชายหนุ่มไม่วายที่จะทิ้งท้ายเหมือนเป็นการย้ำหญิงสาวว่าเขาต้องการให้เธอนั้นมาทำงานด้วยจริงๆ
ทานตะวันเองก็เห็นว่าข้อเสนอของลูคัสนั้นน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีบริษัทที่ให้อภิสิทธิ์กับพนักงานมากมายขนาดนี้แต่เธอคงต้องกลับไปอ่านสัญญาจ้างอย่างละเอียดก่อนอยู่ดีถึงจะตกลงเรื่องว่าจะทำงานที่นี่หรือไม่ทำได้
เย็นวันต่อมา
เอริคพักอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาเป็นวันที่สองแล้วเพราะเขานั้นต้องจัดการกับปัญหาโดยที่ไม่มีอะไรมากวนใจเขากลัวว่าถ้าหากเขากลับไปที่บ้านพักเขาก็จะต้องเจอกับหญิงสาวซึ่งเขาไม่อยากให้เธอเห็นอารมณ์ของเขาในช่วงที่มันขึ้นๆลงๆแบบนี้แต่ก็ไม่วายส่งคนไปลอบดูเธอเพราะเป็นห่วง
“เป็นยังไงบ้างลุค”เมื่อลูคัสเข้ามาหาเขาที่เพนท์เฮ้าส์ตามคำสั่งเพราะเขาอยากฟังรายงานเรื่องที่เขาให้ชายหนุ่มนั้นจัดการแทนว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะเขาต้องรื้อระบบใหม่ของบริษัทเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ทุจริตแบบนี้ขึ้นอีก“มีคนมาประกันตัวเธอออกไปครับคุณเอส”ลูคัสรายงานเจ้านายหนุ่มของเขาตามที่เขานั้นได้รับเรื่องมาอีกทีหนึ่ง“หึ่!!...คิดแล้วไม่มีผิด”เอริคคิดแล้วว่าจะต้องมีคนมาช่วยเธอถึงแม้ว่าคนที่มาประกันตัวหญิงสาวจะเป็นบุคคลที่เขาไม่รู้จักแต่เขาก็รู้ว่าใครเป็นคนส่งมาเพื่อช่วยหญิงสาว“แล้วเรื่องนี้คุณเอสจะยังไงต่อครับ...เรื่องที่...เอ่อ..เรื่องมิเชล”ลูคัสเห็นว่าเจ้านายของเขานิ่งผิดปกติเพราะถ้าเขารู้แบบนี้แล้วอันที่จริงต้องสั่งให้เขาจัดการอะไรสักอย่างโดยไม่ต้องรอให้เขานั้นถามออกไปแต่นี่มันไม่ใช่“ฉันจะถอนแจ้งความ...”เอริคมองไปที่ลูคัสพร้อมบอกกับลูกน้องเขาเป็นแนวคำสั่งว่าให้ชายหนุ่มนั้นจัดการเรื่องอะไรต่อไป“เธอไม่น่าตกเป็นเหยื่อของคนพวกนั้นเลย”ลูคัสพูดออกมาเบาๆพร้อมหลบสายตาลงเขาดีใจที่เจ้านายของเขายังเห็นใจหญิงสาวอยู่บ้างเพราะเรื่องที่เขารู้มาพร้อมๆกับเจ้านายหนุ่มของเขาไม่นานมานี้ก็คือครอบ
วันต่อมา19.00 น.ก๊อกๆๆ“คุณเอสอยู่ไหมคะ”เป็นเวลาสองสามวันแล้วที่ทานตะวันนั้นไม่ได้เจอกับเอริคเธอเพียงอยากที่บอกกับเขาว่าเรื่องคืนนั้นเธอไม่ได้ถือสาอะไรเขาแล้วและอยากที่จะขอบคุณเขาอย่างมากที่ช่วยเหลือเธอมาโดยตลอดอีกทั้งตอนนี้เธอก็ยังเซ็นสัญญากับบริษัทของแบรนด์ดังที่ได้ความช่วยเหลือจากเขาแล้วด้วยแปลกที่ตอนนี้เธออยากให้เขานั้นรับรู้เป็นคนแรกว่าเธอดีใจมากแค่ไหนแต่กลับไม่เจอเขาเสียอย่างนั้นเธอพยายามติดต่อเขาไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ติดต่อไม่ได้หญิงสาวจึงให้กำลังใจตัวเองว่าตอนนี้เขาอาจจะรับงานสืบเรื่องอะไรอยู่ก็เป็นได้จึงทำให้เธอนั้นติดต่อเขาได้ยากนั่นเอง“คุณตะวัน”“อ้าวคุณวิลล์มาที่นี่ได้ไงคะ”ตะวันได้ยินเสียงของผู้ชายด้านหลังเรียกชื่อเธอเมื่อหันไปก็เห็นว่าเป็นวิลล์เพื่อนชายที่เธอพึ่งจะรู้จักโดยบังเอิญได้ไม่นานแต่ก็คุยกันถูกคอเพราะเป็นคนที่ชอบเรื่องผ้าเหมือนกันอีกทั้งยังไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่นี่“ก็คุณตะวันเป็นคนบอกผมเองนี่ครับว่าคุณอยู่ที่นี่”วิลล์ยิ้มเล็กน้อยพร้อมหอบของพลุงพลังออกมาจากรถและบอกว่าหญิงสาวเป็นคนบอกกับเขาเองว่าเธออยู่ที่นี่“อ๋อ...ใช่จริงด้วยตะวันลืมไปเลยค่ะ...คุณวิลล์มีธ
“นี่ครับ...คุณเอริค มาติเนส..ชื่อเค้าคล้ายเพื่อนคุณเลยนะครับผลงานของแบรนด์นี้ผู้คนทั่วโลกต่างก็รู้จักเพราะฝีมือการบริหารงานของเค้าเลยนะครับคุณโชคดีมากเลยที่ได้มาทำงานที่นี่เสียดายคุณน่าจะเจอผมก่อนไม่อย่างนั้นผมคงชวนคุณมาทำงานที่บริษัทผมแน่”วิลล์เห็นหญิงสาวจ้องมือถือด้วยสีหน้าและอาการที่ตกใจเล็กน้อยแต่เธอยังนิ่งอยู่เขาจึงค่อยๆอธิบายว่าคนในรูปเป็นใครเก่งแค่ไหนและยังไม่ลืมที่จะย้ำว่าชื่อเหมือนเพื่อนที่อยู่ข้างบ้านของเธออีกและสิ่งที่เขาเสียดายจริงๆก็คือเขาน่าจะเจอเธอก่อนเอริคนั่นเอง“อ๋อ...ค่ะ...เหมือนเพื่อนตะวันจริงๆด้วย”ทานตะวันค่อยๆส่งมือถือคืนชายหนุ่มด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อยเธอพยายามข่มไม่ให้น้ำตาของเธอนั้นไหลลงมาเพราะที่ผ่านมาทั้งหมดเธอเหมือนโดนคนที่เธอไว้ใจปั่นหัวเล่นเหมือนเธอเป็นตัวตลกนั่นเองเธอไม่เข้าใจว่าเขานั้นต้องการอะไรจากเธอกันแน่เขาดีกับเธอทุกอย่างแต่นั่นมันก็แฝงด้วยกาหลอกลวงเธออยู่ทุกอย่างเหมือนกัน“อืมม..นี่มันก็เริ่มดึกแล้วผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับตะวัน”วิลล์เห็นสีหน้าของหญิงสาวดูไม่คอยดีสักเท่าไรเขาเองคิดว่าตอนนี้ควรจะขอตัวกลับจะดีกว่าเพราะว่าหญิงสาวอาจจะมีอะไรให้ต้อ
ทานตะวันถึงกับต้องหันไปมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่โกรธจริงจังพร้อมบอกให้ขั้นหยุดที่จะมาสั่งเธอเสียทีเธอโตแล้วเธอคิดเองได้และเขาก็ไม่ได้มีสิทธิ์มาตัดสินใจอะไรแทนเธอด้วยและตอนนี้เธอจึงพูดประชดให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นรู้ความจริงแล้วว่าเขานั้นเป็นใครชายหนุ่มจะได้รู้ตัวว่าเธอนั้นไม่ได้โง่ให้เขาหลอกอีกต่อไปแล้ว“ตะวัน...”เอริคถึงกับตะลึงนิ่งงันเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะรู้เรื่องนี้เร็วขนาดนี้คงไม่พ้นฝีมือของวิลล์อีกเป็นแน่“ออกไปให้พ้นหน้าตะวัน...ตะวันหวังว่าคุณคงจะล้อเล่นกับตะวันมามากพอแล้วแต่ก็ขอบคุณเรื่องที่ผ่านมานะคะที่คุณยังอุตส่าห์ช่วยตามหาน้องสาวตะวัน...เราจะหย่ากันให้เร็วที่สุดแล้วตะวันจะกลับบ้าน”ทานตะวันเห็นว่าชายหนุ่มเถียงอะไรไม่ออกเมื่อเธอพูดสิ่งที่เธอนั้นรู้ออกมาพร้อมไล่ให้เขาไปให้พ้นหน้าเธอเพราะเธอเกลียดคนโกหกและเกลียดการที่เป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่นแต่ก็ยังต้องขอบคุณเขาที่ไม่รู้ว่าเขาจะใช้วิธีไหนก็ตามเพื่อตามหาน้องสาวของเธอให้เธอนั้นได้รู้ว่าน้องสาวของเธอยังมีชีวิตอยู่และอยู่ที่ไหนนั่นเอง“ไม่ได้นะตะวันผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น...ผมชอบคุณเหตุผลที่ผมทำไปทั้งหมดเพราะผมอยากอยู่ใกล้คุณ”เอร
“อร้ายยยย”ปึ้กกๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆทานตะวันเองได้แต่ส่งเสียงแผดร้องออกมาเพราะไม่พอใจในการกระทำของเขาที่ดูท่าว่าจะไม่หยุดง่ายๆเมื่อเธอเห็นว่าเขานั้นกำลังสนใจอยู่กับการฉีกเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มของเธออยู่นั้นหญิงสาวจึงรวบรวมกำลังจากแขนทั้งสองข้างทั้งตบตีจิกข่วนชายหนุ่ม“อื้มมมม”เมื่อมือหนาของเอริคดึงบราของหญิงสาวออกไปได้สองเต้างามก็โผล่ประจักษ์แกสายตาของเขาสองเต้ากลมกลึงที่เต็มไม้เต็มมือมันล่อตาล่อใจให้เขาอดที่จะใช้ปากดูดเม้มคลึงเล่นไม่ได้เสียจริงเมื่อเห็นดังนั้นแล้วเขาก็ไม่รีรอใช้ปากครอบคลุมยอดเต้างามดูดคลึงเล่นอย่างหิวกระหายมืออีกข้างก็ไม่ได้อยู่เฉยเขาใช้ให้มันมีประโยชน์โดยการบีบคลึงเล่นสร้างอารมณ์วาบหวามให้เขาและหญิงสาวไปในตัวอีกด้วย“อร้ายยยย...อื้มมมม”การกระทำที่ป่าเถื่อนของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บที่หน้าอกทั้งสองจึงร้องออกมาและตามด้วยเสียงกัดปากครางเบาๆเพราะรู้สึกวาบหวามแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนหญิงสาวเตือนตัวเองว่าเธอจะเผลอใจกับคนที่จะขืนใจเธอไม่ได้เพี๊ยะเพล้งงงงงงงหญิงสาวมือของเธอจิกที่ผมของชายหนุ่มขึ้นมาให้เขาหลุดจากการดูดคลึงเล่นที่ของสงวนของเธอเสียทีและใช้มืออีกข้างฟาดไป
ตอนนี้เนื้อตัวของหญิงสาวมีแต่รอยแดงเต็มไปหมดเพราะความหวานไปทั้งตัวของหญิงสาวนั่นเองจึงทำให้ชายหนุ่มอดที่จะดูดคลึงตามเนื้อตัวของหญิงสาวไม่ได้ที่เขาทำตามอารมณ์ของเขาได้ทั้งหมดในตอนนี้เพราะหญิงสาวนั้นไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเขาจะมีก็แต่เสียงครางเบาๆเรียกอารมณ์ให้เขานั่นเอง“ไม่ไหวแล้ว...อ้าส์”ช่องทางรักที่บีบรัดแน่นของหญิงสาวที่มันบีบรัดตัวตนของชายหนุ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆทำให้เขานั้นรู้ว่าเธอได้เสร็จสมแล้วเขาเองก็ควบคุมมันไม่ได้เหมือนกันจึงต้องปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวทุกหยาดหยดอย่างรวดเร็วนั่นเองทั้งที่เขานั้นก็ยังไม่หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกิจกรรมรักนี้ต่อ“ไม่นะ...ไอ้คนบ้า..ฮืออ”ทานตะวันที่นอนเหนื่อยหอบอยู่นั้นรู้ว่าชายหนุ่มนั้นไม่ได้ป้องกันและกำลังจะปล่อยน้ำรักของเขาเข้ามาในตัวเธอหญิงสาวจึงต้องสั่นหัวห้ามชายหนุ่มอย่างพัลวันเพราะเธอกลัวผลที่มันจะตามมาแต่มันก็ไม่ทันแล้วเธอจึงก่นด่าเขาอย่างเจ็บใจและมีน้ำตาไหลรินลงมาอีกรอบและมีสายตาจิกมองที่ชายหนุ่มอย่างโมโห“คนบ้าเหรอ...ขออีกรอบแล้วกัน”“ม่ายยย....อื้มมมม”เอริคไม่ได้สะท้านต่อคำพูดของหญิงสาวแต่อย่างใดเขาเห็นว่าเธอนั้นมีแรงท
บ้านมอแกน“เธออยู่ที่ไหน”วิลล์นั่งดื่มไวน์ราคาแพงอยู่ที่โซฟาหรูที่บ้านหลังใหญ่ของเขาเมื่อเห็นว่าฮานมือขวาของเขากำลังเดินเข้ามาเขาจึงถามหาบุคคลที่เขาต้องการพบทันที“ตอนนี้เธออยู่ที่เพนท์เฮ้าส์เธอครับ”ฮานตั้งใจจะเข้ามารายงานเรื่องนี้กับนายใหญ่ของบ้านเรื่องนี้พอดี“ดีนายรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันไปหาเธอเอง”วิลล์ตั้งใจว่าวันนี้ยังไงเขานั้นก็ต้องพบหน้าหญิงสาวให้ได้เพราะเธอบ่ายเบี่ยงกับการเรียกพบของเขามาหลายวันแล้วหลังจากที่เขาให้ลูกน้องของเขาไปประกันตัวเธอออกมาพร้อมใช้อำนาจในการจัดการของเขาเพื่อให้เธอหลุดคดี“ครับนาย”เพนท์เฮ้าส์มิเชลติ๊งต่องงงงง“คุณวิลล์”มิเชลที่กำลังเตรียมตัวจะเข้านอนเพราะมันดึกมากแล้วเธอแปลกใจนิดหน่อยที่มีคนมากดออดที่ห้องของเธอเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นว่าเป็นใครเธอถึงกับมีสีหน้าที่ซังกะตายอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอไม่ได้อยากเจอคนที่มาหาเธอสักเท่าไร“จะหลบหน้าผมอีกนานแค่ไหน”วิลล์เดินแทรกตัวเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขกเพนท์เฮ้าส์ของหญิงสาวพร้อมจ้องไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินตามเขาเข้ามาว่าทำไมเธอถึงพยายามที่จะหลบหน้าเขา“คุณจะมาช่วยมิเชลทำไม...มิเชลทำงานพลาดต้องขอโทษด้วยงานนี้
“เฮ้อ.....อือ...โอเค”หัวใจของมิเชลนั้นแทบจะเต้นสั่นออกมาด้านนอกเพราะจู่ๆเขาก็ให้เวลาเธอคิดเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นหญิงสาวคิดว่าจะลงพยายามหาข้อต่อรองดูเผื่อว่าจะได้ผลแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจที่จะฟังเธอแม้แต่น้อยทำให้หญิงสาวนั้นต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกัดฟันตอบตกลงชายหนุ่มไปอย่างเลี่ยงไม่ได้น้ำตาเม็ดเล็กเริ่มไหลมาอาบแก้มแต่เธอก็พยายามปาดมันออกไปเพื่อไม่ให้เขานั้นเห็นความอ่อนแอของเธอนั่นเอง“มันต้องอย่างนี้สิ...งั้นเรามาเริ่มกันเลย”วิลล์อมยิ้มแล้วหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาที่โลมเลียพร้อมเดินจูงมือของหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนของเธอทันที“ดะ..เดี๋ยวฉันยังไม่พร้อม”มิเชลไม่คิดว่าชายหนุ่มจะบ้าคลั่งอารมณ์ร่วมรักกับเธอในตอนนี้และเดี๋ยวนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอทำใจบ้างเลยหรืออย่างไร“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม”วิลล์ผลักหญิงสาวลงกับเตียงนอนของเธอพร้อมทาบทับที่ตัวหญิงสาวลงช้าๆอย่างไม่เร่งรีบเพราะยังไงหญิงสาวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธเขาได้ด้วยข้อตกลงกันนั่นเอง“อื้ออ..”วิลล์บดจูบหญิงสาวอย่างนุ่มนวลเนิ่นนานเสียจนหญิงสาวมีอาการอ่อนระทวยให้เขาอย่างเห็นได้ชัดเพราะการด้อยประสบการณ์เรื่องนี้ของเธอทำให้เมื่อเจอสัม